Het Leids Damgenootschap heeft in de vierde competitieronde verrassend gewonnen van het sterker geachte tweede team van 020 uit Amstelveen. Negen remises en één overwinning volstonden voor de eindstand 9-11 in het voordeel van de Leidenaren.
Die ene winstpartij kwam op naam van teamleider Henk Meester die met overmacht zijn partij in zijn voordeel wist te beslechten. Daarnaast moet worden toegegeven dat de Leidenaren niet over geluk hadden te klagen. Arend van Beelen en Peter van den Berg kwamen in slechte eindspelen terecht die zij beiden met volharding en enig geluk remise wisten te houden.
Maurits Meijer liet zich, na lange tijd beter te hebben gestaan, verrassen door een offer van zijn tegenstander. Na dit offer bood hij remise aan, hetgeen door zijn tegenstander direct werd geaccepteerd. Maar als deze laatste iets verder had gekeken, had hij gemakkelijk kunnen inzien dat hij groot voordeel en waarschijnlijk zelfs een gewonnen stand in handen had.
Tegenover deze drie ‘gelukkige’ remises stond minstens één pechgeval. Hans Kreder had na een goede partij een gewonnen eindspel op het bord gekregen dat een nauwkeurig afspel vereiste. Kreder beging echter een slordigheid en moest in remise berusten.
De partijen van Hans Tangelder, Evert Bronstring en Edwin van Hofwegen eindigden in remises waarbij de remisegrenzen nooit werden overschreden.
Dat kan zeker niet worden gezegd van de partij van Harry Dekker. Hij kwam in een vastloopvariant terecht, gevolgd door een complexe afwikkeling waarvan de uitkomst voor de oppervlakkige toeschouwer volstrekt onvoorspelbaar was. Tot verbazing van menigeen stond er ineens een stand op het bord waarin beide spelers vier schijven hadden en werd de vrede snel getekend.
André van der Kwartel speelde een principiële partij in het half open klassiek met wisselende kansen. Analyses moeten uitwijzen of hij in het late middenspel de winst heeft gemist.