Namens André van der Kwartel
In de laatste ronde van de reguliere competitie had LDG nog een kleine kans om kampioen van de Tweede Klasse D te worden. Daartoe moest met minstens 11-5 worden gewonnen van koploper Diemen. Dat heeft er nooit ingezeten. De wedstrijd eindigde in een 7-9 overwinning voor Diemen. Maar met een beetje extra scherpte had de uitslag ook 9-7 in het voordeel van LDG kunnen zijn.
Bij de partijen van Edwin van Hofwegen, Hans Kreder en Joop Burgerhout heeft Kingsrow (KR) geen enkele kanttekening geplaatst. Omdat ik mijn verslagen vooral baseer op de bevindingen van KR, besteed ik aan die partijen dus meestal geen aandacht. Ik houd mij wel sterk aanbevolen als spelers zelf interessante momenten willen aangeven.
Bij de stand 1-1 (Edwin van Hofwegen) kon ik helaas de eerste nederlaag noteren. Een nederlaag, waarop ik met gemengde gevoelens terugkijk. Ik speelde voor mijn gevoel een goede partij, waarin ik op een gegeven moment niet de meest kansrijke voortzetting kies en in het overblijvende remise-eindspel een afschuwelijke blunder maak. Een praktijk, waar ik langzamerhand berucht om begin te worden. Niet in het minst bij mijzelf.
Maar genoeg zelfmedelijden! Ik voel mij genoodzaakt wat uitgebreider op mijn partij in te gaan om enkele opmerkingen op Toernooibase te weerleggen.
Allereerst: mijn tegenstander zou onterecht hebben afgezien van een kansrijke variant. Het gaat om het volgende fragment.
André van der Kwartel – Theo Wemer
Stand na de 34e zet van wit.
In de partij werd (9-14) gespeeld. Kansrijker zou zijn geweest: (20-25), 49-43 (24-30), 35×24 (19×39), 28×8 (39×28), 32×12 (21×41), 12×21 (26×37), 2-7. Hoewel er wellicht praktische kansen liggen voor zwart, verklaart KR de overblijvende stand tot remise. Een paar snelle variantjes tegen KR spelend, lijkt dat ook zeer wel haalbaar.
Amusant was dat enkele enthousiaste teamgenoten na afloop onterecht meldden dat ik na (9-14) een Coup Raphael zou hebben gemist. Waarschijnlijk hebben zij bij de nababbel per ongeluk de zwart schijf van 17 naar 26 verhuisd. Dan klopt het namelijk wel: 34-29 (23×34), 28-23 (19×39), 37-31 (26×28), 49-44 (21×43), 44×22 (18×27), 48×8. Maar ja, die schijf op 26….
Een tweede op Toernooibase opmerking was dat ik de winst zou hebben gemist, Dat betreft het volgende moment in de partij:
André van der Kwartel – Theo Wemer
Stand na de 39e zet van zwart.
Ik speelde hier 34-30×30 en dat was bij lange na niet de beste. Ik weet zelf ook niet waarom ik daarvoor koos. Misschien was ik hier al mijn greep op de partij aan het kwijtraken.
Veel beter was: 33-29! Op Toernooibase wordt gesuggereerd dat wit hierna wint vanwege de spelgang: (20-24), 29×20 (25×14), 38-33 (14-20), 33-29 (19-24), 28×30 (17-22), 37-31 (21-26), 30-25 (26×28), 25×14 (22×31) 14-10. Na zeer lang rekenen verklaart KR deze stand inderdaad gewonnen voor wit.
Maar er zit een lek in deze variant. Zwart kan namelijk in plaats van (19-24) spelen: (21-26). Wit heeft dan te maken met de zwarte actie (20-24), (16-21) en (18-22) met remise. De enige zet om dat te verhinderen is 39-33, maar dan volgt (20-25) met eveneens remise.
Na de remise van Joop Burgerhout bracht Hein de stand op 4-4. Hij won van Van Velzen senior (jawel, de vader van…)
Hein van Winkel – Gerard van Velzen
Stand na de 52e zet van wit.
Tot op dit moment had de partij zich nog ruim binnen de remisemarges bewogen, maar zwart maakt hier een belangrijke fout: (16-21?). Wit had nu groot voordeel kunnen krijgen door 24-20! Gevolgd door 29-23×24. Het is misschien nog niet allemaal waterdicht, maar wit krijgt groot voordeel. In de partij speelde wit 38-32? (27×38), 33×42 (21-27), 42-38 Zwart had zich nu nog kunnen verdedigen met (3-9), maar speelde: (14-19?), 29-23 (18×20), 25×23 en wit won snel: (3-9), 37-31. Enz.
Het was een slechte dag voor de familie van Velzen, want ook zoon Rudi verloor. Hij kwam in een lastig eindspel terecht, koos een verkeerde weg naar (een moeizame) remise, kwam verloren te staan, waarna zijn tegenstander op zijn beurt in de fout ging. De volgende stand kwam op het bord:
Ricardo Bona – Rudi van Velzen
Stand na de 56e zet van wit.
Zwart heeft de remise voor het grijpen: (14-19), 24×13 (41-47) en klaar. Niet gezien. Zwart speelde (14-20??) en nu miste wit een directe winst: 15-10 (20×27), 10-5 en klaar. In de partij speelde wit 33-29 en won het eindspel keurig.
De volgende remise kwam op naam van invaller Hans Kolfoort. Oppervlakkig gezien leek het een tamelijk gelijkwaardige remisepartij, maar de klassieke stand die rond de 45e zet op het bord kwam, lokte op Toernooibase veel leerzame reacties op. Ik verwijs liefhebbers van Woldouby-achtige standen er graag naar.
Een moment wil ik wel uit deze partij bespreken:
Fred van Voorn – Hans Kolfoort
Stand na de 46e zet van wit.
Zwart speelde hier (12-17×7), maar het lijkt erop dat hij daarmee de winst miste. Die lag verscholen in (29-34!). Twee variantjes:
- 22-18 (34×43), 18×29 (43-49) met (groot) voordeel voor zwart. KR komt met de volgende ‘hoofdvariant’: 28-22 (49-44), 32-28 (44-49), 29-24 (49×4), 24×13 (4×29), 30-24 (24×20), 25×14, waarna KR berekent dat zwart in alle varianten gewonnen staat.
- 22-17 (34×43), 38×49 (12-18) of 17×8 (13×2), 38×49 (21-27×27) met winnend voordeel voor zwart.
Vervolgens bracht Peter van den Berg met een remise de stand op 6-8, maar eigenlijk had hij de gelijkmaker moeten scoren.
Peter was al op de 26e zet een schijf voorgekomen en kwam uiteindelijk in een lastig vier-om-twee eindspel terecht dat hij prachtig naar een winnende stand had gebracht. Maar helaas. Op het moment van oogsten, faalde hij. Hieronder de leerzame positie die Peter had opgebouwd:
Martin Kruijswijk – Peter van den Berg
Stand na de 58e zet van wit.
Deze fraai opgebouwde stelling biedt zwart een sluitende winst: (28-50!), 48-42 (22-28), 42-48 (28-33) en wit heeft echt niets meer, behalve het offeren van de schijf op 36.
Zwart heeft kennelijk zelf niet door hoe mooi de stand is opgebouwd. In de partij speelde hij (16-21??) en moest na 48-43 in remise berusten.
Edwin van Hofwegen bracht met een remise de teleurstellende eindstand op 7-9.
Provinciaal: Hofstad 2 – LDG 1
Na de moeizame, maar verdiende, overwinning op concurrent Monster volgde een gelukkige en onverdiende overwinning van 3-5 op het tweede team van Hofstad. Ik heb zelden een wedstrijd gezien waarin zó veel collectief werd geknoeid als deze keer. Dat geldt voor LDG én voor Hofstad 2. Enigszins overdreven gesteld: Alle uitslagen tussen 1-7 en 7-1 waren mogelijk geweest. Dat ene punt zou dan te danken zijn geweest aan Hans Kreder die weer een degelijke partij speelde zonder bijzonder kritieke momenten.
Joop Burgerhout speelde ver beneden zijn niveau. Op de 33e zet was zijn positie zodanig slecht dat hij zich genoodzaakt zag rigoureuze maatregelen te nemen. Hij kwam er nog mee weg ook.
Joop Burgerhout – Bonne Douma
Stand na de 32e zet van zwart.
Zie toe en huiver. Geen formaties en een zwakke lange vleugel. Wit besluit tot een noodgreep: 38-32!? (22-28), 33×11 (12-17), 11×22 (18×49), 40-35 (49×40), 35×44. Wit heeft nog steeds nadeel, maar de remise bleek binnen handbereik. Maar wat als zwart (12-17) vooraf had laten gaan door (25-30)?
Edwin van Hofwegen won als enige van het viertal, maar ook hij had niet over geluk te klagen.
Jack Mondt – Edwin van Hofwegen
Stand na de 51e zet van wit.
Spelverloop: (10-14?), 1-6? Wit en zwart overzien beide het verrassende 35-30 en 29-24. (41-46), 6-22 (46×19), 22×4 (19-2), 4-27?? (25-30!), 34×25 (14-19), 25×23 (2-7), 29×20 (7×21) en zwart won.
Rudi van Velzen speelde verreweg de meest rommelige partij. De waarderingsgrafiek van KR van zijn partij moet vele pieken en dalen hebben getoond. Rond de dertigste zet stond Rudi waarschijnlijk gewonnen. Enkele zetten later totaal verloren en dat bleef met pieken en dalen tot aan de 68e zet. Toen nam zijn tegenstander een winnende slagzet, maar sloeg verkeerd, waardoor Rudi alsnog een (onverdiende) remise kon binnenslepen.
Ik laat het omslagpunt in de partij nog zien, want dat was wel een aardige verrassing.
Rudi van Velzen – Bas Baksoellah
Stand na de 35e zet van zwart.
Na 32-28 zou de stand in evenwicht zijn geweest, maar wit speelde 43-38?? En werd ongetwijfeld verrast door: (12-17!), 23×12 (13-18), 12×23 (22-28), 33×22 (17×39).
LDG 1 staat ruim bovenaan in de Eerste Klasse van de ZHDB, maar als het spel zo blijft, vraag je je als toeschouwer af hoe lang het geluk voort duurt.