Leids Damgenootschap

Eric van ’t Hof

In de laatste ronde van de Provinciale Clubcompetitie ZHDB 3e klasse won het “schaakteam” met de overtuigende cijfers van 7-1 tegen het tweede team van Alphen aan den Rijn. Vooraf waren we er helemaal niet zeker van dat we überhaupt zouden kunnen winnen. Immers, in onze eerste ontmoeting tegen hetzelfde team waren we nog met 7-1 afgedroogd in het Alphense speellokaal. Daar liepen half november Quirinius, Eelco en ondergetekende tegen een keiharde nul aan, terwijl alleen Wim de eer nog wist te redden met een remise.

Maar helaas was Wim op de laatste donderdag van februari verhinderd wegens een etentje met Anatoli Karpov en Jan Timman, twee legendarische figuren die wellicht zelfs bij de dammers niet onbekend zijn. En ook Daan moest verstek laten gaan wegens andere verplichtingen, zodat we moesten terugvallen op onze reserve Robert die, hiertoe op het laatste moment opgeroepen, liet weten: “Als het land roept, ben ik er”.

Aldus geschiedde. In de traditiegetrouw door loting bepaalde opstelling schoven we allemaal één plek omhoog en nam Robert plaats op het staartbord. Daar trof onze man de oudgediende Co van Dam (754) die zich door een vingerfout al snel een schijf liet ontfutselen.

Stelling na 9…17-22. Wit heeft slagkeus, maar alleen 28×17 is correct en levert een 3-om-3 op, terwijl het gespeelde 26×17? leidde tot schijfverlies.

Winst van dat ene schijf was voor Robert voldoende om vrij vlot ook de gehele partij op zijn naam te schrijven. De heer Van Dam breide nog wel enkele combinaties in de stelling, maar die pakten wonderwel steeds uit in het voordeel van Robert, die daarmee de 2-0 op het scorebord noteerde.

Hieraan voegde onze bord 1-speler Q na een moeizame strijd een punt toe door routinier Arie van Diggele (866) ternauwernood op remise te houden (3-1). Achteraf vroeg men zich af of de Alphenaar in het eindspel nog had kunnen winnen.

Stelling na 57…27-32. Een grappige stelling. Zwart is doorgebroken, maar wit heeft alvast een vangstelling klaar staan, mocht zwart op 47 of 48 een dam halen, terwijl promotie op 49 weer andere bezwaren heeft. Hoe dan ook, Q speelde in plaats van de computerzet 36-31 meteen 24-19 om daarmee ten koste van een schijf zelf ook een dam te halen, wat in de partij tamelijk eenvoudig toch ook tot een puntendeling voerde.

Teamcaptain Eelco nam vervolgens zijn verantwoordelijkheid door in het eindspel net iets handiger te spelen dan de nochtans ervaren Jaap Vermeer (702) die, wellicht door vermoeidheid overmand, enkele grove steken liet vallen. Eelco profiteerde en daarmee was de matchoverwinning met 5-1 reeds een feit.

Stelling na 61…18-23. Nadat wit eerst beter had gestaan, heeft hij nu een lastige opgave. Er blijkt volgens mijn computer een studieachtige remise te zijn na 37-31!, waarvan ik de verdere uitwerking graag aan de lezer zou willen overlaten. In plaats hiervan blunderde de witspeler nu twee keer achter elkaar met achtereenvolgens 19-13? en 13-8? en het was voor Eelco niet moeilijk meer om de vis op het droge te krijgen.

Toch werd ook op het laatste bord nog fel om het volle pond gestreden. Hoewel mijn tegenstander Pim Broeren (543) al drie keer remise had aangeboden, zag ik geen directe reden om op dit vriendelijke voorstel in te gaan. Ik stond een klein schijfje voor en ik wist werkelijk niet hoe het objectieve oordeel over mijn stelling zou moeten luiden. Het voordeel van de onwetendheid, zou je kunnen zeggen.

Stelling na 65. 18-29. Mijn voordeel is opgelopen tot twee schijven, maar zwart kan nog steeds remise maken! Misschien zou hij het gevonden hebben met meer tijd op de klok, maar gelet op zijn en vooral mijn tijdnood, beperkte de zwartspeler zich in deze fase tot het heen en weer bewegen van zijn dam over de lange lijn. Tot remise echter leidt (37-31!) 17-11/12 (25-20!) 35×24 (31-22). Na de partijzet (37-41?) haalde ik met 17-11 snel een tweede dam. Bovenstaande truc werkt dan niet meer, omdat wit de aanval op schijf 33 kan opvangen met een schijf op 6 en een dam op 17. Nadat ik twee dammen op het bord had, liet ik de winst niet meer ontglippen, hoewel ik daarbij tot enige hilariteit van omstanders niet de allerkortste route bewandelde.

Met deze laatste wedstrijd zijn we ook aan het einde gekomen van deze competitie. Wij dammende schakers, of inmiddels ook schakende dammers, zijn met ons team LDG 2 als tweede geëindigd in het eindklassement! Wij zijn daar meer dan tevreden mee.

Vanaf deze plaats wil ik de winnaar Rijnsburg 2 van harte feliciteren met de overwinning van de 3e klasse! Over de gehele linie waren zij natuurlijk een maatje sterker dan wij, hoewel onze overwinning tegen hen in de voorlaatste ronde nog als een zoete herinnering in ons geheugen staat gegrift. Voor het volgende seizoen hebben wij vooralsnog het voornemen om dit “experiment” voort te zetten.