Leids Damgenootschap

Het Leids Damgenootschap, dat zelf geen belangen meer had in de competitie,
hoefde alleen nog maar zijn “sportieve plicht” te vervullen.
Tegenstander DOS uit Delft had aan één punt genoeg om zich te handhaven,
maar de Leidenaren gingen voor de winst. Hoewel de strijd lang spannend bleef,
lukte dat vrij gemakkelijk. Jan Slingerland speelde snel remise tegen
voormalig topspeler Ed Holstvoogd, maar Dick den Ouden verloor doordat
hij in een betere stand een afwikkeling nam die hem een schijf kostte.
Nadat André van der Kwartel aan het eerste bord verdienstelijk
remise had gespeeld, bracht invaller Wim Kleijn LDG op gelijke hoogte.
Vlak daarna zette Hans Kreder LDG voor het eerst op voorsprong (4-6).
DOS maakte vervolgens nog wel gelijk. In een uiterst complexe partij
moest Maurits Meijer het na een verbeten strijd toch afleggen tegen
de sterke Geert Prinsen. Maar overwinningen van Hein van Winkel en
Evert Bronstring zetten LDG op een definitieve voorsprong.
Bronstring moest daarbij tegen een veel zwakkere speelster wel
heel diep gaan. Er waren tientallen zetten van zorgvuldig manoeuvreren nodig
om een klein positioneel voordeel uiteindelijk na ruim vijf uur spelen
in winst om te zetten. Arend van Beelen bracht degelijk het elfde punt
binnen en Harry Dekker speelde tot slot remise tegen de sterkste speler
van DOS, Henk de Witt. De Witt en Dekker zijn beide spelers die
het maximale uit de hun beschikbare bedenktijd halen en bovendien complexe
partijen op het bord kunnen brengen. Het resultaat was een werkelijk
bloedstollende tijdnoodfase. Nadat beide spelers hun notaties hadden
bijgewerkt, bleek dat de vijftig zetten precies waren gehaald en werd
het resterende eindspel in alle rust naar remise geschoven.