Het Leids Damgenootschap is in de vijfde ronde van de competitie tegen een onverwachte nederlaag opgelopen. Tegen het zwakker geachte Lelystad ging LDG kansloos met 7-13 ten onder. Twee zaken vielen in deze wedstrijd op: er werd snel gespeeld (binnen vier uur waren al acht van de tien partijen afgelopen) en in de meeste partijen gebeurde maar heel weinig. Er werd niet ‘scherp’ gespeeld. Zelfs Hans Tangelder speelde een overzichtelijke partij. Was er sprake van onderschatting?
De Leidenaren kwamen al snel op achterstand doordat Harry Dekker in een overigens veel betere stelling een simpel slagzetje overzag en direct kon opgeven. Geruisloze remises volgden van Hans Kreder en Maurits Meijer. De laatste speelde aan bord één en leek het betere van het spel te hebben, maar overschreed nooit de remisegrenzen. Vervolgens verloor Hein van Winkel die werd verrast doordat zijn tegenstander op een andere wijze een schijf sloeg dan hij had voorzien. Hij kwam een schijf achter en verloor kansloos.
Lelystad deelde de genadeslag uit toen vervolgens Evert Bronstring verloor van een veel zwakkere speler. Verbazingwekkend, omdat er een speltype op het bord kwam dat Evert zeer goed beheerst, maar waarin hij in het middenspel gruwelijk misgreep en daarna feilloos werd weggespeeld. De overige vijf partijen werden remise. Arend van Beelen overzag daarbij in het eindspel een eenvoudige winst. Daar tegenover was Hans Tangelder was in een totaal verloren eindspel terecht gekomen. Hij speelde op een gegeven moment met veel overtuiging een zet die remise leek af te dwingen. Zijn tegenstander had die remise gemakkelijk kunnen weerleggen, maar was na bijna vijf uur spelen kennelijk zó geïmponeerd door de zelfverzekerdheid waarmee Hans zijn zet uitvoerde, dat hij vrijwel direct remise aanbood. Zelfs in het dammen kan bluffen soms werken……