Leids Damgenootschap

André van der Kwartel

Het zestal van LDG heeft in de zesde competitieronde met 9-3 verloren van Constant Charlois uit Rotterdam. Maar, omdat wij nu eenmaal beter zijn dan onze resultaten, had die uitslag net zo goed andersom kunnen zijn. Toch?

De wedstrijd begon nog gunstig met een soepele overwinning van Casper Remeijer.

Casper Remeijer – Jaap Riesenkamp

Stand na de 30^e zet van wit.

Na (2-8) overwoog Casper de volgende damzet te nemen: 25-20 (14×25) [Vrijwel verplicht, want anders is de lange vleugel van zwart leeg.] 34-30 (25×23), 39-34 (28×30), 35×2. Casper zag uiteindelijk van deze damzet af, maar mijn computer waardeert hem hoger dan de partijzet 42-38. Ondanks dit won Casper soepel.

Hans Kreder is dit seizoen slecht in vorm. Hij verloor weer en ook in deze partij had hij het zijn tegenstander veel lastiger kunnen maken dan hij in de partij deed.

Hans Kreder – Wim Verschoor

Stand na de 39^e zet van zwart.

Spelverloop: 45-40? [Een zwakke zet. Veiliger is 30-25 (20-24), 48-42.] (20-25!), 40-34? [En met deze zet brengt wit zich in onoverkomelijke moeilijkheden. Veel beter was: 30-24 (19×30), 40-35 (9-14), 35×24 (14-19), 48-42 (19×30), 28-23 (18×29), 33×35 (13-18), 38-33 (17-22), 33-29 (22×31), 32-28 en wit heeft nog veel verdediging.] (18-22), 27×18 (13×22), 48-42 (9-14!?), [Niet de beste. Sterker is (9-13), maar wit profiteert niet.] 42-37?? [Hierna is het definitief verloren. Veel verdediging had nog gegeven: 30-24 (19×39), 33×44 (22×33), 38×29 en dit lijkt niet meer te winnen voor zwart.] De laatste zetten van de partij waren nog: (14-20), 37-31 (21-26) en wit gaf op.

Hans Tangelder bracht met een remise de stand op 3-3. Waarschijnlijk mocht hij met dat punt in zijn handen knijpen.

Hans Tangelder – Marlon Mangroe

Stand na de 46^e zet van zwart.

Wit staat lastig. Het zou voor de hand liggen om hier 33-29 (24×33), 25-20 te spelen. Hans kiest echter voor 34-30 (24×35), 25-20 (23-28??A), 33-29 (18-23), 29×18 (22×13) en de partij liep na nog zeven zetten remise. Daarmee had wit mijns inziens geluk, want volgens mij krijgt zwart serieuze winstkansen als hij bij A had gespeeld: (35-40) en nu bijvoorbeeld: 20-15 (40-44), 15-10 (44-50), 10-4 [Acties van wit als 33-29, 26-21 en 10-4 leveren een vier om één eindspel in het voordeel van zwart op.] (50×28), 5-14 [Idem] Zwart kan nu de schijf op 27 gaan oppeuzelen, waarna zwart moet kunnen gaan winnen.

Met deze remise was de koek op voor LDG. Er volgden nog drie min of meer verrassende nederlagen. De eerste kwam op naam van Steven den Hollander.

Radjinder Jharap – Steven den Hollander

Stand na de 43^e zet van wit.

Zwart staat hier al slecht, maar kwam op het idee om (22-27??) te spelen. Natuurlijk volgde toen: 25-20 (14×25), 24-19 (13×24), 29×20 (25×14), 28-22 (17×28), 33×2.

De volgende nederlaag kwam op naam van Harry Dekker. Harry was op het laatste moment voor mij ingevallen, omdat ik door griep was geveld. Het was geen gelukkige invalbeurt. Te meer niet daar de beslissende fout eigenlijk uit de lucht kwam vallen.

Randew Jahani – Harry Dekker

Stand na de 33^e zet van wit.

Er lijkt in deze stand weinig aan de hand voor zwart. De hangende schijf op 10 is een zorgenkindje, maar dat valt wel op te lossen. (21-27) lijkt een goede zet en wat zou er mis zijn met het door Harry gespeelde (18-23)? Dat liet de witspeler snel zien: 33-28 (23×32), 25-20 (14×25), 35-30 (25×43), 49×7. Deze actie was een tegenvaller voor zwart, maar was nog niet direct verliezend. Harry vond de volgende verdediging: (8-12), 7×18 (10-14), 36-31 (14-20), 31-27 (20×29), 27-21 en pas hier gaat zwart definitief in de fout. Na (17-22) heeft zwart zelfs licht voordeel, maar hij speelde (29-34), 21×12 (6-11), 26-21 (34-40) en na 21-16 ging het snel van kwaad tot erger.

Het meest dramatisch ten slotte was het verlies van Koos van Amerongen. Dramatisch, omdat Koos een groot deel van de partij veel beter en uiteindelijk zelfs gewonnen had gestaan.

Mehmet Yoney – Koos van Amerongen

Stand na de 44^e zet van wit.

Zwart staat gewonnen. Het meest duidelijk is: (24-30), 33-29 (13-19), [Dreigt (14-20)] 29-24 (30-35), 24×13 (18×9), enz.

Zwart speelde echter (11-17?), 33-28 (22×44), 31×11 (44-49), 11-7 (49-16??), 26-21 (16×30), 25×34 en na nog zes zetten gaf zwart op.

Jullie hadden van mij nog de oplossing tegoed van de slagzet die Hans Tangelder uithaalde tegen Arjan Varkevisser.

Arjan Varkevisser – Hans Tangelder

Na 43-39 volgde: (22-28), 33×22 (24×33), 38×29 (19-24), 30×19 (14×43), 25×12 (10-14), 48×39 (21-27), 22×31 (26×48), 12-8 (48×25!). Wit speelde nog 40-34 (25×50), 8-3 (15-20) en wit gaf op.

André van der Kwartel

In de vijfde competitieronde heeft het tiental een zware nederlaag geleden tegen het tweede team van Damlust uit Gouda. Er was sprake van een collectief falen van het team. Vijf nederlagen en vijf remises is geen prestatie om over naar huis te schrijven.

Al snel kwam LDG op een 0-4 achterstand door verliespartijen van Peter van den Berg en Hans Kreder. Over die van Peter kan ik kort zijn: In een volkomen gelijkwaardige stand bood hij zijn tegenstander een één-om-vier aan die uiteraard in dank werd aangenomen.

Over de verliespartij van Hans Kreder valt echter wel iets te zeggen. Heel veel eigenlijk.

Hans Kreder – Peter van Eck

Stand na de 32^e zet van zwart.

Op dit moment stond ik zelf bij het bord van Hans en het is duidelijk dat wit een schijf gaat verliezen. Het benodigde 47-41 (23×32), 42-37 faalt op (9-13), 37×28 (19-23), 28×19 (13×35). “Dat wordt nog hard werken voor Hans.” was mijn gedachte toen ik weer bij het bord wegliep. Wie schetst mijn verbazing toen ik las dat wit in deze stand heeft opgegeven? Bij die beslissing wil ik wat kanttekeningen plaatsen. Volgens mij heeft wit in deze stand veel compensatie. Een voorbeeld: 47-41 (23×32), 30-25. Als zwart de witte schijf wil afstoppen met (9-14) of (19-24), dan levert hij zijn plusschijf weer in na respectievelijk 42-37 of 33-29×29. Dit laatste lijkt zelfs desastreus voor zwart. Zwart zal dus het beste zijn schijfwinst behouden met (27-31), 36×27 (32×21), 25-20 en wit krijgt goede doorbraakkansen op de zwarte lange vleugel. Na lang rekenen (4 minuten) komt de computer dan ook tot de conclusie dat de stand remise is te houden. Ik heb een paar varianten tegen de computer gespeeld en het kostte mij niet veel moeite om naar remise toe te spelen.

Edwin van Hofwegen speelde remise, maar misschien had daar meer in kunnen zitten.

Edwin van Hofwegen – Harry Clasquin

Stand na de 48^e zet van zwart.

Edwin speelde hier 42-38!? maar de computer suggereert 42-37 met het volgende (computer)verloop: (12-17), 37-31 (13-18), 31-26 (6-11), 48-43 (11-16), 26-21 (17×26), 28-22 (14-20) met voordeel voor wit.

Vervolgens brachten Hans Tangelder en Evert Bronstring beide een remise binnen. Bij beide partijen ontdekt de computer geen opvallende gemiste kansen.

Mijn verliespartij bracht de stand op 3-9 in het voordeel van Damlust. Op het moment dat ik serieus aan winst begon te denken, overzag ik een zetje. Dat was slordig, maar ook de gedachte dat ik wel eens gewonnen zou kunnen staan bleek onjuist.

Jeroen de Bruijn – André van der Kwartel

Stand na de 32^e zet van wit.

Ik kwam hier op het rampzalige idee om (8-12??) te spelen en werd verrast door: 27-22 (18×27), 37-31 (26×28), 38-33 (28×39), 34×43 (25×34), 40×7. Enkele zetten later gaf ik op.

Een paar opmerkingen bij deze stand.

Natuurlijk had ik in eerste instantie naar (6-11) gekeken, maar na slordig rekenen had ik die zet afgewezen. Ik ‘zag’ de volgende variant: (6-11), 38-33 (11-17), 33-28 (17-22), 28×17 (21×12), 42-38 en zwart staat ineens helemaal niet goed meer.

Bij het naspelen met mijn tegenstander, meende ik een winnende strategie te zien: (6-11), 38-33 (24-29), 33×24 (11-17) met doorslaande aanval op de witte lange vleugel. Mijn tegenstander kon dit op dat moment niet weerleggen, maar ook deze variant vertoont gaten. Hetzelfde idee, maar anders tegengespeeld: (6-11), 46-41 (11-17), 38-33 (17-22), 41-36 (22×31), 36×27 en nu twee vertakkingen:

A) (8-12), 42-38 (12-17), 27-22 (17×39), 34×43 (25×34), 40×20 (19-24), 20×29 (23×34) met licht voordeel voor zwart.

B) (24-29), 33×24 (8-12), 42-38 (12-17), 27-22! [Deze zet werd aangegeven door Maurits.] (18×27), 34-29 (25×34), 29×18 (19×30), 40×29 (13×22), 35×24 met gelijk spel.

Het verlies van Jack van der Plas bezegelde onze nederlaag. Jack liep in een nogal eenvoudig zetje:

Jack van der Plas – Kariem Droog

Stand na de 43^e zet van zwart.

Wit staat wat minder, maar na 27-22 is er nog niet veel mis met de stand. Maar na het gespeelde 40-34?? was het wel mis: (24-29), 34×14 (13-19), 14×23 (18×38) en na nog enkele zetten gaf wit op.

Daarna speelde Maurits Meijer remise, maar dat had hij vooral te danken aan het ongeduld van zijn tegenstander.

Maurits Meijer – Arie van der Knaap

Stand na de 36^e zet van zwart.

Wit staat duidelijk minder en kan beter zijn verdediging versterken met 48-42. Hij speelde echter: 40-34 (22-28), 33×22 (18×27), 48-42 (23-28!?). [Het is lastig om het in deze stand hard te maken, maar zwart had aanmerkelijk meer kans gehad als hij eerst de stand op de lange vleugel gezonder had gemaakt. Bijvoorbeeld: (15-20), 38-33 (3-9), 42-37 (10-14).] Spelverloop: 42-37 (28-32!?) [En weer is zwart te ongeduldig. Alsnog (15-20) enz. zou zwart ruim voordeel hebben gebracht.] 37×28 (27-31), 28-22 (13-18), 22×13 (31-36). Maar het zwarte voordeel is inmiddels geheel verdwenen en wit hield gemakkelijk remise.

Hein van Winkel speelde remise, maar hij had kunnen profiteren van een ernstige fout van zijn tegenstander.

Bouke Bruinsma – Hein van Winkel

Stand na de 45^e zet van zwart.

Zwart heeft voordeel, maar het heeft niet veel om het lijf als wit kiest voor de bijna wederzijds verplichte spelgang 37-31 (13-18), 31-26 (15-20), 26-21 (17×26), 28-22 (24-30), 22×15 (30×37).

Wit speelde echter: 27-22?? Zwart koos nu voor (16-21??), 22×11 (21-27), 32×21 (23×41), waarna remise werd overeen gekomen. Zwart had zich echter winstkansen kunnen creëren door in plaats van (16-21) (17-21) te spelen. Een plausibel spelverloop is dan: 33-29 (24×33), 28×39 (15-20), 39-33 (20-24), 33-28 (21-26), 22-17 (16-21) en wit mag het uitzoeken.

Ten slotte verloor ook teamcaptain Harry Dekker. In een ogenschijnlijk uitzichtloze stand koos hij voor een kansloze doorbraakpoging en kon opgeven. Maar bij nadere beschouwing was de stand helemaal niet zo uitzichtloos.

Arie de Bruijn – Harry Dekker

Stand na de 46^e zet van wit.

Harry speelde hier (35-40), 45×34 (24-29), 34×23 (19×28) en gaf op na 6-1 (28-32), 1-29.

De computer komt met de volgende taaie variant voor zwart: (8-12), 6-1 (13-18), 1-6 (24-29), 6-11 (19-23) en zwart breekt door op de korte vleugel van wit. Ik houd mij aanbevolen voor een overtuigende winnende strategie voor wit na (8-12).

De trouwe lezers van mijn bijdragen zullen hebben opgemerkt dat er nog een verslag ontbreekt van het zestal. Dat wordt mijn volgende bijdrage. Om deze inbreuk op de correcte chronologie goed te maken, hieronder ter oplossing een fragment uit de partij tussen Arjan Varkevisser en Hans Tangelder uit de eerste ronde van de Bekercompetitie.

Arjan Varkevisser – Hans Tangelder

40-34 is hier een goede zet voor wit, maar Arjan speelde 43-39? Hoe won zwart daarna? De oplossing volgt bij mijn vertraagde bijdrage over de prestaties van het zestal.

Op donderdag 19 december organiseert het Leids Damgenootschap weer de jaarlijkse Kerstdamavond. Op die avond spelen de deelnemers een aantal (meestal zeven) dampartijen van ongeveer 20 minuten. Daarbij wordt ervoor gezorgd dat iedere deelnemer zo veel mogelijk speelt tegen spelers van ongeveer gelijke sterkte. Dus ook mensen die alleen maar thuis zo af en toe een potje dammen, kunnen meedoen. Iedereen is van harte welkom. Bij de prijsuitreiking wordt rekening gehouden met de speelsterkte van de deelnemers. Maar één ding is zeker: iedere deelnemer gaat met een prijsje naar huis! Deelname is gratis. Van tevoren aanmelden is niet nodig. Iedereen die uiterlijk om 20.00 uur aanwezig is, kan aan het toernooi deelnemen. De prijsuitreiking zal rond 22.30 uur plaatsvinden. Het adres luidt: Leids Denksportcentrum, Robijnstraat 4, Leiden.

André van der Kwartel

De titel van deze bijdrage is een uitspraak van onze voorzitter, Maurits Meijer, na afloop van de – verloren – competitiewedstrijd van het tiental tegen de damclub Den Haag. Ik stel voor deze uitspraak te verheffen tot hét motto van het Leids Damgenootschap. Het zal leiden tot veel rust binnen LDG. Allerlei achterafdiscussies kunnen dan immers worden geschrapt. Als we verliezen – bijvoorbeeld met het zestal tegen Constant Charlois – spreekt het motto voor zich, als we winnen is het voor iedereen duidelijk dat de uitslag nog veel groter had kunnen zijn. Ik begrijp nu ook waarom het Leids Damgenootschap zo’n gezellige vereniging is: we weten gewoon zeker dat we beter zijn dan onze resultaten!

Om dat nog eens te illustreren hierbij enkele fragmenten uit de wedstrijd van het tiental tegen Damclub Den Haag. Wanneer wij het motto van LDG een meer praktische invulling hadden gegeven, had zelfs een kleine overwinning tot de mogelijkheden behoord.

Peter van den Berg had op de clubavond voorafgaand aan deze wedstrijd knap remise gespeeld tegen Evert Bronstring en daarmee de tweede ronde bereikt van de jaarlijkse bekercompetitie van LDG. Onze verwachtingen waren dus hoog gespannen, maar dat viel tegen. In de opening liep Peter in een eenvoudige twee-om-drie. Met een schijf minder speelde hij nog dapper door, maar op de 23^e zet overkwam hem het volgende:

Peter van den Berg – Frans Teijn

Wit speelde hier het desastreuze 31-27?? en kon het opgeven na (24-29), 33×24 (19×30), 35×24 [34×25 is zo mogelijk nog erger] (23-28), 32×23 (21×43), 49×38 (18×20). Peter was vroeg klaar.

Na een gelijkwaardige remise van Joop Burgerhout bracht Maurits Meijer de partijen op gelijke hoogte. Maurits kwam langzamerhand steeds beter te staan en voerde de partij met vaste hand naar winst. Het probleem is dan dat er tijdens zo’n partijverloop geen spectaculaire momenten zijn te zien, juist omdat het zo’n mooie geleidelijke overwinning is. Toch één leerzaam moment:

Frans van Eenennaam – Maurits Meijer

Stand na de 28^e zet van zwart.

Zwart staat wat beter, maar het voordeel is nog wel klein. Wit doet er verstandig aan wat achtergebleven schijven in het spel te brengen [41-37, 47-42, 46-41-36 bijvoorbeeld] maar speelde 39-34? en moest na (18-23!) constateren dat hij met zes schijven (“het grote klaverblad”) vijf schijven van zwart in bedwang houdt. (De schijven op 14-19-23-24-29.) Omdat wit ook geen enkele dreiging heeft over de lange lijn (46-41-37-32-28), staat zwart waarschijnlijk hier al gewonnen.

De volgende uitslag kwam op naam van Edwin van Hofwegen. Het algemene idee was dat hij heel goed had gestaan, misschien zelfs wel gewonnen. Kijken we even naar de fase tussen de 16^e en de 18^e zet.

Reza Ghafoerkhan – Edwin van Hofwegen

Zwart aan zet. (20-24), 29×20 (15×24??), 34-29??

Wit mist hier een mogelijke winstkans: 47-41!! Wit dreigt nu met de volgende afwikkeling: 38-32 (27×29), 31-27 (22×42), 43-38 (42×33), 39×28 (23×32), 34×3 (25×34), 40×29. Die damzet kan niet worden voorkomen door (9-14) wegens 34-29. De beste reactie van zwart op 47-41 is dan ook (22-28), 33×22 en wit staat in ieder geval voorlopig een schijf voor.

Verderop in de partij krijgt zwart wel voordeel, maar de remisemarge is nergens overschreden.

Dat gebeurde wel in de partij van Arjan Varkevisser, ruimschoots zelfs. Op een gegeven moment miste Arjan een forcing die een schijf winst had moeten opleveren. Desondanks wist hij een ruimschoots gewonnen stelling op het bord te krijgen, maar helaas overzag hij een ontsnappingsactie van zijn tegenstander. We beginnen met de gemiste forcing.

Arjan Varkevisser – Herman Vroom

Stand na de 23^e zet van wit.

Zwart staat al slecht maar had na (18-23?) een schijf moeten verliezen. Wit speelde 49-44!? maar een directe schijf winst was geweest: 33-29 (24×33), 38×18 (12×23), 27-22 (17×28), 26×17 (11×22), 32-27 en zwart gaat een schijf verliezen.

Arjan zette de wedstrijd uitstekend voort, veroverde onderweg nog een schijf en kwam huizenhoog gewonnen te staan, toen zich de dramatische 37^e zet aandiende.

Arjan Varkevisser – Herman Vroom

Wit staat gewonnen en zijn volgende zet doet op het eerste gezicht absoluut niet vreemd of zwak aan: 34-30!?? (15-20!), 24×15 (21-27!), 32×23 (16-21), 26×17 (11×35) en al het witte voordeel was verdwenen. In de diagramstand lijkt 42-38 de beste zet voor wit.

Nadat ik een gelijkwaardige remise had afgesloten, kwam LDG op achterstand door het verlies van Jack van der Plas.

Hans den Engelsman – Jack van der Plas

Stand na de 40^e zet van wit.

De stand is hier nog gelijkwaardig en het is verbluffend om te zien hoe zwart in een paar zetten verloren komt te staan. Het spelverloop was: (18-23), 27-22 (11-17), 22×11 (6×17), 36-31 (14-20), 31-27 en in dit geringe aantal zetten verandert de waardering van de computer voor de zwarte stand van ‘gelijkwaardig’ naar een dikke schijf achter. Zwart kwam deze slechte stand dan ook niet meer te boven.

Nog een opmerking over de diagramstand. Ik weet natuurlijk niet of wit hier een lokzet heeft gespeeld, maar de volgende zwarte actie zou tot verlies leiden: (19-23), 28×17 (11×42), 36-31 (26×28), 33×4 (42×35), 4-22 (30×39), 22×50 en omdat zwart niet direct (35-40) kan spelen, wint wit na 45-50 en 49-44.

De computer geeft overigens aan dat zwart in de diagramstand het best (30-35) had kunnen spelen.

Hans Kreder had na een goede partij LDG weer op gelijke hoogte kunnen brengen, maar in de eindfase liet hij de winst uit zijn vingers glippen.

Bas Baksoellah – Hans Kreder

Stand na de 50^e zet van wit.

Zwart staat duidelijk beter, maar in het partijverloop komt dat er niet uit: (9-13), 49-43 (21-26), 43-38 (22-27?), 36-31 (27×47), 38-32 (47×20), 32×21 (26×17), 15×24 en remise overeengekomen.

In feite is (9-13) in de diagramstand een belangrijk tempoverlies van zwart, waardoor wit de gelegenheid krijgt schijf 49 naar 38 te brengen. Het verschil wordt snel duidelijk als we vanuit de diagramstand direct actie nemen. Bijvoorbeeld: (21-26), 49-43 (22-27), 43-39 (17-22) en zwart staat voortreffelijk zo niet gewonnen.

Hans Tangelder speelde vervolgens remise. Daar konden wij wel vrede mee hebben, want in het late middenspel had Hans groot voordeel kunnen verkrijgen maar toen hij dat naliet kwam hij aantoonbaar verloren te staan. Alleen gaf Hans zich niet zo snel gewonnen en wist hij nog een fraaie remise op het bord te krijgen.

Hans Tangelder – Gerard de Groot

Stand na de 53^e zet van wit.

Ik gaf op dit moment niets meer voor de kansen van wit. Spelverloop: (44-50), 29-24 (19×30), 28-23 (50×6), 23-19 [Zwart kan het eindspel nu winnen door zijn dam op 33, 39 of 44 te plaatsen. Bijvoorbeeld: (6-33), 19-14 (30-34), 14-9 (33-50)] (30-35?), 19-14 (35-40), 14-9 (6-33), 9-3 (12-18) en nu de voor zwart onplezierige verrassing 27-21! (16×38), 3-21! En na enige tijd ongetwijfeld gefrustreerd nadenken gaf zwart remise. Wit wint altijd een stuk.

De stand was nu 10-8 in het voordeel van Den Haag. Harry Dekker deed er alles aan om alsnog een overwinning binnen te halen, maar ging daarin te ver. Onder druk van de klok overzag hij een plakker en verloor zelfs nog. Daarmee kreeg deze wedstrijd een voor Den Haag wat geflatteerde uitslag.