Leids Damgenootschap

Evert Dollekamp

We schrijven jaren geleden. De ereklasse werd toen ontsierd door een leeggelopen vereniging: Culemborg. Het is in het verleden vaker gebeurd. We starten met Damclub Groningen. Kampioen van Nederland met onder andere Ton Sijbrands in de gelederen. Maar als alle gelden van sponsor Roxy Dual in rook zijn opgegaan, is er geen houden meer aan. Na een paar degradaties vinden we de Stadjers uiteindelijk terug in de Groninger onderbond met enkele jaren geleden de nekslag. Boegbeeld Douwe de Jong vertrekt naar de eeuwige damvelden en zijn volgelingen sluiten zich aan bij stadgenoot Damgenootschap Het Noorden. En dan die andere roemruchte club uit het noorden: Fivelgo Appingedam. Een nog indrukwekkender teloorgang. Vanuit de onderbond wordt met behulp van de gelden van Wim Baar (rijke familie) en later Herman Bakker (Bar-Club Entre Nous) in no-time de hoogste divisie bereikt. Om vervolgens na de landstitel de terugweg met eenzelfde snelheid af te leggen. Oorzaak is ook hier het dichtdraaien van de geldkraan, dat spreekt. Ik weet niet of Appingedam nog een damclub heeft, maar het zou me niet verbazen als Fivelgo ter ziele is. Lent gaat het iets beter af. Deze vereniging krabbelt uiteindelijk weer op en leidt al weer een aantal jaren een anoniem bestaan in de zaterdagcompetitie. Laatste voorbeeld uit de historie wat me zo te binnen schiet is Rinsumageest. Daar is ook niet zoveel meer van over, ondanks de voorkeursbehandeling die het ten deel valt. De aanvraag voor een papieren degradatie wordt nog gehonoreerd ook. Een dubieuze gang van zaken, die gelukkig met Culemborg geen herhaling krijgt. Laat ze maar bloeden, die verenigingen die zichzelf opblazen als gevolg van kortzichtig wanbeleid. De kampioen van vorig jaar is zodoende dit seizoen schietschijf in de ereklasse. Met als saillant detail dat de voorzitter van Culemborg tevens voorzitter is van de KNDB. Ik zou me als dambond wel even achter de oren krabben als hun aanvoerder de eigen club zo verkwanselt. Je kunt hooguit bewondering hebben voor de achtergebleven spelers, die soms met acht of negen man een zekere nederlaag tegemoet gaan. Wat mij betreft wordt de voorzitter per direct uit zijn KNDB-functie ontheven. En doe er in een moeite door ook maar een royement overheen. Heeft hij gelijk weer een functie: een voorbeeldfunctie. Aan de ene kant: weg met die man. Aan de andere kant krijgt elke sportbond de voorzitter die het verdient.

3 – 0

De KNDB heeft een nieuwe voorzitter. En dat zullen we weten. De ene proefballon na de andere. Daar is niets mis mee. Probleem is echter dat de invloed van de KNDB-voorzitter op een of andere manier zo groot is, dat vele proefballonnen niet leeglopen maar in het reglement worden opgenomen. Met het inkorten van de dampartij ging het nog net goed. Met de 3-0 is het misgegaan. Tot mislukken gedoemd. Opmerkelijk is dat de spelers zelf het maar niets vinden. Nu kun je zeggen: het is het proberen waard. Neem maar van mij aan dat niemand een andere zet gaat spelen om drie in plaats van twee punten te verdienen. Op hoog niveau steek je je hoofd in de strop en voor je het weet, sta je met lege handen. Dus blijft het als vanouds, vooral niet verliezen. Een ander proefballonnetje is het voorstel om in teamwedstrijden verplicht op sterkte te gaan zitten. Want wie zit er nu niet te wachten op Sijbrands-Wiersma, Virny-Baljakin en Tsjizjov-Schwarzman. Iedereen natuurlijk! Ik bedoel: niemand zit daar op te wachten. En de bewuste spelers al helemaal niet. De charme van de tactische opstelling is, dat iedereen tegen iedereen kan komen. Juist dan vallen veel meer beslissingen omdat het krachtsverschil aan één bord groot kan zijn. Zitten op sterkte is de dood in de pot. Het haalt het laatste stukje dynamiek uit de damwereld.