André van der Kwartel
Op donderdag 14 april organiseerde LDG weer zijn traditionele paasdamwedstrijd. Een avondje sneldammen en aan het eind van de avond gaat iedereen met een prijsje naar huis. In het verre verleden waren deze prijzen dozen met eieren van verschillende omvang (de dozen, niet de eieren), maar tegenwoordig wordt er creatiever met de prijzenkeuze omgegaan. Deze keer werd gestreden om diverse flessen wijn en luxe broden.
Om acht uur bleken er 13 belangstellenden te zijn. Een ongeluksgetal voor een wedstrijdleider die door het ontbreken van een laptop geen toernooi kan organiseren op basis van het Zwitsers systeem. Een halve competitie van twaalf rondes is te veel voor één avond (iedere ronde kost in totaal al gauw een klein half uur) en spelen in twee groepen van zes en zeven spelers geeft een ongelijk aantal speelrondes. In goed overleg werd besloten dat uw verslaggever als non-playing wedstrijdleider zou fungeren, waardoor er twee groepen van zes spelers konden worden gevormd. Hieronder de samenstelling van de groepen en de volgorde van de eindstand per groep:
Groep A:
1. Joop Burgerhout 9 uit 5
2. Evert Dollekamp 8
3. Edwin van Hofwegen 6
4. Quirinius van Dorp 4
5. Harry Dekker 3
6. Eric van ’t Hof 2
Groep B:
1. Koos van Amerongen 9 uit 5
2. Hans Kreder 8
3. Hans Tangelder 7
4. Peter van den Berg 4
5. Robert Straver 2
6. Viggo van Hofwegen 0
De oplettende lezer zal het zijn opgevallen dat in beide groepen de naam “van Hofwegen” voorkomt. Inderdaad: Viggo is de achtjarige zoon van… Hij had aan zijn vader gevraagd of hij mee mocht. Hij haalde nul punten, maar speelde dapper alle vijf rondes mee. En verbaasde iedereen door tegen Hans Kreder een dam te offeren om een nieuwe dam te kunnen halen.
Maar na vijf rondes was het al over tienen en Vader van Hofwegen vond het welletjes. Bedtijd.
Na het vertrek van vader en zoon Van Hofwegen bestond de finaleronde uit de volgende partijen, waarin respectievelijk werd gespeeld om de eerste/tweede plaats, de derde/vierde, enz.
Joop Burgerhout – Koos van Amerongen 0-2
Evert Dollekamp – Hans Kreder 0-2
Quirinius van Dorp – Hans Tangelder 1-1
Harry Dekker – Peter van den Berg 0-2
Eric van ’t Hof – Robert Straver 0-2
Na de remisepartij werd een barrage gespeeld, die door Hans Tangelder werd gewonnen, waarmee hij de vijfde plaats bereikte.
Volgens goede traditie was het weer een geslaagde avond, die volgend jaar een ruimere deelname verdient. In ieder geval zal Viggo er dan weer bij zijn. Hij vond het heel leuk en heeft tegen zijn vader gezegd dat hij graag mee wil doen als er weer een toernooi is.
*****************************************************
Het was een gedenkwaardige avond
Evert Dollekamp
Ik dam nog maar bij twee gelegenheden. Als het regent en als het niet regent. Als het pasen is en als het kerst is, bedoel ik. Witte donderdag was het weer eens zover. Ik overzag het deelnemersveld. Dat zag er goed uit! Allemaal zwakke spelers. En Richard Meijer was er (dus) ook niet bij. Tegen Richard heb ik een dramatische score, dat komt nooit meer goed. Hij past naadloos in het rijtje ellendelingen van wie vaak verlies. Het rijtje noemt overigens als eerste Siep Buurke, met wie ik na een jarenlange controverse vriendjes ben op Facebook. Maar goed ook, want Siep vervangt binnenkort Johan Haijtink als hoofd-re-dacteur van bondsblaadje Het Damspel. Als vaste columnist krijg ik rechtstreeks met hem te maken.
Even tussendoor: na veertig jaar IT kan ik nog steeds slecht overweg met inter-net, epjes en technische foefjes. Mijn zoon Wouter had een tijdje geleden een leuk spelletje op zijn telefoon. Dat wilde ik ook wel. 196 landnamen en dan moest je zo snel mogelijk een land aantikken als een landnaam in tekst verscheen. Duidelijker kan ik het niet formuleren. Ik kreeg een linkje en ging aan de slag. Moest van alles invullen, waaronder telefoonnummer en emailadres. Ik doet dat braaf. En plotseling zat ik op Facebook! Ik kon het er niet meer af krijgen, zodat ik uit ballorigheid maar vriendjes gemaakt heb. Plotseling: pling! Berichtje van Siep. Ik heb toen een historisch besluit genomen en drukte op de vriendjes-akkoord knop. Sindsdien zijn Siep en ik dus vriendjes, zodat ik onze komende samenwerking met vertrouwen tegemoet zie.
Terug naar het strijdperk. Zwei Grupm van zes gevolgd door kruisfinales. Ik zat in een groep met in opkomende volgorde Eric, Q, Joop, Edwin en Vergeten (sorry old chap). Voorafgaand aan de Vergeten overwinning (!) drie moeizame remises. Eric liet me bijten in beton en liet daarmee zien dat dammen helemaal niet moeilijk is. Of juist wel, want ik kreeg geen schijn van kans op winst, als iemand begrijpt wat ik bedoel. Gelukkig beheers ik het volgende speltype als geen ander. Mijn Remise-aanbod werd in dank aanvaard in een stand waarin Eric nog volop kansen had.
Over naar Q. Heel anders dan de zich voorzichtig voortkabbelende partij met Eric was er al snel sprake van vuurwerk. Dat kwam met name omdat ik het nodig vond een Van Leeuwen Systeem op de mat te leggen. Hierbij het advies: doe dit nooit, je neemt het risico op de meeste verschrikkelijke manieren te verliezen, zoals Van Leeuwen zelf het ooit eens uitdrukte. Q was niet onder de indruk en nam een solide positie in. Toen hij mij dwong zelf de opsluiting te verbreken ging hij nog steeds aan de leiding. Deze keer stond ik praktisch verloren toen ik ook nu mijn Remise-aanbod lanceerde. Aangenomen. Eric en Q.: als je tegenstander remise aanbiedt is de kans dat hij (veel) minder staat zeker aanwezig. En zeker als hij drager is van de titel Maitre National (gnuif).
Toen ik voor de derde ronde Joop zag zitten, klaarde mijn humeur aanzienlijk op. ‘Eindelijk een zwakke!’ riep ik uit. Deze onvoorzichte uitspraak kwam mij bijna duur te staan. Weliswaar speelde ik een goede potje, maar na een combinatie naar dam voor een schijf, bleken de resten goed voor Joop te zijn. Na damafname sloeg hij zelfs mijn Remise-aanbod af! Wat zullen we nou krijgen! Gelukkig zag Joop van verdere winstpogingen af en bood even later zelf remise aan. Zodat hij in het rijtje Eric, Q en Joop past.
De vierde remise was tegen Edwin. Maar dat was een partij die eigenlijk al na een zet of twintig voorbij was. Remise overeengekomen. We hadden zoveel tijd over dat we in de resterende tijd nog een spelletje speelden. En dat werd, zonder de anderen tekort te doen, de mooiste partij van de avond. Partie Bonnard met vijandelijk aanval over 28. Mooie verrassende slagzet. Mijn prachtige (nogmaals gnuif) stand kwam niet tot winst omdat wedstrijdleider Andre uitriep: ‘Het is tijd voor de volgende ronde!’ Andre wist al dat onze toernooipartij al remise was geworden. Heb ik nota bene zelf laten weten. Ik heb ook altijd wat.
Van de laatste poulepartij tegen de Vergeten Tegenstander ben ik de partij ook Vergeten. Best wel zorgwekkend. Of was ik dummy …
Kruisfinales. Het is slordig dat ik niet weet wie het tornooi gewonnen heeft, wel dat in de finale Hans Tangelder tegen Koos speelde. Hans Kreder speelde tegen mij om de derde plek. Ik speel graag tegen Hans, maar voor het resultaat hoef ik het niet te doen. Hans speelt een degelijke partij en weet dat ook in het snel-dammen vol te houden. Deze keer liet hij zien een fijne strategie in huis te heb-ben in het voeren van een halve-hekstelling. Mij restte slechts een paar keer achterlopen. Toen Hans die laatste keer niet opving maar een hele andere deed, schrok ik. Dat moest wel een zetje zijn. En ja hoor. Een sierlijke vijfklapper ru-ineerde mijn stelling. Ik speelde nog wel even door maar zag in dat deze keer mijn tegenstander niet in een Remise-aanbod zou trappen. Bovendien stond Hans niet alleen een schijf voor, ook had hij een dijk van een stand.
Tot slot: vroeger had je bij de Asser Damclub voorzitter H.J. Borger (niemand heeft ooit zijn voornaam geweten). Een aspirant lid moest altijd tegen hem. Borger beet vervolgens met voorbedachte rade in het stof. Ik heb het niet gezien of gehoord, maar volgens mij heeft Vigo van Hofwegen geen enkel punt gehaald. Is er nu niemand op het idee gekomen hem een keertje te laten winnen?