Leids Damgenootschap

In de vijfde ronde van de competitie heeft het Leids Dam Genootschap een grote nederlaag geleden. Na vier uur spelen stond de onthutsende uitslag 14-6 in het voordeel van De Hofstad Dammers op het scorebord. Onthutsend, omdat van tevoren beide teams meenden dat zij elkaar nauwelijks in kracht ontliepen. In het wedstrijdverloop bleek daar niets van.

André van der Kwartel verloor als eerste van een veel zwakkere tegenstander. Het feit dat hij zich wat grieperig voelde was nauwelijks een excuus voor de enorme blunder die hij maakte. Vlak daarna verloor ook Arend van Beelen. In een gelijkwaardige stand liet hij zich verrassen door een eenvoudige damcombinatie en kon direct opgeven.

Evert Bronstring scoorde tegen met een gedegen overwinning, maar kort daarna verloor Hans Tangelder ook. Zijn tegenstander, Krijn Toet, liet geen spaan heel van de uiterst dubieuze partij-opzet van de LDG-er. Wel moet Tangelder worden nagegeven dat hij in een duidelijk verloren stand nog lang bleef terugvechten, waardoor zijn tegenstander toch nog wel zorgvuldig moest blijven spelen. Hoewel de stand op dat moment 6-2 was in het voordeel van de Hofstad Dammers, leek er nog weinig aan de hand. Meerdere spelers van LDG leken beter, zo niet gewonnen te staan. Maar dat bleek tegen te vallen.

Hein van Winkel verloor na een positioneel slecht gespeelde partij. Harry Dekker nam in een vrijwel gelijkwaardige stand een slagzet, maar overzag dat hij daarna een schijf achter zou blijven en kon direct opgeven. Maurits Meijer maakte de verwachtingen wel waar en won na een zorgvuldig uitgespeeld eindspel.

Een tegenvaller was de remise van Henk Meester die moeiteloos op een overwinning leek af te stevenen, maar uiteindelijk bleek de stand nog te weinig materiaal te bevatten om remise te voorkomen.

Een volgende tegenvaller was de nederlaag van Hans Kreder. Hij leek in het late middenspel en uitstekende positie te hebben, maar die stortte ineens als een kaartenhuis in elkaar.

De laatste uitslag kwam op naam van Hans Kolfoort die meteen ook de meest spectaculaire partij speelde. Een misgreep in het middenspel leidde ertoe dat Kolfoort een geïsoleerde schijf op zijn lange vleugel kreeg en om die niet te verliezen volgde een lange periode van gedwongen spel. Het leidde tot een complexe stand, waarin Kolfoort langzamerhand steeds beter kwam te staan en uiteindelijk zelfs naar dam kon doorbreken. Het leidde tot een gewonnen stand die echter in een hoog tempo moest worden uitgespeeld, waarbij beide spelers maar één minuut bedenktijd per zet hadden. In die fase overzag Kolfoort dat zijn dam kon worden afgepakt, waarna een remisestand overbleef.

Voor de derde keer op rij heeft het Leids Damgenootschap met 10-10 gelijk gespeeld. Ook ditmaal tegen een van de zwakkere teams uit de competitie en ook ditmaal gaf de uitslag de krachtsverhoudingen goed weer.

André van der Kwartel bracht het eerste punt binnen. Hij wilde vanuit de opening de tegenstander omsingelen, maar door een kleine onnauwkeurigheid kon zijn tegenstander een grote afruil organiseren, waarna beide partijen weer min of meer opnieuw konden beginnen. Toen het later in de partij weer spannend werd, koos zijn tegenstander opnieuw voor een vereenvoudiging, waarna de remise snel werd gesloten.

Henk Meester bracht LDG aan de leiding door in het eindspel verrassend de dam van zijn tegenstander te winnen, waarna deze gelijk opgaf. Harry Dekker speelde remise en moest voor de tweede achtereenvolgende keer ervaren wat het is om één tempo tekort te komen voor de winst.

Hans Kreder stond een groot deel van de partij totaal verloren. Zoals hij zelf zei: ”Iedere zet van mijn tegenstander was winnend, behalve die ene.” Gelukkig voor Hans speelde zijn tegenstander die ene zet en werd het alsnog remise.

Een tegenvaller was dat Hein van Winkel verloor. In het middenspel had hij een goede stand opgebouwd, die hij langzamerhand steeds slechter liet worden. Toen hij ook nog een waarschijnlijk remise makende plakker over het hoofd zag, kwam hij een schijf achter en verloor kansloos.

Arend van Beelen speelde een gelijkwaardige remise, waarmee de stand op 6-6 kwam. Op dat moment waren de eerste vier borden nog volop in gevecht gewikkeld en was het bloedstollend spannend.

Hans Kolfoort speelde remise in een partij waarover nog wel nagepraat zal worden. Hij kwam gewonnen te staan en nam een combinatie die hem en schijf winst opleverde, maar er volgde een onverwachte tegenactie, waardoor Kolfoort – volgens Evert Bronstring – volkomen verloren kwam te staan. Maar na een taaie verdediging hield hij de stand toch remise. Hans Tangelder bracht het achtste punt binnen na een grillige partij, waarin zo op het oog de remisemarges niet werden overschreden.

Evert Bronstring speelde een matige opening, maar kwam in de loop van het middenspel steeds beter te staan. Het lukte hem de stand van zijn tegenstander te omsingelen tot deze ten slotte allerlei noodgrepen moest uithalen om nog spel te krijgen. Evert was er niet van onder de indruk en speelde bekwaam naar de winst.

Maurits Meijer had een partij gespeeld, waarin hij nogal wat basale principes van het damspel had genegeerd en was uiteindelijk gedwongen tot een moeizame verdediging. Uiteindelijk kwam hij in een uitzichtloos eindspel terecht, maar na de winst van Bronstring kon hij zijn partij opgeven in de zekerheid dat LDG in ieder geval een punt zou overhouden aan deze wedstrijd.