André van der Kwartel
Achttal
De zoveelste bizarre wedstrijd in dit seizoen. Ditmaal tegen het derde team van DES Lunteren. Voor het eerst in dit seizoen was het achttal niet compleet. LDG begon de wedstrijd met een zevental. Tot op het laatste moment heeft teamleider Jack van der Plas gezocht naar de laatste benodigde invaller. Maar het mocht niet baten. Desalniettemin won LDG met 9-7. Een knappe prestatie, niet in het minst omdat Jack het tweede bord had vrijgelaten in de verwachting dat de sterkste speler van DES Lunteren aan dat bord zou spelen. Die verwachting kwam uit. Het leidde tot enig ongenoegen bij de betreffende speler die 140 kilometer had moeten reizen om vervolgens geen partij te kunnen spelen. Natuurlijk zuur voor hem, maar het is soms het risico van het vak.
Joop Burgerhout bracht de partijen al snel op gelijke hoogte. Hij kreeg vroeg in de partij een eenvoudige schijf winst aangeboden en speelde de partij feilloos uit.
Kort daarna speelde zich aan het laagste bord een klein drama af. Cees van den Bosch (uitkomend voor DES Lunteren, maar in het verleden een bekende naam onder dammers in de Leidse regio) kwam gewonnen te staan, miste die winst en beging vervolgens een blunder die alleen maar als complete damblindheid kan worden betiteld.
Cees van den Bosch – Peter van den Berg
Stand na de 36e zet van wit.
KR adviseert hier het verrassende (30-34), 39×30 (23-29!), 30-25 (29-34), 25×23 (18×29), 28-23 (34×45), 23×34 met min of meer gelijk spel, onder meer omdat na (45-50), 26-21`volgt. Maar deze actie zou in andere omstandigheden evengoed winnend kunnen zijn. Ik zou zeggen: onthoud deze manoeuvre.!
Zwart speelde echter (17-21?), 26×17 (12×21) en zou ineens verloren staan als wit 40-34 (20-25), 28-22 zou spelen. Maar wit speelde: 39-34 (30×39), 33×44 (24-29), 27-22????? (18×27) en wit gaf op.
Het is niet duidelijk door welke damblindheid wit werd getroffen, maar het kan ook zijn dat er sprake was van een poging tot een noodsprong. Op het moment van 27-22 staat wit erg onder druk. Vrijwel alle zetten lijken direct verhinderd en na bijvoorbeeld 48-43 volgt (20-25) en loopt de stand ook snel dood. Toch zit er nog een verrassende verdediging in de stand: 35-30! (20-25) [Wat anders? Na (21-26) volgt 30-25 met winst voor wit.] 40-35 (25×34), 44-39 (34×43), 38×49 en wit heeft ruim voldoende compensatie voor zijn schijf achterstand.
De overige partijen eindigden in remise. Over die van mij valt niets bijzonders te melden. Ook de partij van Hans Tangelder leek redelijk gladjes naar remise te lopen, maar zijn tegenstander had het hem wel wat moeilijker kunnen maken.
Hans Tangelder – Marinus Willemsen
Stand na de 47e zet van wit.
Zwart speelde hier (23-29). Dat lijkt een krachtzet, maar na 33-28 (18-22), 32-27 (22×33), 35-30 (24×44), 50×28 liep de stand snel remise.
Een kansrijker variant lijkt: (3-9), 32-27 (17-22), 50-45 (23-29), 27-21 (29×38), enz.
Daar staat dan weer tegenover dat in de remise van Dick den Ouden meer had gezeten.
Dick den Ouden – Chris Versteegen
Stand na de 47e zet van wit.
Niets aan de hand na (13-19), maar zwart speelde: (16-21?), 39-33 (6-11), 29-23? Hier vergooit de witspeler zijn voordeel. Correct was: 37-32!
(13-19) is nu verhinderd door 32-28 (11-16), 28×17 (21×12), 33-28!
Dus (11-16), 29-23 (18×29), 33×24 en wit staat vrijwel gewonnen door de dreiging 24-20, 32-28.
Ook de remise van Rudi van Velzen gaf KR geen aanleiding tot kritische opmerkingen.
Dat was niet het geval met de remise van Jack van der Plas. Kingsrow komt woorden tekort om aan te geven hoeveel zetten Jack verloren heeft gestaan. Vanaf de 44e zet tot aan de 53e zet stond Jack huizenhoog verloren, maar Jack bleef koppig de remise zoeken. Zijn tegenstander wist duidelijk niet hoe dit eindspel te behandelen. Met één minuut per zet is dat ook wel te begrijpen. Hieronder de cruciale fase van de partij.
Jack van der Plas – Jaap Heij
Stand na de 53e zet van wit.
Een leerzaam eindspel om wat nader te bestuderen. Op dit moment staat zwart gewonnen.
(24-30?) Nu kan wit remise maken. Winst was geweest: (44-40) en nu bijvoorbeeld: 3-9 (40-12), 9-3 (12-26).
3-12? Hier mist wit zijn eerste remisekans: 3-9 (44-17), 9-3. Er dreigt herhaling van zetten en op (17-26) volgt 27-22 en wit haalt een tweede dam of verovert een zwarte schijf: (26-31), 22-17 (31-18), 17-11 (16×7), 3-8! (30-35), 8-12 met remise.
(30-35?) En weer mist zwart de winst. Met (44-6) had hij nog steeds een gewonnen stelling in handen gehad.
12-1? Ook wit blijft het zichzelf moeilijk maken. 12-23 had nog steeds tot remise geleid.
(44-17?) en dit leidt definitief tot remise. Als zwart (44-6) speelt moet wit van de tric-trac af en krijgt zwart gemakkelijk een tweede dam.
1-34 (17-3), 27-22 en vanaf dit moment komt zwart niet meer verder. Wit blijft in principe pendelen tussen 34 en 29.
Zestal
De voorlaatste wedstrijd van het zestal werd gespeeld tegen koploper Van Stigt Thans. Ondanks twee sterke invallers voor Joop Burgerhout (Steven den Hollander) en Hans Kreder (Edwin van Hofwegen) werd het een kansloze nederlaag, waarmee VST tevens Kampioen werd van de provinciale hoofdklasse.
De wedstrijd begon hoopvol met een fraaie overwinning van Koos van Amerongen op Frits Luteijn.
Koos van Amerongen – Frits Luteijn
Stand na de 24e zet van wit.
Partijverloop: (8-13), 38-33 (15-20?), 33-28! (22×44), 43-39 (44×24), 30×26 (18×29), 37-32 (27×38), 42×15! +1.
Een fraaie slagzet, maar toch heeft KR er een kanttekening bij. Zwart had namelijk in plaats van (15-20), (11-17) kunnen spelen met gelijkwaardige stand. Daarom adviseert KR na (8-13) 39-33. Wit krijgt daarna hoe dan ook groot voordeel. Drie variantjes:
A) (13-19), 33-28 (22×24), 37-32 (19×37), 42×13 (9×18), 30×10.
B) (12-17), 23×12 (17×8), 33-28 (22×24), 30×10 (9-14), 10×19 (13×24), 37-31 +1
C) (21-26), 33-28 (22×24), 30×17 (18×29), 17-12 (29-33), 38×29 (2-8), 12-7 (11×2), 37-31 (26×37), 42×22 +1.
De stand werd snel gelijkgetrokken doordat Steven verloor van Ron Heusdens. Bepaald geen schande. Integendeel. Het werd een fascinerende complexe partij, waarin Steven steeds meer onder druk kwam te staan. Eén aardig fragment uit deze partij. Bij een topspeler als Heusdens vraag je je soms af: “Heeft hij die afwikkeling niet gezien of heeft hij hem bewust laten lopen?” We zullen het vermoedelijk nooit weten.
Ron Heusdens – Steven den Hollander
Stand na de 34e zet van wit.
Na (18-22?) was de volgende doorbraak mogelijk: 23-19! (14×32), 37×28 (22×33), 34-30 (25×23), 38×9.
Er volgden remises van invaller Edwin van Hofwegen en uw verslaggever. In beide partijen heeft Kingsrow geen opvallende momenten gesignaleerd.
Dat deed KR wel in de laatste twee partijen. Eerst die van Hans Tangelder.
Hans was al vroeg in de partij slecht komen te staan, mede door een mislukte omsingelingsstrategie. De stand ontwikkelde zich van kwaad tot erger, maar zoals al zo vaak in deze competitie merkte KR ook in deze partij dat de verdedigende partij een verrassende remisemogelijkheid over het hoofd zag.
Hans Tangelder – Ton Burgerhout
Stand na de 52e zet van zwart.
Wit staat duidelijk slechter en na het gespeelde 37-31 ging het snel bergafwaarts.
Een verrassende remise is 40-34! De actie (22-27), (23-28), (18×49) wordt beantwoord met 16-11 (49×46), 11×2 met remise. KR komt daarom tot de variant: (24-29), 44-40 (22-28), 40-35 (29×40), 35×44 (23-29), 38-32 (28-33), 39×28 (18-22), 44-40 (22×33), 32-27 en wit zal remise maken.
Rudi van Velzen speelde een goede partij tegen een op papier sterkere tegenstander. Pas op de 53e zet ging hij in de fout.
Guido van den Berg – Rudi van Velzen
Stand na de 53e zet van wit.
Partijverloop: (16-21?), 36-31 (18-22), 31-26 en na (12-18), enz. won wit gemakkelijk.
In de diagramstand had zwart de stand gelijkwaardig kunnen houden door: (18-22). Op 36-31 volgt nu (12-18) en op 32-27×27 volgt (25-30) en (17-21). Wit heeft dus niet beter dan: 23-19 (24×13), 35-30 (12-18), enz. Winst zit er voor wit niet meer in.