In de vijfde ronde van de competitie heeft het Leids Dam Genootschap een grote nederlaag geleden. Na vier uur spelen stond de onthutsende uitslag 14-6 in het voordeel van De Hofstad Dammers op het scorebord. Onthutsend, omdat van tevoren beide teams meenden dat zij elkaar nauwelijks in kracht ontliepen. In het wedstrijdverloop bleek daar niets van.
André van der Kwartel verloor als eerste van een veel zwakkere tegenstander. Het feit dat hij zich wat grieperig voelde was nauwelijks een excuus voor de enorme blunder die hij maakte. Vlak daarna verloor ook Arend van Beelen. In een gelijkwaardige stand liet hij zich verrassen door een eenvoudige damcombinatie en kon direct opgeven.
Evert Bronstring scoorde tegen met een gedegen overwinning, maar kort daarna verloor Hans Tangelder ook. Zijn tegenstander, Krijn Toet, liet geen spaan heel van de uiterst dubieuze partij-opzet van de LDG-er. Wel moet Tangelder worden nagegeven dat hij in een duidelijk verloren stand nog lang bleef terugvechten, waardoor zijn tegenstander toch nog wel zorgvuldig moest blijven spelen. Hoewel de stand op dat moment 6-2 was in het voordeel van de Hofstad Dammers, leek er nog weinig aan de hand. Meerdere spelers van LDG leken beter, zo niet gewonnen te staan. Maar dat bleek tegen te vallen.
Hein van Winkel verloor na een positioneel slecht gespeelde partij. Harry Dekker nam in een vrijwel gelijkwaardige stand een slagzet, maar overzag dat hij daarna een schijf achter zou blijven en kon direct opgeven. Maurits Meijer maakte de verwachtingen wel waar en won na een zorgvuldig uitgespeeld eindspel.
Een tegenvaller was de remise van Henk Meester die moeiteloos op een overwinning leek af te stevenen, maar uiteindelijk bleek de stand nog te weinig materiaal te bevatten om remise te voorkomen.
Een volgende tegenvaller was de nederlaag van Hans Kreder. Hij leek in het late middenspel en uitstekende positie te hebben, maar die stortte ineens als een kaartenhuis in elkaar.
De laatste uitslag kwam op naam van Hans Kolfoort die meteen ook de meest spectaculaire partij speelde. Een misgreep in het middenspel leidde ertoe dat Kolfoort een geïsoleerde schijf op zijn lange vleugel kreeg en om die niet te verliezen volgde een lange periode van gedwongen spel. Het leidde tot een complexe stand, waarin Kolfoort langzamerhand steeds beter kwam te staan en uiteindelijk zelfs naar dam kon doorbreken. Het leidde tot een gewonnen stand die echter in een hoog tempo moest worden uitgespeeld, waarbij beide spelers maar één minuut bedenktijd per zet hadden. In die fase overzag Kolfoort dat zijn dam kon worden afgepakt, waarna een remisestand overbleef.