Leids Damgenootschap

André van der Kwartel

Na de succesvolle opening van het seizoen tegen Zaanstreek 2 speelde het achttal tegen het tweede team van Alblasserdam. Vorig seizoen was LDG tijdens de nacompetitie ‘schuldig’ aan de degradatie van het eerste team van Alblasserdam, maar we verwachtten niet dat het tweede team daarvoor wraak zou kunnen nemen. Dat bleek. Ondanks een tijdsachterstand van een kwartier dankzij meerdere files, konden wij met een monsterzege van 14-2 huiswaarts keren. We beginnen met de twee remisepartijen.

Ondanks een ratingverschil van maar liefst 250 punten kon Hans Kreder niet winnen van Wim IJsselstein. Hans had moeite om het ratingverschil te verklaren. “Er zaten genoeg zetjes in de partij, maar hij zag alles.” Het ratingverschil komt niet altijd in de uitslag tot uitdrukking. Zeker niet tegen een tegenstander met vele jaren ervaring.

Hans was niet de enige. Het ratingverschil van Rudi van Velzen met zijn jonge tegenstander bedroeg maar liefst 335 punten en ook zijn partij liep remise. Maar Rudi had wel kunnen winnen. Geen gemiste combinatie, maar een toch wel grote positionele misser:

David Vlot – Rudi van Velzen

Stand na de 35e zet van zwart.

Wit staat onder zware druk, maar kan zich hier nog goede verdedigen met 48-42 gevolgd door 33-29. Hij speelde echter 48-43?? (22×31), 26×37. (18-22) lijkt nu toch duidelijk winnend. Na het gedwongen 43-39 kan zwart de stand fluitend uitspelen, alhoewel de overige spelers daar misschien last van zouden hebben. Rudi speelde echter (16-21!?) en na 43-39 is alle voordeel voor zwart verdwenen, omdat nu op (18-22) 32-27×27 volgt. Wit krijgt dus de kans om het zwart centrum af te breken via 39-34-29. In de partij was dit allemaal niet nodig: (16-21), 43-39 (4-9), 39-34 (14-20), 47-41! (36×47), 32-28 (23×41), 38-32 (47×29), 34×3 en enkele zetten later werd tot remise besloten.

Peter van den Berg had een groot deel van de partij groot voordeel en toen zijn tegenstander, Jaap van der Dussen, een één-om-drie naar dam open liet staan was de tegenstand definitief gebroken.

Joop Burgerhout was op eigen verzoek aan bord acht opgesteld en trof daar Levi Ruiter. De blijmoedige manier waarop deze zeer jonge speler ten strijde trok en zijn snelle verlies accepteerde deed zowel Joop als mij goed. Joop kon, zoals gewenst, vroeg naar huis.

Zelf behaalde ik een gemakkelijke overwinning die zo vloeiend verliep dat er nauwelijks iets opvallends of leerzaams over te vermelden valt.

Teamleider Jack van der Plas behaalde een verrassende overwinning door een gedurfd staaltje blufdammen. Op de 29e zet was de volgende stand ontstaan:

Nico Groenendijk – Jack van der Plas

Zwart zag een fraaie doorgang naar dam: (23-29!?). Na het antwoord 33-28?? haalde Jack zijn gelijk: de weg naar dam lag winnend open. Om onduidelijke redenen offerde zwart eerst met (18-22) een schijf om daarna pas (29-34) te spelen. Zwart heeft nu geen voordeel meer, maar het foutenfestijn gaat nog even verder: 39-33 (34-40), 44-39?? De definitieve fout van wit. Hij had de stand gelijk kunnen houden met: 43-39!! (40×49), 26-21. De zwarte dam gaat weer van het bord met ongeveer gelijk spel.

Als toeschouwer blijf je met enkele vragen zitten: Waarom speelde wit na het roekeloze (23-29) niet het voor de hand liggende 44-40! waarna hij groot, misschien wel winnend voordeel heeft? Waarom offerde zwart na 33-28 eerst de schijf op 18? De actie 28-23 is kansloos voor wit.

Edwin van Hofwegen speelde een principiële hekstellingpartij, waarvan hij naar eigen zeggen niet echt een liefhebber is. Desondanks ging het hem goed af.

Edwin van Hofwegen – Gregory de Vries

Stand na de 28e zet van wit.

(3-9?) Zwart zet een damzet open die door wit wordt gemist of genegeerd. Wie zal het zeggen. Wit had nu kunnen spelen: 33-28 (22×33), 27-21 (16×27), 31×22 (18×27), 36-31 (27×36), 42-38 (33×42), 47×38 (36×47), 38-33 (47×29), 34×3. Een aardige dam, maar hij levert in de waardering van KR minder dan één schijf (0.60) op. Misschien dat Edwin om die reden de damzet negeerde. Uw verslaggever kan zich haast niet voorstellen dat Edwin hem niet heeft gezien. Edwin joeg op groter wild: 42-38 (24-30??) en zwart beet in het aas: 41-37 (30×28), 27-21 (16×27), 38-32 (27×38), 43×3. Zwart gaf op.

Ook invaller Cees de Leeuw won. Op de achttiende zet won hij met een lichte combinatie een schijf, waarna hij de partij op de 54e zet besliste. Dat had echter sneller gekund:

Albert Cramer – Cees de Leeuw

Stand na de 37e zet van zwart.

Na 36-31? Speelde zwart (9-13?), maar mogelijk was: (24-29), 33×22 (25-30), 35×24 (14-19), 24×13 (9×47). Best een spectaculaire afronding!

Provinciaal: Naaldwijk – LDG2

In de tweede ronde van de provinciale competitie heeft LDG2 zich nogal opzichtig vergaloppeerd tegen het zwakker geachte eerste team van Naaldwijk. Met een

smadelijke 6-2 nederlaag konden de LDG-ers weer terug naar huis. Wat was de reden? Onderschatting? Oververmoeidheid? De warmte in het speellokaal? Wat dan ook: zowel Hans Kreder als ik speelden ver onder ons normale niveau. Koos Groeneveld kunnen wij als invaller-op-het-laatste-moment niets kwalijk nemen. (Bij LDG nemen wij overigens nooit iemands puntenverlies kwalijk.) Luise deed precies wat van haar verwacht mocht worden: zij won zonder probleem haar partij.

Peter Bentvelzen – Hans Kreder

Stand na de 39e zet van wit.

Hans speelde deze keer aan het eerste bord en trof daar de sterkste speler van Naaldwijk. Na (14-20×20) is er nog niet zo veel aan de hand, hoewel wit wel iets makkelijker lijkt te staan. Zwart speelde echter: (22-27??) en werd verrast door: 25-20!(14×25), 35-30 (25×23), 28×8 (9-13), 8×19 (3-9?), 37-31! En zwart gaf op. In plaats van (3-9) had zwart beter kunnen spelen: (3-8) maar ook dan is de stand na 19-14 (8-13), 43-39 enz. tamelijk hopeloos voor zwart.

Ik had zelf mijn dag niet. Een blunder maken is vervelend, maar het kan gebeuren. Maar als je de hele partij door het gevoel hebt achter de feiten aan te lopen en onderweg allemaal kleine slordigheidjes begaat, is dat heel erg vervelend. Op mijn 45e zet moest ik overgaan op een strategie die ook wel wordt uitgevoerd door katten in het nauw:

Ad van der Voort – André van der Kwartel

Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik mij hier pas realiseerde dat de gewenste zet (13-18) verhinderd is door 28-22 en 38-32. Ik vind dat ik dat toch wel minstens vier of vijf zetten eerder had moeten zien aankomen. Noodgedwongen koos ik voor: (17-21), 27×16 (12-17), 40-34. Hier was een moment van bezinning op zijn plaats geweest. Ik had er voldoende tijd voor. In de partij speelde ik (14-20??) en kon na 16-11 en 28-22 gevoeglijk opgeven. Ik had hier echter nog twee mogelijkheden voor remise in handen:

· (8-12). De actie 16-11 (17×6), 35-30 (24×35), 33-29 ziet er kansrijk voor wit uit, maar na (12-17), 29×20 (25×14) heeft zwart nog veel tegenspel voor de schijf achterstand.

· (13-18) Tot mijn grote verrassing blijkt achteraf dat er na de damzet en damafname een remisestand overblijft. Dat gaat als volgt: 28-22 (17×37), 38-32 (37×28), 33×2 (23-29), 34×23 (19×28), 2×30 (25×34), 39×30 (28-32). Zwart ontsnapt nipt en kan door het bezetten van de diagonaal 47-15 de stand gemakkelijk remise houden.

Verslag Ronde 1:LDG – Zaanstreek 2

André van der Kwartel

Net als vorig jaar kreeg LDG in de eerste competitieronde het tweede team van Zaanstreek op bezoek. En net als vorig jaar kwamen onze tegenstanders met maar zes spelers opdagen. Teleurstellend. Vooral voor onze twee invallers, Leen van Beelen en Dick den Ouden die al snel weer naar huis konden. Wel met twee weinig bevrediging gevende punten op zak.

Een verschil met vorig jaar was dat de logische overwinning van LDG (13-3) dit keer met meer overtuiging tot stand kwam.

De score werd geopend door Edwin van Hofwegen. In het middenspel veroverde hij een schijf die – ondanks een kleine schoonheidsfout – na een lang eindspel werd omgezet in partijwinst. Boeiend was de fase tussen de 28e en 41e zet, waarin Edwin de jacht op de schijfwinst succesvol wist af te ronden.

Martin Berends – Edwin van Hofwegen

(19-23), 28×19!? [Ik denk dat dit voor Edwin als een verrassing kwam. Wit zal misschien gedacht hebben een sterke voorpost op 14 te krijgen.] (17×37), 42×31 (13-18) [Lijkt min of meer gedwongen.] 19-14 (20×9), 30×19 (9-13) [Hier begint de jacht op de schijfwinst.] 19-14 (18-23), 38-33! [Hiermee beveiligt wit zijn schijf op 14 maar krijgt met een volgend probleem te maken.] (13-19), 33-29 (23×34), 14×23 (34-40!), 44-39 (40-44). Tijd voor een nieuw diagram.

[Kingsrow adviseert wit om 23-19-14 te spelen met een vrijwel gelijke stand. Dat lijkt niet zo vreemd, want wit dreigt naar dam door te breken, maar kan de zwarte schijf op 33 ook nog terug veroveren. Ondanks een schijf voorsprong genoeg problemen voor zwart.] 48-42? (44×33), 50-44 (8-13?) [Hier geeft zwart veel van zijn voordeel weg. Hij had de druk op de witte stelling kunnen handhaven door (12-17.)] 43-38 (12-17), 38×29 (16-21) [De schijfwinst is binnen, maar de wedstrijd zou nog lang niet beslist hoeven te zijn.] 23-18?? [Maar nu wel. Wit had zich nog taai kunnen verdedigen met 31-27 (21×32), 35-30. KR geeft de zwarte stand dan nog maar een klein voordeel.]

Hans Kreder bracht de stand op 8-0. Een degelijke partij waarin hij langzaam steeds beter kwam te staan en soepel won. Instructief.

Rudi van Velzen bezorgde Zaanstreek haar eerste punt, maar het is mij niet helemaal duidelijk hoe hij dat voor elkaar kreeg. Hieronder de stand waarin remise overeen werd gekomen. Zwart aan zet.

Geert van der Loo – Rudi van Velzen

Rudi verzekerde mij na afloop dat deze stand remise is, maar KR is onverbiddelijk in zijn waardering: 9.99. Oftewel: in alle varianten verloren voor zwart. Een min of meer serieuze poging luidt: (31-36), 41-37 (24-29), 33×24 (23-28), maar dit faalt op 25-43! Een andere poging: (11-16), 25-34! (24-29), 33×24 (3136), 34×12 (36×47), 12-3.

Later gaf Rudi toe dat zowel hij als zijn tegenstander te gemakkelijk over remise hadden gedacht.

Peter van den Berg bracht de stand op 11-1. In een onschuldig ogend standje speelde hij niet de sterkste zet, maar nam hij wel een ‘kleintje’ mee, waar zijn tegenstander inderdaad intrapte.

Hans Knobbe – Peter van den Berg

Zwart aan zet. Een inhoudsrijk standje. Zwart lijkt winstkansen te hebben vanwege de situatie op de witte lange vleugel. In principe staan daar drie witte schijven machteloos tegenover twee zwarte. Ik heb wat variantjes geprobeerd, maar KR hield alles moeiteloos remise. Leerzaam! Peter koos misschien niet de beste zet, maar wel de meest kansrijke: (13-18!). Zetten met schijf 38 zijn nu verhinderd. Wit speelde: 24-19?? (18-22!), 27×29 (14×34), 38-33 (17-21) en na deze krachtzetten staat wit totaal verloren.

De enige dissonant in dit puntenfestijn was Joop Burgerhout. Een op zijn zachtst gezegd tamelijk dubieuze opzet bezorgde hem na 25 zetten al een verloren stand. Ook zijn tegenstander, Sijmen Hansen, zag in de complexiteit van de partij niet alles even helder, waardoor de waardering door KR er waarschijnlijk heeft uitgezien als een cardiogram van een persoon die het achter het bord erg moeilijk heeft. Overigens, zonder dat de grafiek van Joop ooit boven de nul kwam. De moeite waard om na te spelen, maar veel te veel wisselende momenten. Bovendien weet ik ook niet hoe de partij uiteindelijk is verlopen, anders dan dat Joop verloren heeft. Beide notatieformulieren waren na de vijftigste zet niet meer te ontcijferen. Hoezo geen tijdnood in het Fischer-systeem?

IK mocht met een overwinning de eindstand op 13-3 brengen. Geen partij om over naar huis te schrijven, maar wel met een leerzaam moment voor de oplettende lezertjes.

André van der Kwartel – Aart van Dijk

Ik heb als laatste zet naar veld 24 geruild. Zwart speelt de voor de hand liggende maar verliezende zet: (9-13?), 24-20 (15×24), 29×9 (13×4), 33-29! Dit is de eigenlijke winnende zet voor wit. De zwarte schijven staan zo ongelukkig dat er geofferd zal moeten worden om door te breken, waarna er een redelijk gemakkelijke overmachtswinst op het bord komt. Opvallende bijzonderheid: mijn tegenstander wist kennelijk niet dat de uiteindelijk overblijvende vier-om-twee voor mij gewonnen was en bleef tot de 87e zet doorspelen.

In de diagramstand kan zwart het beste (21-26) spelen. De ruil met 24-20 heeft nu geen zin, omdat zwart (18-23) speelt en wit daarna geen winstkansen meer heeft. Daarom kan wit na (21-26) het beste 33-28 spelen en vervolgens een schijf winnen met 28-22. Maar zwart heeft dan nog veel compensatie.

Provinciaal: LDG2 – Monster

Ook het tweede provinciale team heeft zijn eerste competitieronde achter de rug. Een korte impressie:

Ik speelde remise tegen Herman Vroom in een partij waarover niets bijzonders valt op te merken. Joop Burgerhout verloor van Walter Thoen. Zeker geen schande. Tot in het eindspel had hij nog remise in handen, maar na drie uur spelen gaat de scherpte er op onze leeftijd wel af, zoals ik zelf helaas meermaals heb moeten ervaren.

Na de 55e zet van zwart (Thoen) was de volgende stand ontstaan:

KR verklaart de stand na 8-2 tot remise, maar Joop speelde: 23-18?? Zwart had nu op slag kunnen winnen door: (20-24!). Op zowel 8-3 als 8-2 volgt (24-35!). Maar ook Thoen zag het niet meer zo scherp: (20-47), 8-2 (47-29), 18-13 (29×45), Nog steeds heeft wit met 13-8 remise in handen, maar Joop speelde: 2-8?? (45-7!), 8-2 (7-12), 32-27 (15-20) en wit gaf op.

Tegenover deze verliespartij hadden echter twee winstpartijen kunnen staan: Vrij snel had Rudi van Velzen al een schijf gewonnen en vervolgens de winst zonder problemen binnen gehaald. Die schijfwinst was niet moeilijk, maar toch wel leerzaam om een keer gezien te hebben. Rudi heeft zwart en speelt tegen Edwin Remmerswaal die zijn 18e zet speelt:

38-32? (27×38), 43×32. Te gemakkelijk gespeeld: (17-21!). Na 28×17 volgt (18-23), dus: 26×17 (12×21), 28×26 (18-23), 29×18 (20×27) en zwart wint een schijf. De voorpost op 27 is goed verdedigbaar.

Aan het einde van zijn partij haalde Rudi nog een verrassende truc uit.

(15-20?!) Zag de witspeler hier nog kansen? 38-33 (20-24), 35-30 (24×35), 33-29 (28-33!!), 39×19 (27-32), 37×28 (22×13) en met twee schijven voor won Rudi gemakkelijk.

Het drama van de avond speelde zich af aan het bord van Hans Kreder.

Resa Ghafoerkhan – Hans Kreder

Stand na de 41e zet van wit.

Zwart staat dank zij een sterk middenspel een schijf voor. Maar hoe moet hij verder? (13-19) is verhinderd, na (14-19) loopt wit door en (11-16) verandert niets aan de situatie. Hans koos voor: (22-28), 33×31 (32-37), maar na 24-19 (37×50), 19×10 (50-45), 10-5 werd de vrede getekend.

In de diagramstand had zwart kunnen winnen door: (27-31), 42×31 (18-23!). Omdat dichten van veld 39 na (23-28) snel verliest, heeft wit niet veel beter dan 44-40 (23-29!) en nu faalt 24-20 (14×25), 33×24 op (13-19), 24×13 (22-28), 31×33 (12-18), 13×22 (17×48). Wit gaat dus toch weer een schijf verliezen en ook de partij.