Maandag 14 november 2022 verzamelden wij bij de gezellige damclub Scheveningen, alwaar we wederom hartelijk welkom geheten werden door onze tegenstanders van vorige jaren, de dames van Scheveningen, en natuurlijk de voorzitter J. Pronk, die nog wat herstelwerkzaamheden aan zijn “DAMMEN” uithangbord verrichtte. Dat er hier en daar wat kwetsbaarheden in zijn uithangbord bloot ware komen te liggen voorspelde weinig goeds voor zijn strijd op het belangrijkere dambord, maar daarover later meer.
We werden zoals gebruikelijk met onze rug naar de gezelligheid opgesteld. De één heeft daar last van, de ander juist niet, hoe dan ook het werd snel duidelijk dat wij damschakers nog niet goed om kunnen gaan met de vrije en gemoedelijke sfeer van de damwereld. Er werd weer veel gelachen, hard gepraat en te dicht over de schouders meegekeken om echt geconcentreerd de partij in goede banen te leiden. En omdat juist het damspel meedogenloos is, immers één misstap kan einde partij betekenen, blijft het mij verbazen dat een goede denksportsfeer nog steeds veel gevraagd is, zelfs na promotie naar de tweede klasse. Het is geen klacht, meer een constatering, dat zelfs op dit niveau het dammen nog steeds als een gezellig tijdverdrijf gezien wordt. Een reden om elkaar weer te zien en te spreken. En dat is wat waard.
Omdat ik per ongeluk een keer een witvoorkeur aangaf werd ik ditmaal op bord 2 ingedeeld tegen de voorzitter, Johan Pronk. Tja, het went nooit. Het uitspelende team heeft zwart op bord 1. Uitspelende schakers hebben wit op bord 1. Eelco Kuipers nam plaats aan bord 1 en mocht het opnemen tegen het talent van Scheveningen, de jongeheer Orie. Eric speelde op bord 3 tegen Wynton Mejier, die de laatste tijd het ene succes aan het andere rijgt, en Wim nam het aan bord 4 op tegen Jeroen Neve.
Ik besloot een kanon neer te zetten. Ik overwoog nog even om het kanon al af te breken omdat ik van zwart zoveel ruimte in het centrum kreeg (zie diagram), maar ik koos ervoor om nog een schijf van zwart uit het centrum weg te ruilen. Achteraf gaf Scan toch 27 aan. Logisch eigenlijk, maar 34-30 was zeker ook niet slecht.
Zwart had na de ruil 34-40 moeite om zijn structuur weer te herstellen en ik kon al op zet 20 een ernstige fout uitlokken. Hij vulde het gat op 12 terecht en wandelde met 5 richting het centrum. Alles werd door mijn tegenstander a tempo uitgevoerd. Een nietsvermoedende stijl die veel dammers siert, welke ten overvloede de speelsheid van de beoefening van het damspel belicht. Ik kan door mijn onervarenheid werkelijk nog geen enkele zet onmiddellijk vertrouwen, dus ik heb al mijn bedenktijd nodig.
In de stelling na 10-14 zag ik kans mijn tegenstander voor het eerst te bevragen. Ik dreig 2 schijven te slaan. Wellicht dat hier even bij wordt stilgestaan. Maar nee, met meer tijd op zijn klok dan waarmee we begonnen werd in plaats van opvangen met 4-10 om daarna mijn schijf op 19 te belegeren, werd hier vrij snel (14-19) gespeeld. De fout die ik wilde uitlokken. Na 21 (x27) moet zwart met 9 naar het centrum slaan waardoor schijf 20 opeens ernstig op de tocht kwam te staan. Na 30-25 had zwart weliswaar een plakker, maar omdat ik tegenwoordig niet meer angstvallig aan de Olympische formatie blijf hangen, bewees het gat op 40 mij een goede dienst. Na de 2-om-2 kon ik schijf 44 slaan en kwam ik een schijf voor.
Zwart vlocht nog wat rondslagen in de stelling en speelde in het derde diagram nog met de stille hoop via (24-30) 35×13 (8×39) een doorbraakje te krijgen, maar zolang ik daarna met 38-33 de zwarte schijf kan terughalen en ruilen kan het nooit gevaarlijk worden. Sterker nog, in plaats van dat ik daar last van had was het zwart die de beslissende fout had gemaakt. Opeens zit er een dammetje in.
Op ons 4e bord ging het minder soepel. We komen erin na de kinderlijke openingsblunder 46-41. Ik beken direct dat ik hier zelf ook al ettelijke malen in ben getrapt. Ik laat Wim derhalve graag aan het woord.
“De opening begon goed en ik droomde al van een aanstaande centrumaanval maar besloot eerst verder te ontwikkelen met het rampzalige 46-41. Ik had gezien dat ik dit op de vorige zet niet mocht doen vanwege dezelfde combinatie maar was in de veronderstelling dat het hier wel kon omdat ik een combinatie na heb met een dam naar 4. Dit kostte dus een volle schijf en ik kon wel door de grond zakken. Maar goed, normaal kom ik altijd twee schijven achter in deze klasse dus ging ik vol goede moed op zoek naar positionele compensatie. Mijn tegenstander schoof ondertussen alles netjes richting mijn dun geworden lange vleugel voor een doorbraak, ietwat geholpen door een onhandige tempoverliezende ruil van mijn kant. Zelf kwam ik nog wel een redelijk eindje richting mijn eigen felbegeerde dam maar via een geniepige 2-om-2 die ik in tijdnood weer eens gemist had, kwam ik er niet meer door. Laten we het erop houden dat het een leerzame avond was. Ik weet nu immers hoe ik de dames Van der Meijden uit elkaar moet houden door het ezelsbruggetje van mijn grote vriendin Nel Lindhout: Joke heeft de o van oorbellen in haar naam en heeft deze altijd in en Gerda nooit. Iedereen is trouwens van harte uitgenodigd voor het Scheveningse kerstdamtoernooi op 19 december.”
Bij Wim zien we inmiddels de ware damgeest aan het werk. De gezelligheid en sociale randzaken voeren zelfs in zijn analyse de boventoon. Bij Eric is dit nog in ontwikkeling. Sterker nog, we kunnen stellen dat Eric op bord 3 tegen Wynton een zeer degelijke partij speelde waarin hij, wanneer hij ongestoord de actieve ruil naar voren had aangedurfd, een punt zou kunnen hebben veiligstellen en we deze avond met 4-4 in ieder geval een matchpuntje gesprokkeld zouden hebben. Echter zoals door Eric zelf het beste verwoord, hij heeft verloren van de gezelligheid. Niets ten nadele van zijn tegenstander die gewoon goed en geconcentreerd zijn kansen pakte en de winst niet meer liet ontglippen.
Over de partij van Eelco kunnen we kort zijn. Vanaf de zijlijn leek het dat het bord 50 zetten lang in brand stond. Kansen genoeg voor Eelco om mis te grijpen maar telkens wisten hij en Devanand de stelling overeind te houden. Toen ze beiden een dam hadden gehaald werd de vrede getekend.
Helaas moesten we de matchpunten voor het eerst in onze geschiedenis in Scheveningen achterlaten. We kijken reikhalzend uit naar de return in Leiden. Thuisvoordeel, waar we onze aandacht ongestoord op dit prachtige spel kunnen richten.
