Leids Damgenootschap

André van der Kwartel

Alvorens ik verder ga met een nieuwe greep fragmenten uit mijn partijen met Evert Bronstring, wil ik eerst iets schrijven over deze serie publicaties als zodanig.

Omdat het Leids Damgenootschap gedurende lange tijd niet als damvereniging bij elkaar kan komen, begon ik mij zorgen te maken over de gevolgen die dit zou kunnen hebben voor LDG als geheel. Niet voor niets kennen wij in Nederland het spreekwoord “Uit het oog, uit het hart”. Vrijwel de enige verbindende schakel tussen de leden van LDG is op dit moment onze website. Maar dat werkt alleen als die vanuit de leden wordt gevoed en actief door de leden wordt gevolgd. Vanuit die gedachte besloot ik met enige regelmaat stukjes ter plaatsing aan te bieden aan onze voortreffelijke webmaster Hans Tangelder. Na enig wikken en wegen besloot ik de partijen tussen Evert Bronstring en mij als rode draad voor mijn bijdragen te nemen.

Evert vond dat prima. Sterker nog: hij suggereerde om onze partij van 10 september 2020 in de reeks op te nemen, naar aanleiding van onze analyses over de vraag of Evert in die partij al dan niet gewonnen had gestaan. (Zie de eerste aflevering van de reeks.) Nooit had ik kunnen bevroeden dat dat ook onze laatste partij zou worden.

Op de laatste clubavond van 2020 kwam Evert ons clublokaal binnen met de mededeling “Mijn dagen zijn geteld.” Na een kort moment van onbegrip mijnerzijds werd snel duidelijk dat dit Everts manier was om ons het slechtst mogelijk nieuws te brengen: Evert bleek terminaal ziek.

Ik was in die periode bezig met de tweede aflevering in de reeks te schrijven, maar nu had ik het daar erg moeilijk mee. Hoewel het doel van de reeks niet was veranderd, veranderde de zwaarte ervan ingrijpend. Van een licht ironisch anekdotische terugblik naar iets wat op een In Memoriam zou kunnen gaan lijken. Dat wilde ik absoluut niet. Naar eigen zeggen had Evert nog een half jaar te leven en de verleden tijd waarin ik mijn stukjes schreef kreeg in de nieuwe context een heel andere lading. Ik wist niet goed wat te doen en legde uiteindelijk per e-mail mijn worsteling aan Evert zelf voor. Zo’n relatie hadden wij. Evert reageerde met één woord: “Doorgaan.”

En daarom ben ik met deze reeks doorgegaan, mede in de verwachting dat Evert nog maandenlang zou kunnen meelezen, misschien zelfs nog commentaren zou geven. Ineens is ook dat perspectief verdwenen. En weer heb ik het er moeilijk mee. Maar ik houd mij aan de laatste instructie van Evert: “Doorgaan.”

Evert – André (09-01-2003)

Ik had zojuist met (23-28) ingeruild en ik kan mij levendig voorstellen dat Evert er genoegen mee nam om 27-22 te spelen, waarna ik direct kon opgeven. Puur voor de aardigheid vermeld ik hier de fraaie afwikkeling die door de computer in deze stand werd gevonden: 30-25 (21×32), 29-24 (12×21), 43-38 (32×43), 24-20 (15×24), 34-30 (43×34), 40×9 (3×14), 37-31 (26×37), 41×3.

Evert – André (18-11-2004)

44-40? (24-30!), 40×29 (19-23), 29×9 (6-11), 35×24 (20×38), 32×43 (8-13), 9×18 (12×41).

André – Evert (18-05-2006)

Sinds kort beschik ik over Turbo Dambase 10, waarin naast Flits ook de analyseprogramma’s Kingsrow en Scan zijn opgenomen. Het is grappig om te zien hoe verschillend de diverse programma’s een stand evalueren. In deze stand zou volgens Flits wit na 35-30 heel licht voordeel hebben, maar Kingsrow geeft na deze zet licht nadeel. Helaas speelde ik 45-40, waarna wit volgens beide programma’s groot nadeel heeft. Maar zwart profiteerde niet. Gespeeld werd (9-13!?) maar mogelijk was: (19-24), 29×20 (9-13), 20×9 (27-32), 38×27 (16-21), 27×16 (23-29), 34×32 (25-30), 35×24 (22-28), 33×22 (18×49), 9×18 (49×44).

André – Evert (18-05-2006)

In dezelfde partij miste Evert voor de tweede keer een aardige slagzet. Zwart speelde hier (14-19!?), maar mogelijk was: (4-10), 15×4 (28-32), 37×28 (13-19), 24×13 (18×9), 4×27 (25-30), 34×25 (17-21), 26×17 (12×45).

De lezer zal zo’n partij wellicht als een foutenfestival betitelen maar een jaar later lieten Evert en ik zien dat het erger kan. Ik merk hierbij op dat deze partijen van twee kanten als een foutenfestival kunnen worden beschouwd. Toevallig is het Evert die in deze fragmenten slagzetten heeft gemist, maar natuurlijk moet worden geconstateerd dat ik deze slagzetten evenzeer heb gemist.

Evert – André (20-09-2007)

Wit speelde hier 27-21×21, maar had winst kunnen forceren met 28-23! De hoofdvariant gaat dan als volgt: (18x29A), 32-28! (12-18BC), 39-34 (30×48), 40-34 (48×22), 34×21 (16×27), 28×6

A) (19×28), 33×22 (17×28), 32×23 (18×29), 38-33 (29×49), 40-34 (49×21), 26×10.

B) (30-34), 39×30 (25×34), 38-32 (29×49), 40×20 (14×25), 28-22 (17×28), 32×3 (49×21), 26×19.

C) (14-20), 38-32 (29×49), 28-22 enz.

Evert – André (20-09-2007)

We zijn in dezelfde partij elf zetten verder. Wit staat inmiddels huizenhoog gewonnen, maar zwart gaat er terecht van uit dat opgeven altijd later nog kan: (23-28?!) en – op dit moment – met succes: wit speelde 21-17 maar had op slag kunnen winnen door: 22-18 (13×22), 38-32! [Ik vermoed dat Evert dit tussenzetje heeft overzien.] (28×37), 33-29 (24×44), 35×4 (44×35), 4×15.

Na deze gemiste winst had zwart zich van de remise kunnen verzekeren met (9-14), maar ik speelde (19-23) en gaf wit daarmee de gelegenheid om zijn voordeel vast te houden met 39-34. Na (9-14) was deze zet niet mogelijk geweest.

Zwart bleef zich in een steeds nadeliger wordende stand verdedigen, waarmee op de 60^e zet de volgende stand op het bord kwam:

Evert – André (20-09-2007)

Zwart kan hier met (9-13) de verdediging voortzetten, maar dacht remise te kunnen forceren met (19-2!?). De bluf werkte: 11-6?? (18-22) en remise gegeven vanwege het vervolg (24-30).

Wit had echter wel degelijk kunnen winnen door: 39-30! (2×16) en nu wint zowel 30×22! als 30×4. In beide gevallen is zwart niet in staat de witte schijf op 44 aan te vallen. Er blijft dus een gewonnen vier-om-één over. (Merk trouwens op dat 30×27 (16×40), 45×34 niet wint.)