Leids Damgenootschap

André van der Kwartel

In een vorige bijdrage op deze website heeft Hein van Winkel uitgebreid verslag gedaan van zijn verrichtingen in het Nederlands veteranenkampioenschap 2019 in Wageningen. In deze bijdrage wil ik de prestaties belichten van de twee andere LDG-ers die aan dit toernooi hebben deelgenomen: Hans Kreder en Dick den Ouden.

Hans Kreder

Hans mocht in de eerste ronde aantreden tegen Anton Schotanus. Niet de minste tegenstander. Hans verloor, maar had ook voor een kleine sensatie kunnen zorgen.

Hans Kreder – Anton Schotanus

Stand na de 26^e zet van wit.

Hans heeft een aantrekkelijke aanvalsstand op het bord gekregen. De zwartspeler had nu beter met (14-19) kunnen afhaken, maar kiest ervoor om de omsingeling voort te zetten: (13-19!?). Wit had nu winnend voordeel kunnen verkrijgen met 35-30! Een voorbeeld: (4-9), 40-35 (20-24), 29×20 (15×24), 44-40. Nu is (24-29) verhinderd door 23-18 en 30-24. En op (8-13) volgt 22-18 (13×33), 46-41 (30×10).

Het partijverloop vanuit de diagramstand was: (13-19), 42-38 (8-13), 44-39 [Met 35-30 had wit nog steeds groot voordeel behouden.] (19-24), 38-33 [Beter was 39-33] (14-19), 23×14 (20×9), 29×20 (25×14) en wit gaf op.

Na een rustige remise in de tweede ronde kreeg Hans een cadeautje in de derde.

Gerrit Klompenhouwer – Hans Kreder

De bovenstaande stand komt ontstaat vanuit de opening 34-30 (20-25), 32-28 (25×34), 39×30 (16-21), 31-26 (21-27), 30-25 (19-24). Wit moet nu voorzichtig zijn, maar zowel 37-31 als 37-32 is speelbaar. Op 44-39 volgt echter: (24-29), 33×24 (14-20), 25×14 (10×30), 35×24 (17-21), 26×17 (11×35). In de partij speelde wit: 40-34, waarna volgde: (27-32), 38×27 (17-22), 28×17 (11×31), 36×27 (24-30), 35×24 (14-20), 25×14 (10×28) en wit gaf direct op.

In de vierde ronde verloor Hans weer. Hoewel hij in die partij onder zware druk stond, was dit verlies niet nodig.

Hans Kreder – David Riupassa

Stand na de 50^e zet van zwart.

Het partijverloop was 32-28 (21-27), 28-22 (27-32), 37×28 (18×27) en hierna ging het snel bergafwaarts met wit, hoewel daar nog wel een extra zwakke zet voor nodig was.

In de diagramstand kan wit zich verdedigen met 23-19! (4-10 of?), 32-28 (21-27), 28-22 (27-31) [want op (27-32 en (18×27) speelt wit 19-14 en 29-23] en nu de computerzet 24-20!! Zwart kan op drie manieren twee schijven slaan, maar wit zal altijd op dam komen met een min of meer gelijkwaardig eindspel.

Met ruimhartige medewerking van zijn tegenstander wist Hans in de vijfde ronde weer op zijn gemiddelde te komen.

Hans Luchies – Hans Kreder

Stand na de 32^e zet van wit.

(23-29), 33×24 (20×29), 41-37 [Wit kiest voor een nogal moeilijke verdediging. Waarom niet gewoon 43-39?] (22×33), 44-40!? [Ook hier was 43-39 beter geweest.] (11-16), 40-34?? (29×40), 35×44 (17-22), 38×29 (22-27), 32×21 (16×36) en zwart stond definitief een schijf voor.

De laatste drie ronden verliepen voor Hans in pais en vree: drie remisepartijen zonder opmerkelijke momenten.

Dick den Ouden

Net als Hans scoorde Dick acht punten uit acht wedstrijden. Hij begon het toernooi met een overwinning omdat zijn tegenstander het eindspel nogal slordig behandelde.

Gerrit Klompenhouwer – Dick den Ouden

Stand na de 55^e zet van wit.

In deze pot-remise stand probeert Dick nog iets: (26-31), 37×26 (28-32), 25-20? [Het lukt. Wit reageert niet goed. 26-21 (32×43), 21×32 had probleemloos remise gegeven.] (14×25), 24-19 (32×43), 19-13 (43-48!) [De witspeler heeft waarschijnlijk overzien dat zwart hier dreigt te winnen met (27-31).] 26-21 (27×16), 13-9. Maar nu is een voor zwart gewonnen eindspel ontstaan. Er werden nog enkele zetten gespeeld, maar wit liet het zich niet allemaal meer bewijzen.

Na een rustige remise in de tweede ronde verloor Dick in de derde ronde. Twee slordige zetten in het late middenspel lieten een redelijk gezonde stand in elkaar storten. In de vierde ronde speelde Dick weer remise, maar zijn tegenstander had hem wel wat meer aan de tand kunnen voelen.

Dick den Ouden – Cees Kentie

Stand na de 36^e zet van wit.

Na (21-27×27) liep de partij snel remise. Maar zwart had meer druk kunnen uitoefenen met (12-17). 37-31 is dan verhinderd door (21-26). Op 42-37 volgt nu (17-22) en op 31-27 volgt ook (17-22) en wit heeft alleen maar 45-40 om schijfwinst te voorkomen. Daarom zou na (12-17) een plausibel verloop kunnen zijn: 33-29 (24×33), 38×29 (17-22), 29-24 (22-28), 34-29 (25×34), 29×40 (19×30), 35×24. Het is zeker nog geen gelopen race, maar het is duidelijk dat wit onder zware druk staat.

In de vijfde ronde speelde Dick remise tegen Fred Passchier. Gezien het ratingverschil een uitstekende prestatie. Dick had de sensatie nog groter kunnen maken:

Fred Passchier – Dick den Ouden

Stand na de 25^e zet van zwart.

Wit kon de verleiding niet weerstaan om de fraaie zet 37-31 te spelen. Zwart speelde (21-26) en miste daarbij de damzet: (36-41), 47×36 (7-11), 16×7 (12×1), 27×16 (18-22), 28×17 (24-29), 34×23 (19×48). De dam wordt direct afgepakt, maar zwart houdt er een schijf winst aan over.

Maar negen zetten later had Dick op zijn beurt geluk dat zijn tegenstander een damzet over het hoofd zag:

Fred Passchier – Dick den Ouden

Stand na de 34^e zet van zwart.

Wit speelde hier 22-18? En miste derhalve: 37-31 (36×18), 28-22 (18×27), 32×21 (26×17), 29-23 (19×28), 33×2.

In het vervolg van de partij werden er wederzijds verschillende meer kansrijke voortzettingen gemist. De partij eindigde daarom min of meer terecht in remise.

Ook in de zesde ronde speelde Dick remise, maar in deze partij miste hij tot twee keer toe een winnende voortzetting.

Evert Jochemsen – Dick den Ouden

Stand na de 28^e zet van wit.

Zwart ruilde terug met (11-17), maar had eenvoudig een schijf kunnen winnen met (12-17!), 33-28 (24-30), 35×24 (19×30), 28×19 (12×32) met schijfwinst.

Op de 46^e zet deed zich weer een moment voor waarop zwart een winnende voortzetting miste:

Evert Jochemsen – Dick den Ouden

Zwart speelde (8-12) en na 21-17×27 liep de partij snel remise. Winst zou zijn geweest: (18-22!). Wit kan niet veel meer. Een plausibele mogelijkheid is: 37-32 (8-12), 45-40 (19-23), 39-33 (13-18) en wit mag het verder uitzoeken. Ook andere varianten verliezen snel voor wit.

De laatste twee ronden speelde Dick rustige remisepartijen waarover geen bijzonderheden te vermelden zijn.

Afgelopen zaterdag werden de kwartfinales van de nationale beker gespeeld in Gouda. LDG was ingedeeld in een poule van 4 met ereklasser Dammend Tilburg, en hoofdklassers IJmuiden en Gooi&Eemland. Er werden 3 rondes rapid gespeeld met een bedenktijd van 30 minuten plus 20 seconden per zet. LDG trad aan met een viertal bestaande uit Casper Remeijer, Steven den Hollander, Hans Tangelder en Hans Kreder.

In de eerste ronde speelde LDG tegen IJmuiden. Tegen Jesse Bos kwam Hans Tangelder in het middenspel onder druk te staan. Hij plaatste nog een offer in een lastige stand, maar moest enkele zetten later de strijd staken.

Casper Remeijer zette een fraaie Ghestem doorstoot om in winst in zijn partij tegen Kees Pippel en bracht daarmee de stand weer op gelijke hoogte.

Steven den Hollander speelde in een spannende partij remise tegen Krijn ter Braake.

De strijd tussen Hans Kreder en Martin van Dijk ging lang gelijk op, maar Hans Kreder verloor uiteindelijk nipt in het eindspel. Daardoor werd de einduitslag bepaald op 5-3 voor LDG.

In de tweede ronde speelde LDG tegen Gooi&Eemland. Gooi&Eemland had niet zijn sterkste spelers opgesteld en verloor dan ook kansloos met 7-1. Alleen Steven den Hollander moest remise toestaan aan Leo van der Laan.

In deze ronde verloor Dammend Tilburg verrassend met 5-3. Omdat Dammend Tilburg de eerste ronde maar met 6-2 van Gooi&Eemland gewonnen had, zou LDG in de laatste ronde aan 4-4 genoeg hebben om de tweede plaats en daarmee plaatsing voor de halve finales veilig te stellen.

Steven den Hollander speelde een snelle remise tegen Koos van Amerongen.

Hans Kreder speelde heel degelijk tegen Thijs van den Broek.

Hans Kreder – Thijs van den Broek
In het diagram is te zien dat de sterke speler Thijs van den Broek niets heeft bereikt tegen Hans Kreder. Hij speelde nog lang door maar moest uiteindelijk in remise berustten.

Hans Tangelder speelde tegen Jasper Daems.

Jasper Daems – Hans Tangelder, stand na 18-23, 29×18, 12×23.

In de diagramstand heeft Hans een degelijke flankaanval, maar ook een lelijk blokje 10, 14, 15, 20, en maar liefst vijf schijven op de lange lijn.

En van de pyramide resten slechts de twee steunpilaren 2 en 4.

In de WhatsApp van LDG vreesde Steven den Hollander dan ook voor een slechte afloop van de partij met uitschakeling van LDG als gevolg.

In het diagram werd zwart ook nog verrast door 39-34, 28×30, (op 28×48, volgt 37-32), 35×13.

Nu lijkt zwart reddeloos verloren, omdat wit op de volgende zet 37-32 kan spelen. Hoe moet zwart zich nog redden? Na lang nadenken vond zwart de verrassende zet 7-11! Op 37-32 brengt dan steunpilaar 4 redding: 37-32, 4-9, 32×12, 9×7!.

De partij ging verder met 40-35 20-24; 45-40 23-28; 37-32 28×37; 31×42 22-28; 40-34 14-19; 25-20 19×8; 20×29.

Zwart heeft de indringer op 13 onschadelijk gemaakt en heeft nu een gelijkwaardige stand.

10-14; 8-13 30-25; 13-18 29-24? De wit speler mist een listig slagzetje.

Jasper Daems – Hans Tangelder

Met 14-20, 4-9, 18-23, 28×19 haalt zwart met een vier om vijf de overwinning binnen.

NK finalisten Casper Remeijer en Anton van Berkel speelden een spannende partij. Een aardig fragment uit deze partij.

Anton van Berkel – Casper Remeijer

In deze stand speelde Anton 38-32 en wit mag de één om vier met 22-27 niet nemen, omdat daarna wit dam haalt door 28-22 en 37-31. De partij eindigde uiteindelijk in remise.

Daardoor behaalde LDG een 5-3 overwinning, waarmee het zich plaatste voor de halve finales van de landelijke beker ten koste van ereklasser Dammend Tilburg.

Vijfde van Nederland, ‘best of the rest’ achter Baliakin, Sipma, Groenendijk en Van IJzendoorn, maar voor nog drie GMI’s. Debuteren in het NK als enige speler zonder titel (zowel Nederlandse als internationale titels) en dan je gemiddelde halen. Eén partij verloren en ook een heel mooie partij gewonnen en verder nauwelijks in de problemen gekomen. Dat is een typering van mijn NK-debuut in een paar woorden.

Ik heb een goed toernooi gespeeld, het was leuk en leerzaam en ik ben uiteraard blij met de vijfde plaats en de behaalde meestertitel MN. Nog steeds vind ik de eindstand in Toernooibase gewoon mooi om naar te kijken: vijfde, gemiddelde en dat als enige speler zonder titel en met de lage rating van onder de 1400!

Een NK begint echter ver voordat het NK daadwerkelijk begint. Je hebt de halve finales (HF), waar ik me ogenschijnlijk zeer gemakkelijk plaatste door mijn groep te winnen en dan krijg je reacties van mensen. Dat zijn natuurlijk voornamelijk felicitaties, maar ook dingen als (voor de HF helemaal afgelopen was) ‘Ik verwacht je in de finale. Hoewel dat geen pretje is.’ Verder beginnen de zenuwen zodra is doorgedrongen dat je het loodzware toernooi dat het NK is, gaat spelen en je kan je beginnen voor te bereiden. Het gebeurt niet vaak dat je (lang) van tevoren weet tegen wie je gaat spelen, maar met het NK (en ook met de HF) kan dat wel.

Mijn voorbereiding was echter niet optimaal: in maart was ik tweeënhalve week op vakantie in Colombia waardoor ik drie keer de onderlinge competitie miste en de enige partij tussen mijn vakantie en het NK verloor ik. Ik speelde op maandag een oefenpartij in Haarlem tegen Stefan Stolwijk. Dat was een leuke, interessante partij in de onvoltooide hekstelling en ik had dat verlies misschien wel nodig om even wakker geschud te worden. In Colombia heb ik tijdens de lange uren in de bus de masterclasses van Gantvarg van dit jaar doorgenomen en een paar specifieke openingsvarianten voorbereid die ik wel wilde spelen. Daar is natuurlijk helemaal niks van op het bord gekomen, maar de laatste partij tegen Jan Groenendijk had ik wel de eerste paar zetten van een voorbereide opening op het bord. Mijn speelplan tegen Jan (klassiek!) vind ik goed gekozen en ik hoefde alleen maar op te passen dat hij geen goede Ghestemdoorstoot kon plaatsen en toen werd het simpel remise. Klassiek leek me niet zijn favoriete speltype en ik zag in de partij ook dat het niet zijn beste speltype is. Verder had ik vanzelfsprekend een boekje met combinaties mee naar Colombia. Daarnaast heb ik voor het toernooi van mijn tegenstanders in de eerste paar rondes wel wat openingen en partijen bekeken, maar dat was veel minder dan ik eigenlijk gewild had.

Tegenwoordig heb ik niet zo veel last meer van zenuwen (dat was in mijn jeugd, maar ook toen ik 20 was, wel anders), maar toen ik op 5 april, de openingsdag, wakker werd voelde ik wel wat. De treinreis was ontspannen, de busreis met Hein Meijer, die ik op station Arnhem tegenkwam, gezellig druk en de openingsceremonie was minder erg dan ik verwacht had: de introducties van de spelers door bondscoach Rob Clerc waren leuk en de rest van de toespraken was minder lang en volslagen onzin dan normaal gesproken het geval is met dit soort dingen.

En toen was het toernooi begonnen. De eerste partij speelde ik met wit tegen Wouter Sipma. In de jeugd heb ik meerdere keren tegen hem gespeeld, maar hij heeft zich meer ontwikkeld dan ik. Hij houdt van omsingelen en van spannend en vaak apart spel. De laatste paar jaar haalt hij echter minder rare fratsen uit op het bord en speelt hij ook ‘gewoon normaal’ heel sterk. Het was een typische laveeropening, maar op de achtste zet kies ik ervoor met een ongewone zet mijn lange vleugel sterk te houden. Het blijft lang een redelijk rustige partij, waarbij de voornaamste vraag is wat ik ooit met mijn schijf op 46 ga doen. Wouter heeft echter ook veel schijven aan die kant van het bord dus dat komt vanzelf wel een keer goed leek me. Wouter lost ten koste van vier tempi schijf 15 op, waardoor mijn korte vleugel geen aanknopingspunt meer heeft. Dat maakt echter niet veel uit aangezien mijn korte vleugel toch relatief dun is en mijn lange vleugel juist sterk. Het oplossen van 15 (gegeven een voldoende sterke verdediging op die vleugel) is alleen nuttig als je op de andere vleugel spel hebt en daar overwicht kan krijgen. In het middelspel versmaad ik om redenen die me niet meer helder voor de geest staan om de achtergebleven schijf op 46 met 32-28 37-32 26×37 42×31 46-41-37 een bestemming te geven. Even later komt er toch spanning in de wedstrijd doordat ik ervoor kies om halfopen klassiek op het bord te brengen. Althans het zal halfopen klassiek worden, maar hij heeft op dat moment (nog) geen schijf op 23 staan. Schijf 46 staat nog steeds niet lekker, maar daar staat tegenover dat zwart vijf schijven aan de rand heeft staan in 6, 11, 16, 21 en 26. Na dertig zetten begon ik me toch af te vragen hoe ik mijn lange vleugel moest ontwikkelen. De beste manier leek me de linkerpiramide op te bouwen en naar 22 te gaan. Het partijplan van Wouter met 19-23 28×19 14×23 en de opsluiting was geen probleem en gaf eerder mij kansen dan hem. Dit moest ik wel even goed berekenen voor ik 32. 46-41 speelde, maar daar was het ondertussen dun genoeg voor. En dat was het eerste punt tegen een sterke jonge grootmeester.

Een opvallende partij uit de eerste ronde was de zeeslang van Martijn van IJzendoorn en Wim Kalis. Het speltype met meerdere opgedrongen randschijven werd heel sterk gespeeld door Martijn en hij bereikte een goed eindspel met een schijf meer. Met allebei een dam en vijf respectievelijk zes schijven erbij was dit een lastig macro-eindspel en dan worden er onherroepelijk fouten gemaakt, ook door grootmeesters. Wim raakte ergens onnodig een schijf kwijt, Martijn haalde een tweede dam en kwam gewonnen te staan. 52 zetten nadat beide spelers dam haalden kwam de volgende stand op het bord:

Martijn van IJzendoorn – Wim Kalis 1-1

Wim wist hier remise te maken met 105. … 1-7! en na 106. 6-1? 26-37! realiseerde Martijn zich na enig nadenken dat hij de meerslag over het hoofd had gezien. Gedesillusioneerd moest Martijn na 107. 1×41 36×47 in remise berusten. Als Martijn het laatste geintje van Wim niet overziet en 106. 49-16 speelt, wint hij wel.

De rondeprijs in de eerste ronde ging naar Martijn en Wim samen. Rondeprijzen zijn een enigszins vreemd fenomeen. Er is een jury die een beslissing maakt en dat is per definitie een subjectieve beslissing. Tijdens het toernooi was ook helemaal niet bekend wie er in de jury zat of zaten. Pas na het toernooi werd er iets gezegd over de jury, namelijk dat die iedere ronde uit drie personen bestond, waarvan minstens één iemand van de demonstrateurs van die ronde. Verder gaan de rondeprijzen (150 euro per rondeprijs) voornamelijk naar mensen die een partij winnen, terwijl de speler die verloor misschien wel ervoor zorgde dat het een interessante partij was door voor een gedurfde partijopzet te kiezen. Dan mislukt die partijopzet weliswaar uiteindelijk, maar wordt niet hij maar zijn tegenstander beloont. Op deze manier gaan de rondeprijzen voornamelijk naar mensen die toch al prijzengeld verdienen. Het prijzengeld is met ingang van dit NK gewijzigd: eerst kregen alle twaalf deelnemers prijzengeld en liep dat vanaf de laatste prijs langzaam op, maar nu kregen alleen de eerste zes prijzengeld en liep dat heel snel op en kreeg de top drie het grootste gedeelte van het prijzengeld. In twee rondes is er geen rondeprijs toegekend en daar heb ik dan wel mooi van geprofiteerd, want ze hebben twee extra prijzen uitgereikt en zo is mijn overwinning op Jos Stokkel toch nog beloond.

Wie Anton van Berkel kent, weet dat hij geen mapjesdammer is. Hij speelt een tikkeltje anders, soms echt vreemde openingen en het wordt wel eens echt een rommeltje. Typerend en grappig vond ik zijn opening tegen Rob Geurtsen in de eerste ronde. Na 1. 32-28 17-22 2. 28×17 12×21 3. 33-29 7-12 4. 38-33 1-7 5. 42-38 19-23 wilde Anton 35-30 spelen vertelde hij na de partij. Dan was 23-28 33×22 18×27 31×22 20-24 gekomen en na 29×20 15×35 moet wit zich in bochten wringen om schijf 22 te behouden en staat wit niet prettig. Een opening anders spelen en dan pas op de zet zelf erachter komen dat je geplande zet niet kan en dan maar ‘in arren moede’ het vervlakkende 6. 31-27 21×32 7. 37×19 14×23 spelen, zoiets verbaast je op een gegeven moment niet meer van Anton.

Na de eerste ronde kwam direct een dag met een dubbele ronde. Ik mocht eerst tegen teamgenoot Anton van Berkel en daarna tegen Rob Geurtsen, de zwakste deelnemer. Van tevoren had ik bedacht dat ik tegen Alexander Baliakin, Martijn van IJzendoorn en Jan Groenendijk, de drie 1500-spelers, rustig aan ging doen en dacht ik dat er vier mensen waren waar ik van zou kunnen winnen: Rob Geurtsen, Wim Kalis, Niek Kuijvenhoven en Anton van Berkel. Nu kreeg ik twee van die vier mensen op dezelfde dag dus ik hoopte toch zeker één partij te winnen.

Om half tien begon mijn partij tegen Anton en we speelden een opening die ik wel vaker speel. Ik had zwart en het begon met 1. 32-28 17-22 2. 28×17 11×22. Op de negende zet week Anton echter af, wat mij de mogelijkheid gaf een goede flankaanval in te nemen. Ik kreeg een prachtige flankaanval, maar ik miste een goede mogelijkheid om de afbraak daarvan te verhinderen. In onderstaand diagram heeft Anton net 25. 40-35 gepeeld, wat 34-29 23×34 33-28 22×33 38×40 mogelijk maakt.

Anton van Berkel – Casper Remeijer 1-1

Ik speelde 25. … 7-11?, maar had de 2-om-2-ruil kunnen verhinderen met 25. … 19-24! Als wit nu ruilt met 26. 34-29 23×34 27. 33-28 22×33 28. 38×40 volgt namelijk 28. … 18-23! 29. 31×22 23-28 30. 22×33 24-30 31. 35×24 20×47 z+. Wieger Wesselink noemt in zijn analyse op de NK-website als mogelijk vervolg 25. … 19-24 26. 44-39 14-19 27. 34-29 23×34 28.39×30 9-14 met een aantrekkelijke aanval voor zwart. Na de 2-om-2 terug ruilde Anton mijn flankaanval van het bord en hoewel ik beter bleef staan, gaf het geen winstkansen.

Ook in de tweede ronde was er een heel opmerkelijk moment waarin een grootmeester een grote fout maakte. Ron Heusdens speelde een opening die hij heel goed beheerst tegen Wouter Sipma en leek zeer groot voordeel te hebben na twintig zetten. In de fase hierna speelde hij het echter niet helemaal goed en Wouter verdedigde zich goed. De partij leek al een tijdje recht op remise af te stevenen toen onderstaande stand bereikt werd.

Wouter Sipma – Ron Heusdens 2-0

De wending 25-20 15×33 34-29 33×24 30×17 (of 30×10 zoals eigenlijk de bedoeling is. Ron heeft goed de meerslag naar 17 erin gebracht, maar kan dat er nu niet meer in houden.) speelt al een kleine tien zetten een rol, maar meer dan remise levert het steeds niet op. Zwart heeft in de diagramstand meerdere goede zetten zoals 14-20, 14-19 en 13-19, maar de meest logische zet is wel 12-18. Als wit na 12-18 25-20 15×33 34-29 33×24 30×10 neemt dan geeft zwart een schijf terug met 9-14 10×8 3×12 en deze stand is makkelijk remise. Schijf 35 heeft een vrije doortocht naar dam, maar zwart kan dan ook naar dam lopen en wit kan de zwarte schijven niet tegenhouden.

Ron wilde 12-18 spelen, maar had last van een motorische storing en speelde onbedoeld 42. … 13-18? Wouter was er uiteraard als de kippen bij om de wending met 43. 25-20 15×33 44. 34-29 33×24 45. 30×10 te nemen en in deze situatie was Ron kansloos en kon hij na een paar zetten opgeven. Ron had in de eerste ronde van Jan Groenendijk verloren en zo had Ron na twee rondes verrassend nog geen enkel punt!

Mijn tweede partij die dag was tegen Rob Geurtsen en dat was van begin af aan een interessante partij. We speelden een hekstellingopening waarin Rob Geurtsen met 7. … 19-24 een minder bekende variant kiest. Hij speelt het scherp met 11. … 3-8 en de ruil naar 22. Na de zetten 1. 34-29 19-23 2. 40-34 14-19 3. 45-40 10-14 4. 50-45 5-10 5. 31-26 20-25 6. 37-31 15-20 7. 41-37 19-24 8. 46-41 13-19 9. 32-28 23×32 10. 37×28 8-13 11. 38-32 3-8 12. 41-37 17-22 13. 28×17 11×22 komen we in de partij, zie onderstaand diagram:

Casper Remeijer – Rob Geurtsen 1-1

We waren allebei niet goed op de hoogte van de theorie in deze opening, want ik maak met 14. 43-38 een fout en Rob verzaakt dit af te straffen. Wat wit beter kan spelen is 14. 32-28 7-11 15. 28×17 11×22 16. 37-32 22-28 17. 33×22* 18×38 18. 42×33. Wit mag niet anders slaan op de 17e zet, want dan volgt een damcombinatie die typisch is voor de onvoltooide hekstelling. Zo verschalkte Evert Bronstring in de beginjaren van de onvoltooide hekstelling in 1965 Dammis van der Staaij met deze combinatie (het enige verschil met de diagramstand is dat 42 op 41 stond): 17. 32×23? 19×28 18. 33×22 18×27 19. 31×22 24×33 20. 39×28 25-30 21. 35×15 14-20 22. 15×24 13-18 23. 22×13 8×50 en na damafname middels 24. 26-21 50×26 25. 41-37 26×42 26. 48×37 had Evert een schijf meer.

Terug naar de partij: ik speelde 14. 43-38 en Rob antwoordde met 14. … 7-11, maar hij had hier 14. … 6-11! moeten spelen. De wending 15. 32-28? 25-30! 16. 28×6 19-23 17. 34×25 23×41 z+ is van belang en door ons allebei niet onderkend. Hierna is wit vrijwel gedwongen een keer naar 15 te ruilen met 35-30 en 29-23, maar zwart kan direct naar 30 ruilen met 14-20 en de witte korte vleugel is opgesloten en ziet er erg droevig uit. Misschien kan wit na 14. 43-38 6-11 nog 15. 47-41 spelen, maar dan moeten wel alle combinatieve valkuilen ontweken worden.

De hekstelling werd even verbroken, maar kwam later weer op het bord. Op zet 34 zag Rob zich genoodzaakt naar de rand te vluchten en kwam ik heel goed te staan. Een tiental zetten later heb ik volgens Kingsrow analytische winst gemist. Met beperkte bedenktijd verzandde ik in de vele goede mogelijkheden en de variant waarvan ik dacht dat die ging winnen, bleek toch net niet te winnen. En zo stond ik na drie rondes nog op mijn gemiddelde met één sterke tegenstander gehad en twee zwakkeren tegen wie ik kansen zou moeten kunnen krijgen. Ik was toch wel teleurgesteld over het resultaat op deze dag met dubbele ronde. Zowel tegen Anton van Berkel als tegen Rob Geurtsen stond ik heel goed en twee keer hou ik daar niks aan over. En nu had ik al twee van de vier mensen gehad waar ik echt winstkansen tegen dacht te kunnen krijgen.

Mijn gemiste winst tegen Rob Geurtsen was niet de enige de eerste paar rondes en ook niet als je alleen naar de derde ronde kijkt. Nu was dit een tweede partij op een dag en twee partijen spelen op één dag op hoog niveau is vermoeiend. De prachtige winst die Wouter Sipma miste tegen Hein Meijer is hem vergeven, want hoewel je in zo’n stand natuurlijk wel naar combinaties kijkt, was de forcing die hij uit had kunnen voeren behoorlijk verborgen en dan moet je ook nog zien dat de stand na de forcing wint.

Hein Meijer – Wouter Sipma 1-1

In bovenstaand diagram valt het gat op 39 op en wat ook opvalt is dat wit iets moet gaan doen om de voorpost op 23 te verdedigen. 26. 44-39 ligt voor de hand, maar zwart loopt naar veld 14 toe en dreigt met een 1-om-2. Vaak heeft zwart een schijf op 27 en kan wit antwoorden met zijn eigen 1-om-2, maar dat is hier niet het geval. Wit moet het hebben van een verdediging als 26. 44-39 5-10 27. 39-34 om 27. … 10-14 te kunnen beantwoorden met 28. 24-19 13×24 29. 34-30 met licht voordeel voor wit. In de diagramstand en in de laatste variant kan zwart meerdere combinaties nemen, maar dat is altijd een ruil.

Hein speelde echter niet de logische opbouwzet 26. 44-39, maar 26. 35-30? Het doel van deze zet is een kleine meerslagfinesse na 26. … 5-10? 27. 23-19! 20-25 28. 19-14 25×23 29. 14×5 w+. Ook na 26. … 3-9 komt 27. 23-19, maar nu levert dit na 27. … 9-14* 28. 19×10 5×14 29. 30-25* niet meer dan licht voordeel op.

Wouter had na 26. 35-30? op de volgende prachtige manier kunnen winnen: 26. … 20-25! 27. 44-39* 25×34 28. 39×30 15-20! 29. 24×15 5-10 30. 15×4 13-19! 31. 23×14 18-23 32. 29×27 12-18 33. 4×22 17×48 en deze stand verdient zijn eigen diagram:

Hein Meijer – Wouter Sipma 1-1

Wit heeft drie stukken meer, maar verliest er altijd minstens twee inclusief schijf 14 en verliest dus kansloos.

Wouter zag de forcing helaas niet en speelde 26. … 22-28 27. 23×32* 20-25 (de dam na 13-19 24×22 17×48 gaat er na 30-24 direct weer vanaf en wit houdt een prima flankaanval over) 28. 33-28* 25×23 29. 28×19 3-9 30. 24-20 15×24 31. 19×30 en het liep later remise.

In de eerste ronde kon Alexander Baliakin met een fraai offer winnen van Jos Stokkel, gaf Martijn van IJzendoorn op dramatische wijze een gewonnen eindspel uit handen en wist Anton van Berkel niet van Rob Geurtsen te winnen, omdat hij op de 46e zet niet zag dat hij ook met zijn dam kon slaan.

In ronde twee had je de merkwaardige situaties dat Rob Geurtsen opgaf in een remisestand tegen Wim Kalis, omdat hij niet wist of zag dat het 4-om-2-eindspel remise was, en Ron ‘De kneus’ Heusdens verloor door een miscommunicatie tussen zijn brein en zijn hand.

Naast de net genoemde gemiste winsten van mijzelf en Wouter Sipma kon ook Martijn van IJzendoorn in de derde ronde winnen van Niek Kuijvenhoven. Dat was in een dun klassiekje en dat was een stuk simpeler. De eerste drie rondes leverden in ieder geval al genoeg spektakel op en ook de rest van het toernooi viel er genoeg te beleven voor de toeschouwers, maar daarover een andere keer meer.

André van der Kwartel

In de week van 15 tot 19 april werd in Wageningen het jaarlijkse veteranenkampioenschap van Nederland verspeeld. Drie leden van het Leids Damgenootschap namen aan dit toernooi deel: Hans Kreder, Dick den Ouden en Hein van Winkel. Hein eindige op de 24^e plaats (van de 88 deelnemers) met de uitstekende score van 10 punten uit 8 wedstrijden. Hans en Dick scoorden ieder 8 uit 8 en eindigden op respectievelijk de 49^e en 51^e plaats. Ik had mij voorgenomen een verslag te schrijven van de prestaties van onze damgenoten, maar dat duurt nog even, omdat slechts enkele partijen zijn ingevoerd in Toernooibase en ik dus nog veel handwerk moet verrichten om analyses te kunnen uitvoeren. Ik was dus aangenaam verrast toen Hein mij een uitgebreid artikel over zijn partijen toestuurde. Hieronder de bijdrage van Hein. Ik wens jullie veel leesplezier.

Hein van Winkel – Leo van der Laan

NK Veteranen ronde 1, 15-04-2019

1.32-28 18-23 2.33-29 23×32 3.37×28 13-18 4.28-23 19×28 5.29-24 20×29 6.34×32 14-19 7.39-33 10-14 8.44-39 5-10 9.41-37 17-21 10.50-44 9-13 11.32-28 11-17 12.37-32 6-11 13.46-41 21-26 14.41-37 1-6 15.40-34 3-9 16.44-40 17-22 17.28×17 12×21 18.49-44 7-12 19.35-30 19-23 20.30-25 14-19 21.34-30 10-14 22.30-24 19×30 23.25×34 14-19 24.34-29 23×34 25.40×29 12-17 26.45-40 2-7 27.40-35 7-12 28.29-24 19×30 29.35×24 9-14 30.33-29 17-22 31.39-33 21-27 32.32×21 16×27 33.44-40 12-17 34.40-35 8-12 35.35-30 14-19 36.30-25 19×30 37.25×34 13-19

38.34-30 4-10?

Zwart kan zich hier redden met 38…15-20 en dan bijv. 39.29-24 20×29 40.33×13 18×9 41.38-33 9-14 42.43-38 22-28 43.31×22 28×39 44.38-33 17×28 45.33×44.

39.29-24?

Ook wit mist hier iets eenvoudigs. Met 39.30-24 19×30 40.29-24 30×19 41.33-28 22×33 42.31×24 wint wit een schijf en partijwinst is niet moeilijk meer.

39…10-14 40.24×13 18×9 41.43-39 14-19 42.33-29 9-13 43.29-24 19-23 44.39-34 17-21 45.30-25 12-18 46.38-33 11-17?

Hier had zwart nog een uitstekende mogelijkheid. Via 46…11-16 47.42-38 23-28

48.24-19 28×30 49.19×8 27-32 50.37×17 21×3 51.25×34 26×37 bereikt zwart een iets beter staand eindspel. Bijv. 52.47-42 16-21 53.42×31 21-26 54.31-27 26-31 55.27-21 31-37 56.21-17 15-20 57.38-33 20-24 58.33-28 18-22 59.17-12 22×33 , maar hierover hoeft wit zich geen zorgen te maken.

47.42-38! 6-11

De alternatieven 1) 47…23-28 48.24-19 28×30 49.19×8 30-35 50.8-2 18-23 51.2-16 22-28 52.31×11 6×17 53.16×32. 2) 47…13-19 48.24×13 18×9 49.33-29 6-11 50.29×18 22×13 51.31×22 17×28 52.25-20 15×24 53.34-29 24×31 54.36×7.

48.34-29 23×34 49.24-19 13×24 50.33-28 22×42 51.31×13 42×31 52.36×7 34-40

53.7-1

Hier krijgt zwart nog een kans op een lang eindspel. Beter was 53.13-8 24-29 54.8-2 40-45 55.7-1 45-50 56.1×40 17-22 57.40-35 22-28 58.25-20 15×24 59.35×46.

53…40-45

Zwart had nog wat tegen kunnen sputteren met 53…40-44 54.25-20 44-49 55.20×29 49-40 56.29-24 40-35 57.24-19 17-21 58.1-34 35-44 59.13-9 44-35 60.9-4 35×2. Maar dit gaat wit ook winnen.

54.13-8 45-50 55.8-2 50-28 56.2×35 15-20 57.25×14 28×5 58.1-18 5-28 59.35-49 28-10 60.18-4 10-5 61.49-44 17-21 62.44-49 5-14 63.49×16 14-5 64.16-11 5-19 65.11-6 19-14 66.4-22 14-19 67.22-27 19-5 68.48-42 5-46 69.27-22

2-0

Cock van Wijk – Hein van Winkel

NK Veteranen ronde 2, 16-04-2019

1.32-28 18-22 2.37-32 12-18 3.41-37 7-12 4.46-41 1-7 5.31-26 19-23 6.28×19 14×23 7.32-28 23×32 8.37×28 10-14 9.41-37 5-10 10.38-32 20-24 11.43-38 14-20 12.34-30 9-14 13.30×19 13×24 14.40-34

14….3-9.

Hier was 14…24-29 goed speelbaar. Er kan eventueel 15.34×23 18×29 16.33×24 20×29 17.49-43 22×33 18.39×28 17-21 19.26×17 11×33 20.43-39 12-18 21.39×28 7-12 22.44-39 (na 22.28-23 volgt 29-34 23.32-28 18×29) 22…18-23 23.28×19 14×23

15.34-29 20-25 16.29×20 15×24 17.45-40 18-23 18.28×30 25×45 19.37-31 8-13 20.42-37 13-19 21.47-42 2-8 22.48-43 9-13 23.35-30 4-9 24.30-25

24….12-18.

Zwart heeft een lastige stand, maar na deze zet wordt hij compleet weggecombineerd. Beter was het proberen van 24…19-23 25.33-29 (Ik was eigenlijk bang voor 25.32-27 maar dan kan 23-28 26.27×18 13×22 27.31-27 22×31 28.33×22 17×28 29.36×27 9-13 en de voorpost lijkt prima te verdedigen.) 25…23×34 26.39×30 13-19 27.44-40 45×34 28.30×39 8-13 29.50-45

25.32-27 19-23 26.33-29 23×34 27.39×30 13-19 28.30-24 19×30 29.25×34 9-13 30.37-32 7-12 31.34-29 13-19 32.32-28 22×24 33.27-21

2-0

Hein van Winkel – Joop Roedolph

NK Veteranen ronde 3, 16-04-2019

1.32-28 18-23 2.33-29 23×32 3.37×28 20-25 4.39-33 12-18 5.44-39 7-12 6.50-44 19-23 7.28×19 14×23 8.41-37 10-14 9.37-32 14-20 10.33-28 13-19 11.31-27 20-24 12.29×20 25×14 13.34-30 5-10 14.46-41 15-20 15.41-37 20-24 16.39-33 10-15 17.44-39 8-13 18.30-25 2-8

Wat mag hier natuurlijk niet volgens diagram 17 uit “Oom Jan leert zijn neefje dammen”? Heel goed!, maar het volgde toch:

19.40-34 17-22 20.28×17 11×31 21.36×27 24-29 22.33×24 19×30 23.35×24 14-20 24.25×14 9×40 25.45×34 23-28 26.32×23 18×40

0-2

Wat ga je doen na zo’n debacle? Het liefst had ik heel hard op de grond gestampt en verdwenen als Repelsteeltje. Gelukkig zijn er mooie boswandelingen in de omgeving van Wageningen mogelijk. Daar ben ik dan ook maar een stuk gaan wandelen. En na ongeveer een uur begon mijn hoofd weer wat normaler te reageren. Damschijven verdwenen langzaam maar zeker uit mijn grijze massa. Ik had mijn fototoestel bij me en begon wat aan mijn hobby als planten/bloemen/fotograaf te doen. Waarvan het resultaat mijn tweede vijfklapper van de week was. De vijfklapper met hun wetenschappelijke namen.

De eerste een Sambucus racemosa of Trosvlier.

De tweede Taraxacum officinale of Paardenbloem.

De derde Ficus equi. Maar even geen commentaar bij dit diepe dal. Maar toch weer uit het dal geklommen.

De vierde Ceratocapnos claviculata of Rankende helmbloem.

De vijfde Fagus sylvatica of Beuk. De volgorde van deze plantjes geven wel iets weer van mijn gemoedstoestand. Bij vier een lieflijk klein bloemetje dat me tot rust bracht en bij nummer vijf de beuk erin. En de volgende dag ging de beuk er in.

Cees Osté – Hein van Winkel

NK Veteranen ronde 4, 17-04-2019

1.31-27 19-23 2.33-28 17-22 3.28×19 22×31 4.36×27 14×23 5.39-33 10-14 6.44-39 14-19 7.41-36 5-10 8.46-41 10-14 9.50-44 20-24 10.34-29 23×34 11.40×20 15×24 12.32-28 18-23 13.37-32 12-18 14.41-37 7-12 15.45-40 11-17 16.40-34 6-11 17.34-29 23×34 18.39×30 1-6 19.43-39 18-23 20.49-43 12-18 21.47-41 8-12 22.36-31 2-8 23.41-36

23… 17-21

Zwart vroeg zich af of dit nu een lokzet, lokvingerzet of vingerlokzet was. Wit vervolgde met

24.31-26

Zwart krijgt een extra tempo en waagt het erop:

24…. 23-29

Misschien is 24…4-10 25.26×17 11×31 26.36×27 6-11 27.37-31 11-17 28.31-26 17-21 29.26×17 12×21 30.30-25 10-15 31.44-40 beter voor zwart, maar speculeren op een vingerzet is ook leuk.

25.26×17 11×31 26.36×27?

Na 26.37×26 18-22 (26… 29-34 27. 28-23 19×37 28. 30×10 4×15 29.39×30 verliest zwart een schijf.) 27.28×17 12×21 28.26×17 29-34 29.36-31 34×25 is er een gelijkwaardige stand.

26…29-34 27.37-31 34×25 28.31-26 18-23 29.27-21 16×27 30.32×21 23×32 31.38×27 13-18 32.33-29 24×33 33.39×28 9-13 34.42-38 4-10 35.21-16 19-23 36.28×19 14×23 37.44-39 6-11 38.16×7 12×1 39.38-32 10-14 40.26-21 14-19 41.48-42 25-30 42.35×24 19×30 43.32-28 23×32 44.27×38 30-35 45.39-34 13-19 46.38-33 19-23 47.42-38 23-29

0-2

Hein van Winkel – Jan Lammers

NK Veteranen ronde 5, 17-04-2019

1.32-28 16-21 2.37-32 11-16 3.41-37 7-11 4.34-29 1-7 5.40-34 21-26 6.45-40 20-24 7.29×20 15×24 8.50-45 10-15 9.34-30 18-23 10.31-27 14-20 11.30-25 17-21 12.25×14 9×20 13.37-31 26×37 14.32×41 21×32 15.28×37 4-9 16.33-29 24×33 17.38×18 12×23 18.42-38 5-10 19.37-32 10-14 20.41-37 7-12 21.39-33 12-18 22.44-39 8-12 23.46-41 2-8 24.40-34 12-17 25.49-44 8-12 26.44-40 20-24 27.47-42 23-28 28.32×23 19×28 29.33×22 17×28 30.34-30 14-19 31.38-32 18-23 32.40-34 9-14 33.42-38 3-9 34.30-25 15-20 35.34-30 13-18 36.36-31 9-13 37.41-36

37… 11-17?

De computer geeft aan dat er na 37…16-21 38.31-26 28-33 39.26×8 33×31 40.36×27 13×2 41.39-33 11-17 42.48-42 6-11 43.42-37 2-7 44.33-28 18-22 45.27×29 24×22 46.45-40 22-28 47.32×23 19×28 voor wit zware tijden aanbreken.

38.31-26 6-11

39.37-31?

Na een partij onder zware druk, had ik hier met tijdgebrek niet meer het vermogen om de gevolgen van 48-42 uit te rekenen. Er zat zelfs een voordelige vijfklapper voor mij in, die een eervolle vermelding opleverde bij de mooie combinaties. Enkele varianten:

39.48-42

A(vijfklapper) 39…16-21 40.38-33 18-22 41.39-34 28×48 42.42-38 48×31 43.36×27 (en niet 43.36×9?? 14×3 44.25×14 19×10 45. 30×28 22×42).

B 39…17-22 [of 18-22] 40.38-33 12-17 [12-18] 41.42-38 16-21 42.39-34 28×48 43.38-33 48×31 44.36×7.

C 39…28-33 40.39×28 16-21 41.37-31 11-16 42.45-40.

D 24-29 40.30-24 19×30 41.35×22 18×27 42.32×21 16×27 43.39-33 12-18 44.37-32 17-22 Wellicht is D nog het beste omdat er nog spel blijft.

De partij ging verder met

39…28×37 40.31×42 23-28 41.42-37

Beter was 41.39-34 18-23 42.34-29 23×34 43.30×39 12-18 44.36-31 16-21.

41…17-22?

Volgens Flits is 41…18-23 42.48-42 12-18 43.38-32 17-22 44.36-31 veel beter. In plaats van de partijzet geeft Flits nu de volgende variant: 42.48-42 11-17 43.38-32 28-33 44.39×28 22×33 45.45-40 18-23 46.40-34 33-39 47.43-38 39-44 48.34-29 24×33 49.38×7 20-24 50.7-2 14-20 51.25×23 13-18 52.23×21 16×47 53.30×19 44-50 54.37-32 47-29. Maar er volgde een snel einde via

42.37-31? 11-17 43.38-32 28×37 44.31×42 16-21 45.43-38 21-27 46.39-33 18-23 47.45-40 13-18 48.42-37 23-28 49.40-34 28×39 50.34×43 27-31

0-2

Piet van Eeden – Hein van Winkel

NK Veteranen ronde 6, 18-04-2019

1.34-30 20-25 2.39-34 14-20 3.44-39 10-14 4.50-44 5-10 5.31-26 20-24 6.33-29 24×33 7.38×29 18-23 8.29×18 12×23 9.39-33 15-20 10.44-39 10-15 11.42-38 20-24 12.49-44 15-20 13.47-42 8-12 14.32-27 2-8 15.37-32 17-21 16.26×17 11×31 17.36×27 6-11 18.41-37 11-17 19.46-41 4-10 20.33-28

Volgens Flits is 20.41-36 10-15 21.33-28 13-18 22.37-31 17-21 23.31-26 1-6 24.26×17 12×21 25.39-33 6-11 26.42-37 21-26 27.44-39 sterker.

20…17-21 21.41-36 12-18 22.39-33 7-12

Met 22…21-26 23.44-39 8-12 24.37-31 26×37 25.42×31 kan zwart de KVO vasthouden.

23.34-29 23×34 24.30×39 10-15 25.27-22 18×27 26.28-23 19×28 27.33×31 21-26 28.31-27 13-18 29.32-28 9-13 30.37-31 26×37 31.42×31 14-19 32.28-22 12-17 33.22×11 16×7 34.39-33 8-12 35.43-39 3-8 36.48-43

Nadat ik Piet uit een kortevleugelopsluiting had laten ontsnappen (kwestie van zetcontrole), krijg ik op de 36e zet eindelijk de kans om het voordeel opnieuw naar mij toe te trekken. Na bijvoorbeeld 36.38-32 19-23 37.33-28 24-29 38.28×19 13×24 39.39-34 18-23 40.48-43 23-28 41.32×23 29×18 42.34-29 24×33 43.35-30 25×34 44.40×38 18-23 45.38-33 is er weinig aan de hand, maar nu heeft wit op zijn rechtervleugel geen zet meer.

36…1-6

Met 36…18-23 37.27-21 12-18 38.21-16 8-12 39.33-28 23×32 40.38×27 12-17 had zwart de lastige bezetting van 28 kunnen vermijden met groot voordeel.

37.27-21

Flits geeft aan dat met 37.33-28 18-23 38.38-32 12-17 39.31-26 7-11 40.36-31 13-18 41.27-21 17-22 42.28×17 11×22 43.21-16 24-29 44.43-38 nog een heel eind gekomen was. Nu is het eigenlijk al afgelopen.

37…6-11 38.21-16

Niet beter is 38.31-26 11-17 39.36-31 18-22

38…11-17 39.31-26 17-22 40.26-21 7-11 41.16×7 12×1 42.21-16 1-6 43.35-30 25×34 44.39×30 24×35 45.33-29 22-27 46.43-39 18-22 47.39-33 20-24 48.29×20 15×24 49.40-34 19-23 50.45-40 13-19 51.34-30 8-13 52.40-34 13-18 53.44-39 27-31 54.36×27 22×31 55.38-32 31-36 56.32-28 23×32 en wit zag dat ik na 34-29 gewoon zou laten slaan.

0-2

Hans van der Laan – Hein van Winkel

NK Veteranen ronde 7, 18-04-2019

1.34-29 19-23 2.40-34 14-19 3.45-40 19-24 4.32-28 23×32 5.37×28 20-25 6.29×20 25×14 7.41-37 14-19 8.46-41 10-14 9.37-32 17-22 10.28×17 12×21 11.41-37 7-12 12.50-45 5-10 13.35-30 19-24 14.30×19 13×24 15.33-28 9-13 16.38-33 21-26 17.43-38 11-17 18.34-29 14-20 19.40-34 17-22 20.28×17 12×21 21.32-28 18-22 22.28×17 21×12 23.38-32 6-11 24.32-28 11-17 25.42-38 13-18 26.45-40 17-22 27.28×17 12×21 28.29-23 18×29 29.34×23 1-7 30.38-32 7-12 31.33-28 24-30?

32.31-27?

Beide spelers zijn in slaap gevallen. Niet -of te laat- opgemerkt, dat 32.32-27 21×41 33.40-34 26×37 34.34×5 4-10(of?) 35.5×19 41-46 36.19-5 37-41 37.48-42 2-7 38.42-37 41×32 39.28×37 46×10 40.5×11 16×7

32…30-35 33.48-43 20-25 34.27-22 4-9 35.47-42 9-13 36.42-38 12-17 37.22×11 16×7 38.36-31 7-11 39.31-27 11-16 40.40-34 15-20 41.38-33 10-15 42.44-40 35×44 43.49×40 13-19 44.23×14 20×9 45.40-35 9-13 46.33-29 13-18

Na een aantal wat zwakkere zetten staat zwart niet goed meer, sterker: waarschijnlijk verloren. Het is aan wit om eens flink door te rekenen of 29-24 dan wel 35-30 te spelen om de aanval op zwarts lange vleugel winnend te laten zijn. Wits hand bevond zich enkele keren boven schijf 35. Dan is het stand op pokerface om niet te laten merken dat je dan zult toeslaan. Even zetcontrole en het zou ook niet gebeuren. Maar…

47.35-30??

47…26-31 48.37×17 18-22 49.27×18 8-12 50.17×8 2×35

En de volgende vijfklapper was een feit. Er volgde nog

51.32-27 25-30 52.34×25 35-40 53.43-38 40-45 54.38-33 45-50 55.27-22 50-45 56.33-28 16-21 57.39-33 45-40

0-2

Jaap Langerak – Hein van Winkel

NK Veteranen ronde 8, 19-04-2019

1.34-30 20-25 2.30-24 19×30 3.35×24 14-20 4.33-28 20×29 5.28-22 17×28 6.32×34 10-14 7.37-32 5-10 8.41-37 14-20 9.39-33 11-17 10.44-39 10-14 11.46-41 17-21 12.31-26 14-19 13.26×17 12×21 14.50-44 7-12 15.32-28 20-24 16.37-32 1-7 17.41-37 21-26 18.37-31 26×37 19.32×41 9-14 20.41-37 14-20 21.37-32 24-30 22.36-31 7-11 23.47-41 11-17 24.41-36 4-9 25.42-37 30-35 26.28-23 19×28 27.33×11 6×17 28.32-28 9-14 29.39-33 14-19 30.44-39 35×44 31.49×40 17-21 32.37-32 21-26 33.34-29 26×37 34.32×41 19-23 35.28×19 13×24

Ik was vredelievend aan deze partij begonnen met het oog op de +1 in het toernooi te verdedigen. Maar ik nam bewust deze zooihekstelling in omdat het toch wat combinatieve probleempjes met zich mee kon brengen. Wie weet?!

36.38-32 18-22 37.32-27 22×31 38.36×27 12-18 39.41-37 8-12 40.48-42 12-17 41.43-38 3-8

42.40-34

Na 42.37-32 2-7 43.29-23 18×29 44.42-37 7-12 is er weinig aan de hand.

42…8-12 43.45-40?

Wit had zich nog kunnen redden met een variant als 43.37-32 2-7 44.42-37 17-22 45.37-31 22-28 46.33×13 24×42. Maar nu is het meteen uit. Na de slagzet staan de schijven perfect op hun plaats.

43…25-30 44.34×14 17-21 45.29×20 21×45 46.14-9 15×24 47.9-4 45-50 48.4×36 50×46

Het afspel was niet moeilijk meer.

49.36-13 24-29 50.13-30 46-28 51.30-25 12-17 52.25-3 16-21 53.3-20 29-34 54.20-38 21-26 55.38-21 17-22 56.21-16 28-14 57.42-38 34-40

0-2

En de vijfde vijfklapper kreeg vorm als de vijfde overwinning.