Maurits Meijer – Martin van Dijk
Maurits speelde aan bord één met wit remise, maar dat had ook slechter af kunnen lopen. In de diagramstand speelde hij 32-27? waar volgens de computer 34-30 veiliger zou zijn geweest. Zwart antwoordde met (23-29), 34×23 (19×28), 44-40 [wat anders?] maar nu vergooide zwart zijn voordeel weer door (14-19) te spelen. De computer geeft aan: (13-19). Omdat 38-32 verhinderd is door (14-20) heeft wit niet beter dan 40-34, maar nu volgt (28-32) en wit gaat een schijf verliezen. Het verschil met de partijvariant is dat wit na (28-32) 25-20 kan spelen. Later in de partij lijkt Maurits grote kansen te krijgen, maar de computer geeft verder geen enkele versterking aan.
Jesse Bos – Evert Bronstring
En we hebben de eerste gemiste kans van het seizoen! Evert gaf aan dat hij in de diagramstand slecht staat, maar de computer ondersteunt dat niet en adviseert ‘gewoon’ (8-12-17-22). Evert ging voor een krachtdadiger optreden en speelde (15-20), 50-45 (5-10??), 42-38?? Beide overzien het verrassende 27-21 (16×29), 28-22!! (18×27), 37-32 (27×38), 42×4.
Hans Kreder liet zich in het middenspel overspelen en leed een kansloze nederlaag. Dat overkwam ook Hans Tangelder die weer een van zijn complexe (zoals hij het zelf noemt: speculatieve) partijen speelde, maar nu van een koude kermis thuis kwam. Eén fragment uit deze partij:
Stijn Tuytel – Hans Tangelder
Wit speelde hier 41-37, maar Hans signaleerde hier de volgende slagzet na 39-33!? (17-22), 28×6 (24-30), 35×22 (14-19), 25×23 (12-18), a.l. (8×46). Deze fraaie dam wordt echter na 38-33 voor gelijk spel afgenomen.
Hans Kolfoort – Willem Winter
Hans speelde een boeiende partij die een wat uitgebreidere analyse waard zou zijn dan in deze beperkte samenvatting mogelijk is. Ik wil er twee fragmenten uit halen. Het eerste moment speelt zich af op de 28e zet en markeert het moment dat Hans in het nadeel gaat komen. Hans speelde hier 48-42, maar de computer geeft aan: 47-42 en vervolgens: (21-26), 36-31 (26×37), 42×31 (11-16), 22×11 (6×17), 31-27 of 23-18 en 29-23. De computer schat beide voortzettingen in als iets nadelig voor wit.
Het tweede fragment uit deze partij is puur vanwege de amusementswaarde. Hans staat natuurlijk totaal verloren, maar huldigde het gezonde principe “zo lang ik nog een zet zie speel ik door”. Dus: 9-4 (32-14), 35-30 [Een duivelse lokzet?] (14-20A) [De zwarte dam wordt opgesloten.] 25×14 (48×22) [of toch niet?] 36-31 (27×36), 4×16 Remise.
A) Pas later zag ik dat zwart hier aardig kan winnen door: (27-31), 36×16 (14-20), 25×14 (48×36) en nu staat de witte dam echt opgesloten. 16-11 (12-18), 4×22 (36×18), 11-6 (18-1). Scherp!
Na remises van André, Harry en Hein, verloor Arend van Beelen. Het volgende fragment toont hoe hij in het late middenspel werd weggespeeld.
Arend van Beelen – Jan-Maarten Koorn
33-29? [Arend staat al minder, maar had met 42-38 (13-19), 30-24 nog best binnen de remisegrenzen kunnen blijven.] (23×34), 30×39 (15-20), 39-33 (20-24), 43-38 [de definitief verliezende zet. Na 43-39 is nog veel verdediging mogelijk.] (18-23), 48-43 (13-19) en wit kon opgeven.
Koos de Vries – Henk Meester
Henk speelde remise, maar er deed zich een leerzaam omslagpunt in de partij voor. In de diagramstand geeft de computer duidelijk voordeel aan de zwarte stand, maar na het gespeelde (19-24) [Voor insiders: van ongeveer -0.30 naar +0.40.] voordeel voor wit. Zwart had beter kunnen spelen (6-11) en het is maar de vraag of wit had kunnen voorzien dat zijn meest veilige redding gelegen is in: 48-42 (11-16), 42-37 (16-21), 29-24 (20×27), 37-31 (22×33), 31×24, waarna de stand niet meer is te winnen voor zwart.