André van der Kwartel
Het tiental van LDG heeft ook zijn tweede wedstrijd verloren. Op zaterdag 29 september was Damclub Dordrecht met 12-8 te sterk. Die uitslag is natuurlijk de enige werkelijkheid, maar dromen mag altijd. Wat te denken van teamleider Harry Dekker die een winnende combinatie mist en zijn partij verliest? Of Evert Bronstring die in een remisestand een verrassende finesse mist. Daar staat dan weer tegenover dat Edwin van Hofwegen geluk had met zijn winst in een pot-remise eindspel. Al met al had een 10-10 gelijkspel zeker tot de mogelijkheden behoord.
De wedstrijd begon slecht voor LDG. Peter van den Berg liep in een gelijkwaardige stand in een twee-om-drie met doorbraak en kon opgeven. Vrijwel tegelijkertijd verloor Hans Kreder. Na een zwakke zet in een gelijkwaardige stand kon hij vrijwel direct opgeven.
Hans Kreder – Nico Knoops
Stand na de 33e zet van zwart. Wit speelde 28-23? en gaf op na (18-22), 41-36 (14-19×19). Misschien wat vroeg, want na 49-43 (5-10), 43-38 valt er nog best wat te vechten.
Als wit in de diagramstand 41-36 speelt, houdt de computer het erop dat de stand gelijkwaardig is. Een plausibele variant lijkt: (18-22), 49-43 (14-19), 37-32 (26×37), 32×41. Het lijkt nog een heel spannende stand om uit te spelen.
Ik mocht zelf de stand op 4-2 brengen. Het aardigste moment in de wedstrijd deed zich voor op de 33e zet van zwart:
André van der Kwartel – Randy Horne
Zwart speelde hier (14-19??) en zat na 38-32! Ineens met een ernstig probleem. (21-27) kost een schijf. Op (18-22) volgt 29-23. Uiteindelijk speelde zwart (2-8), waarna volgde 29-23, 28-22 en 32×14. Daarna was het niet moeilijk meer.
Evert Dollekamp bracht een degelijke remise binnen. Verlies van Evert Bronstring bracht de stand op 7-3. Evert had een groot deel van de partij onder druk gestaan en mocht van geluk spreken dat zijn tegenstander hem in eerste instantie nog liet ontsnappen.
Evert Bronstring – André Droog
Stand na de 59e zet van wit. Het spelverloop was: (37-42), 34-30 (42-48), waarna zwart al zijn voordeel kwijt was. In de diagramstand had zwart moeten spelen: (38-43). Het meest kansrijk voor wit lijkt nu nog: 47-41 (37×46), 23-19 (46×40), 19×8 (43-48), 8-2 (48-25), 24-20 (40-35) en dit wint zwart achter elkaar. In de partij speelde Evert de partij naar een remisestand, maar liet zich toch nog verrassen.
Evert Bronstring – André Droog
Als wit hier 24-19 speelt, is de stand nog steeds remise. De schijf op 42 kan niet worden aangevallen, want dan haalt wit een tweede dam en op bijvoorbeeld (3-8) volgt 42-37 met remise.
Wit speelde echter 11-39?? En werd verrast door: (32-38!), 42×33 (3-25!).
Edwin van Hofwegen scoorde met veel geluk namens LDG tegen. In een remise-eindspel beging zijn tegenstander een nog veel ernstiger fout dan Evert Bronstring had gedaan:
Edwin van Hofwegen – Anton Kosior
In deze remisestand probeerde Edwin nog: 27-13 (24-29??), 13-24 (29×20), 25×5.
Edwin had in dubbel opzicht geluk, want in het middenspel was hij aan een nederlaag ontsnapt. Na de 38e zet van wit was de volgende stand ontstaan:
Edwin van Hofwegen – Anton Kosior
Zwart koos hier voor de afwikkeling (24-29), 33×24 (23-28), 32×3 (21×43), 3×20 (25×14), 42-38 (43×41), 36×47, maar met de overblijvende stand heeft zwart te veel van zijn voordeel ingeleverd. In de diagramstand had zwart (15-20) moeten spelen. Een uitgebreide analyse gaat wat te ver voor dit verslag, maar enkele varianten tegen de computer spelend, blijkt zwart dan duidelijke winstkansen te hebben.
De spanning in de wedstrijd steeg verder toen Hans Tangelder met een verrassend zetje wist te winnen.
Fred Roedolph – Hans Tangelder
Stand na de 46e zet van zwart. 44-40? Wit overschat zijn stand en/of hij overziet de dreiging. Hij had hier moeten spelen: 20-14 (10×19), 28-22 (17×28), 32×3 met een min of meer gelijkwaardig eindspel. Nu volgde: (18-22), 27×18 (9-14), 20×9 (4×33), 15×4 (17-22!!). Dit verrassende vervolg heeft de zwartspeler waarschijnlijk gemist. 4×31 (36×38), 37-31? Niet de beste. Na 37-32 en 25-20 had er nog een lastig eindspel kunnen volgen. (21-26?) Maar ook zwart is niet scherp. Na ‘gewoon’ (29-34×24) is de stand snel uit. Nu geeft hij wit nog de gelegenheid tot 25-20-14, hoewel dat eindspel wel gewonnen lijkt voor zwart. Wit speelde echter: 31-27, waarna Hans de partij uitmaakte met (26-31), 27×36 (29-34), 40×29 (33×24).
Daarmee was de tussenstand op 7-7 gekomen.
Helaas verloor kort hierna Maurits Meijer en kwam LDG weer op achterstand. De basis van het verlies lag in de 38e zet van Maurits.
Ton van Bokhoven – Maurits Meijer
(12-17?) Zwart maakt het zichzelf moeilijk. Met (14-20) was er niets aan de hand geweest. Spelverloop: 48-43 (14-20), 25×14 (19×10), 40-34 (8-12???) maar na deze afzichtelijke zet is de stand ook in lagere zin al verloren voor zwart. Na (10-14) had zwart zeker nog een speelbare stelling gehad. De afwerking kostte wit nog tien zetten, maar toen was het ook wel over.
Vervolgens speelde Dick den Ouden een gelijkwaardige remise en verloor teamleider Harry Dekker nog. Dat was dubbel zuur voor LDG, omdat hij in het middenspel een winnende slagzet had gemist.
Wim Verschoor – Harry Dekker
Op de 39e zet speelde wit 28-23?? en gaf zwart daarmee de gelegenheid tot: (3-8), 23×3 (26-31), 27×36 (21-26), 3×21 (16×49). Harry zag dit echter niet en speelde (3-9??), waarna hij snel in beslissend nadeel kwam: 23×12 (17×8), 43-38 (8-12), 33-28 (13-18), 39-33. Het is duidelijk dat wit verreweg de betere stelling heeft. De computer taxeert de stand alsof wit al een schijf voor staat. In praktijk duurde het nog twaalf zetten voor wit de overwinning binnen had, waarmee de eindstand 12-8 werd bereikt.
Zestal
Drie dagen later, op dinsdag 2 oktober, speelde het zestal van LDG in de provinciale hoofdklasse tegen het tweede team van damclub Den Haag. Het zestal deed het beter dan het tiental. Het won met 9-3.
Evert Bronstring won snel en gemakkelijk. Eerst werd een voorpost veroverd en enkele zetten later volgde een eenvoudige damcombinatie.
Hans Kreder verdubbelde de voorsprong van LDG, maar daarbij had hij wel wat geluk.
Hans Kreder – Jeremy Pauwels
Stand na de 40e zet van zwart.
27-21?? (6-11??) Beide spelers overzien dat zwart had kunnen spelen: (24-30!) met de onweerlegbare dreiging (29-33), (30-34) en (35×22). Onweerlegbaar omdat 39-33 verhinderd is door (12-17). Het partijverloop na deze missers was: 21-16 (2-7), 32-27 (11-17), 39-34! Een grappig moment. Zwart zit in een dwangsituatie. (24-30), 34×23 (18×29), 27-22. Hier gaf zwart op. Hij had nog kunnen proberen: (29-34), 22×2 (34-39). Dan zou wit toch weer iets gehad hebben om over na te denken.
4-0 werd 6-2 door twee remises van respectievelijk Harry Dekker en mij. Remises waar verder niets over te melden valt. Vervolgens bracht Casper Remeijer met een regelmatige overwinning de stand op 8-2. Ten slotte bracht Frank Eektimmerman met een remise de eindstand op 9-3. Maar ook deze partij bood geen publiceerbare fragmenten.