Leids Damgenootschap

André van der Kwartel

Het tiental van het Leids Damgenootschap heeft zijn tweede overwinning van dit seizoen behaald. De tegenstander was damclub De Variant uit het Brabantse Oudenbosch Bij aanvang van de wedstrijd stonden beide teams met twee punten op de met het tweede team van Zaanstreek gedeelde laatste plaats. De wedstrijd had dan ook alle kenmerken van een degradatieduel. Veel spanning, veel fouten, onverwachte wendingen en uiteindelijk het verlossende winnende elfde punt. Dat werd binnen gebracht door Hans Kolfoort. Hans was op het laatste moment ingevallen voor uw verslaggever die met wat grieperige klachten liever de rol van arbiter op zich nam.

Het leek een moeilijke middag te worden voor LDG toen Peter van den Berg al na één uur spelen zijn partij moest opgeven. Gezien de eenvoud van maar liefst drie blunders in één partij moeten we er maar van uitgaan dat Peter zijn dag niet had. Maar ook zijn tegenstander was niet helemaal bij de les.

Peter van den Berg – Franklin Denissen

Stand na de 9e zet van zwart.
De eerste blunder van Peter: 50-44?? (11-16??). Beide spelers overzien: (21-27), 32×21 (12-18), 21×23 (7-12), 28×17 (19×50). Spelverloop: 37-31 (21-27), 32×21 (16×27), 42-37 (6-11), 44-39 (13-18), 39-34?? Dit is de tweede blunder van Peter en nu werd hij wel opgemerkt: (27-32), 38×27 (19-24), 30×19 (14×21). Peter speelde met een schijf minder nog door, maar beging acht zetten later weer een blunder. Daarmee had hij het wel gezien.

Hans Tangelder bracht de partijen weer op gelijke hoogte. In zijn partij deed zich een discutabel fragment voor.

Hans Tangelder – Daniella de Vos

Stand na de 23e zet van wit.
Na (8-12!?) stond Hans voor de vraag of hij de volgende afwikkeling moest nemen: 27-22 (18×27), 38-33 (27×29), 48-43 (23×32), 34×23 (19×28), 30×26. Wit lijkt een schijf te gaan winnen, maar lukt dat ook? En zo ja, heeft zwart dan niet veel compensatie? Een mogelijk vervolg is: (7-11), 42-38 (3-8), 38×27 (8-12), 41-36 (9-13), enz. De schijfwinst is binnen, maar het lijkt nog lang geen gelopen race en Hans besloot dan ook van deze actie af te zien. Hij kreeg snel gelijk. Het spelverloop na (8-12) was: 41-37 (7-11), 46-41 (2-8), 41-36 (23-29??), 34×23 (18×29). Een ietwat onbegrijpelijke actie van de zwartspeelster. Ze staat iets beter, maar vreesde wellicht een aanval op de lange vleugel. Nu hoefde Hans alleen nog maar een aantal afwachtende zetten te spelen en de schijfwinst annex doorbraak naar veld 10 kwam er vanzelf uit.

Evert Dollekamp speelde zoals gebruikelijk veertig goede zetten en bood daarna remise aan. Ook Evert Bronstring speelde remise, maar over zijn partij vallen wel enkele interessante opmerkingen te plaatsen. Ik wil beginnen met de teleurstellende afloop:

Evert Bronstring – Hans Bomgaars

Stand na de 50e zet van zwart.
Ik stond erbij en telde alvast de twee punten: 45-40 (23-29), 34×14 (20×9), 40-34 (25-30!!), 34×25 (9-14). Ongelooflijk. Zwart staat twee schijven achter en het is potremise. Evert probeerde nog 26-21, maar de partij liep snel remise.

De computer geeft twee momenten in de partij aan, waarop Evert het ogenschijnlijk beter had kunnen doen, zonder dat er nu gelijk een overtuigende winstvariant op het bord komt. Het eerste moment komt na de 42e zet van zwart:

Evert Bronstring – Hans Bomgaars

Evert koos hier voor de ruil 32-28×27, maar de computer adviseert 32-27. Ook dan volgt er een vastloopvariant, waarin zwart moet offeren, maar wit meer kansen lijkt te hebben. Bijvoorbeeld:
(6-11), 31-26 (11-17), 38-32 (7-12), 36-31 (12-18), 43-38 (17-22), 45-40 (8-12), 26-21 (25-30), enz. Ondanks de schijf voorsprong waardeert de computer de stand slechts op 0.40 wat in computertaal betekent dat de witte stand beter is, maar de uitslag nog niet duidelijk.

Op dezelfde manier geeft de computer nog een mogelijke verscherping van de strijd aan na de 48e zet van zwart:

Evert Bronstring – Hans Bomgaars

Evert speelde hier 36-31, maar de computer suggereert: 34-29! (25-30), 27-22 (18×27), 38-32 (27×38), 33×42 (24×22), 35×15. Maar ook na deze afwikkeling geeft de computer duidelijk maar geen doorslaggevend voordeel voor wit aan.

Maurits zette met een eenvoudig zetje LDG op voorsprong:

Maurits Meijer – Mark de Wolf

Stand na 14e zet van zwart.
30-24 (20×29), 33×24. Op dit moment stond ik bij het bord van Maurits en maakte mij een klein beetje zorgen over (14-20), 39-33 (20×29), 33×24?? (22-27!), maar natuurlijk had Maurits dat wel gezien. In de partij speelde zwart (6-11??) waarna volgde 24-20, 34-29, 39×6. Maurits moest nog zorgvuldig spelen, maar speelde de partij degelijk naar winst.

De spanning nam weer toe toen De Variant gelijk kwam door een nederlaag van Jack van der Plas. De partij werd uiteindelijk uitgemaakt door een aardig zetje, maar ik wil ook het moment laten zien, waarop Jack zichzelf nodeloos in onoverkomelijke problemen bracht.

Mark Klaassen – Jack van der Plas

Stand na de 26e zet van wit.
Ik had deze stand gezien en verwachtte zonder meer de zetten (24-29) en (22-28). Wie schetst mijn afgrijzen toen ik terugkwam bij het bord en bleek dat de zetten (7-11) en 32-27 waren gespeeld? Een perfect economische hekstelling voor wit zonder dat zwart ook maar enige tegenkans lijkt te hebben. Waarmee niet gezegd is dat wit wel even gemakkelijk zal winnen, maar zwart zal nooit tot kansrijk spel kunnen komen.

De partij werd door wit met een eenvoudige slagzet uitgemaakt:

Mark Klaassen – Jack van der Plas

Stand na de 44e zet van wit.
(14-20), 26-21 (17×26), 37-32 (26×28), 38-33 (22×31), 33×15.

LDG kwam al snel weer op voorsprong door een overwinning van Edwin van Hofwegen. De partij werd beslist met een verrassende damzet:

Martin Nederlof – Edwin van Hofwegen

Stand na de 27e zet van zwart.
Wit heeft te maken met een dubbele dreiging. De ene dreiging is (24-30) en (18-22). Wit haalt die damzet eruit, maar dan treedt de tweede dreiging in werking: 43-38? (24-30), 35×24 (16-21), 27×16 (17-21), 16×27 (23-28), 33×13 (8×50).

Hans Kreder vergrootte de voorsprong naar 10-6 in het voordeel van LDG. Maar daarvoor mocht hij zijn tegenstander wel dankbaar zijn. Ongetwijfeld de spectaculairste partij van de middag.

Hans Kreder – Jan Kerkhofs

Stand na de 18e zet van zwart.
Na een complexe ruil vanuit de opening (waarbij Hans niet de beste keuze had gemaakt) was deze stand op het bord verschenen. Zwart dreigt met (12-17) een onweerlegbare damzet in het spel te brengen. Wit kan die dreiging uitschakelen met 39-33. Na (12-17) volgt dan het aardige 22-18, 28-22 en 35×4. Wit zag de dreiging echter niet aankomen en speelde 34-30? (12-17!). Zwart dreigt nu na (16-21), (26-31) en (19-24) met een damzet naar 46 of 48. Ik had de indruk dat Hans pas na enige tijd deze dreiging in de gaten kreeg. Na opnieuw lang nadenken speelde hij 39-34. Ook zijn tegenstander gaf aan dat die zet de beste was. Waaruit maar weer eens bleek dat de wedstrijd in opperbeste stemming verliep. Overigens hadden beide spelers het fout. De beste zet voor wit was 30-25 geweest, omdat wit dan na de damzet de dam voor gelijkspel afpakt. Voor de zwartspeler was de witte zet echter aanleiding om de damzet niet onmiddellijk uit te voeren. Kennelijk verkeerde hij in de veranderstelling dat die damdreiging niet wegliep. De dam naar 46 had echter wel genomen moeten worden (2-8??), 30-25 (20-24??) Nog steeds had de dam genomen kunnen worden, al was hij nu niet meer winnend geweest. Maar zwart heeft nog groter onheil over zich afgeroepen: 27-21 (16×18), 28-22 (18×27), 31×1 (15-20), 1×29 (24×33), 38×29 en wit stond een schijf voor.

Invaller Hans Kolfoort bracht het elfde punt binnen. Dat zag er allemaal riskant uit, maar nadat Hans veel tijd had gestoken in het doorrekenen van een nadelige stand, speelde hij deze achter elkaar naar remise toe. Het gaat om het volgende fragment:

Jan de Wolf – Hans Kolfoort

Stand na de 49e zet van wit.
Hans kan de stand met (18-23) gemakkelijk remise houden, maar hij maakt het zichzelf moeilijk: (20-25!?), 34-29! (19-23), 29×20 (25×14), 44-40 (11-16), 40-35 (12-17) Het is wit gelukt een doorloop naar dam te creëren, maar het is te laat: 37-31 (26×28), 33×13 (14-19), 13×24 (17-21), 27-22 (21-26) en de stand liep na nog vijf zetten remise.

Teamleider Harry Dekker bracht de eindstand op 12-8. Maar ook dat punt kwam door enige slordigheden moeizaam tot stand.

Piet Nieuwenhuijzen – Harry Dekker

Stand na de 47e zet van wit.
Met (9-13) houdt zwart gemakkelijk remise, maar zwart speelde (9-14?). Wit had nu groot, zo niet winnend voordeel kunnen verkrijgen door: 28-23! (24-30), 33-29 (14-20), 44-40. Omdat (30-35) wordt weerlegd door 39-33 en 34-30 moet zwart wel zijn toevlucht nemen tot een noodsprong: (22-28), 23×32 (17-21), 16×27 (30-35) en wit krijgt een kansrijk eindspel met 29-24 (35×33), 24×15. Gelukkig voor Harry miste de witspeler deze mogelijkheid. In de partij werd gespeeld: 34-29 (24-30), 29-24 (30×19), 28-23 (19×28), 31-27 (22×31), 33×2 (31-37), 16-11 (12-17), 11×22 (37-42) en de stand liep snel remise.

De laatste bijdrage aan de website in 2018 is van Koos van Amerongen, kersvers lid van LDG, over zijn deelname aan het EK 2018 in Moskou.

16-22 december, Moskou, Rusland

In de Russische hoofdstad Moskou vond van 16 tot 22 december het Europees Kampioenschap dammen plaats. Een bijzonder zwaar toernooi, niet alleen gezien het sterke deelnemersveld (zo waren op Schwarzman na bijna alle Russische toppers aanwezig), maar ook gezien het razende tempo waarin het toernooi werd afgewerkt: 9 rondes in 6 dagen (waarvan 4 rondes binnen 48 uur); als kers op de taart volgde aansluitend op de laatste ronde ook nog het EK Superblitz.

In de eerste ronde trof ik in de Let Guntis Valneris meteen een voormalig winnaar die ook dit keer weer tot de kanshebbers behoorde. Ik besloot er vol voor te gaan. Het werd een interessante partij met scherp flankspel. In het middenspel zag ik een thematische offervariant opdoemen, die ik als winnend voor mij taxeerde. Ik was dan ook verrast dat Guntis, die bekend staat als fantastisch rekenaar, deze variant toch inzette (zie diagram). Natuurlijk bleek hij het aan het juiste eind te hebben, stond ik ineens kritiek en mocht ik blij zijn dat het nog remise was. (1-1)

Guntis Valneris – Koos van Amerongen, 1^e ronde, z.a.z.

Hier volgde: 34..13-19 35.24×13 18×9 36.26-21 (het thematische offer) 27×16 37.37-32 20-24 38.29×20 15×24 39.31-27 22×31 40.36×27 en ik dacht Guntis te pakken te hebben met 9-13!? 41.23-19* 14×23 42.28×30 en 42..12-18! omdat zwart de witte schijf op 27 dreigt te winnen en 43.33-28 verhindert is. Ik besefte me pas na 43.48-42! dat 17-22 verhindert is. Gelukkig is het dus nog remise.

Als `beloning’ voor deze prestatie kreeg ik veelvoudig Nederlands Kampioen Alexander Baljakin in de middagronde voor de kiezen. Natuurlijk ook een kanshebber. Ik ging er weer vol in, maar door gebrek aan kennis in een openingsvariant kwam ik snel in het nadeel. Het was aan Baljakin wel toevertrouwd om dat om te zetten naar winst. Jammer, maar weer wat geleerd! (0-2)

Tot zover de wereldtop. Tijd voor de mede-recreanten. Allereerst de sympathieke Duitse veteraan Raphaël Zdoroviak. Ik kwam goed uit de opening en kon op behoorlijk terreinvoordeel buigen. Zdoroviak probeerde zijn weg naar de remise te ruilen, maar maakte in de cruciale fase een beslissende fout. Er zaten evenwel nog een aantal leuke combinaties in, waardoor de remise niet zó eenvoudig was als Zdoroviak achteraf dacht. (2-0)

Koos van Amerongen – Raphaël Zdoroviak, 3^e ronde, z.a.z.

Zdoroviak stond al een tijd onder druk en speelde hier foutief 46..21-26? en na 47.42-37 9-14* 48.33-29 26-31 49.37×26 14-20 50.32-27 18-23 51.29×9 20×40 52.9-3 25×34 53.3-25! staat alles goed voor wit. Ik had gezien dat zwart zich beter kon verdedigen met 46..9-14 47.34-29 25×23 48.42-38 19×30 49.28×8 30-35. Na 50.8-2! moet zwart nog wel oppassen. Zo wint na 50..35-40? 51.2-7!, omdat zwart niet goed op dam komt. Het leukste is dat 50..14-19 51.2×24 35-40? verhinderd is, vanwege 52.47-41! 36×37 53.32-27 21×43 54.24-35! en hoe zwart ook slaat, wit wint. Ik vermoedde dat er na 50.8-2 nog wel een remise in zou zitten, maar zag niet hoe. De computer komt met 50..14-19 en 51.18-23 =.

Vervolgens een “sterke amateur” zoals hij zichzelf omschrijft: Aleksej Domchev. Het werd een saaie partij, waarin ik kon kiezen uit de remisevarianten, maar het “mezelf niet moeilijk” wilde maken en dat daarmee juist wel deed en uiteindelijk een 4-om-4 nog wist te verliezen. (0-2) Een mentale dreun. In de middagronde zag ik in Aleksei Bolshakov een Russich talentje voor me. Hij speelde zowaar een theoretische variant mee, maar zoals ik uit een eerder partij had vernomen, kende hij deze niet diep genoeg. Hij liep in een bekend schijfkostend zetje, dat tot overmaat van ramp niet bleek te winnen. Daarmee was het einde van mijn toernooi wel gemarkeerd. (1-1)

De rondes erna speelde ik leuke partijen tegen de voor DEZ Culemborg uitkomende Wit-Russische MI Uladzislau Valjuk, MF Patrick Casaril en MF Alexandr Surkov. Tegen de eerste werd het een principiële partij waarin, zo bleek achteraf, we beiden een goede kans op groot voordeel gemist hebben. Op het eind kwam ik nog ver, maar de op 64-velden getrainde Valjuk had geen problemen de remise te vinden. Tegen Casaril en Surkov speelde ik misschien wel mijn beste partijen, maar in beide partijen liet ik de winst liggen. Een fragment uit mijn partij tegen Casaril:

Koos van Amerongen – Patrick Casaril, 7^e ronde, w.a.z.

Zwart heeft zojuist 35.20-25?! gespeeld. Wit kan nu met 36.33-29!? 24×22 37.39-33 25×34 38.40×7 combineren, maar dit levert slechts remise op, omdat zwart de witte dam snel kan vangen, met 38..19-24! 39.32-27 (damhalen is immers verhinderd) 22×31 40.36×27 3-8! Dus ging het verder met 41.39-34 (dreigt met o.a. 27-22) 13-18 42.37-31 17-22 en met 43.26-21! wist ik allerlei ideeën in de stand te weven. Zo zijn bijvoorbeeld 6-11, 3-8 en 4-9 verhinderd door kleine zetjes, en volgt op 43..3-9? 44.34-29! en 46.32-28. Zwart speelde echter sterk 43..15-20! Ik was nu van plan om het offer 44.21-17 12×21 45.31-26 22×31 46.36×27 te spelen, omdat allerlei vastloopvarianten met op het eind de wending 30-24 19×39 28×8 voor zwart nadelig uitpakken. Maar, zwart wint op slag met 46..4-9! 47.26×17 3-8!, om op wits enige zet 48.33-28 te vervolgen met 48..18-22! Dus moest ik aan de noodrem (44.31-26 22×31 45.26×37) en kwam ik nog goed weg met remise.

Met een overwinning in de laatste ronde op Vasily Markin wist ik alsnog mijn gemiddelde te halen en in dit veld om en nabij verwacht te scoren. Verassend winnaar werd de laag ingeschaalde 18-jarige Wit-Rus Michael Semanyiuk, die bij de jeugd al de nodige titels in de wacht had gesleept. De overigens erg ongeïnteresseerd overkomende kampioen speelde snel en sterk, liet zijn op winst uit zijnde tegenstanders in het mes lopen en consolideerde vervolgens overtuigend zijn +4-score (tegen 2343 FMJD-rating gemiddeld!) om daarmee de titel én de grootmeestertitel op te eisen.

Persoonlijk vond ik het hoogtepunt van het toernooi de partijen van Wouter Sipma tegen Alexey Chizhov en – vooral – Jan Groenendijk tegen Alexander Georgiev. Beide Nederlanders, waren tegen hun illustere tegenstanders niet bezig met “de boot afhouden”, maar speelden principieel en gingen voor de winst. Beiden kregen de deksel op hun neus. Wouter zag te laat aankomen dat hij in de problemen zat; Jan kwam in een macro-eindspel waarin hij remise na remise liet liggen en uiteindelijk in zeer goede – vermoedelijke gewonnen – stand in een trucje van ‘Sjors’ liep. Zuur. Ter illustratie één van de remises die Jan liet liggen, die mooi getuige van zijn combinatieve instinct:

Jan Groenendijk – Alexander Georgiev, 8e ronde, w.a.z.

In dit explosieve macro-eindspel zag Jan dat hij een remisecombinatie kon nemen met 32.37-31 26×37 33.32×41 21×34 34.28-19! 14×23 35.33-28 23×32 36.42-38 32×43 44.48×6 =. Jan taxeerde zijn stand (terecht) als beter en speelde door.

Dan nog de Superblitz. Elke wedstrijd eindigde in een beslissing, aangezien er in elke ronde volgens het Georgiev-Lehman-Systeem werd gespeeld (i.e., er werd met dezelfde tijd doorgespeeld totdat er een winnaar was), met een Fischer-tempo van 5+2. Dat werd Ainur Shaibakov, die al zijn wedstrijden uiteindelijk wist te winnen. Zelf eindigde ik met 5 overwinningen en 2 nederlagen op een gedeeld 3^e (en op `weerstand’ 10^e) plaats, samen met een bataljon grootmeesters, waaronder veelvoudig wereldkampioen Alexey Chizhov.

De omstandigheden in Moskou waren uitstekend. Althans, in het hotel en de speelzaal. Buiten was het met tussen de 10 en 20 graden in de min toch wat aan de koude kant. Als voormalig inwoner van Moskou ben ik dat wel gewend, maar mijn landgenoten hadden het er niet altijd even makkelijk mee. In die zin was het nog zo gek nog niet dat het schema zo vol zat met wedstrijden … Gelukkig had ik voor en na het toernooi nog een paar dagen extra om van Moskou te genieten.

André van der Kwartel

Het tiental van LDG heeft voor de zesde keer verloren. Ik kan mij geen seizoen herinneren waarin het tiental zes van de eerste zeven ronden verloor. Ook na deze wedstrijd kan achteraf worden geconstateerd dat het tiental ten minste één punt heeft laten liggen. Een constatering die ik helaas dit seizoen vaker heb moeten doen. Het Leids Damgenootschap staat momenteel tiende en speelt de komende twee ronden tegen de nummers elf en twaalf. Dat worden belangrijke wedstrijden.

Het wedstrijdverloop.

In mijn vorige verslag over de prestaties van het zestal heb ik een loftuiting opgenomen van Hanco Elenbaas op de prestaties van Hans Tangelder dit seizoen. Daarmee roep je natuurlijk het noodlot over je af. In deze wedstrijd ging Hans nogal hardhandig van het bord af. Als alles door zijn tegenstander is doorzien (en ik heb geen reden om daaraan te twijfelen), hebben we hier te maken met een heuse lokzet.

Hans Tangelder – Erik Maijenburg

Stand na de 25^e zet van wit.

(8-13). Met deze zet biedt zwart wit een doorbraak naar dam aan. 25-20 (24-30), 35×24!?? (19×39), 28×8 (39×26), 8-2 (15×24), 2×35 maar nu de weerlegging: (9-13), 35×21 (16×27) en wit stond een schijf achter met een slechte stand.

Vervolgens liet Jack van der Plas zich overspelen. In die partij miste zijn tegenstander een voordelige afwikkeling of liet hij hem bewust achterwege?

Ruud Kloosterman – Jack van der Plas

Stand na de 28^e zet van wit.

(12-17). Wit antwoordde 38-33 (17×39), 40-34 (29×40), 45×43 en won later. Maar wit had hier ook een slagzet uit kunnen halen: 40-34!! (17×28) [ Na (29×40) volgt 45×34 en 34-29] 49-43 (29×40), 35×44 (24×35), 44-40 (35×44), 43-39 (44×33), 38×29 (23×34), 32×1. Na (34-40), 45×34 (19-23), 1×29 (20-24), 29×20 (15×24) zal wit nog wel wat denkwerk moeten verrichten, maar de stand lijkt wel gewonnen.

Vervolgens brachten uw verslaggever en Evert Dollekamp remises binnen waaruit geen opvallende momenten zijn te citeren. Na deze remises kwam LDG terug in de wedstrijd.

Edwin van Hofwegen won omdat zijn tegenstander opgaf in een complexe stand met veel schijven en ieder één dam. Maar het is de vraag of dat niet wat vroeg was.

Kariem Droog – Edwin van Hofwegen

Stand na de 26^e zet van zwart.

Wit staat slecht. De computer adviseert 37-32 (16-21), 41-37 (10-14), 34-30, enz. met een schijf verlies, maar nog wel enige compensatie. Wit speelde echter: 49-44? (18-23), 29×7 (20×49), 7-1 (27-32!?) [Niet de beste. Beter was (10-14). Zwart kan de witte dam dan altijd vangen. Bijvoorbeeld: 37-32 (16-21), 39-34 (2-7), enz.] 38×9 (49×3 over 28), 1-23 [Beter was 1-45] (3-14) [Beter was (17-22) en (8-13)] 23-45 (8-13), 45-50 (14-3), 33-29 (10-14), 29-23 (25-30). Hier gaf wit op, maar dat lijkt nog wel wat vroeg. Na 50-45 valt er nog te spelen.

Vervolgens bracht Evert Bronstring met een overwinning de stand op 6-6.

Evert Bronstring – Maaike Kamer

Stand na de 16^e zet van wit.

(17-21??), 25-20 (14×25), 28-22 (18×27), 38-32 (27×29), 34×5 (25×34), 40×20 (15×24), 47-42 (9-14), 5×30 (13-19), 30×13 (8×19). Na deze afwikkeling staat wit een schijf voor, maar heeft wel een ontwikkelingsachterstand van zeven tempi. Het afspel vereist dus nog wel enige zorgvuldigheid. Dat kun je normaal gesproken wel aan Evert overlaten, maar toch gaat hij op de 45^e zet in de fout.

Evert Bronstring – Maaike Kamer

Wit heeft een gewonnen stand op het bord gekregen. Hij hoeft alleen maar 31-27×27 te spelen en zwart kan binnen enkele zetten opgeven. Bijvoorbeeld: (14-19), 32-28 (24-29), 25-20 (19-24), 27-22, enz. Maar Evert speelde hier 32-27? (22-28), 27-22 (28-33?) Nu komt het aan op een langdurig maar gewonnen eindspel voor wit. Maar zwart had moeten spelen: (17-21), 22×33 (21-26), 31-27 (26-31), 27-22 (31-37) met remise.

Maurits Meijer en Hans Kreder brachten met twee remises de stand op 8-8. Op dat moment waren de borden 8 en 10 nog volop aan het strijden en leek een 10-10 uitslag reëel. Dat viel helaas tegen.

Peter van den Berg speelde aan bord tien een riskante partij waarin hij van geluk mocht spreken dat zijn tegenstander een (misschien te dure) dam over het hoofd zag:

Peter van den Berg – Bouke Bruinsma

Stand na de 31^e zet van zwart.

39-34? (20-24?) Heeft zwart de mogelijke damzet niet gezien of vond hij hem te duur? In ieder geval was mogelijk: (19-24), 28×30 (13-19), 22×2 (7-12), 2×24 (20×49). Het lijkt mij een degelijke damzet.

Daar had Peter dus geluk, maar helaas raakte hij op de 53^e zet het spoor bijster.

Peter van den Berg – Bouke Bruinsma

Wit staat iets lastiger, maar het mag eigenlijk geen naam hebben, wanneer hij 42-38 speelt en vervolgens met schijf 31 naar veld 16 loopt. Wit speelde echter 31-27?? (29-33), Nog steeds is er niet zo veel aan de hand als wit consequent doorspeelt met 27-21. Maar hij besluit direct te offeren: 17-12?? (7×18), 22-17 en de partij ging enkele zetten later verloren.

Harry Dekker speelde de langste partij van de wedstrijd. In die partij deed zich een aardig fragment voor:

Harry Dekker – Arie van der Knaap

Stand na de 26^e zet van zwart.

Harry speelde hier 27-22×22, maar had enig voordeel kunnen verkrijgen door 39-33! Vanwege de dreiging 33-29 moet zwart wel (12-17), 34-29 (23×34), 28-22 (17×39), 38-33 (39×28), 32×5 (34-40), 5-19 (13×24), 27-21 (16×27), 31×2 met schijfwinst.

In de loop van de partij kwam Harry steeds moeilijker te staan, maar remise bleef nog heel lang binnen handbereik. Een spannend moment deed zich voor op de 49^e zet van wit.

Harry Dekker – Arie van der Knaap

Wit kan veilig dam halen op veld 3, waarna de stand gemakkelijk remise is te houden. Maar tegen 8-3 pleit dat er een complex eindspel op het bord komt dat je in een permanente status van tijdnood misschien liever niet wilt spelen. Misschien koos Harry daarom voor een afwikkeling die snel en duidelijk remise had moeten opleveren: 33-29 (24×31), 8-3 (49×27), 3×15. Volgens de eindspeldatabase is de stand nu inderdaad remise. Partijverloop: (27-18), 15-47 (18-7), 47-42 (7-2), 42-47 (16-21)A, 47-15?? (19-24), 15×16 (6-11), 16×7 (2×50) en Harry gaf op.

A) Achteraf merkte Harry naar aanleiding van (16-21) op dat hij het oprukken van die schijf naar een tweede dam niet tegen zou kunnen houden. Toch is volgens de eindspeldatabase de stand nog steeds remise. Wit beschikt zelfs over twee remise brengende zetten: 47-41 en 47-29. Beide zijn gebaseerd op het doorschuiven van schijf 28 naar veld 12. Bij wijze van voorbeeld twee varianten van de computer:

1) 47-41 (19-24), 28-23 (24-30), 23-18 (30-35), 18-12 (21-27), 41-23 (27-31), 23-32 (31-36), 32-23 en zwart mag het uitzoeken.

2) 47-29 (21-26), 28-22 Zwart kan de schijf niet veroveren: (2-13), 22-17 (13-8). 17-11 (6×17), 29-33. Met andere zetten komt zwart echter ook niet verder.

In plaats van allerlei varianten uit te werken leg ik mij neer bij de realiteit van de eindspeldatabase. Maar om te leren hoe dit soort eindspelen werken, is het misschien toch leerzaam om eens een paar varianten uit te spelen.

André van der Kwartel

Na de overwinning met 9-3 op Damclub Den Haag is het zestal van LDG de verrassende koploper in de hoofdklasse van de Zuid-Hollandse Dambond. Vier teams delen met negen punten uit zes wedstrijden de eerste plaats, maar LDG heeft het hoogste aantal bordpunten.

Op de overwinning tegen Den Haag valt weinig af te dingen. Drie overwinningen, waarvan één waarschijnlijk ook een verliespartij had kunnen zijn, en drie remises, waarvan één winst en één verloren had kunnen zijn.

Casper Remeijer opende de score met een overwinning op Berke Yigittürk. Hij bezorgde zijn tegenstander een voorpost op veld 29. Deze voorpost werd zorgvuldig omsingeld, wat uiteindelijk resulteerde in een winnende kettingstelling.

Koos van Amerongen bracht de voorsprong op 4-0. Een consequente aanval op de lange vleugel bracht hem een soepele overwinning. Maar zijn tegenstander had zich wel beter kunnen verdedigen.

Koos van Amerongen – Gerard de Groot

Stand na de 35^e zet van wit. (17-21?). Nu slaat de aanval snel door: 34-29 (10-15), 29×20 (15×24), 41-37 (4-10!?), 33-29 (24×33), 38×29 (10-14), 29-24 en zwart gaf op.

In de diagramstand had zwart zich taaier kunnen verdedigen met (10-14). 34-29 is nu min of meer verhinderd door (14-20) en (24-30). Een plausibel verloop is dan ook: 41-37 (16-21), 37-32 (27-31). Wit heeft groot voordeel, maar het wordt in ieder geval nog een lang verhaal.

Hans Tangelder bracht de stand op 6-0. Bij zijn partij wordt in Toernooibase een opmerkelijk commentaar gegeven door Hanco Elenbaas:

“Hans is onoverwinnelijk geworden. (…) Hans scoort er de laatste tijd ongekend op los, Martin. Ik ken hem sinds de onderlinge van Hiltex van 25 jaar geleden. Hij was altijd een beetje een rommelaar, een tamelijk kwetsbare speler. Maar dat lijkt sinds dit seizoen helemaal over. Hij slacht alles wat tegenover hem plaats neemt. Ook Jeroen heeft er dus aan moeten geloven. Zonder Hans was het Leids Dam Genootschap (de club van de twee Everts en Maurits Meijer) momenteel degradatiekandidaat nummer 1 in de landelijke competitie.”

De Martin in dit citaat is Martin Dolfing die opmerkt dat het toch wel een ongelukkige nederlaag was van de tegenstander van Hans, Jeroen Kos, omdat die eerder in de partij zeer goed zou hebben gestaan.

Ik gun Hans natuurlijk van harte de loftuitingen aan zijn adres, maar ik moet het eens zijn met Dolfing: Hans heeft in deze partij misschien zelfs wel verloren gestaan.

Jeroen Kos – Hans Tangelder

Stand na de 42^e zet van zwart. Eerst het partijverloop 39-34? (35-40!!), 34-29 (7-12!!), 45x34A (12×21), 29×20 (25×14), 28-22??? En wit gaf op. Het lijkt erop dat wit op de een of andere manier ‘gezien’ heeft dat de witte schijf op 37 stond. A) Als wit 17×8 slaat volgt (9-13), 8×30 (25×32).

Een beetje een ‘lucky win’. Zeker gegeven het feit dat wit na 42-37 duidelijk beter staat.

Steven den Hollander had het voorrecht het winnende zevende punt binnen te brengen in een partij waarin het evenwicht op geen enkel moment werd verbroken.

De tweede remise kwam van de hand van Frank Eektimmerman, maar die partij had al heel snel afgelopen kunnen zijn.

Frank Eektimmerman – Herman Vroom

Stand na de 18^e zet van zwart. 39-33?? (8-13??). Beide spelers overzien het verrassende (21-27), 32×23 (19×50). In het vervolg speelde wit een nog wat moeizame partij, maar de remisegrenzen werden niet overschreden.

Naschrift: Na publicatie van dit fragment mailde Frank “… zie dat ik mijn partij verkeerd in toernooibase heb gezet. Zet 19 was 38-33 en zet 20 was 43-38 en de simpele combinatie was dus niet mogelijk. Zal het aanpassen op toernooibase.”

Ik mocht zelf het laatste punt behalen, maar dat hadden er twee moeten zijn.

Harry Zandvliet – André van der Kwartel

Stand na de 48^e zet van zwart. 31-27? (21-26), 34-29 (23×34), 30×39 (26-31!), 28-22 [Meer verdediging geeft: 35-30 (24×35), 39-34 (31×22), 28×17. Zwart heeft dan niet veel anders dan (19-24), 17-12 (18×7), 34-29 (14-19), 29×20 (35-40) en er is nog een lange weg te gaan.]

In de partij begon ik na 28-22 allemaal spoken te zien. Ten eerste schatte ik in dat wit na (16-21) zou kunnen doorbreken, (Is niet waar.) Ten tweede mis ik het feit dat ik (16-21) kan laten voorafgaan door (24-30), waarna (16-21) direct winnend is. Ten derde dacht ik de stand in een paar zetten te kunnen laten vastlopen door (18-23), 33-28 enz. Maar in plaats van 33-28 speelde wit 22-18, waarna het de vraag is of de stand nog te winnen is voor zwart. Zo veel fouten op zo’n belangrijk moment: ik verdiende niet meer dan één punt.

Op donderdag 20 december organiseert het Leids Damgenootschap weer de jaarlijkse Kerstdamavond.

Op die avond spelen de deelnemers meerdere korte dampartijen. Daarbij wordt ervoor gezorgd dat iedere deelnemer zo veel mogelijk speelt tegen spelers van ongeveer gelijke sterkte. Dus ook mensen die alleen maar thuis zo af en toe een potje dammen, kunnen meedoen zonder de angst ‘toch maar alles te zullen verliezen’. Iedereen is van harte welkom.

Bij de prijsuitreiking wordt rekening gehouden met de speelsterkte van de deelnemers. Maar één ding is zeker: iedere deelnemer gaat met een prijsje naar huis! Deelname is gratis.

Van tevoren aanmelden is niet nodig. Iedereen die uiterlijk om 20.00 uur aanwezig is, kan aan het toernooi deelnemen. De prijsuitreiking zal rond 22.30 uur plaatsvinden.

Het adres luidt: Leids Denksportcentrum, Robijnstraat 4, Leiden.

André van der Kwartel

In de zesde ronde van de nationale competitie heeft het tiental van LDG met 7-13 verloren van het tweede team van Constant Charlois uit Rotterdam. Dit verlies kan niet anders worden omschreven dan als een collectief falen van vrijwel het gehele team. Aan de borden vier tot en met zeven werd verloren, allen objectief gezien totaal onnodig. Daarmee bedoel ik dat in drie partijen op enig moment op kinderlijk eenvoudige wijze remise had kunnen worden gemaakt en in één partij zelfs de winst werd gemist. In de vijf remise partijen werd één winnende voortzetting gemist, maar ook kwamen twee remises voort uit een objectief verloren stand. Dit alles bij elkaar geeft geen erg positief beeld van het huidige spelniveau van het Leids Damgenootschap. De enige uitzondering op al deze rampspoed was de winst van Hans Kreder die zijn partij met een kleine combinatie wist te winnen.

Deze keer geef ik het damtechnisch commentaar niet conform het wedstrijdverloop, maar hanteer ik de bordvolgorde. Het merkwaardige collectieve falen van de middenborden komt daarmee treffend tot uitdrukking.

Evert Bronstring speelde aan bord 1 teleurstellend remise tegen een tegenstander met een meer dan honderd punten lagere rating. Achteraf wordt de teleurstelling nog groter: Evert heeft wel degelijk de winst gemist.

Evert Bronstring – Ramdew Jahani

Stand na de 41^e zet van wit. (20-25?) Fout. Zwart had (18-23) moeten spelen om remise te waarborgen, maar Evert profiteert niet. 40-34?? Winst is 36-31! Het is wel duidelijk dat wit een schijf gaat winnen. De computer komt na 36-31 in ieder geval niet verder dan (25-30), 40-35 (12-17), 22×11 (16×7), 27×16 (24-29), 33×24 (30×19), waarna wit een gezonde schijf voor staat.

Evert Dollekamp speelde aan bord 2 remise tegen een tegenstander van wie de rating meer dan 400 (!) punten lager was.

Aan bord 3 speelde Hans Tangelder remise, maar hij had eigenlijk moeten verliezen.

Hans Tangelder – Radjinder Jharap

Stand na de 53^e zet van zwart. Na 39-34 zal zwart remise maken met (32-38), 42×33 (28×39), 34×43 (23-28), enz. Wellicht meende wit hier nog op winst te kunnen spelen, want hij zette voort met: 24-19?? Gelukkig overzag zwart het verrassende (27-31!), 36×29 (14×43). Het kan nog een lang eindspel worden, maar ik zou mijn geld op zwart zetten. Bijvoorbeeld: 30-24 (43-49), 24-19 (49-44), 19-13 (28-33!). Wit moet nu zijn schijf op 42 offeren, waarna zwart aan twee, eventueel drie dammen komt en de rest een kwestie van techniek is.

Aan bord 4 speelde Edwin van Hofwegen. Hij verloor, maar had in een complexe stand een winnend zetje kunnen nemen. Maar voor ik aan dat moment toe kom, wil ik eerst enkele leerzame opmerkingen over deze partij laten zien die mij door Evert Bronstring werden toegestuurd (en door mij redactioneel wat zijn bewerkt en aangevuld). Het gaat om de stand na de 17^e zet van wit. Ik laat Evert aan het woord:

Jurgen Tholel – Edwin van Hofwegen

Edwin laat zich voor de tweede keer verrassen door het zetje naar veld 10.

In de partij kiest Edwin voor (3-9) en (9-14), maar hij had moeten spelen: (4-10), 40-34 (10-14), 44-40 (1-7), 49-44 Deze opbouw stelt Edwin in staat om nu (21-27) te spelen, waarmee de ideaalstelling is bereikt met het goede tempo.

Wit heeft alleen nog 33-28 (A) en 40-35 (B). Merk op dat 37-31 weerlegd is door het bekende zetje (27-32), (22-28). En dat 37-32 is weerlegd door (22-28) en (13-19).

A) 33-28 (22×33), 39×28 (27-32), 38×27 (17-21), 26×17 (11×33), 29×38 (20×29). Nu volgt (3-9) en (18-22). Dat wordt schijfwinst of een zetje naar 45.

B) 40-35 (13-19), 24×13 (8×28), 44-40 (18-23), 29×18 (12×23), 33-29 (17-21), 26×17

(14-19), 29×18 (22×13), 34-29 (11×22), 29-23 (16-21), 23×32 (19-24) met een comfortabele

stand voor zwart.

Tot zover Evert Bronstring. In de partij werd vanuit de bovenstaande diagramstand gespeeld: (3-9), 40-34 (9-14), 44-40 (1-7), 49-44 (4-10), 33-28 (22×33), 39×28 (21-27). Nu is de volgende stand ontstaan:

Jurgen Tholel – Edwin van Hofwegen

De computer adviseert nu 43-39, maar wit speelde 37-32? Zwart reageerde nu niet goed met (17-22?), 28×17 (11×22?), 32×21 (16×27). Wit heeft groot voordeel en zou uiteindelijk winnen.

In plaats van (17-22?) had zwart echter moeten spelen: (17-21!), 26×17 (11×33), 32×21 (16×27) en nu is 43-39 verhinderd door (12-17!!), 23×32 (14-19), 39×28 (14×50). Ik vermoed dat Edwin deze verrassende meerslag heeft overzien. Er blijft daarom voor wit niet veel anders over dan eerst te offeren met 36-31 (27×36) en dan pas 43-39 te spelen, maar dan volgt (13-19!), 24×22 (33×24) en zwart staat een schijf voor.

Aan bord 5 speelde Maurits Meijer tegen de speler met de hoogste rating van het bezoekende team. Maurits kreeg het in de partij behoorlijk moeilijk, maar wist zich staande te houden tot de dramatische 61^e zet.

Maurits Meijer – Jaap Riesenkamp

Stand na de 60^e zet van zwart.

De middag was al ver gevorderd en dit was de laatste partij die nog bezig was. Het was tamelijk rumoerig en ondanks verzoeken van Maurits tot wat stilte, bleef het rumoer aanhouden. Het ia niet ondenkbaar dat dat een rol heeft gespeeld bij de misgreep die Maurits nu uithaalt: 29-24?? (9-14) en door wit opgegeven. Remise is: 29-23 (28×19), 38-32 (27×38), 26-21.

Aan bord 6 speelde teamleider Harry Dekker. Hij verloor in een gelijkwaardige stand door tijdsoverschrijding. Met het Fischer-systeem hoeft dat eigenlijk niet te gebeuren, maar het komt toch wel meer voor.

Ik speelde aan bord 7 en kwam tegen het eind van de partij onder druk te staan. Ik koos voor een voortzetting die mij een veilige weg naar remise leek en miste op dat moment een simpele zekere afwikkeling naar remise. Drie diagrammen uit deze partij.

André van der Kwartel – Ashok Bhajan

Het eerste diagram dient slechts “ter leringhe ende vermaeck”. Het geeft de stand aan na de 8^e zet van zwart. Ik had natuurlijk heel goed opgelet bij de wijze lessen van meester Steven den Hollander en dus trapte ik hier niet in het zetje van Gortmans: 30-25?? (24-30!), 25×23 (30-34), 39×30 (22-27), 31×22 (12-18), 23×12 (8×50).

André van der Kwartel – Ashok Bhajan

Dit tweede fragment is serieuzer. Ik meende veilig naar remise te kunnen spelen door 25-20, 30-25×24, 20-14 en doorbreken naar dam. In de praktijk bleek dat tegen te vallen, omdat zwart zo ongeveer even snel op dam komt als wit. Ik heb in de diagramstand echter totaal niet gekeken naar 43-38?! (32×34), 30×39 (19×30), 35×24. Ten koste van een tweede schijf kan wit dan veel sneller doorbreken naar dam en moet zwart maar zien hoe ver hij komt.

Eén tegenvaller in de door mij voorziene spelgang wil ik wel laten zien: 25-20 (16-21), 30-25 (19×30), 35×24 (21-27), 20-14 (32-37) en nu moet ik deze schijf helaas laten gaan. Als ik hem probeer af te stoppen, kom ik zelf niet meer op dam: 43-38? (27-31), 36×27 (37-41), 24-20A (15×24), 14-10 (41-46) en wit verliest. A: Hier kan wit het toch nog wel remise houden met 27-21. Dat heb ik in de partij gemist.

Ten slotte een anekdote bij de slotstand van mijn partij:

André van der Kwartel – Ashok Bhajan

Stand na de 55^e zet van zwart. Ik speelde hier 14-3 en hoopte op (17-22) om mezelf nog enige speelruimte te geven. Er volgde echter (27-32) en ik kon opgeven. Eén van de toeschouwers noemde het een ‘afzichtelijke blunder’. Maar wat is er aan de hand? Als wit op de hoofdlijn blijft is het uit. Bijvoorbeeld: 14-37 (13-19), 37×5 (27-31), 36×27 (18-23), 5×11 (6×17). De enige actie om het onvermijdelijke uit te stellen lijkt: 25-20 (15×49), 14-20 (27-32). De zwarte schijven kunnen niet worden aangevallen. Winst voor zwart lijkt mij dan ook niet erg lastig. De filosofische vraag doet zich voor of je kunt blunderen in een totaal verloren stelling.

Aan bord acht speelde Jack van der Plas. Hij kwam met remise weg, maar had eigenlijk dik moeten verliezen.

Ratan Ganeshie – Jack van der Plas

Stand na de 36^e zet van wit. In deze stand is na bijvoorbeeld (19-23) weinig aan de hand. Maar zwart speelde (18-23??). Oogt interessant, maar kost direct een schijf: 28-22! (12-18), 22×13 (8-12), 13-8 (2×13), 33-29 (24×33), 38×9 (3×14). Hoe kon dit nog remise lopen? Daar was dan ook wel de medewerking van de witspeler voor nodig: 42-38 (12-18), 38-33!? (18-23), 33-29?? Een potsierlijke fout, waarmee wit zichzelf in de problemen brengt. (23-28), 32×23 (19×28). Wit moet noodgedwongen een schijf terugofferen. Hij koos niet het sterkste offer, 29-24, maar speelde 29-23, waarna de partij probleemloos naar remise liep.

Hans Kreder zorgde aan bord 9 voor het enige lichtpuntje in de wedstrijd. Hij won door een eenvoudig slagzetje.

Hans Kreder – Sjaam Biekram

Stand na de 35^e zet van wit. Wit staat duidelijk beter, maar na bijvoorbeeld (13-19), 30-24×24 moet dat allemaal nog maar bewezen worden. Zwart speelde echter (7-12??) en Hans liet zich dit aanbod niet ontglippen: 47-41 (36×47), 38-32A (47×24), 30×28 en zwart gaf op.

A) Nog iets effectiever is: 30-24 (47×33), 39×10 (15×4), 25×14. Maar ach, wat doet het ertoe?

Aan bord 10 speelde Peter van den Berg een degelijke remise. Geruchten gingen dat hij een schijfwinst zou hebben gemist, maar dat bleek niet het geval.

André van der Kwartel

In de vijfde ronde van de provinciale hoofdklassecompetitie heeft het zestal van LDG met ruime cijfers gewonnen van het tweede team van Damlust uit Gouda. Met een 3-9 overwinning – drie overwinningen en drie remises – keerden de Leidenaren huiswaarts.

Over de drie remises van respectievelijk Edwin van Hofwegen, Harry Dekker en Casper Remeijer valt in dit verslag weinig te vermelden. In al deze drie partijen werd het evenwicht nergens verbroken, zij het dat het spelbeeld in de partij van Remeijer duidelijk spannender was dan dat van de beide andere partijen.

Koos van Amerongen bracht de eerste overwinning voor LDG binnen. Vanuit de opening overspeelde hij zijn tegenstander, zodat al snel duidelijk werd dat hij zou winnen. Desondanks was het einde van de partij verrassend:

Kariem Droog – Koos van Amerongen

Stand na de 34^e zet van zwart. 32-27 (23×32), 34-29!? (36-41!!). Twee keer met de ogen knipperen en daarna opgeven.

Ook Steven den Hollander was veel te sterk voor zijn tegenstander. Steven heeft zelf op Toernooibase aangegeven wat hij tijdens de partij allemaal aan combinaties gezien heeft. Zijn eerste mogelijke combinatie heb ik hier overgenomen, maar ik raad de lezers aan om ook even naar de andere te kijken.

Steven den Hollander – Bouke Bruinsma

Stand na de 11^e zet van zwart. Steven zag de volgende mogelijkheid:

42-37 (21-27), 29-24 (20×29), 28-22 (17×28), 36-31 (27×36), 26-21 (16×27), 47-42 (36×47), 37-32 (28×37), 42×04 (47×33), 39×28. Een fraaie dam, maar Steven had ook de naslag berekend: (29-34), 40×29 (12-18), 04×36 (08-13), 36×20 (15×22).

Toen ik las dat Frank Eektimmerman had gewonnen van Harry Clasquin, was ik benieuwd naar die partij. Dat kon wel eens een mooie overwinning zijn geweest. Helaas viel dat tegen:

Harry Clasquin – Frank Eektimmerman

Stand na de 46^e zet van zwart. Tot op dit moment heeft de computer geen opvallende momenten gesignaleerd. Maar in deze gelijkwaardige stand speelde wit: 32-28?? (23×32), 38×27 (17-22), 27×18 (19-23), 18×29 (24×44) en wit gaf op.

André van der Kwartel

De vijfde ronde van de landelijke competitie markeerde een historisch dieptepunt in het meer dan honderdjarige bestaan van het Leids Damgenootschap. In de thuiswedstrijd tegen de Haarlemse Damclub HDC kon teamleider Harry Dekker slechts acht spelers opstellen. Sommigen noemden het een statistisch toeval dat er zo veel spelers van LDG tegelijk verhinderd waren. Maar je kunt ook constateren dat LDG door allerlei oorzaken momenteel kwetsbaar is voor zulk toeval.

In ieder geval begonnen de Leidenaren daardoor met een achterstand van 0-4 en in dat licht is de einduitslag 7-13 niet eens slecht te noemen. Het achttal van LDG verloor met 7-9 van het achttal van HDC.

HDC liep uit naar een 0-8 voorsprong door verliespartijen van respectievelijk Peter van den Berg en Evert Bronstring. Vooral het verlies van Evert was een tegenvaller. De rating van zijn tegenstander was maar liefst 200 punten lager. Een overwinning had dus meer in de lijn der verwachting gelegen en had de einduitslag een prettiger aanblik gegeven.

Peter van den Berg kwam na een onnodige uitval naar het kerkhof tijdelijk een schijf achter, maar beging een ernstige slordigheid bij zijn pogingen de schijf terug te winnen:

Pieter Schoonderbeek – Peter van den Berg

Stand na de 33^e zet van wit. Zwart wil zijn schijf terugwinnen en speelt (14-20), maar nu volgt 44-39 (20×29), 39-33 en zwart gaat definitief een schijf verliezen. Als zwart in de diagramstand eerst (22-28) speelt, dan wint zwart zijn schijf wel terug en is de stand gelijkwaardig.

Vervolgens verloor Evert Bronstring die een van zijn slechtste wedstrijden van dit seizoen speelde. Kijk naar de onderstaande stand na de 39^e zet van wit. De korte vleugel van zwart ziet er bepaald niet gezond uit. Evert besluit een schijf te offeren. Je kunt je afvragen of dat hier al nodig is, maar misschien is het alternatief (10-14) inderdaad slechter.

Dick Siegers – Evert Bronstring

(27-31), 26×37!? [Beter is om dubbel te slaan met 36×27. Nu krijgt zwart nog een onverwachte kans op remise.] (21-26?). Maar zwart grijpt zijn kans niet. Hij had de stand nog min of meer gelijk kunnen houden door (21-27), 32×21 (16×27), 37-31 (10-14). Er zijn nu twee vertakkingen:

A) 34-30 (25×34), 39×30 (17-21), 28×26 (14-20), 31×13 (8×48) en zwart wint zelfs nog.

B) 24-19 (14-20), 31-26 (2-7) en wit heeft nu weer twee mogelijkheden:

B1) 36-31 en 26-21, waarna zwart na (36-41) enz. de stand wel remise moet kunnen houden.

B2) 19-14 (20×9), 34-30 (25×34), 39×30, maar ook hier is slechts sprake van licht voordeel voor wit.

Daarmee was de stand gekomen op 0-8 in het voordeel van HDC. Harry Dekker mocht het eerste punt voor LDG binnen halen en hij deed dat met een verrassende combinatie die helaas net niet won.

Roel Janssen – Harry Dekker

Stand na de 44^e zet van wit. Tot op dit moment is de partij steeds in evenwicht gebleven, maar nu begaat zwart een fout: (13-18?). [Veiliger was (8-12). Wit krijgt nu groot voordeel.] 39-33 (20-25), 34-29? [Maar hier geeft wit zijn voordeel weer weg. Dat had hij kunnen behouden met: 43-39 en nu bijvoorbeeld: (3-9), 37-32 (18-23), 28×30 (27-31), 32-27 (31×22), 38-32. Zwart kan nu met schijf 8 door gaan lopen. Het wordt nog een spannend afspel.] (25-30) 29×20 (15×24), 43-39 en nu volgde verrassend: (27-32), 38×27 (18-22), 27×18 (30-34), 39×19 (8-13), 19×8 (3×41). Maar na 33-28 wint zwart niet meer.

De score kreeg een beter aanzien door de overwinning van Jack van der Plas.

Jack van der Plas – Rudi van Velzen

Stand na de 43^e zet van wit. Wit heeft een mooie voorpost op veld 14. Zwart kan zich nog enigszins verdedigen met (13-18-22), maar speelde: (24-29), 34-30 [Ook mogelijk was 25-20.] (13-19??), 38-32 (19×10), 30-24 (29×20), 25×5. De dam werd weer afgepakt, maar de winst was snel binnen.

De score kreeg een nog beter aanzien toen Hans Tangelder de stand op 5-9 bracht.

Hans Tangelder – Fabian Snijder

Stand na de 24^e zet van wit. De zwarte lange vleugel wordt ernstig bedreigd en harde actie lijkt dan ook gewenst met (23-29×29). Zwart speelde echter: (10-15?), 34-29 (23×34), 40×20 (15×24), 47-42 (11-17 – wat anders?). Hans speelde nu 45-40 en bij goed spel van zwart had dat tot een gelijke stand moeten leiden. Daarom was voor wit beter geweest: 27-22 (18×27), 31×11 (6×17), 45-40 en op het juiste moment doorpakken met 28-23. Na 45-40 verdedigde zwart zich echter niet op zijn sterkst, waarna hij door wit werd overspeeld.

Maurits Meijer speelde na een voor de toevallig langslopende toeschouwer spannende partij remise. Maar zijn tegenstander had onderweg een toch niet zo moeilijke winst gemist.

Stefan Stolwijk – Maurits Meijer

Stand na de 48^e zet van zwart. Spelverloop: 32-28? (30-35), 39-34 (13-19), 38-32 (18-22), 27×18 (12×23), 33-29 (19-24) en enkele zetten later remise overeen gekomen.

Maar in de diagramstand begaat wit wel een ernstige fout. Winst zou zijn geweest: 33-28! De dreiging 27-22×21 is dodelijk met als aardige variant: (13-19), 27-22 (18×27), 32×21 (30-35), 39-34 (19-24), 38-32 (24-30), 34×25 (35-40), 25-20 (40-44), 20-15 (44-50), 15-10 (50×22), 10-4.

Edwin van Hofwegen verloor van Mark Deurloo, de speler van HDC met de hoogste rating. Het was een complexe partij, waarin Edwin langzamerhand steeds meer nadeel kreeg en uiteindelijk verloor. Meer een partij voor een uitgebreide analyse dan voor instructieve fragmenten.

Ik bracht zelf met een remise het laatste punt voor LDG binnen. Dat viel mij nogal tegen. Een groot deel van de partij had ik beter gestaan en de rest leek een kwestie van zorgvuldig afwerken.

André van der Kwartel – Roberto Vesciano

Stand na de 45^e zet van wit. Ik dacht dat ik hier goede kansen had, maar had totaal niet gekeken naar (21-26!). Zwart dreigt met (23-28) en (26-31). 33-28 (23-29) leek mij ook niet veel bijzonders, dus: 33-29 (23-28), 32×23 (13-19), 30-25 (19×28), 34-30 (12-17), 30-24 [Ik had hier nog steeds een beetje hoop.] (17-21), 24-20 (21×32), 20×9 (32-38), 9-4 (28-32) Dit viel tegen. 4×22 (38-43) en enkele zetten later remise gegeven.

André van der Kwartel

Het zestal van LDG heeft in de vierde ronde van de provinciale competitie met 6-6 gelijk gespeeld tegen de Hofstad Dammers. Dat was een beetje een tegenvaller, want de verwachting was dat het zestal van deze tegenstander zou moeten kunnen winnen. Deze laatste had echter een truc bedacht: een zogeheten tactische opstelling. Hun sterkste speler speelde aan bord vier en twee andere sterke spelers speelden aan de borden vijf en zes. Was de uitslag 6-6 nu te danken aan deze tactische opstelling? Nou, nee. De sterkste speler van De Hofstad Dammers wist aan bord vier niet te winnen van uw verslaggever, Harry Dekker miste tot twee- en misschien wel drie keer toe de winst en verloor zelfs nog en invaller Peter van den Berg miste een winnende combinatie en ook hij verloor. Alles bij elkaar had een iets alerter LDG met 10-2 kunnen winnen. Tot zover de discussie over het nut van een tactische opstelling.

Over naar de techniek. De score werd voor LDG geopend door een soepele overwinning van Casper Remeijer.

Casper Remeijer – Frans Teijn

Stand na de 33^e zet van wit. Zwart heeft al nadeel (zie onder meer de hangende schijf op 11), maar met (14-20) had hij zich nog kunnen verdedigen. (14-19?), 42-37! Er dreigt zowel 28-22 als 37-31 en na (18-22) volgt toch 37-31 (22×42), 47×38 (31×22), 32×23. Dus is zwart verplicht tot (8-12), 32-27 (18-23), 38-32 [ Dreigt 26-21 en 30-24] (15-20), 43-39 (20-24), 48-42 (12-18), 39-34 (9-14), 42-38 (24-29), 30-25 (29×40), 35×44 en met een bord vol schijven gaf zwart op.

Steven den Hollander bracht de stand op 4-0 met een degelijke positionele partij waarin hij geleidelijk steeds beter en uiteindelijk gewonnen kwam te staan. Het is alleen jammer voor dit verslag dat de computer dan ook nergens opvallende momenten registreert.

Ik mocht zelf aantreden tegen de sterkste speler van de tegenpartij. Ik kreeg de gelegenheid om de zogeheten Slingerland opening op het bord te krijgen [ 32-28 (18-23), 33-29 (23×32), 37×28 (16-21), 31-26 (19-23), 28×19 (13×33), 39×28 (21-27), 38-33 (11-16)] Het resulteerde in een spannende partij, waarin ik voordelig uit de opening kwam, maar in het late middenspel alsnog een ernstige fout maakte.

Peter van Eck – André van der Kwartel

Stand na de 39^e zet van wit. Mede onder druk van de klok bega ik hier een serieuze fout. Na (14-19) blijft de stand vrijwel gelijk, maar ik speelde (16-21??), 26×17 (12×21). 28-23! Natuurlijk. (8-12) is verhinderd door 23-19 en 24-20. Dus: (18-22), 24-19 (13×33), 39×26. Nu is de volgende stand ontstaan:

Peter van Eck – André van der Kwartel

Nadat de partij in remise was geëindigd maakte Steven den Hollander de opmerking “Dat ik was blijven doorspelen voor de club.” Met de strekking van die opmerking ben ik het niet eens. Op dit moment valt nog niet te zien of deze stand, ondanks de schijf voorsprong, wel gewonnen is voor wit. De computer geeft bij de resterende zetten geen enkele keer een gemiste winst aan voor wit. Nu zegt dat niet zo veel, want in strategische eindspelen is de computer niet zo sterk, maar toch. Eerst de spelgang uit de partij: (8-12), 47-42A (4-9), 42-38 (9-13), 44-39 (15-20), 34-30 (27-32!), 38×27 (13-19), 39-34 (19×28), 34-29 (14-19), 30-25 (19-24), 25×14 (24×33), 14-9 (33-39), 9-3 (12-17), 3×21 (39-44) en remise overeengekomen.

A) Ik maakte mij vooral zorgen over de volgende variant: 34-29 (4-9), 44-39 (9-13), 39-34. Een voorbeeld van het mogelijke vervolg: (15-20), 47-42 (12-17), 34-30 (13-19), 23-18 (27-32), hetgeen ook zeer waarschijnlijk naar remise zal leiden. Maar er valt nog wel het een en ander aan dit eindspel te bestuderen. Deze remise bracht de stand op 5-1 in het voordeel van LDG. Helaas leverden de overige drie partijen slechts één punt op voor LDG.

Eerst verloor Peter van den Berg, maar hij had in het middenspel wel een winnende slagzet gemist:

Hans Jacobsen – Peter van den Berg

Stand na de 32^e zet van zwart. Spelverloop: 29-24?? (19×30), 35×24 (14-19??). Beide spelers overzien dat zwart had kunnen spelen: (27-32), 38×27 (22×31), 36×27 (14-19), 24×22 (17×37)

Hans Tangelder speelde remise in een partij waarin hij wel voordeel, maar geen serieuze kansen wist te verkrijgen.

Ten slotte verloor ook Harry Dekker, waarmee de eindstand uitkwam op 6-6. Dat was des te zuurder omdat Harry kort na de opening een winnende slagzet had gemist:

Harry Dekker – Frans van de Velde

Stand na de 17^e zet van zwart. Wit speelde 42-38 maar had kunnen winnen door: 34-30! (23x25A), 33-29 (24×33), 37-32 (28×37), 39×10 (5×14), 42×31. A: (23×45) is bepaald geen beter alternatief. Deze slagzet werd gesignaleerd door Steven den Hollander.

Het spelverloop vanuit de diagramstand was: 42-38 (14-19), 50-45 (5-10?), 38-32 (20-25), 29×20 (25×14), 35-30!? Hier laat wit opnieuw een uitstekende kans op groot voordeel lopen. Beter was om met 43-38 (15-20), 49-43 (10-15), 48-42 de stand dicht te schuiven. [Merk op dat (11-17) en (12-17) steeds verhinderd zijn.] Nu dreigt wit met 32-27 (22×31), 33×22 (18×27), 26-21 een schijf te winnen. Het is onduidelijk hoe zwart dat moet voorkomen.

Ook later in de partij kreeg wit nog duidelijke winstkansen. Een voorbeeld is het onderstaande moment na de 42^e zet van zwart:

Harry Dekker – Frans van de Velde

Wit pakt hier direct zijn schijf winst, maar het lijkt verstandiger om die nog even achterwege te laten. “Die loopt niet weg.”, zoals het cliché luidt. De computer adviseert: 34-30. Nu zijn (1-6), (1-7) en (13-19) feitelijk verhinderd, dus zwart speelt bijvoorbeeld (4-10), 30-24 (10-14), 31-27 (22×31), 33×11 (31-37), 11-6 (23-28) [Wat moet zwart anders?] 38-32 (37-42), 32×12. Het is nog lang niet gewonnen, maar het is duidelijk dat wit verreweg de betere kansen heeft.

LDG staat nu op de derde plaats in de Provinciale Hoofdklasse van Zuid-Holland.

André van der Kwartel

Het tiental van het Leids Damgenootschap heeft verrassend gewonnen van het derde team van damvereniging Van Stigt Thans uit Schiedam. Ondanks vijf invallers werd dit team sterker geacht dan het team van LDG, dat overigens ook met twee invallers aantrad. Maar twee overwinningen en acht remises resulteerden in een 8-12 overwinning voor de Leidenaren. Daarmee is LDG gestegen van de gedeelde laatste naar de negende plaats in de Eerste Klasse B.

De uitslagenreeks begon met drie remisepartijen van respectievelijk Evert Dollekamp, Jack van der Plas en Maurits Meijer waarover nauwelijks damtechnische opmerkingen te maken zijn. Wel deed zich een incidentje voor in de partij van Evert Dollekamp. Hij bood na 35 zetten remise aan, maar zijn tegenstander wees dat af omdat het reglementair verboden is na minder dan 40 zetten remise overeen te komen. Wordt dat toch gedaan, dan wordt als uitslag 0-0 vastgesteld. Beide spelers speelden dus keurig nog vijf zetten waarna alsnog tot remise werd besloten.

Hans Tangelder zette LDG op voorsprong met een partij-opzet op basis van een strategisch idee dat ooit door Evert Bronstring werd ontwikkeld.

Hans Tangelder – Gerrit van Mastrigt

Die strategie resulteert in de bovenstaande stand. Wie zou denken dat (17-21) verhinderd is? En toch is dat zo: (17-21?), 30-24! (21×32), 37×17 en hoe zwart ook slaat, hij gaat altijd een schijf verliezen. Op (19×30) volgt 33-28 (11×33), 39×10. Op (12×21) volgt 42-37 en 31-27. In de partij koos zwart voor (11×22) en volgde 38-32 en 33-28. Hans moest nog zorgvuldig spelen, maar bracht feilloos de winst binnen.

Er volgden weer drie remises van respectievelijk Evert Bronstring, Harry Dekker en uw verslaggever. Over de eerste twee remises valt weinig op te merken, maar in mijn partij had het mis kunnen gaan.

Adri van Huet – André van der Kwartel

Stand na de 35^e zet van wit. Ik had al zetten lang rekening moeten houden met combinaties die beginnen met 35-30. Toch ga ik in een moment van onachtzaamheid hier in de fout. Goed speelbaar is hier (11-17), maar ik speelde (3-9!?). Wit antwoordde met 42-37, waarna de stand na (12-17), 48-42 (17-22) gelijkwaardig was. In plaats van 42-37 had wit echter moeten spelen: 28-22! (9-14 is nu verhinderd doordat na het slaan wel degelijk 35-30 en 43-39 volgt. Dus (9-13), maar nu kan volgen: 27-21 (18×16), 35-30 (24×44), 43-39 (44×33), 38×9. Het lijkt een wat dure doorbraak naar dam, maar omdat zwart vrij ver teruggedrongen staat en wit zijn dam gemakkelijk achter de eigen stukken kan beveiligen, lijkt het mij vrij eenvoudig te winnen voor wit.

Dick den Ouden bracht met een remise de stand op 7-9. Maar eigenlijk had hij de stand op 6-10 moeten brengen. Na een partij met wederzijds nogal wat slordigheden was na de 50^e zet van wit de volgende stand ontstaan:

Dick den Ouden – Rob van den Bos

Zwart kan hier de stand moeiteloos gelijk houden door: (25-30), 24-20 (14×25), 35×24 (3-9). Wit moet de aangeboden dam wel nemen: 33-28 (22×33), 24-19 (13×24), 27-21 (16×27), 31×4, maar na (24-30) maakt zwart gemakkelijk remise.

In de partij speelde zwart (3-8??), 33-29! (25-30), 24-20 (14×25), 35×24 (22-28), 24-19???? Wit kan hier gemakkelijk winnen met 27-21×33, maar kiest voor de damzet: (13×33), 27-21 (16×27), 31×2. Na (28-32) is de stand echter niet meer te winnen.

Peter van den Berg bracht met een overwinning het elfde punt binnen, maar die wedstrijd had even goed één of zelfs nul punten kunnen opleveren. Twee fragmenten uit deze partij:

Peter van den Berg – Ron Bolderheij

Stand na de 23^e zet van zwart. Wit staat slecht en kan zich hier nog net verdedigen met 41-36 (24-29), 33×24 (20×29), 37-31, enz. Wit speelde echter 47-42 en mocht in zijn handen knijpen dat zwart (7-11) speelde. Na (24-29×29) had wit in onoverkomelijke moeilijkheden gezeten.

Uiteindelijk kwam alles nog op zijn pootjes terecht, al miste wit nog wel een wat snellere winst:

Peter van den Berg – Ron Bolderheij

Na (45-50) had wit kunnen winnen door 13-9 (50×17), 37-31 (26×28), 9-3. In de partij speelde wit: 22-18 (50-45), 10-5 (45×12??) en nu zag wit het wel: 37-31! (26×28) en zonder 5×46 (21×32) 46×1 af te wachten, gaf zwart op.

De wedstrijd werd afgesloten met een remise van Hein van Winkel. Maar ook daar zat een verhaal(tje) aan vast.

Jelle Groenendijk – Hein van Winkel

Stand na de 45^e zet van zwart. Ik kan mij voorstellen dat zwart op dit moment niet veel meer om zijn kansen gaf. Een sterke variant voor wit is: 33-29 (12-18), 38-33 en nu is misschien (18-22) en (21-27×27) nog de beste mogelijkheid voor zwart, al ziet die er ook vrij kansloos uit. In de partij speelde wit echter 28-22? en vermoedelijk met een zucht van verlichting antwoordde zwart (11-17×17). De wedstrijd is nog niet gelopen, maar na 33-28 (12-18), 38-33 (17-22) kwam de remise niet meer in gevaar.