André van der Kwartel
In de voorgaande twee jaren hebben Evert Dollekamp en ik teruggekeken op de avonturen van Evert Bronstring in het kampioenschap van Nederland. Bronstring heeft daar veertien keer aan meegedaan in de periode 1964 – 1984. De laatste aflevering ging over het jaar 1982, dus wij hebben nog twee jaar te gaan. Deze bijdrage gaat over het jaar 1983. Evert eindigde dat NK als laatste met 7 punten uit 11 wedstrijden. Hij wist slechts één overwinning op zijn naam te schrijven.
Evert trof in de eerste ronde Auke Scholma. Zij maakten er samen een spectaculaire partij van waarin Evert langdurig in meerdere of mindere mate in het nadeel stond. Hieronder het laatste moment waarop Evert de partij nog binnen de remisegrenzen had kunnen houden.
Auke Scholma – Evert Bronstring
Stand na de 37e zet van wit.
Partijverloop: (7-12?), 27-22 (23-29), 34×23 (13-18) en na 24×13 enz. speelde wit 28-22 en het voordeel van wit bleek groot genoeg om de partij te winnen.
In de diagramstand had zwart zich nog kunnen verdedigen met (14-20), 27-22 [Wit lijkt niet beter te hebben.] (20×29), 33×24 (9-14), 22-18 [Wat anders?] (13×33), 38×18 (19-23) met vrijwel gelijkwaardige stand.
In de tweede ronde verloor Evert van Hans Vermin. Hij kreeg in het middenspel nadeel en moest zich een weg naar dam toe offeren. In het daarop volgende eindspel miste Evert de remise.
Evert Bronstring – Hans Vermin
Stand na de 62e zet van wit.
Ik geef eerst het partijverloop. Voor de eindspelliefhebbers zitten er aardig wat onderzoeksmomenten in.
28-23? (49-27), 5-10 (27-13), 10-4 (13-8?). [Hier is in het bijzonder zo’n moment. Volgens KR is de stand nu remise, maar zou hij na (13-2) nog steeds gewonnen zijn voor zwart. Het lijkt mij leerzaam te onderzoeken waarin het verschil zit.] 4-15 (35-40), 47-42? [Maar hier vergooit wit zijn remise. Volgens KR had wit hier 15-33 (40-45), 33-50 moeten spelen.] (40-45), 42-37 (21-26) en vier zetten later gaf wit op.
Wat er in ieder geval zwak is aan de eerste zet van wit, is dat deze zwart de gelegenheid geeft de witte schijf achter de lange lijn te houden. Daarom had wit moeten spelen: 28-22! Ook nu zal zwart die schijf willen tegen houden (49-40), maar de witte dam kan nu de zwarte schijf op 21 aanvallen en daarmee de witte schijf weer een veldje extra naar voren brengen: 5-32 (21-26), 22-17 De witte schijf is niet meer van veld 6 af te houden. Op (40-7) speelt wit 32-16, op (40-1) speelt wit 17-11-6. Met de witte schijf op 6 is de stand voor zwart niet meer te winnen, ook al haalt hij een tweede dam met schijf 35.
In de derde ronde behaalde Evert tegen Bauke Bies zijn eerste punt. Maar dat hadden er twee moeten zijn.
Bauke Bies – Evert Bronstring
Stand na de 23e zet van zwart.
In deze complexe stand maakt wit een fout die hem een schijf kost. Aangewezen was 47-41, waarna zwart na (10-15) groot voordeel behoudt. Wit speelde echter 39-33? (17-22!). Wit heeft nu drie mogelijkheden:
A) 37-31 (23-28), 34×32 (25×34), 40×29 (12-17), 21×1 (11-17), 1×23 (19×50). +
B) 47-41 (22×31), 33-28 (23×32), 38×36 (10-15), 34×23 (25×34), 40×29 (24×33) +1
C) Partijverloop: 37-32 (22×31), 26×37 (11-17) +1.
Ondanks deze schijf voorsprong wist Evert de partij niet in winst om te zetten.
In de vierde ronde won Evert van Frits Luteijn in wat een gestroomlijnde partij kan worden genoemd, maar helaas zonder spectaculaire, presenteerbare fragmenten. Het zou zijn enige overwinning in dit NK blijken te zijn.
In de vijfde ronde was Jannes van der Wal de tegenstander. Het werd remise, maar Jannes had een groot deel van de partij het betere van het spel. Onderstaande stand geeft het moment weer waarop Jannes nalaat zijn voordeel verder uit te bouwen.
Jannes van der Wal – Evert Bronstring
Stand na de 37e zet van zwart.
Wit speelde 42-37!? waarna het witte voordeel langzaam minderde.
Kansrijker zou zijn geweest: 42-38 (32×43), 48×39 (11-17), 30-24 (19×30), 35×24. KR beoordeelt de stand nu alsof wit virtueel een schijf vóór staat. Een verrassende verdedigingszet van zwart is nog (4-9). 15-10 levert nu voor wit niets op, maar de stand ziet er toch zorgelijk uit voor zwart. Wit zal bijvoorbeeld verder kunnen gaan met 47-42-38-33.
In de zesde ronde speelde Evert tegen Toine Brouwers. Het werd een teleurstellend optreden voor Evert. Na een zeer matige partij kwam hij totaal verloren te staan, maar dank zij een fout van zijn tegenstander (tijdnood?) kon Evert nog met remise ontsnappen. Dat moment wordt hieronder getoond.
Evert Bronstring – Toine Brouwers
Stand na de 47e zet van wit.
Het partijverloop was: (26-31?), 42-38 (28-33), 39×28 (19-23), 28×19 (14×34), 35-30 (34-40), 20-14 (10×19), 30-24 (19×30), 25×45 en 13 zetten later remise overeen gekomen.
In de diagramstand zou zwart met (28-32) nog steeds gewonnen hebben gestaan. KR komt met de volgende hoofdvariant: 47-41 (26-31), 29-24 (19×30), 35×24 (31-36),24-19 (36×38), 19-13 (38-42), 13×22 (42-47), 22-18 (32-38) en nu twee aardige variantjes:
A) 18-13 (9×18), 20×9 (4×13), 15×4 (18-23) +
B) 18-12 (38-43), 39×48 (47-29), 12-8 (9-13) +
In de zevende ronde verloor Evert van Ben Smeenk na een spectaculaire partij vanuit de Kelleropening. Evert had het beste van het spel maar blunderde helaas in de afwerking.
Ben Smeenk – Evert Bronstring
Stand na de 38e zet van wit.
Een stand die mij op de een of andere manier aan Hans Tangelder doet denken. Spelverloop: (16-21), 36-31 (21-27), 35-30!? (27×38), 29-23 (28×19), 24×4 (7-12), 4×31 (38-42??) en Evert verloor snel. In plaats van deze rampzet had zwart nog kansen behouden met: (3-9), 31×4 (12-18), 4×11 (6×17). KR geeft als vervolg aan: 30-24 (38-42), 43-38 (42×33), 25-20 (14×25), 24-19 met een waardering van -0,7 in het voordeel van zwart. Ik denk dat Evert in deze stand nog wel eens voor de winst zou zijn gaan zitten.
In de achtste ronde verloor Evert van Ruud Palmer. In de opening trapte Evert in iets wat alle kenmerken van een lokzet had. Of was er zelfs sprake van een lok-lokzet?
Evert Bronstring – Ruud Palmer
Stand na de 9e zet van wit.
(24-29), 33×24 (20×29). Verlokt de zwartspeler hier de witspeler om een lokzet te spelen? 37-31 Zwart trapt er graag in: (12-17), 27-21 (16×36), 32-28 (23×32), 34×21 (32-37!) de weerlegging 42×31 (36×16) en wit stond een schijf achter.
In de negende ronde leek Evert zich te herstellen van zijn matige optreden in de eerdere drie rondes. Hij speelde een van zijn weinig remises tegen Rob Clerc.
Maar in de tiende ronde ging het weer mis. Evert verloor van Jos Stokkel omdat hij in een moeilijke stand de weg naar remise niet kon vinden.
Evert Bronstring – Jos Stokkel
Stand na de 43e zet van zwart.
Evert speelde 35-30 en verloor vrij kansloos na (14-19), 30-25 (21-26), enz.
In de diagramstand had Evert nog binnen de remisegrenzen kunnen blijven door 28-23 (22-27), 32-28! (27-32), 38×27 (21×41), 42-37 (41×32), 28×37 en KR verklaart deze stand tot remise. Wit heeft genoeg compensatie. Wie dat niet gelooft moet deze stand maar een paar keer uitspelen tegen de computer. Heel leerzaam.
In de elfde en laatste ronde speelde Evert tegen Johan Bastiaannet. Het werd een uiterst enerverende partij die na zestig zetten in remise eindigde. Daarmee deed Evert zichzelf tekort.
Johan Bastiaannet – Evert Bronstring
Stand na de 46e zet van wit.
Het is duidelijk dat zwart veel beter staat. Maar…. Het is de 46e zet. Waarschijnlijk was er sprake van tijdnood. Maar dan nog: binnen drie zetten staat er een remisestand op het bord.
(3-9??) Een degelijke zet naar winst is (27-31). 38-33?? Wit verdedigt zich ook niet op zijn sterkst. 39-34/49-43/43-39 had meer verdediging gegeven. (27-31??) Maar hier had zwart agressiever moeten optreden met (18-23!). Het is onduidelijk waar wit dan nog zijn verdediging vandaan moet halen. 49-43 (28-32??) En hier geeft zwart definitief de winst uit handen. Hij had de strijd nog gaande kunnen houden met (9-13) of (31-36). Nu volgde: 39-34 (9-13), 34-30 (13-19), 24×13 (18×9), 33-29 enz.