Leids Damgenootschap

Verslag: André van der Kwartel

Het tiental van het Leids Damgenootschap heeft voor de derde opeenvolgende keer verloren. Na een uitstekende seizoenstart met zeven punten uit vijf wedstrijden, zorgt de situatie op de ranglijst met zeven punten uit acht wedstrijden er nu voor dat met lichte zorgen naar omlaag wordt gekeken. Deze keer was het tweede team van damvereniging 020 uit Amstelveen te sterk voor LDG. Niet verrassend, want de gemiddelde rating van dit team ligt ruim 100 punten hoger dan die van de Leidenaren, die bovendien met twee invallers moesten aantreden. Toch kan LDG niet ontevreden zijn. Er is wel degelijk gevochten voor de punten, hetgeen er onder meer in resulteerde dat LDG tot een uur voor het einde nog met 5-7 leidde. Maar de resterende vier partijen gingen allen verloren, waardoor er uiteindelijk een 13-7 nederlaag op het scorebord kwam te staan.

020 opende de score door een snelle nederlaag van invaller Jack van der Plas.

Jack van der Plas – Erik Brunsman

Een door de witspeler te agressief opgezette partij resulteerde uiteindelijk in de bovenstaande stelling. Wit staat al verloren, maar werkte nog mee aan een aardige afwikkeling: 29-23? (16-21), 27×18 (10-15), 22×11 (13×33), 38×29 (19×39) en wit gaf op.

Evert Bronstring bracht de stand al snel op gelijke hoogte.

Evert Bronstring – Hanco Elenbaas

Na (13-19) is er niet veel aan de hand voor zwart. Maar zwart speelde (12-18??). Na het voor de hand liggende antwoord 39-33! Verzonk zwart in langdurig nadenken… en gaf op. De dreiging 34-30 lijkt dodelijk. Toch is het opgeven ietwat voorbarig. Zwart beschikt namelijk over de mogelijkheid: (18-23), 29×18 (2-7). De computer geeft nu als hoofdvariant: 36-31 (7-11), 28-23 (11-17), 22×11 (6×17), 33-29 (13×22), 27×18 (8-13). Zwart wint zijn schijf terug, maar na 18-12 (17×8), 31-27 staat wit wel erg goed.

Hans Kreder speelde remise, maar op twee momenten in zijn partij had hij het belangrijk beter kunnen doen.

Hans Kreder – Paul Lohuis

Wit speelde hier 34-30×30, maar veel sterker is: 27-22 (18×27), 32×21 (23×32), 38×27. Zo’n dubbele ruil naar de rand doet meestal niet zo veel, maar in dit geval is hij vrijwel dodelijk, vooral omdat de volgende zet van wit 33-28 zal zijn. Dank zij de mooie opstelling van de witte korte vleugel wemelt het dan van de winnende slagzetten.

Later in de partij kreeg Hans nog een tweede kans om groot, zo niet winnend voordeel te behalen.

Hans Kreder – Paul Lohuis

Wit speelde hier 39-34 en intuïtief klopt die zet niet. 39 moet naar 33. Veel beter is dus: 28-22. Voor de hand ligt nu: (12-17), 22×11 (16×7), 33-28 (7-12), 28-22 (23-28), 32×34 (24-29), 34×23 (19×17) met aanzienlijk voordeel voor wit.

Vervolgens zette Edwin van Hofwegen LDG weer op een voorsprong (3-5). Een cruciaal moment deed zich voor op de 33^e zet van wit.

Kenny Kroon – Edwin van Hofwegen

Wit speelde hier de afgrijselijke zet 49-44?? waar ‘gewoon’ 38-32 de stand redelijk gelijk had gehouden. Partijverloop: (19×30), 35×24 (21-27), 28-23 (25-30) [Ziet er aantrekkelijk uit, maar (10-14) is veel sterker, zo niet op slag (een schijf) winnend. Wit krijgt nu tegenkansen op de lange vleugel van zwart.] 34×14 (10×28), 24-20 (15×24), 29×20 (17-21), 26×17 (12×21), 33-29 (13-19??), 38-32 (27×49), 29-23 (18×29), 40-35 (49×40), 45×14 en zwart gaat onnodig een lastig eindspel tegemoet.

Dat eindspel werd na enkele zwakke zetten van wit alsnog door Edwin gewonnen.

Ik mocht met een remise de stand op 4-6 brengen, maar heb vrijwel zeker een kans op een beter resultaat gemist.

Laura Ratniece – André van der Kwartel

Ik sta hier beter, maar pak de zaken te passief aan. De computer suggereert (13-18). Partijverloop: (3-8), 37-32 (1-7??). Weer te passief. Na alsnog (13-18) taxeert de computer de stand alsof zwart een volle schijf vóór staat. Bijvoorbeeld: 36-31 (6-11), 31-27 (11-17) en nu volgt op een zet met schijf 44 (8-12), waarna wit uiteindelijk in onoverkomelijke problemen komt.

Evert Dollekamp had zich wegens gezondheidsproblemen een dag voor de wedstrijd moeten afmelden. Peter van den Berg bleek bereid op deze korte termijn voor hem in te vallen. Hij speelde verdienstelijk remise, waarmee hij de stand op 5-7 in het voordeel van LDG bracht. Ook voor hem geldt achteraf dat er misschien wel meer in had kunnen zitten.

Peter van den Berg – Lucien Leerdam

Zwart is aan zet en had het beste (17-22), 32-28 enz. kunnen spelen. Hij speelde echter (7-11?). Peter liet nu een kans op groot voordeel liggen. Hij reageerde met 27-21×21, maar had beter het verrassende 39-33! Kunnen spelen. (23-28) faalt op 32×23 (19×37), 30×10 (15×4), 20×3. (24-29) gaat een schijf verliezen na 33×24 (20×29), 44-39 (17-22), 42-37. Blijft over: (17-22), 44-39 (11-17), 42-37 (6-11), 39-34 (23-28). Na de afwikkeling blijft er een macro-eindspel over waarin wit twee schijven meer heeft.

Dit was het laatste moment waarop LDG van zijn voorsprong kon genieten. De resterende vier partijen gingen verloren.

Als eerste verloor teamleider Harry Dekker. Dat verlies werd ingeleid door een positionele blunder.

Wiebo Drost – Harry Dekker

Na (17-21×22) lijkt er voor zwart niet iets bijzonders aan de hand te zijn, maar Harry speelde (18-23??), 29×18 (13×22). Na 30-24×24 werd zwart kansloos weggespeeld.

Vervolgens verloor Maurits Meijer. Zonder dat de computer ernstige misgrepen signaleert kwam hij in het late middenspel vanuit een voordelige stand steeds slechter te staan. De definitieve fout werd gemaakt op de 49^e zet.

Maurits Meijer – Hans van den Heuvel

Wit besluit hier tot het offer 29-24 (20×38), 32×43, misschien in de hoop op (18-23?), 27-22, enz. Maar zwart speelde (19-24) en wit werd weggespeeld. In de diagramstand geeft 26-21 (17×26), 28-22 veel meer verdediging. Het beste lijkt nog voor zwart (18-23), 29×7 (11×2), waarna wit wat lastiger staat, maar nog lang niet verloren.

Daarna verloor Hans Tangelder, maar dat was te begrijpen tegen een tegenstander die ruim 200 ratingpunten sterker was. Ook Hein van Winkel verloor. Het ratingverschil met zijn tegenstander bedroeg maar liefst 300 punten. Desondanks leek het tot de zestigste zet er nog op dat Hein remise in handen had, maar waarschijnlijk was dat achteraf toch een illusie. Zoals de partij verliep koos hij in ieder geval niet voor de taaiste verdediging.

Jan Pieter Drost – Hein van Winkel

Dit is de stand na de 60^e zet van wit. Zwart speelde hier (11-17) en na 43-38 (9-14), 38-33 gaf zwart op.

Een eerste opmerking: Evert Bronstring dacht dat zwart remise kon houden met (9-13) in plaats van (9-14), maar dat is niet correct. Bijvoorbeeld: (9-13), 28-23 (16-21), 27×16 (17-22), 23-18 (22-27), 18×9 (27-31), 37-32 (31-36), 9-4 (36-41), 4-10. De andere variantjes mag de lezer zelf nagaan.

Een tweede opmerking: Vermoedelijk staat zwart in de diagramstand toch al verloren. Een voorbeeld: (9-14), 28-23 (11-17), 43-38 (14-20), 23-19 (20-25), 19-14 (25-30), 14-10 (30-35), 10-5 (35-40), 5-28. Voor de eindspelpuzzelaars de interessante vraag of zwart in de diagramstand nog remise kan maken.

Verslag: Hans Tangelder

Afgelopen donderdag 21 december vond weer het gezellige Kerstsneldamtoernooi van LDG plaats.

Evert Bronstring en Frank Eektimmerman deelden de eerste plaats met 11 punten. Evert Dollekamp werd derde met 10 punten.

André van der Kwartel en Edwin van Hofwegen deelden de vierde plaats met 9 punten. Hans Kolfoort, Hans Tangelder en Harry Dekker werden gedeeld zesde met 8 punten.

De negende plaats werd gedeeld door maar liefst vijf spelers met 6 punten: Reginald Lindemans en Glenn Hardenberg van de Leiderdorpse damclub, en Hans Kreder, Hein van Winkel en Dick den Ouden. Tenslotte behaalde Maurits Meijer 5 punten en Peter van den Berg 3 punten.

Hier volgen nog 2 fragmenten uit mijn partijen.

Hans Tangelder – André van der Kwartel 1-1

Hier vertrouwde ik het hier niet meer en probeerde naar remise af te wikkelen met de wanhoopspoging

1.32-28 21×23 2.25-20 15×24 3.43-39 34×32 4.37×30 26×37 5.41×32

Wit staat nu verloren, maar door het sneldamtempo liet zwart de partij nog remise lopen.

Wit moet dus verder met

1.43-39 34×43 2.38×49.

Maar dan volgt 22-28 3.32×23 18×29!

Na 4.35-30, 49-43 of 49-44 volgt nu altijd 21×32 5.37×28 26×37 6.42×31 of 6.32×41, 29-33 7.28×39 15-20 8.25×14 13-19 9.14×23 12-18 10.23×21 16×47, met winst voor zwart.

Hans Tangelder – Evert Dollekamp 2-0

Na de misser 18-22? profiteerde ik van de meerslagfinesse 47-41, 36×47, 32-27!,47×50, 27×16! Enkele zetten later staakte zwart de strijd.

Tijdens de kerstdagen heb ik de nodige uren besteed aan het componeren van mijn eerste damprobleem met een scherp slot gebruikmakend van dezelfde meerslagfinesse:

Hans Tangelder, Kerstprobleem 2017, wit wint.

De natuurlijke aanvangsstand van het probleem zou vooraf gegaan kunnen zijn door de zet 46-41 van wit gevolgd door 26-31 van zwart, waarmee zwart winst lijkt te forceren.

De oplossing van dit probleem zal worden gepubliceerd als toegift bij het verslag van de volgende competitiewedstrijd van het tiental van LDG.

Na afloop van het sneldammen liet Hans Kolfoort nog een fraaie finesse zien van Steven den Hollander uit de ereklasse uit de wedstrijd RDC Rijnsburg – Dammend Tilburg van 16 december.

Steven den Hollander – Koos van Amerongen 2-0

Na 27-31?, 48×26, 38-43, 26-48, 35-40, 48×39!

Steven den Hollander – Koos van Amerongen 2-0

gaf zwart op, omdat na 40×49, 34-30 en 39-44 volgt.

Verslag: André van der Kwartel

Het Leids Damgenootschap heeft zich een week na dato nog niet kunnen herstellen van de dramatische nederlaag tegen damvereniging De Kroonschijf. Tegen De Hofstad Dammers werd wederom met 8-12 verloren en ook voor deze wedstrijd gold dat LDG onnodig de winst uit handen heeft gegeven. Zij het dat de bewijslast deze keer wat minder eenduidig is.

Het eerste punt werd binnengehaald door Edwin van Hofwegen. Nergens in zijn partij werden de remisegrenzen overschreden, waarmee niet is gezegd dat er sprake was van een saaie partij.

Evert Bronstring bracht de stand op 3-1 voor LDG. Dat Evert wint van Hugo Simons jr. is op zich niet zó opmerkelijk, maar wel dat hij tot ten minste drie keer toe een gemakkelijke winst overziet.

Evert Bronstring – Hugo Simons jr.

Wit speelde hier (op de 29^e zet) 42-38!? maar had schijfwinst kunnen forceren met 33-29. Laten afruilen kost een schijf door 28-22 (17×28), 26×17 (11×22), 27×29. Sluiten is ook verhinderd: (12-18), 28-22 (17×28), 26×17 (11×22), 31-26 (22×31), 26-21 (16×38), 42×11 met schijfwinst. Het is opmerkelijk dat Evert deze afwikkeling heeft gemist, want dit slagmechanisme heeft hij in zijn geliefde randspelsysteem ongetwijfeld al vele malen toegepast. De computer komt in de diagramstand na 33-29 niet verder dan (25-30) met schijfwinst voor wit.

Evert Bronstring – Hugo Simons jr.

Op de 42^e zet beging Evert weer een slordigheidje: 37-31!? werd gespeeld, maar 32-27 was dwingender geweest. Van belang is dat (17-22) verhinderd is wegens 27-21, 34-30 en 33-29. Zwart zal dus (18-23) spelen, waarna 37-31 schijfwinst verzekert. Spelverloop: 37-31 (14-20?), 32-27 (18-23), 33-29 (35-40), 29×7 (40×38), 7-2?? En hier mist Evert een verrassende winst: 34-30 (11×2), 39-33 (38×29), 27-22 (17×28), 26-21 (16×27), 31×13. Uit. Maar het gaat nog verder: Na 7-2 werd gespeeld: (19-24), 2×35 (38-42?) en hier mist Evert het eenvoudige 27-22, 39-33 en 35×47. In plaats daarvan speelde hij 35-49, waarna nog een eindspel van twaalf zetten volgde, dat natuurlijk wel werd gewonnen.

De Hofstad Dammers kwamen op gelijke hoogte doordat Harry Dekker verloor door tijdsoverschrijding. Op de 32^e zet miste zijn tegenstander een snelle winst.

Hans Jacobsen – Harry Dekker

Wit speelde hier 33-29, maar had snel kunnen winnen door: 24-20 (15×24), 30×19 (14×23), 33-28 (22×33), 38×18 (27×38), 43×32. Wit dreigt nu tegelijkertijd met 18-12-7 en 25-20. Zwart kan niet beide dreigingen tegelijkertijd weerleggen.

Vanuit de diagramstand was het spelverloop: 33-29 (22-28), 32×23 (27-31), 36×27 (21×41), 47×36 (14-20), 25×14 (10×28), 42-37. Hier ging Harry door zijn klok. Dat was jammer, want de stand biedt nog steeds remisekansen. Belangrijk is dat 38-32 weerlegd wordt door (26-31) en die zet voorbereiden met 36-31 kan ook niet wegens (28-32) en (17-21).

Invaller Arend van Beelen speelde na een partij vol wederzijdse fouten remise. Hij had die partij kunnen winnen en evengoed kunnen verliezen.

Arend van Beelen – Harold Jagram

41×32?! Naar eigen zeggen had Arend de nu volgende damzet gezien. (22-27), 32×23 (24-29), 33×24 (20×49). Deze dam is niet te houden. Arend pakt het degelijk aan: 42-37 (4-9), 36-31 (13-19??). Nu pakt wit de dam met schijfwinst af. Na (13-18) zou de dam ook van het bord verdwijnen, maar met een gelijke stand.

De schijf voorsprong was niet aan Arend besteed. Hij werd zelfs gedwongen een schijf terug te offeren en kwam verloren te staan. Zijn tegenstander zag het echter ook niet allemaal even helder en liet hem met remise ontsnappen.

Hans Tangelder verloor na weer een van zijn onnavolgbare en vooral risicovolle partijen. De doorslaggevende fout vond plaats op de 46^e zet.

Hans Tangelder – Krijn Toet

Wit kan hier de stand nog gelijk houden door 23-19 (24×13), 32-27. Als zwart anders slaat (14×23) volgt: 28×30 (35×24), 33-29 (24×33), 43-38 (33×42), 48×26.

Wit speelde echter 34-29? (31-36), 29×20 (36-41), 48-42 (41-47), 43-38 (25-30??). [Geeft wit de gelegenheid naar een moeilijk eindspel te ontsnappen. Sterker was (47-41).] 32-27! (22×31), 33-29 (14×25), 38-33?? Niet de beste. Wit had het eerder genoemde lastige eindspel kunnen bereiken door: 29-24 (30×19), 23×3 (31-37), 42×31 (47×36).

Maurits Meijer bracht met een overwinning de partijen weer op gelijke hoogte (6-6).

Maurits Meijer – Dion van Bommel

Het diagram geeft de stand weer waarop zwart met zijn 53^e zet nog remise had kunnen maken. Hij speelde (18-23?), maar remise is: (16-21). Wit kan op drie manieren slaan. Na 17×26 volgt (18-23), dus het meest kansrijk is: 22×13 (21×32), 13-9 (32-37), 9-4 (37-42), 47×38 (36-41) en dit eindspel houdt zwart wel remise.

Vervolgens speelde Hans Kreder remise. Hij had echter kunnen winnen. Op twee momenten zelfs.

Nizaam Muradin – Hans Kreder

Het eerste moment deed zich voor na de 40^e zet van wit 42-37? [De computer geeft aan dat wit met 33-28 en 39-33 de stand nog gelijk kan houden.] (18-22??) en hier mist Kreder de winst. Zwart had moeten spelen: (11-16). Op 37-32 volgt nu (6-11) en wit kan het opgeven. Op 30-25 volgt (27-32) met altijd dam op 49. Dus: 37-31 (18-22), 30-25 (23-29), 34×23 (19×28), 31-26 (12-17) en wit mag het uitzoeken.

Nizaam Muradin – Hans Kreder

Het tweede moment deed zich voor op de 51^e zet van zwart. Kreder speelde hier (37-41) en na 27-22 en 19-13 liep de stand remise. De computer suggereert (37-42) en dat lijkt inderdaad de winnende zet. De actie met 27-22 enz. is nu weerlegd door (42-48). Na ruim twee minuten rekenen concludeert de computer zelfs tot winst in alle varianten.

Op de stand 7-7 volgden twee verliespartijen aan de kant van LDG. Eerst verloor Hein van Winkel in een klassieke stand, waarover nog wel wat te zeggen is.

Jetse Veenstra – Hein van Winkel

Hein speelde hier (24-29) en verloor snel na 39-33 (29×40), 35×44. De dreiging 30-24 is dodelijk. Dat was toch niet zo moeilijk te zien.

Al wat lastiger is te zien dat het offer (16-21), 27×16 (18-22) ook geen remise brengt, omdat na 38-33 (24-29), 33×24 (22×44) wordt weerlegd met 34-29 (23×34), 30×50.

Zwart kan de stand echter eenvoudig remise houden met (23-29×29). Twee mogelijkheden: Na 39-33 volgt (13-18) en wit heeft nu niet veel beter dan 26-21 en 28-22, waarna zwart met (26-31) de stand gelijk houdt. Na 27-22 speelt zwart (16-21), 22×11 (12-17), 11×22 (15-20), 26×17 (29-33) 38×29 (24×44) met remise. De computer komt na (23-29×29) dan ook niet verder dan 38-33×43 met gelijkwaardige stand.

Ik speelde zelf een matige partij. Een vage en totaal mislukte poging tot omsingelen die bij Evert Bronstring bij het langslopen tot steeds diepere fronsrimpels leidde. Op de 40^e zet had het definitief mis moeten gaan, maar doordat mijn tegenstander ook niet het sterkste spel liet zien, maakte ik pas op de 55^e zet de beslissende fout. Geen partij om aardige fragmenten uit te laten zien.

De wedstrijd werd afgesloten met een remise van Henk Meester. Gedurende deze partij kwamen de remisemarges nergens in gevaar.

Verslag: André van der Kwartel

In de zesde ronde van de landelijke competitie heeft het tiental van LDG een verbijsterende nederlaag geleden tegen De Kroonschijf uit Bleskensgraaf. Verbijsterend, omdat na zo’n drie uur spelen de Leidenaren op een ruime overwinning leken af te stevenen, maar anderhalf uur later met een 12-8 nederlaag naar huis konden.

De score begon positief voor LDG met een snelle overwinning van Evert Bronstring.

Cor Westerveld – Evert Bronstring

Het partijverloop werkte enigszins op de lachspieren van uw verslaggever. 50-44 (18-23), 27-21 (16×27), 32×21 (9-13), 36-31 (13-18), 31-27 (14-19), 41-36?? Vijf zetten lang heeft wit de mogelijkheden voor een damzet naar veld 50 open laten staan en nu heeft hij eindelijk zijn zin: (24-30) en wit gaf op. Evert verklaarde achteraf de witte zettenreeks als volgt: “Wit wilde na 50-44 waarschijnlijk 43-39 spelen, maar die zet had ik met (18-23) verhinderd.”

Het werd al snel gelijk doordat invaller Jack van der Plas verloor. Hij liep al vroeg in de partij in een eenvoudige damzet, wist de dam voor een schijf verlies af te pakken maar moest na taai verdedigen toch in een nederlaag berusten.

Edwin van Hofwegen zette LDG weer op een voorsprong.

Peter Hartog – Edwin van Hofwegen

Partijverloop: (2-8), 34-29?? (23×34), 39×30 (19-23!), 30×10 (21-26), 28×19 (26×50), 10-5 (13×24). Als de rookwolken zijn opgetrokken staat zwart met een dam met 11 schijven tegen wit met een dam met negen schijven. Dat zou genoeg moeten zijn, maar vereist veel rekenwerk van beide partijen. Daarin zijn computers veel beter dan mensen en de computer geeft dan ook op veel momenten snellere winsten voor zwart aan. Eén voorbeeld:

Peter Hartog – Edwin van Hofwegen

De zwarte dam is verdwenen, maar de situatie voor wit is natuurlijk uitzichtloos. Zwart speelde hier (22-28), maar had snel kunnen winnen met (4-10). De verrassende dreiging is (22-27), 37×28 (22×33), 42×11 (6×17). Op bijvoorbeeld 42-38 volgt: (3-8) en (10-14). Op 42-48 volgt (35-40), (25-30), (10-14). Enz. Enz.

Ik speelde remise. In mijn partij deed zich een aardig fragment voor.

André van der Kwartel – Marijke Koers

(4-10), 30-24 (19×30), 35×24. Ik hoopte nu op (14-19?). Wit heeft dan twee kansrijke mogelijkheden:

A) 25-20 (19×30), 20-15 (10-14), 28-23 (18×29), 33×35.

B) 28-23 (19×39), 24-19 (13×24), 37-31 (26×28), 38-33 (21×32), 33×15.

Spelverloop: (7-11), 45-40 (10-15), 40-35 (12-17), 37-31 (26×37), 42×31 (21-26), 27-21 en na de afwikkeling vrij snel remise gegeven.

Bij de stand 5-3 in het voordeel van LDG verloor Maurits Meijer. Dat was de eerste echte tegenvaller, want Maurits was in een complexe stand een schijf vóór gekomen, maar begon te knoeien en verloor.

Teamleider Harry Dekker bracht LDG weer aan de goede kant van de score, maar dat had ook anders kunnen lopen….

Harry Dekker – Kees Brandwijk

Harry speelde hier 42-37?? En zag direct dat dat een blunder was. (Welke dammer kent dat gevoel niet?) Tot zijn opluchting speelde zwart (21-26). Winst zou zijn geweest: (23-28!), 32×23 (12-17), 23×12 (21-26), 12×21 (16×47). Spelverloop: 31-27 (12-17) en Harry liet zich op zijn beurt dit kansje niet ontnemen: 24-19! (23×14), 27-21 (16×27), 32×23 en wit stond een schijf voor en speelde dit vervolgens feilloos uit.

Maar nu voltrok zich het drama van de drie Hansen: Achtereenvolgens verloren Hans Kreder – die een toch niet al te moeilijk zetje overzag, Hans Tangelder – die blunderde in een eindspel waarin hij enkele zetten eerder nog gewonnen had gestaan en ten slotte Hans Kolfoort – die een gezonde schijf had voorgestaan, maar dit voordeel weg blunderde. Enkele fragmenten:

Hans Tangelder – Peter de Hek

Hier kan wit met 1-23 al een gewonnen eindspel op het bord brengen. Na bijvoorbeeld 43×16 25-20 is wit niet meer af te houden van drie dammen. Het partijverloop was echter: 32-28 (43-16), 1-34??? (36-41), 47×36 (26-31), 36×27 (16×45).

Hans Kolfoort – Ad de Hek

Na (17-21??) volgde eenvoudig maar toch verrassend 25-20 (14×32), 37×26. De zwarte schijf op 27 staat ook op de tocht, dus zwart vervolgde met (16-21), 26×17 (7-11). Wit reageerde met 41-37 (11×22), 33-29. Evert Bronstring was hier kritisch over. Met deze voortzetting geeft wit aan zwart de gelegenheid om nog een redelijke positie op te bouwen. Met 17-12 in plaats van 41-37 blijft de zwarte voorpost onder druk staan.

Maar natuurlijk bleef Kolfoort wel gewonnen staan. Het drama voltrok zich op de 45^e zet van wit

Hans Kolfoort – Ad de Hek

Wit kwam op het onzalige idee om 38-32?? Te spelen. Natuurlijk volgde (28-33) en (22-28) en wit verloor na nog een lang eindspel. Zoals Hans zelf aangaf staat wit na 29-24 glad gewonnen.

Hans Kreder deelde in de malaise van zo veel teamgenoten.

Pieter Trapman Sr. – Hans Kreder

Hans speelde hier (14-20??) en werd verrast door: 47-41 (36×47), 30-25 (47×29), 25×34. Het afspel was kansloos voor zwart.

De wedstrijd werd afgesloten met een remise van Evert Dollekamp. Hij stuurde mij het volgende fragment:

Arie van Genderen – Evert Dollekamp

Ik geef (mede) het commentaar van Evert Dollekamp zelf: Hij had met zwart de ‘afzichtelijke’ wachtzet (3-8) gespeeld, waarop wit met 42-37 ook nog een zet had gewacht. Zwart had nu met (14-20), 29-24 een gelijkwaardige stelling kunnen bereiken, maar speelde (22-28×28). Hij meende achteraf een ernstige fout gemaakt te hebben als wit 38-32 zou spelen. (15-20) gevolgd door (19-24) werkt dan niet, dus Evert geeft als variant: (11-17), 31-27 (17-22), 27-21 (22-27), 21-17 (12×21), 26×17 (27×38) 43×32 en concludeert dat de stelling “uit” is, maar dat klopt niet. Zwart heeft nog: (18-22), 29×27 (7-12), 32×23 (12×41), 36×47 (19×28).

Allemaal prietpraat want wit speelde 38-33, waarna zwart voordeel kreeg en de partij in remise eindigde.

Op 10 februari 1910 werd de Leidsche Damvereeniging opgericht. Het was het begin van de georganiseerde damsport in Leiden. De geschiedenis van de damsport in Leiden is nu in een boek vastgelegd (120 pagina’s). Dit boek bestaat uit vier delen:

1. Een beschrijving van de geschiedenis van de georganiseerde damsport in Leiden van 1910 tot aan de huidige tijd. Van de groei naar vijf damverenigingen in de jaren vijftig tot aan de afname naar één damvereniging in de huidige tijd.

2. Een beschrijving van vier dammers uit Leiden die nationaal én internationaal tot de wereldtop hebben behoord. Het betreft meervoudig deelnemer aan het wereldkampioenschap Wim Huisman en drie van zijn leerlingen: Evert Bronstring, Jan van Leeuwen en Cees Varkevisser.

3. Een beschrijving van de ‘kleine’ geschiedenis van de damsport in Leiden. Het betreft een compilatie van allerhande fragmenten uit dampartijen van de ‘gewone’ Leidse dammers.

4. Een beschrijving van de bijdragen die Leidse dammers hebben geleverd aan de damproblematiek in Nederland. Drie namen springen er daarbij uit: Jan Dubbeldeman, Gerard Geerlings en Piet van der Kwartel zijn bekend geworden als productieve problemisten die vanaf de twintiger jaren van de vorige eeuw damproblemen van hoge kwaliteit wisten te creëren.

Het boek kost € 15 (exclusief verzendkosten) en is te verkrijgen bij het Leids Damgenootschap en via de website slagzet.com.

Verslag André van der Kwartel

Het zestal van het Leids Damgenootschap heeft in de Provinciale Hoofdklasse met 11-1 gewonnen van VELO uit Wateringen. Vijf spelers wonnen. Alleen Casper Remeijer speelde remise. Tegen Martijn van IJzendoorn… en zelfs die partij had Casper kunnen winnen.

Hans Tangelder opende de score. Hij won vrij gemakkelijk omdat zijn tegenstander een nogal kansloze poging ondernam om tot een omsingeling te komen. Dat was niet zo maar toevallig een mislukte poging. Casper Remeijer signaleerde een opvallende overeenkomst tussen de partij van Hans Tangelder en die van Frits Luteijn tegen dezelfde tegenstander:

Hans Tangelder – Reza Ghafoerkhan

De stand na de 47^e zet van zwart.

Frits Luteijn – Reza Ghafoerkhan

De stand na de 40^e zet van wit.

De zwartspeler omsingelt wel consequent, maar niet erg succesvol……

Harry Dekker bracht met een eenvoudige twee-om-twee doorbraak naar dam de tweede overwinning binnen.

In de voorgaande ronde van de landelijke competitie had Hans Kreder gewonnen doordat zijn tegenstander een min of meer voor de hand liggende zet deed en daarbij een eenvoudige positionele dreiging over het hoofd zag. In het zestal overkwam Kreder hetzelfde.

Aad Schrader – Hans Kreder

27-22!? (17×28), 33×22 (18×27), 31×22. Ziet er redelijk uit, maar wit overziet dat zwart nu kan doorbreken op de korte vleugel: (19-24), 22-17 (12×21), 16×27 (24-29), 34-30 (29-34) en zwart liep gratis door naar dam.

Frank Eektimmerman bracht de vierde overwinning binnen, maar hij moest daarvoor met behulp van zijn tegenstander eerst een nadelige stand zien te restaureren.

Edwin Remmerswaal – Frank Eektimmerman

Stand na de 40^e zet van zwart. Wit kan hier met 33-29 zijn voordeel behouden. Partijverloop: 42-37!? (11-17), 33-28 (17-21), 37-31 (19-24), 38-33 [Met deze zet komt wit in het nadeel. Met 39-33 had hij de stand nog gelijk kunnen houden.] (12-17), 31-26 [De definitieve fout. Hier had eerst 34-29 gemoeten.] (13-19), 34-29 (19-23), 28×30 (25×43) en zwart won gemakkelijk.

Het zwarte schaap van het Leidse team was Casper Remeijer die als enige remise speelde. Een excuus was dat hij speelde tegen de Kampioen van Nederland, Martijn van IJzendoorn. En dan te bedenken dat Casper onder druk van de klok zelfs de winst heeft gemist.

Martijn van IJzendoorn – Casper Remeijer

De stand na de 52^e zet van wit. Zwart gaat voor de afwikkeling: (29-33), 39×19 (30×50), 32-28 (35×44), 17-11 (16×7), 19-13 (8×19), 27-21 (26×17), 22×2. Remise.

Maar als zwart in de diagramstand eerst (26-31) speelt en dan pas de afwikkeling neemt, is de stand gewonnen.

Voor meer aardige fragmenten uit deze partij verwijs ik naar Toernooibase, waar Casper zelf enkele opvallende momenten bespreekt.

Ten slotte mocht ik mijn eerste(!) overwinning van dit seizoen behalen. Het slot van de partij was aardig.

André van der Kwartel – Jos Vis

Stand na de 57^e zet van wit. Spelverloop (18-23), 38-33 (26-31), 27-21 (16×27), 48-42. Ik hoopte nu op: (31-37), 42×22 (23-28), 22-18 (28×39), 50×11 (45-40), 11-6 met winst. Zwart koos echter voor (23-28), 33×22 (27×18), 36×27, waarna een standaardwinst op de Tric-Trac lijnen ontstaat.

Verslag: André van der Kwartel

In de vijfde competitieronde heeft het tiental van LDG met 12-8 gewonnen van het tweede team van SNA uit Heerhugowaard. Op- en tegenvallend was dat de topscorers van het team, Maurits Meijer en Hans Tangelder allebei verloren. Daar stond tegenover dat de beide Everts (respectievelijk Dollekamp en Bronstring) hun partijen wonnen.

We volgen het wedstrijdverloop.

Evert Dollekamp was als eerste uit. Dat gebeurt wel vaker, maar deze keer ging dat gepaard met een soepele overwinning. Hij had de partij uit kunnen maken met een zesklapper, maar volstond met een vijfklapper:

Bryan Tesselaar – Evert Dollekamp

Zwart staat al een schijf voor maar misschien dacht wit nog even tegen te stribbelen: 37-32 (22×31), 32-28 (23×32), 38×36. Zwart speelde nu (14-20) en de vijfklapper (18×47) werd niet meer uitgevoerd. De computer suggereert zwart eerst nog (26-31) te spelen om daarmee de zesklapper (18×36) te realiseren.

Teamleider Harry Dekker bracht de stand op 3-1, maar eigenlijk had hij moeten verliezen.

Harry Dekker – Exuperry Mwenedata

Zwart speelt hier een voor de hand liggende zet: (30-34), 38-32 (17-21), 28-22 (24-30??), 35×24 (19×30), 32-28 (21×23), 33-29 (18×27), 29×9 met remise.

Vanuit de diagramstand had zwart gemakkelijk kunnen winnen door: (18-23), 38-32 (13-18), enz. Maar ook in het partijverloop miste zwart nog een kans. In plaats van (24-30×30) had (18-23) nog gemakkelijk gewonnen.

Vervolgens speelde Edwin van Hofwegen remise, maar daarna kwam SNA 2 toch op gelijke hoogte. Maurits Meijer verloor door een wel heel eenvoudige slagzet.

Pepijn Folgers – Maurits Meijer

In de diagramstand speelde zwart (23-29???) en gaf op na 22-18 en 35-30.

SNA 2 kon maar kort genieten van de gelijke stand. LDG creëerde met drie opeenvolgende overwinningen een niet meer te overbruggen voorsprong.

Allereerst won Hans Kolfoort met een fraaie slagzet:

Hans Kolfoort – Daan van Os

Zwart dacht misschien wel om met (27-31) groot voordeel te behalen, maar werd verrast door: 38-32! (31×42), 23-18 (12×23), 29×9 (20×27), 9-3 (22×33), 3×47 en zwart gaf op.

Vervolgens won Evert Bronstring zijn partij. Hij moest veel geduld opbrengen, maar in een al ver uitgedunde stand liet hij duidelijk het niveauverschil met zijn tegenstander zien.

Ten slotte mocht ook Hans Kreder in de feestvreugde delen. Zijn tegenstander beging een nogal opzichte fout, waarvan Hans dankbaar gebruik maakte:

Hans Kreder – Bertus Groot

In een stand, waarin niets aan de hand is, speelde zwart (18-23??). Natuurlijk volgde 33-28! en zwart gaat een schijf verliezen. Er volgde nog (14-20), 39-33 (20×29), 33×24 (6-11), 30-25 (19×30), 35×24 (11-17), 28×19 en de schijfwinst was een feit. Vijf zetten later was de partij afgelopen.

Daarmee was de stand gebracht op 10-4 voor LDG. Hein van Winkel kreeg de eer om het winnende elfde punt binnen te brengen. Dat gebeurde na een partij waar niet veel over te melden valt.

Uw verslaggever bracht de stand op 12-6, maar ik bracht helaas een oude wet in praktijk: “Het moeilijkste is om een gewonnen partij te winnen.”

Jelle van der Eng – André van der Kwartel

Zwart heeft een ideale stand die ‘alleen maar’ hoeft te worden uitgespeeld, maar op de 42^e zet ga ik in de fout. (Zie diagram.) Evert Dollekamp gaf na afloop direct aan dat ik niet (23-28) had moeten spelen, maar met (13-18) en (3-8) of (3-9) af had moeten wachten. Partijverloop: (23-28), 43-39 (13-18), 26-21 [Dit offer had ik gemist…] (27×16), 38-32 (18-23), 30-25

Door deze misser kwam er een complex eindspel op het bord, waarin ik alsnog een aantal kansen heb laten liggen.

Jelle van der Eng – André van der Kwartel

Het diagram geeft de positie na de 52^e zet van wit. De computer suggereert (45-50). 10-4 is nu verhinderd door(21-26) en (50-28). Dus 10-5. Een illustratie van de vele mogelijkheden die zwart nu heeft: (11-17), 14-10? (50-28), 37-31 (21-27), 10-4 (28-19!). Voer voor de eindspelpuzzelaars. Vanuit de diagramstand was het spelverloop: (21-26), 10-5 (11-16), [De computer kiest voor (3-9) en (11-17).] 14-10 (45-50?). De definitieve fout. De stand was nog steeds gewonnen na (22-28), 37-31 (26×37), 10-4 (49-32). Nu volgde: 37-31 (26×37), 10-4 en remise gegeven.

Hans Tangelder had de langste partij van de dag. Tot aan de 50^e zet had Hans duidelijk het beste van het spel, zonder dat er op enig moment duidelijk sprake was van winnend voordeel. Vanaf dat moment ging het echter steeds minder.

Hans Tangelder – Theo Tesselaar

Het is wits 50^e zet. Met 37-32 had wit zijn (lichte) voordeel kunnen behouden. Hij speelde echter 37-31 (16-21). [Zwart grijpt niet meteen zijn kans. (4-10) zou sterker zijn geweest.] 35-30? [Dit offer komt te vroeg. Eerst 19-14 geeft meer verdediging.] (34×25), 33-29 (11-16), 38-33 (25-30), 43-39? [Alweer had wit de stand gelijk kunnen houden met 19-14.] (4-10), 19-13 (18×9), 29-23 (10-14), 23-18 (22×13), 31×11 (16×7), 26×17 (14-19), 17-12 (7×18), 33-28 (18-23?) [Hier mist zwart een eenvoudige winst: (30-35), 39-34 (9-14) en de dreiging (18-23) is afdoende.] 28-22 (23-28), 22×33 (19-23), 36-31 (13-18), 31-27?? [Ik zag dit moment en vroeg mij af waarom wit niet 31-26 speelde. Dan is het offer 33-28 en doorlopen naar dam niet meer tegen te houden en maakt wit met zorgvuldig spel remise.] (9-13) en zwart won gemakkelijk.

Verslag: André van der Kwartel

Het tiental van het Leids Damgenootschap heeft zich met een gemakkelijke overwinning gerevancheerd voor de zware nederlaag in de vorige ronde. Het Rotterdamse Constant Charlois werd met 8-12 verslagen. Een overwinning die aantoonbaar ruim hoger had kunnen uitvallen.

Evert Dollekamp haalde het eerste punt binnen. Naar eigen zeggen in een partij waar niets op viel aan te merken, behalve dan dat hij op een gegeven moment zeer slecht kwam te staan. Hij bood remise aan en dat werd blij geaccepteerd. Edwin van Hofwegen zette LDG op voorsprong. Hij kwam in het verloop van de partij steeds beter te staan en dwong zijn tegenstander om ten koste van twee schijven door te breken naar dam. Het overblijvende eindspel werd moeiteloos gewonnen.

Uw verslaggever bevestigde nog eens zijn slechte vorm, waarin hij al vele maanden verkeert. In dit geval lukte het mij om eerst een gewonnen stand uit handen te geven en vervolgens in een gelijkwaardige stand een fatale blunder te begaan, waardoor ik de partij zelfs nog verloor.

André van der Kwartel – Soelinder Jagram

Zwart was zo vriendelijk om – na uitgebreide zetcontrole! – (10-14??) te spelen. Natuurlijk volgde: 37-31 (26×37), 32×41 (21×23), 34-29 (24×33), 39×10. In plaats van met (9-14) met een schijf minder verder te spelen, zag zwart kennelijk nog mogelijkheden om de witte dam af te vangen. Het zal hem nog lukken ook: (13-19!?), 10-5 (9-14). Ik weet achteraf niet meer hoeveel spoken ik heb gezien, maar een feit is dat ik enorm ga zitten knoeien. Een degelijke winstzet is hier 35-30. Het spelverloop was echter: 38-32 (18-22), 32-28 (22×33), [Zelfs hier kan ik het nog goed doen, als ik 43-38 speel.] 43-39??? (20-25), 39×28 (14-20), 5×23 (25-30), 35×24 (20×18) met gelijk spel.

Ik zal dit verslag niet verder ontsieren met de blunder waardoor ik uiteindelijk nog verloor.

Hans Kolfoort en Hein van Winkel speelden beiden een gelijkwaardige remise, waarmee de tussenstand op 5-5 kwam. Vervolgens bracht Evert Bronstring de stand op 6-6, maar eigenlijk had Evert moeten winnen. Hij heeft zelfs op twee momenten de winst gemist. Evert zelf wees mij op de 23^e zet, waarop hij een damzet kan nemen, die echter vergiftigd blijkt te zijn. Het gaat om het volgende moment:

Nirain Ghoerai – Evert Bronstring

Evert zag er hier maar vanaf de damzet te nemen: (24-30?), 35×22 (4-10), 28×19 (17×50), 31-27 (14×23), 27-22 (50×17), 34-30 (25×34), 40×18 (12×23), 21×1 (20-24), 1×20 (15×24) met schijfwinst voor wit.

Het spelverloop vanuit de diagramstand was: (17-22), 28×17 (11×22), 44-39 (8-13), 21-16 (6-11), 26-21?? en hier mist Evert een eenvoudige schijfwinst met: (22-28), 33×22 (18×27), 31×22 (23-29), 34×23 (19×26). Evert speelde (11-17) en de partij ging verder.

Op de 56^e zet miste Evert voor de tweede keer een simpele winst:

Nirain Ghoerai – Evert Bronstring

Wit speelde hier 34-30 en Evert overzag dat (45-50) onmiddellijk uit is: 30×37 (50×46). Na nog zeven zetten eindigde de partij in remise.

Maurits won gemakkelijk tegen een tegenstander die een nogal avontuurlijke partijopzet koos. Met wat zorgvuldiger spel had hij het Maurits daarmee heel wat lastiger kunnen maken.

Ratan Ganeshie – Maurits Meijer

Wit speelde hier 48-43, maar had zijn enthousiaste partij-opzet een vervolg kunnen geven met 28-22. Een aardige variant (puur voor het idee) is nu: (13-19), 33-28 (16-21?) 22-17 (11×33), 38×9 (3×14), 25-20. De computer kijkt natuurlijk niet naar dat soort varianten en komt met de volgende variant: (13-19), 33-28 (12-17), 36-31 (26×37), 41×32, enz. met enig voordeel voor wit.

In de partij werd wit na 48-43 langzaam maar overtuigend weggespeeld.

Hans Tangelder haalde het tiende punt binnen met een eenvoudige overwinning.

Harry Bishambar – Hans Tangelder

Na 36-31?? Volgde(13-18), 22×13 (3-8), 13×2 (20-25), 2×30 (25×21). Hierna had Hans geen moeite meer om de partij te winnen.

Ten slotte brachten Harry Dekker en Hans Kreder met volstrekt gelijkwaardige remises de eindstand 8-12 op het bord.

Verslag: André van der Kwartel

LDG heeft in de vierde ronde van de provinciale competitie met 6-6 gelijkgespeeld tegen De Hofstad Dammers, maar dat had ook een ruime nederlaag kunnen zijn.

LDG begon met een nederlaag doordat Frank Eektimmerman aan bord 1 verloor van Peter van Eck. De partij duurde 46 zetten, maar had op de 23^e zet al min of meer afgelopen kunnen zijn.

Frank Eektimmerman – Peter van Eck

Op de 17^e zet besloot wit op avontuur te gaan. Altijd prijzenswaardig, maar niet altijd verstandig.

28-22!? (9-13), 31-26?? (11-17??). Zwart mist hier een fraaie damzet met: (24-30!), 25x34A (19-24), 26×17 (13-19), 22×13 (11×31), 37×26 (23-29), 34×23 (19×46). Wit heeft nog een tegenactie: 33-28! (46×23), 13-9 (4×13), 35-30 (24×35), 44-40 (35×33), 38×9 (20-25), 9×20 (15×24) en als de rookwolken zijn opgetrokken staat wit twee schijven achter.

A; wit redt zich ook niet door anders te slaan: 35×24 (19×30), 25×34 (20-24), 26×17 en nu weer (13-19) enz.

Later in de partij ging het alsnog mis voor wit, merkwaardigerwijs weer ingeleid met de zet 28-22, waarna wit positioneel werd weggespeeld.

Ik speelde zelf remise, maar had daarbij niet over geluk te klagen.

André van der Kwartel – Frans Teijn

Niets aan de hand, als ik hier 32-28 speel, maar ik speculeerde nogal gemakkelijk over de mogelijkheid dat zwart (12-17??) zou spelen en speelde – weer eens zonder zetcontrole – 40-34?? Ik zag direct na mijn zet dat zwart de partij kan uitmaken met (19-24) en (16-21). Maar zwart verraste mij met een andere winstpoging: (16-21!?), 27×16 (18×38), 33×42 (12-17). De schrik sloeg mij even om het hart, want wit doet niets tegen de dreiging (17-21), (19-23) en (13×31). Maar na enig nuchter denkwerk ontdekte ik de reddende vierdelijnsregel: 37-32 (17-21), 16×27 (19-23), 29×18 (13×31), 32-28 (31-37), 42×31 (26×37), 28-22 en enkele zetten later remise.

Casper Remeijer bracht met een degelijke overwinning de stand op 3-3. De overige drie partijen werden remise. De partij van Harry Dekker kende wisselende kansen, maar bleef wel van beide zijden binnen de remisemarges. Over de partij van Peter van den Berg zijn geen bijzonderheden te melden. Maar Hans Tangelder had eigenlijk moeten verliezen.

Hans Tangelder – Nizaam Muradin

Zwart speelde hier (24-29?), 33×24 (19×30), waarna Wit zich uit de problemen kon werken door 40-35 (30-34), 22-18 (13×33), 38×40. Maar na (3-8) had zwart wit in onoverkomelijke moeilijkheden gebracht. Er dreigt (19-23) en 40-34 is verhinderd door (19-23) en (21-27). Wit moet dus wel 33-29×29 spelen en na (19-24×14) zal wit schijf 22 gaan verliezen.