Leids Damgenootschap

(verslag van André van der Kwartel)

In de tweede ronde van de competitie heeft het Leids Damgenootschap met 15-5 gewonnen van het derde team van Van Stigt Thans uit Schiedam. Van tevoren werd door uw verslaggever enigszins bezorgd naar deze wedstrijd uitgekeken. In de basisopstelling is Van Stigt Thans 3 bepaald geen zwak team en de Leidenaren moesten voor de tweede keer met drie invallers spelen. Bij aanvang van de wedstrijd bleek echter dat de tegenstanders maar liefst vijf basisspelers misten. Mede daardoor bleek het krachtsverschil groot in het voordeel van LDG. Binnen vier uur waren de voor een overwinning benodigde 11 punten binnen. De wedstrijd zelf duurde echter nog een uur langer omdat zich aan de borden twee en drie nog felle gevechten afspeelden, waarin de spelers niet van plan waren om gemakkelijke remises overeen te komen.

De wedstrijd begon met een snelle overwinning van Evert Dollekamp. Hij wist zijn tegenstander in een netwerk van combinaties te vangen:

Matthijs Broek – Evert Dollekamp

Met (20-24) brengt de zwartspeler meerdere dreigingen in de stand. Na lang nadenken speelde wit 39-34, waarna volgde: (27-32), 28×37 (24-30), 35×24 (19×28). Met een schijf meer won Dollekamp gemakkelijk. Grappig was dat hij de partij afmaakte met een kleine combinatie na alweer 39-34. Wit liet het zich niet meer bewijzen.

Na een soepele remise van invaller Jack van der Plas, bracht de tweede invaller, Arend van Beelen, de stand op 5-1. Zijn tegenstander liet een eenvoudige één-om-twee toe en gaf direct op. Teamleider Harry Dekker bracht met een degelijke remise de stand op 6-2. Kort daarna bood mijn tegenstander remise aan in een stand waarin ik bezorgd zat na te denken over de vraag hoe ik het meest veilig naar remise zou kunnen afwikkelen. Ik nam zijn aanbod maar direct aan….

Hans Tangelder scoorde de volgende twee punten. Daarvoor moest hij echter diep gaan. Hij moest een complex eindspel scherp afwerken, miste daarin een eenvoudige winst, maar vond wel een moeilijker winst. Twee fragmenten uit deze partij.

Hans Tangelder – Reza Ghafoerkhan

De laatste zet van zwart was (17-21). Grappig was dat (18-23) was verhinderd wegens 29×18 (12×41), 36×47 (26×37), 38-32! Had Hans zich laten inspireren door de partij Wiersma – Bremmer een week eerder? Hoe dan ook, in de diagramstand speelde Hans 28-22×22 vanwege de combinatieve kansen, waar 38-32 positioneel beter was geweest. Op (12-17) volgt het zetje dammetje met 29-23, (19×17), 37-31, (26×37), 38-32, (37×28), 33×4. Op het gedwongen (7-11) had wit nog de volgende fraaie remisecombinatie in petto: 22-17 (11×22), 29-23 (19×28), 37-32 (28×37), 33-29 (24×42), 43-38 (42×33), 39×10 (15×4), 25×3. Zijn tegenstander ging echter in de fout met (19-23), 29×18, (12×23). Hierop sloeg Hans toe met 36.37-31, (26×37), 37.33-29, (24×42), 38.43-38, (42×33), 39.39×10, (15×4), 40.25×3.

Hans bereikte na deze combinatie een voordelig eindspel dat hij “alleen nog maar” hoefde te winnen. Onderstaand de stand na de 40^e zet van zwart (21-26).

Hans Tangelder – Reza Ghafoerkhan

Hans dacht achteraf dat deze stand gemakkelijk te winnen was met 49-43, vanwege de volgende variant: (26-31), 36×27 (37-41), 3-9 (13-19), 27-21 (16×18), 9×47. Maar deze claim is misschien wat minder duidelijk, omdat zwart in plaats van (13-19) ook kan spelen: (16-21), 9×1 (21×32) met nog een lastig eindspel.

Het spelverloop was: 22-17 (37-42), [Wellicht geeft (13-19) meer verdediging.] 3-9 (13-19), 9-18 (42-47), 18×1 (16-21), 17-12 (21-27), 12-8 (27-32), 8-3 (32-37), 44-39 (37-42), 3-25 (26-31), 36×27 (47-41??). Nu mist Hans de eenvoudige winst met 1-23, 39-33 en 25×46. Het alternatief is echter ook voldoende: 39-33 (19-24), 25-48 (41-37), 33-28 en zwart gaf op.

Evert Bronstring bracht met een overtuigende overwinning het elfde punt binnen. Invaller Henk Meester bracht het volgende punt binnen, maar dat hadden er eigenlijk twee moeten zijn:

Nico Groenendijk – Henk Meester

Na 27-22?? miste Henk de – ook door Harry Dekker aangegeven – winst met (3-8). Wit doet niets meer tegen de dreiging (13-18) en (21-27). In de partij volgde: (2-8), 43-39 (8-12), 39-34 en nu valt tegen dat op (12-18) kan volgen 34-29 (23×34), 30×39 (18×27), 28-23. In de partij speelde zwart (12-17) en de partij liep remise.

Edwin van Hofwegen en zijn tegenstander speelden een complexe partij die na wisselende kansen uiteindelijk in remise eindigde. De partij zou een uitgebreide analyse verdienen, maar ik beperk mij hier tot enkele opvallende fragmenten.

Edwin van Hofwegen – Hans Lansbergen

Hier het eerste opmerkelijke fragment. Zwart speelde hier (16-21) en kreeg nadeel. De computer komt met het verrassende offer (27-32), 41×21 (16×27), 43-38 (18-23), 29×16 (20×40), 35×44 (25×32) met gelijk spel. Het spelverloop na (16-21) was: 43-38 (32×43), 39×48 (19-23), 24-19?? Maar hier mist wit de schijfwinst die hij had kunnen realiseren met: 49-43 (23-28), 43-39 (28-32), 24-19 enz. Spelverloop (23×14), 15×24 (14-19), 49-43 (19-23). Zie het volgende diagram.

Edwin van Hofwegen – Hans Lansbergen

Er ontstaat nu een fase in de partij waarin volgens de computer de spelers om de beurt duidelijk betere voortzettingen misten:

48-42? [Hier zou 33-28 veel sterker zijn geweest. Zwart moet wel (22×33) slaan, want op (23×32) volgt 24-19 (13×33), 43-38 (X), 48×28 (22×33), 31×2.]

(4-10?) [Maar hier mist zwart het toch niet zo moeilijke (13-19), 24×2 (23-28), 2×16 (28×46). De witte dam staat op een merkwaardige manier opgesloten. 16-11 is in ieder geval niet speelbaar.]

43-39? [Het festival der missers gaat door. Wit had hier moeten spelen: 42-37! Zwart heeft nu niet veel beter dan (27-32), 37×19 (22-27), 31×22 (17×48), 26×6 en zal een zwaar eindspel ingaan. In plaats van deze afwikkeling is (10-15) niet veel beter wegens 33-28.]

(10-15?) [De computer adviseert (23-28) met groot voordeel. 24-19 (13×24), 30×19 (wat anders?) wordt beantwoord met (8-13×3), waarna zwart stevig aan de leiding gaat.]

Enige zetten later kwam de volgende stand op het bord:

Edwin van Hofwegen – Hans Lansbergen

De laatste missers in deze partij deden zich op dit moment voor: 24-19 (13×24), 30×19? [Nodig was 42-37×47, maar zwart mist de sterkste reactie.] (15-20??) Hier had zwart groot voordeel kunnen verkrijgen door: (32-38!). Nu is 42-37 verhinderd door (22-27) en (17-21). Dus: 19-14 (38×47), 14-9 (18-23!), 29×7 (47×3). Wit mag nu geen dam halen: Op 7-1 volgt (8-12) en (17-21). Op 7-2 volgt (22-27) en (17-21). Wit moet dus wel een schijf offeren: 26-21 (17×26) en komt in een slecht eindspel terecht.

Na deze gemiste kans duurde de partij nog dertien zetten, waarin de remisemarges niet meer werden overschreden.

Ten slotte bracht Maurits Meijer met een overwinning de eindstand op 15-5. Een overwinning met een donker randje, omdat Evert Bronstring na afloop liet zien dat zijn tegenstander in het middenspel groot, zo niet winnend voordeel had kunnen verkrijgen. Ook de computer signaleert dat moment:

Adri van Huët – Maurits Meijer

Maurits speelde (9-14) [Veiliger was (18-22).] Wit antwoordde 28-23 (2-8), 23×12 (8×17). Evert Bronstring gaf echter terecht aan dat wit had moeten spelen: 47-41! Een mogelijke variant van de computer luidt: (14-19), 40-35 (19×30), 35×24 (3-9), 28-23 (18-22), 27×18 (13×22), 32-28 (22×33), 39×28 met groot voordeel voor wit.

Uiteindelijk wist Maurits op de lange vleugel van wit door te breken. Het volgende fragment geeft het moment weer, waarop wit definitief in de fout ging. Maurits buitte dat met enkele scherpe zetten uit.

Adri van Huët – Maurits Meijer  

Wit was met 23-18 nog ruim binnen de remisegrenzen gebleven, maar speelde 22-17?? Er volgde: (13-19!), 24×13 (41-46), 23-18 (46-23), 17-12 (23×45), 13-8 (14-19), 8-2 (19-23), 18×29 (45×1), 2-19 (15-20) en Maurits had een gewonnen eindspel op het bord.