Leids Damgenootschap

De 3e wedstrijd van het seizoen bracht ons tegen één van de koplopers namelijk DOS Delft 1. Quirinius moest helaas verstek laten gaan maar met Peter hadden we een goede vervanger. Dank weer Peter voor het invallen! De avond begon met een minuut stilte voor Jan Schreurs. Zelf zal ik Jan altijd blijven herinneren als de man waartegen ik mijn debuut heb mogen maken als dammer in de landelijke competitie. Een mooi persoon is ons ontvallen. Sterkte toegewenst aan alle nabestaanden!

Ook ditmaal was Eelco als eerste klaar aan bord 1 tegen Loek Tillemans. De ene krachtzet werd nog sneller uitgevoerd dan de andere. Een gigantische druk kreeg mijn zwarte stelling voor zijn kiezen. En toen ik voor de vermoedelijk duizendste keer met de verkeerde schijf naar veld 18 ging was het pleit beslecht (2-0). Een meesterlijke partij van mijn tegenstander. Of de scherven nog bij elkaar kunnen worden geveegd na deze oorwassing zal de tijd moeten leren.

Ook nu was Wim als tweede klaar aan bord 3 tegen Rob Smits. Wim had een briljante combinatie naar dam kunnen uithalen die hij wel had gezien maar had afgekeurd vanwege de eventuele benarde situatie waarin zijn dam zich zou bevinden. In de analyse kwamen we toch met de gehele zaal tot de conclusie dat het vrij makkelijk zou moeten winnen voor Wim. De computer heeft uiteraard weer het laatste woord en blijft het gelijk vinden.

Stelling na 27. 40-34

Wim had gehoopt op 27. 39-34 waarbij dezelfde combinatie een schijf extra had opgeleverd. Na het gespeelde 27. 40-34 had Wim een dam kunnen nemen met 27…(24-29) 28. 33×24 (19×30) 29. 28×17 (11×31) en wit blijft op slag staan waardoor na 30. 35×24 (31-36) mogelijk is. De computer geeft dan nog de volgende variant die we tijdens de analyse in elk geval niet gezien hebben: 31. 34-29 (36×47) 32. 37-31 (26×28) 33. 38-33 (47×49) 34. 33×4 en wit heeft ook een dam. Tja je moet het allemaal maar even zien..

Toen de combinatie niet werd genomen schoof de witspeler met chirurgische precisie zijn schijven naar de juiste velden. Wim spartelde dapper tegen maar kon schijfverlies niet voorkomen. Zijn tegenstander maakte geen fout meer en bracht de stand op 4-0.

Op bord 2 speelde Peter tegen Jan Frissen. Peter kwam vrij snel onder druk te staan door zijn ook weer zeer sterk spelende tegenstander. Ondanks de vele plakkers die Peter in de stelling bracht was zijn tegenstander niet van de wijs te brengen. Werkelijk alles werd gezien waarmee het witte spel geneutraliseerd werd. Niets anders dan een diepe buiging was op zijn plaats. Hiermee kwamen we met 6-0 achter.

In zulke situaties staat de echte held gelukkig op. Eric aan bord vier tegen Cees van Atten had op enig moment pardoes twee schijven weggegeven.

Stelling na 37…(08-12)

Het betreden van het kerkhof het blijft gevaarlijk! Eric probeerde wat combinaties in de stelling te krijgen maar vond ze niet. Zonder verder nadenken dan maar 38.33-28??. Zwart sloeg uiteraard toen met 38…(16-21) 39. 27×16 (18×27) 40. 32×21 (23×41). En opgave was een serieuze overweging.

Maar de dreigende 8-0 nederlaag zorgde voor een ongekende onverzettelijkheid bij onze Eric. Met werkelijk fantastisch spel, hier moet het dammen voor zijn uitgevonden, bracht hij zijn tegenstander in verwarring. De remisekansen werden groter en groter en later sloeg Eric zelfs nog remise af! Eric wist de partij net niet alsnog te winnen en moest uiteindelijk in remise berusten. Een 7-1 Nederlaag.

Er rest mij niets anders dan dit sterrenteam van Delft te feliciteren met deze klinkende overwinning. De komende maanden zullen we ons beraden over hoe dit anders moet in de thuiswedstrijd.

Namens André van der Kwartel

Erratum

Een correctie in het verslag van de eerste ronde van de competitie. In de partij tussen Richard Meijer en Hans Tangelder was een fout gemaakt bij de invoering van de partijnotatie in Toernooibase. Het gaat om de volgende stand:

Richard Meijer – Hans Tangelder

In het verslag stond dat zwart na 26-37? verrassend had kunnen winnen door (16-11), enz. In de partij was echter niet 26-37 gespeeld maar 26-42, waardoor de aangegeven variant niet mogelijk is. Het was toch een aardige variant om aan te geven. Inmiddels is in Toernooibase het juiste partijverloop ingevoerd.

Overzicht

De tweede ronde van de competitie 2022-2023 verliep voor het Leids Damgenootschap redelijk succesvol. Het achttal staat weliswaar weer met beide benen op de grond na een grote nederlaag tegen VAD uit Amsterdam, maar daar staat tegenover de verrassende winst van het zestal tegen het eerste team van Damlust uit Gouda. Damlust miste een paar belangrijke spelers, maar toch… Ook ons viertal hield de eer hoog met een 6-2 overwinning tegen Den Haag.

Achttal

Het achttal verloor met grote cijfers van VAD: 12-4. Deze overwinning bleek achteraf wel wat geflatteerd. In maar liefst vier gevallen stonden verliespartijen vlak voor het opgeven nog remise. En in één geval bleek in een remisepartij de winst te zijn gemist. Dat waren vijf punten vóór of tegen….

Om met het laatste te beginnen: Hans Kreder speelde remise, maar miste een positionele winst. Ter verdediging van Hans wil ik wel toegeven dat KR die winst onmiddellijk aangeeft, maar dat die voor mij, eenvoudige dammer, niet heel erg direct zichtbaar was.

Hans Kreder – Michel Horn

Stand na de 42e zet van wit.

Spelverloop: (4-9??), 40-34? (9-13), 34-30×30 en remise overeengekomen.

De zwartspeler ontsnapte. In plaats van 40-34 had wit moeten spelen: 40-35! KR speelt nu direct (17-22) en accepteert 32-28×8. Maar ook het meer voor de hand liggende (9-13) wordt hardhandig weerlegd. Een enkel voorbeeld: 33-28 (23-29), 35-30 (25×34), 39×30 (16-21) [Wat anders?] 27×16 (18-22), 43-39 (22×33), 39×28 (13-18), 16-11 (17×6), 32-27 (12-17), 27-21 enz.

Peter van den Berg had tot ver in de partij remise in handen, maar in het eindspel overschatte hij de aanval van zijn tegenstander. Net als in de partij van Hans Kreder zou het nogal wat rekenwerk hebben gekost om de juiste strategie te vinden.

Chris van Westerloo – Peter van den Berg

Stand na de 53e zet van wit.

Ik geef toe dat de stand van zwart er op het eerste gezicht hopeloos uitziet. Peter nam een rigoureuze maatregel. Hij offerde met (19-24) een schijf en kon vijf zetten later opgeven. Toch is de stand remise, maar achter het bord was dat niet gemakkelijk te zien. Geïnspireerd door KR geef ik twee varianten:

· (19-23), 20-15 (23-29), 15-10 (29-34), 10-5 (34-40), 5-32 (27-31), 36×27 (40-44) =

· (19-23), 38-33 (13-19), 20-15 (19-24), 15-10 (12-17), 10-4 (17-21), 4×31 (23-28), 33×22 (21-27!) =

Hans Tangelder was in zijn partij een schijf achter gekomen en leek rechtstreeks op een nederlaag af te gaan. Maar vanaf de 41e zet kwam een partijverloop op het bord dat door de ware damliefhebber als hilarisch kan worden gezien. Kijk mee en geniet

Arie Storm – Hans Tangelder

32-28? Geeft een gewonnen stand uit handen. Met 32-27 (22×33), 38-33 had wit zijn gewonnen stand behouden.

(17-21),

26×17 (13-18),

22×2 (11×42?)Jammer, dit verliest! Slaan naar 44 had remise opgeleverd.

2-16? Wit mist hier op zijn beurt een verrassende directe winst met 34-29!! Na (24×44) wint 2×47 (25×34), 35-30, 43-39 en 47×24. Na (25×23) volgt 35-30 (24×35), 2×47 w+

(15-20?) Helaas! (42-48) had remise gegeven: 16-2 [Wat anders?] (6-11), 2×16 (24-29), 34×14 (25×34), 39×30 (48×3) =. Nu staat zwart weer verloren.

16-32? En weer geeft wit aan zwart een ontsnappingsmogelijkheid. Winst was geweest: 39-33! Op (42-47) volgt 43-38. Op (42-48) volgt 16-11.

(24-29?) Maar ook dit cadeautje wordt niet door zwart aanvaard. Remise was nu geweest: (42-48), 32×10 (24-29), 34×23 (25×34), 39×30 (48×12). Eindelijk wint wit.

34×14 (20×09) 37-32

Met dank aan Hein van Winkel kwam VAD op een 7-1 voorsprong. Hein werd langzaam maar zeker overspeeld. Hetzelfde overkwam Herman van Westerloo tegen Rudi van Velzen. Tegenover een dubieuze opstelling op de korte vleugel stelde Rudi een massief centrum dat uiteindelijk resulteerde in een winnende damzet. Het gaf de stand in de wedstrijd een iets prettiger aanzien voor de Leidenaren.

Helaas gaf ik zelf beide wedstrijdpunten aan VAD. Het was één van die partijen waarin vlak voor de beslissing nog volop kansen op remise bestonden.

Paul de Heus – André van der Kwartel

Stand na de 51e zet van wit.

Een gevalletje damblindheid na een partij waarin ik lange tijd onder druk had gestaan. (20-25??), 17×8 (25×34), 8-2. Nu had ik “gezien”: (7-11), 2×16 (34-39). Maar daar klopt natuurlijk helemaal niets van. Remise was: (23-28), 17×8 (28-33), 38-32 (7-12), 8×17 (33-39), 30-24 (39-44), 24×33 (44-49), enz.

Harry Dekker speelde een remise waarbij geen kanttekeningen te plaatsen zijn.

Quirinius van Dorp sloot de wedstrijd af met een nederlaag en dat was sneu, want hij gaf op in een remisestand. (Dat hij kort daarvoor compleet verloren stond, laten we even terzijde.)

Quirinius van Dorp – Henk Twijnstra

Stand na de 57e zet van wit.

Na (49-44) staat zwart gewonnen. Op 30-24 volgt (44-33) enz. Op 30-25 volgt ook (44-33).

Maar zwart wilde misschien ‘mooi’ winnen: (49-35), 30-25 (25-2) en wit gaf op. Na 25-20 wint zwart met (17-21), maar als wit eerst nog even een schijfje erbij offert met 26-21 (17×26) en nu pas 25-20 speelt, is het echt remise.

Zestal

Het zestal zorgde in de provinciale hoofdklasse voor een daverende verrassing door met 7-5 te winnen van het eerste team van Damlust uit Gouda. Nu miste Damlust onder meer Erno Prosman en Teun van der Krol, maar dan nog was het een bijzondere prestatie. Te meer daar ook het zestal met twee invallers aantrad.

LDG kwam op een 0-2 achterstand door een misrekening van invaller Edwin van Hofwegen

André Venema – Edwin van Hofwegen

Stand na de 37e zet van wit.

Geen wolkje aan de lucht na (20-25), 41-37 (15-20) en op enig moment (20-24). Maar zwart meende zich een lokzet te kunnen permitteren: (4-9??) 19-13! En zwart gaf op. Het idee was dat zwart nu (26-31) en (12-17) zou kunnen spelen met dam op 46. Maar dat faalt als wit maar goed slaat: (26-31), 13×4 (12-17), 4×27! (31×22) en zwart staat een schijf achter.

Hans Kreder bracht met een eenvoudige overwinning de stand op gelijke hoogte. Op de 34e zet beging zijn tegenstander een ernstige fout.

Hans Kreder – Arie van der Knaap

Na (21-26??) volgde natuurlijk: 27-21 (16×27), 32×12 (23×41), 12×14 (26×37), 30×19 (13×24), 36×47. Zwart staat zonder enige compensatie een schijf achter. Op Toernooibase verklaarde de zwartspeler dat hij had overzien dat zwart met (26×37) op slag bleef staan.

Rudi van Velzen bracht met een remise de stand op 3-3. Een knappe prestatie, want hij was op een nogal klungelige manier een schijf achter gekomen.

Rudi van Velzen – Derk Jan de Groot

Stand na de 14e zet van zwart.

Let op! Dit is het meest eenvoudige voorbeeld van een forcing, maar toch heeft dit mechanisme al veel slachtoffers gemaakt: 37-31?? (22-28!), 41-37 (28-33), 39×28 (16-21), 26×17 (11×24).

Onder het gezonde uitgangspunt “Opgeven kan altijd nog.” bleef Rudi koppig doorspelen. Ik zat naast hem en vond dat zijn tegenstander wel erg snel de partij wilde uitspelen. Dat ging gepaard met enkele gemiste kansen op directe winst en uiteindelijk een fatale slordigheid.

Rudi van Velzen – Derk Jan de Groot

Stand na de 45e zet van wit.

Als ik Kingsrow mag geloven is (18-22) de enige zet, waarmee zwart de winst nog in handen houdt. Dat lijkt ongelooflijk, maar na een paar snelle variantjes ben ik wel overtuigd.

In de diagramstand speelde zwart (6-11?) en na 21-16 (11-17) had ik weer vertrouwen in een goede afloop. Rudi speelde onberispelijk naar remise.

Overigens is zijn tegenstander, Derk Jan de Groot, een voorbeeld van iemand die jaren geleden op een serieus niveau heeft gedamd en na lange tijd weer terugkeert naar het spelletje. In de Mega2021 database van Turbo Dambase vond ik 74 vermeldingen van zijn partijen. De vroegste van februari 1974, de laatste van december 1983. Vele van die partijen komen uit de toenmalige Nationale Hoofdklasse.

LDG kwam op een 3-5 achterstand door het verlies van invaller Jack van der Plas. Over de gehele partij gezien, was dat terecht, maar er was één grappig moment, waarop zijn tegenstander hem onbedoeld een remiseaanbod deed.

Henk Meester – Jack van der Plas

Stand na de 48e zet van zwart.

Wit kan hier min of meer op slag winnen door het verrassende 25-20! (34×25*), 17-11 (6×17), 21×34. Wit speelde echter: 30-24? En won omdat zwart (29×20), 39×30 sloeg. (Die winst moet dan nog wel van ver komen.) KR geeft aan dat zwart moet slaan: (19×30), 35×33 (34-40) en verklaart dat wit deze stand bij goed spel van zwart niet meer kan winnen. Na een paar probeersels tegen KR geloof ik dat ook wel.

Koos van Amerongen bracht de partijen weer op gelijke hoogte dank zij een portie bluf in een remisestand

Koos van Amerongen – Erik Hoogendoorn

Stand na de 46e zet van zwart.

32-27 levert wit na (17-21) helemaal niets op. Dus Koos speelde met een gezicht alsof alles duidelijk was: 34-29! Zwart speelde (30-34?). Hij lijkt niet beter te hebben. Wit sloeg 29×40 en won de partij moeiteloos.

Dat was een meevaller voor LDG. Na 34-29 heeft zwart wel degelijk remise in handen door: (17-21!), In welke volgorde wit ook slaat, altijd volgt na 16×27 (12-17). De hangende schijf op 32 is voor zwart voldoende compensatie voor de schijf achterstand.

Net als in de eerste ronde duurde mijn partij het langst en net als in de eerste ronde had ik op de stand 5-5 een eenvoudig gewonnen eindspel op het bord en net als in de eerste ronde stribbelde mijn tegenstander natuurlijk nog een aantal zetten tegen. Maar gelukkig duurde het in dit geval geen 89 zetten voordat hij opgaf.

Ik was tevreden over mijn partij. Het leek een partij uit één stuk. Constant de bovenliggende partij, ogenschijnlijk steeds meer voordeel verkrijgend en uiteindelijk winnen. Maar toen ik Kingsrow op die partij losliet, bleek dat ik eigenlijk win doordat mijn tegenstander een onnodige noodsprong maakte in een stand die nog steeds binnen de remisegrenzen valt. Ik voel wel mee met Rob Clerc die – als ik het mij goed herinner – gezegd heeft dat “Kingsrow alles remise maakt”. Twee momenten uit deze partij.

Het eerste gaat om een verrassend damzetje dat in de opening had kunnen voorkomen.

Henk van Klaveren – André van der Kwartel

Stand na de 12e zet van zwart.

Na het gespeelde 34-29 is (14-19) verhinderd door: 31-27! (22×42), 48×37 (19×30), 29-24 (30×19), 28-22 (17×28), 32×5.

In de partij speelde ik (17-21×22), maar volgens KR is (14-20) sterker.

Het tweede fragment betreft het moment dat mijn tegenstander een onnodige actie ondernam.

Henk van Klaveren – André van der Kwartel

Stand na de 46e zet van zwart.

KR geeft aan dat wit na 34-30 (19-23), 29-24 (23-29), 24-19 niets te vrezen heeft, maar wit vertrouwde de stand niet meer en speelde: 25-20 (14×25), 15-10 (4×15), 33-28 (22×44), 31×4.

Een kansloze damzet. Er volgde: (44-50), 4-31 (50-45), 31-26 (19-23), 29×18 (45×1). De zwarte schijf op 32 is beveiligd wegens 26-21? (1-34), 21×30 (25×34) en er hoeft niet meer te worden gerekend: volgens de bekende vierdelijnsregel wint zwart, want de aanvaller is de eerste die de vierde lijn zal verlaten.

Wit speelde nog negen zetten door en gaf op.

Namens Eelco Kuipers

De 2e wedstrijd van het seizoen bracht ons in Den Haag. Dit met dank aan Den Haag die er geen moeite mee hadden de uit- en thuiswedstrijd om te draaien. We hadden nog steeds wel 1 invaller die werd gevonden in Peter van den Berg. Peter dank voor het invallen!

Deze keer was Eelco als eerste klaar aan bord 3 tegen Radjin Chandarsing. Voor de verandering liep ik eens niet in een hekstelling maar na de aanval op veld 27. De lange vleugel werd wat dun van wit en ik dacht daar moet ik wezen. Met een tijdelijke schijfwinst werd de vleugel van wit nog wat verder uitgedund. Mijn tegenstander zag echter niet hoe hij de schijf kon terugwinnen.

Stelling na 30…(19×37)

Hier kan zwart de schijf terugwinnen met 31. 36-31 en na 31…(37-41) volgt 32. 36-27 met een 1 om 2 terug. De witte lange vleugel blijft dun bezet dus ik had er wel alle vertrouwen in. Na de gespeelde zet 31. 49-43 volgde 31…(22-27) en was het niet moeilijk meer. Een 0-2 voorsprong.

Een blik op de andere borden baarde wel wat zorgen. Quirinius leek iets minder te staan, Peter stond wat verdacht door een wat uigedunde lange vleugel en Wim stond 2 schijven achter.

Peter wist zich fraai te redden aan bord 2 tegen Frans Teijn. Door steeds met zetjes te dreigen kon hij de schijven van zijn tegenstander zo krijgen dat op het moment dat ze beide een dam hadden hij genoeg wist te ruilen waardoor de benodigde 4 dammen niet meer konden worden gehaald. De eerste meevaller (1-3). Een puike prestatie!

De beurt aan Wim die zoals aangegeven 2 schijven minder had aan bord 4 tegen Alex Kruyshoop nadat hij ordinair was gaan vragen. We weten inmiddels allemaal dat dit gevaarlijker is als trouwen.

Stelling na 34. 31-26

Uiteraard speelde zwart 34…(12-18!) en won twee schijven. Maar goed wat we inmiddels ook weten met dammen erop gebeuren de meest vreemde dingen!

Stelling na 44. 39-34

Wederom vragen! Hier had zwart fraai de definitieve mokerslag kunnen uitdelen met 44…(03-08!) 45. 50×03 (24-30) 46. 35×24 (20×40) 47. 45×34 (46-28) 48. 03×20 (15×24). Gemist door de Alex die 44…(28-33?) speelde. Deze zet werkt niet omdat zwart na slaan de witte dam niet kan afpakken. Sterker nog het was uiteindelijk wit die de zwarte dam wist af te pakken op de lange diagonaal.

 

Stelling na 45. 50×05

Het is nu een race geworden wie als eerste de dam kan afpakken op de lange diagonaal. Wit is eerder waardoor zwart nu aan de noodrem met trekken met 45…(04-10) 46. 05×30 (46-05) 47. 25×14 (05×21) en de remisekansen voor zwart lijken me zeer groot. Hiermee werden de 2 matchpunten veilig gesteld (1-5).

Op bord 1 speelde Quirinius tegen Harry Zandvliet. Hij wist helaas geen zetjes in de stelling te krijgen en noemde dit zelf “droog schuiven”. Met de nodige randschijven leek het toch iets beter voor de tegenstander maar het was allemaal ruim binnen de perken. Een fraai resultaat waarmee de eindstand werd bepaald op 2-6.