André van der Kwartel
Het is een drukke tijd voor een ambitieuze vereniging als het Leids Damgenootschap. Met één team in de landelijke competitie en maar liefst drie teams in de provinciale wordt er veel gevraagd van de leden. Het lijkt mij belangrijk om elkaar op de hoogte te houden van elkaars prestaties. Daarom schrijf ik deze verslagen. Zie het maar als een vervanging van het ouderwetse clubblad. Deze keer verslagen van maar liefst vier wedstrijden.
Provinciaal: DOS Delft – LDG 2
LDG-2 mocht op 26 november aantreden tegen DOS uit Delft. Vorig seizoen werd dat nog een moeizame zege (3-5), maar dit jaar werd met 1-7 een grote overwinning behaald.
Joop Burgerhout zette het team op voorsprong door een positioneel veel betere stelling geduldig uit te spelen. Maar onderweg miste hij wel een snelle, verrassende combinatie.
Joop Burgerhout – Loek Tillemans
Stand na de 35e zet van wit.
(9-14?), 49-44?? Beiden overzien: 26-21!! (17×39), 28×10 (39×37), 10-5. Ik vermoed dat zwart niet meer verder gespeeld zou hebben.
Hans Kreder speelde een degelijke remise tegen Willie Heeringa. Rudi van Velzen had het geluk dat zijn tegenstander, Henk Valk, in een remisestand een winnend offer van Rudi overzag. Rudi merkte na afloop op dat zijn tegenstander “.. geen zin in punten had.”
Ik mocht de 1-7 vol maken. Na een partij waarin ik weinig tot niets wist te bereiken, kwam er toch een remise-eindspel op het bord dat mij nog praktische kansen bood.
Fokke van Leijen – André van der Kwartel
Stand na de 61e zet van zwart.
Ik gaf mezelf niet veel kans om dit eindspel te winnen met drie schijven op een rij midden op het bord. Maar KR geeft aan dat wits enige remise-zet is: 4-15. Iedere zet op de lijn 4-36 verliest! Tijdens de partij dacht ik nog dat ik na 4-15 zou reageren met (16-2), maar na ‘gewoon’ 15-4 komt zwart niet verder. In de partij speelde wit 4-31? (23-29!). [31-18 is nu verhinderd door (19-24) en (24-29).] 31-26 (29-34!). [26-12 is nog steeds verhinderd. Op 26-17 volgt (16-2) en op 26-8 volgt (28-32).] 26-3 (34-40). De tweede dam voor zwart komt in zicht en daarmee de overwinning. Zes zetten later gaf wit op.
Provinciaal: LDG 1 – Schiedam
Op 27 november trad het ambitieus gestarte eerste team van LDG aan tegen Schiedam. De verwachtingen waren hoog gespannen, maar de wedstrijd eindigde in een stevige domper. Een 8-4 nederlaag, waar toch eigenlijk was gehoopt op een (kleine) overwinning. DE titelpretenties zijn ver uit beeld.
Joost Hooijberg, Koos van Amerongen en Frerik Andriessen speelden alle drie remise in partijen waarin Kingsrow hen (en hun respectievelijke tegenstanders) bij geen enkele zet kon betrappen op ernstige fouten.
Helaas produceerde Jan van der Star in zijn partij een stevige blunder.
Ton Burgerhout – Jan van der Star
Stand na de 40e zet van wit.
(7-12?), 34-30! KR kiest nu voor (12×21), 31-26 (25×34), 40×18 (13×22), 26×28. In de partij koos zwart voor (25×34), 40×7 (8-12), dat volgens KR iets slechter is, maar veel maakt het allemaal niet uit. Jan verloor kansloos.
Steven den Hollander werd positioneel weggespeeld. Ter illustratie: na 35 zetten plaatst KR zijn eerste kanttekening, maar op dat moment waardeert hij de stand van Steven al alsof die virtueel een volle schijf achter staat. IK kan dus uit deze partij geen spectaculaire momenten geven, maar het is misschien wel leerzaam om hem op Toernooibase na te spelen.
De prijs voor de schlemiel van de avond gaat naar Arjen de Mooij. Hij won in de opening een schijf door een misschien bekende, maar toch verrassende damzet.
Tiny Mous – Arjen de Mooij
Stand na de 12e zet van zwart.
31-27? [Na deze zet taxeert KR de witte stand alsof deze een volle schijf achterstaat. KR adviseert 43-39.] (11-17), 27-21?? (16×27), 32×21 (17-22!), 28×17 (13-19), 24×22 (8-13), 17×19 (26×48), 40-35 (14×34), 49-43 (48×39), 44×33 en zwart stond een schijf voor.
Maar helaas. Op de 46e zet koos hij niet de sterkste voortzetting en kreeg de witspeler weer remise in handen. Maar zoals zo vaak in complexe en langdurige eindspelen, kreeg Arjen een tweede kans op een terechte overwinning, maar die miste hij.
Tiny Mous – Arjen de Mooij
Stand na de 58e zet van zwart.
Wit kan hier eenvoudig remise maken door 37-46, maar de witspeler wil de remise forceren: 37-42 (29-34), 42-48 (34-40??), 32-27! (22×36), 48-37 (23-29), 37-42 met remise. Maar in plaats van (34-40) had zwart moeten spelen: (22-39!). De stand is dan weer gewonnen voor zwart. Het winst mechanisme ziet er dan als volgt uit: 32-27 (23-28), 27-21 (45-50), 21-17 (50-45), 17-12 (28-32) en zwart heeft nu altijd de beschikking over de actie (32-27) en 39-22 of -17.
Landelijk: Samen Sterk 2 – LDG
Op 29 november speelde in de landelijke competitie (klasse 2F) LDG een uitwedstrijd tegen het tweede team van Samen Sterk, waarin overigens drie leden van LDG meespelen. We leven in een complexe (dam)wereld.
Het werd een ruime overwinning (5-11).
Teamleider Jack van der Plas had in het middenspel een schijf in de schoot geworpen gekregen. Een dreigende 1-om-2 werd door zijn tegenstander gewoon genegeerd. Maar jack kon die schijfwinst niet omzetten in partijwinst.
Dick de Jong – Jack van der Plas
Stand na de 45e zet van wit.
Een winstvariant is: (17-22), 33-29 (14-19), 29-24 (8-13), 25-20 (22-28), 20-25×24 (13-18). Er zijn nog wat meer variantjes, maar (17-22) is dodelijk. Zwart speelde echter (8-13?), 33-29! en KR ziet geen winst meer. Er volgde nog (16-21), 29-23 (13-19) en remise overeengekomen.
Joop Burgerhout verkreeg tegen Wim Zwinkels een kettingstelling en hoewel de stand er complex uitzag, werd het toch een vrij gemakkelijke overwinning.
Edwin van Hofwegen speelde een gelijkwaardige remise. Meestal geldt dat ook voor Hans Kreder, maar die verloor vandaag, alhoewel hij naar mijn mening wel wat te snel opgaf.
Hans Kreder – Bram Doeves
Stand na de 46e zet van zwart.
In deze stelling gaf Hans op. Ik stond erbij en keer ernaar en vond dat hij te snel opgaf. KR is het met mij eens. Ik heb KR tegen zichzelf laten spelen en dan krijg ik de volgende voortzetting: 25-20! (14×25), 38-32 (12-18), 27-21 (24-30), 21×12 (30×37), 12-8. Deze zetten lijken allemaal vrijwel verplicht. Er staat nu een 5-om-2 stand op het bord die door KR als remise wordt gezien. Ik denk dat dat plausibel is. Er staan drie zwarte schijven kwetsbaar midden op het bord en de schijf op 26 kan waarschijnlijk niet van dam worden afgehouden of gaat als een lastig dambindertje fungeren.
Tegenover dit ‘weggegeven’ punt stond een gelukkig verkregen punt. De tegenstander van Peter van den Berg liet in het eindspel een winnende voortzetting achterwege.
Peter van den Berg – Anton Kwestro
Stand na de 41e zet van zwart.
Wit speelde foutief 21-17×17? Hij had eerst zijn verdediging op orde moeten brengen met 43-39! Gelukkig beantwoordde zwart de witte ruil met (8-12×12?). Hij had winnend voordeel kunnen krijgen met: (29-33!). Zwart dreigt nu met (30-34), (33-39), enz. vrij naar dam te kunnen lopen. KR besluit dus maar tot 45-40, maar dan komt (30-35), 40-34 (33-38) en zwart gaat winnen.
Ik zette LDG weer op voorsprong door een overwinning op clubgenoot Eelco Kuipers. Het kostte mij grote moeite een zwakke opening te herstellen, maar net toen ik het gevoel had dat het voordeel weer mijn kant op begon te vallen, maakte Eelco een eenvoudige blunder en gaf op.
Jan Jungerius bracht met een overwinning het belangrijke negende punt binnen. Hij speelde een sterke hekstellingspartij, waarin zijn tegenstander ervoor koos om op fraaie wijze een schijf te offeren.
Herk Vis – Jan Jungerius
Stand na de 25e zet van zwart.
De stand ziet er tamelijk hopeloos uit voor wit. Hij koos voor: 34-30 (25×23), 33-29 (24×33), 39×19 (13×24), 37-31 (26×37), 42×13 (8×19). Na deze spectaculaire manier om een schijf te offeren, won zwart gemakkelijk.
Deze stand illustreert ook de aarzeling die Hans Kolfoort heeft om hekstellingpartijen te spelen. Als zwart denkt dat die zo ongeveer gewonnen staat, speelt wit 35-30 en dan blijkt dat het voordeel van zwart flinterdun is. Dat is ook precies wat KR adviseert in de diagramstand: 35-30 (24×35), 33-28 en wit gaat zijn verloren schijf zelfs terugwinnen, maar houdt nog wel een nadelige stand.
Rudi van Velzen bracht de eindstand op 5-11. Zijn tegenstander, de onverwoestbare Louis de Frankrijker, ging in totaal gewonnen stand door zijn vlag. Rudi bood nog aan de uitslag op remise te houden, maar dat werd door Louis afgewezen. “De klok hoort bij het spel.”
En nu we toch bezig zijn: direct maar het verslag van de zesde ronde in de landelijke competitie.
Landelijk Ronde 6: LDG – Haarlemse Damclub 2
Deze thuiswedstrijd werd gespeeld op de locatie waar normaal gesproken Samen Sterk haar thuiswedstrijden speelt: De Egelantier in Hazerswoude-Dorp. Het schuurt toch een beetje dat de schakers kennelijk het gehele Denksportcentrum voor zich kunnen opeisen. Iets meer wederzijdse inschikkelijkheid zou naar mijn mening toch mogelijk moeten zijn.
Na de vijfde ronde stond HDC 2 ongeslagen bovenaan met acht punten uit vier wedstrijden. Maar zij hadden nog geen van de sterkere ploegen ontmoet. Het zou spannend kunnen worden, maar achteraf blijkt dat de competitiestand inderdaad een vertekend beeld gaf. Onze ruime overwinning met 11-5 bewees dat. Maar deze uitslag doet niet helemaal recht aan de krachtsverhoudingen, als we de objectieve waarnemingen van Kingsrow mogen geloven. En waarom zouden we niet?
Op de partijen van Joop Burgerhout, Peter van den Berg en mijzelf zal ik niet verder ingaan. KR maakt daar geen kanttekeningen bij. Jan Jungerius won door een eenvoudige slagzet, waarover ook weinig spannends te schrijven valt.
Blijven vier partijen over. We beginnen met de partij van Rudi van Velzen. Hij opende vrij snel de score met een eenvoudige, maar altijd weer verraderlijk zetje.
Paul Smit – Rudi van Velzen
Stand na de 33e zet van zwart.
Wit staat onder zware druk, maar heeft hier kennelijk de illusie nog op winst te kunnen spelen: 42-37?? (13-18!) [Altijd verraderlijk zo’n zetje in de achterhoede.] 24×13 (27-31), 36×27 (22×33), 13×22 (23-28). Deze zet had de schijfwinst moeten verzekeren, maar wit kiest voor behoud van zijn schijf: 22-17 (12×21), 26×17 (1-7) en daarmee voor een nog sneller verlies.
Bij de stand 5-1 haalde Jack van der Plas de volgende remise binnen, maar daar had hij wel de medewerking van zijn tegenstander voor nodig.
Frans Elzenga – Jack van der Plas
Stand na de 47e zet van wit.
Als zwart hier naar voren slaat (16×27) is er niets aan de hand. Daarna kan immers volgen (18-22) en (31-37×37), maar hij sloeg naar achter (26×17?). 38-32?? [Dit is niet actief genoeg. Winnend was: 24-19.] (16-21??) [Veiliger was (17-22). De actie 32-27 (31-36), 29-23 (18×20), 27×18 (20-24), 25-20 enz. is volgens KR remise, alhoewel dat er toch erg spannend uit ziet. 25-20?? Wit mist zijn laatste winstkans. Nog steeds was 24-19 de winnende zet. (5-10) en KR geeft in het verdere afspel geen voordeel meer aan.
Edwin van Hofwegen bracht met een remise de stand op 7-3, maar miste een toch niet zo heel moeilijke winst.
Edwin van Hofwegen – Roberto Vesciano
Stand na de 42e zet van wit.
Zwart heeft maar twee mogelijkheden: (10-14) of (13-18).
(10-14) zou hebben geleid tot 30-24 (23-29), 32-28 (29×20), 28×17. KR verklaart deze variant tot remise, maar misschien vertrouwde de zwartspeler dit toch niet. Hij koos voor (13-18??). Wit speelde nu 30-24?? Maar hij had onmiddellijk 32-28×27 moeten spelen. Er is dan een directe dreiging die zwart dwingt om (8-13) of (9-13) te spelen.
- Op (9-13) volgt 30-24 (8-12 of?), 33-29
- Op (8-13) volgt 30-24 (10-14), 43-38 (14-19), 38-32 (19×30), 25×34
Omdat wit in de partij eerst 30-24? speelde, kreeg zwart de gelegenheid om (8-12) te spelen, waarna 32-28 geen dreiging meer is. Er volgde nog 32-28×27 (12-17), 31-26 en de partij liep na een spannende eindspelfase naar remise.
Dit was voor mij een onverwachte ontdekking, maar Hans Kreder gaat daar met zijn partij vele malen overheen.
Enkele keren langslopende kreeg ik het beeld van een partij, waarin Hans oppermachtig zijn tegenstander langzaam maar zeker van het bord schoof. Ter illustratie: op zeker moment had Hans in een 8-om-8 stand een voorsprong van 14 tempi!. Toch zijn er in deze partij twee kritische momenten aan te geven.
Rob van de Klashorst – Hans Kreder
Stand na de 48e zet van wit.
Zwart speelde hier (18-23?), maar had er snel een einde aan kunnen maken met: (19-23!), 40-34 of? (29×40), 35×44 (14-20), 25×14 (3-9), 14×3 (13-19), 3×32 (28×50). Dat had veel werk gescheeld!
Maar deze gemiste kans blijkt ook een fundamentele zwakte in de zwarte stand te hebben geïntroduceerd. Zonder dat KR enige verbetering in de zwarte zettenreeks signaleert, komt namelijk na de 56e zet van zwart de volgende stand op het bord:
Rob van de Klashorst – Hans Kreder
Wit speelde hier 31-26?? en werd vervolgens overlopen.
Maar wat als wit in de diagramstand 42-37! had gespeeld? Ineens is de stand remise. Een paar variantjes:
- (17-21), 31-26 (27-32), 26×17 (32×41), 17-11 of 36-31 =
- (20-25), 47-41 (27-32), 31-26 [Niet 32-27. Dat geeft zwart nog kansen.] (24-29), 33×24 (32-38), 37-31 =
- (27-32), 34-30 (32×41), 30×19 (23×14), 31-27 =
Het had een tamelijk onthutsend einde kunnen zijn van een partij die in alle opzichten een gemakkelijke overwinning leek te worden.