Niet eerder in de geschiedenis was de laatste ronde van de damcompetitie zo spannend voor het Leids Damgenootschap. Het team dat op de tiende plaats zou eindigen zou een beslissingswedstrijd moeten spelen om degradatie te ontlopen. Vóór de laatste ronde deelden maar liefst drie teams de tiende plaats: Den Haag, SNA en Leiden.
Bij gelijk eindigen zou het aantal tijdens de competitie verzamelde bordpunten doorslaggevend zijn. Maar ook daarin verschilden de drie teams nauwelijks van elkaar. Het kwam er dus op neer dat in de laatste ronde letterlijk ieder bordpunt telde. De Leidenaren hadden bovendien de pech dat zij in deze ronde moesten aantreden tegen IJmuiden, dat bij winst kampioen zou zijn. Zowel voor LDG als voor IJmuiden was iedere partij dus belangrijk. Uiteindelijk verloor LDG met 7-13, maar die uitslag was enigszins geflatteerd.
Hans Tangelder verloor in het middenspel een schijf en moest al snel opgeven. Hans Kolfoort beging na een lastige partij in een min of meer gelijkwaardige stand een ernstige blunder en kon direct opgeven.
Toch leek er bij de achterstand van 0-4 nog niet veel aan de hand. Harry Dekker had na een misgreep van zijn tegenstander een schijf gewonnen en aan meerdere borden stonden de Leidenaren gelijkwaardig of zelfs beter.
Hans Kreder speelde fraai remise tegen de sterkste speler van IJmuiden. Daar had misschien nog meer in gezeten, als hij zich in een betere stand niet had laten verrassen door een remise-afwikkeling.
André van der Kwartel behaalde een moeizaam bevochten remise. Hij leek aan alle kanten verloren te staan, maar verdedigde zich uitstekend.
Evert Bronstring kon niet veel bereiken en moest met remise genoegen nemen. Invaller Arend van Beelen wist een groot deel van de wedstrijd zijn tegenstander onder druk te zetten, maar kon uiteindelijk geen winnende strategie vinden.
Een tegenvaller was dat Harry Dekker zijn eerder gewonnen schijf niet in winst kon omzetten. Maurits Meijer speelde een ingewikkelde partij waarbij op een gegeven moment beide spelers een dam hadden gehaald met wederzijds nog veel schijven op het bord. Meijer leek in die fase kansen op winst te verkrijgen maar ook hij moest uiteindelijk in remise berusten.
Zoals aan zo veel andere borden leek ook Edwin van Hofwegen in zijn partij groot voordeel te verkrijgen, maar ook hier was het te weinig om te winnen.
De laatste uitslag – en tevens de langste partij – kwam op naam van teamleider Henk Meester. Hij kwam in een verloren eindspel terecht, maar zijn tegenstander wist vele zetten lang niet hoe hij een gewonnen stand op het bord moest brengen. Uiteindelijk moest Meester na 92 (!) zetten toch in verlies berusten.
Een dikke nederlaag voor LDG maar toch voldoende punten om zich te handhaven. DE spannende slotstand van de competitie voor de tiende plaats luidde: Den Haag: 9 punten (108 bordpunten). Leiden 9 (106), SNA 9 (105).