Verslag van Steven den Hollander van Brunssum Open 2016 ronde 6, 7, 8 en 9, deel 3 van 3 delen.
De volgende dag wachtte Gerwin Mollink. Ook hier gooide ik een bekende, maar duistere opening tegen aan, de Leningradar. Volgt u maar vanaf de opening. 01. 34-29 19-23 02. 40-34 14-19 03. 45-40 10-14 04. 50-45 05-10 05. 31-26 20-25 06. 37-31 14-20 07. 42-37 10-14 08. 48-42 04-10 De opbouw uit 48 zal bij menig dammer vreemd ogen. Het idee is echter dat zwart een hekstelling gaat nemen, en dat wit met 48 als het ware een extra schijf heeft op zijn lange vleugel. Zwart kiest er heel logisch voor om op te bouwen uit 4, terwijl hij dit beter uit 3 had kunnen doen. Waarom? Dat komt zometeen! 09. 31-27 17-22 10. 37-31 11-17 11. 27-21 16×27 12. 32×21 06-11 13. 21-16 01-06 14. 41-37 19-24 15. 46-41 14-19 16. 38-32 Wit lijkt steeds maar één zet te hebben, maar dit is precies de planning. Deze hele openingsvariant leunt namelijk op een openingscombinatie.
Zwart speelt 22-28 33×22 18×38 42×33. Nu is zwart aan zet, en maakt de beslissende fout. Er moet namelijk verassend worden verder gegaan met 10-14 en een gelijkwaardige stand. Zwart koos echter de meest logische variant met 12-18? Nu volgde de combinatie waar ik vurig op zat te hopen. Er volgde vernietigend 35-30 24×35 26-21 17×26 33-28 23×32 37×28 26×46 29-23 18×29 34×05 46×23 05×37. Ik kon nu mijn dam achter de schijven parkeren, wat normaal een simpele overwinning betekent. Op het eind ging ik echter nog de mist in, maar dat werd gelukkig niet gezien, wat alsnog winst betekende!
Om nog even terug te komen op de opbouw vanuit 3 of 4 in de opening. Wanneer er in bovenstaande diagram schijf 3 op 4 staat werkt de hele combinatie niet! Belangrijk om even na te gaan.
De volgende test toonde zich in de persoon van Ron Heusdens. Niet wetende of hij mijn partij tegen Erno helemaal scherp had besloot ik om een kleine wijziging aan te brengen. Op 32-28 opende ik brutaal met 16-21. Ik heb de wenkbrauwen van Ron nog nooit zo hoog zien komen. Helaas kende hij het wel beter dan ik, en na een extra agressieve Georgiev-ruil die ik later toepaste, kreeg Ron een vrij schone stand. Ik bleef doorvechten en met een ruiltje hier en daar verkreeg ik een houdbare stand.
Wit staat beter, maar hier kwam ik met het stiekeme 15-20. Dit dreigt met 20-25, omdat daarna 29-24 niet werkt. Waarschijnlijk biedt 43-39 nog de meeste kansen voor Ron, hoewel dat in analyse ook remise bleek. Ron speelde echter 42-38? En dat is precies wat ik op remise gerekend had. 15-20 42-38 20-25 28-22 25×23 33-28 23×32 38×16 02-07 22-17 07-12 17×08 03×12 16-11.
Hier moet zwart niet panieken en schijf 11 teruggooien, want dat verliest. Het grappige is dat zwart damhaen blijft verhinderen wegens de plakker 36-41 41-46 met remise. Ron probeerde nog wel wat 19-24 11-06 24-30 43-39 12-18 39-33 18-23 voor hij pas remise aanbood.
De avond stond in teken van quatre-mains dammen. Dit is een variant waarbij er teams gevormd worden, en vervolgens speelt iedereen om de beurt een zet. Toevalligerwijs werd ik gekoppeld aan Micha van Tol. Onze speelstijlen pasten niet bij elkaar, maar het was wel een leuke avond.
De achtste ronde kwam ik tegen een goede vriend, Mitchel Mensinga. Deze partij is zeker het bekijken waard. Er volgde vanuit een bekende opening een Parti-Bonnard. Omdat ik na afloop echter veel varianten vond die relevant zijn, als ik dit nog eens speel , zal ik hier niks van tonen.
En tot slot de laatste ronde. Ik gokte er maar op dat ik aan een remise genoeg zou hebben tegen Jasper Daems. Door vakkundig hier naar toe te spelen lukte dit, en werd uiteindelijk derde op basis van 1 weerstandpunt meer.
