Leids Damgenootschap

André van der Kwartel

In de vierde ronde van de competitie heeft het zestal van LDG met 5-7 enigszins fortuinlijk gewonnen van de damclub Den Haag. Drie remises en drie beslissingen, waarvan twee in het voordeel van de Leidenaren. Maar één van de twee winstpartijen had evengoed verloren kunnen gaan.

Van de twee remisepartijen van respectievelijk Evert Bronstring en Koos van Amerongen kan ik oprecht vermelden dat er weinig tot niets in te beleven viel. Voor de remisepartij van Casper Remeijer geldt dat niet. De computer signaleert in zijn partij geen bijzonderheden, maar dat betekent uitsluitend dat er geen abrupte grote verschillen zijn gemeten in de waardering van de stand in de partij. Het betekent niet dat er sprake zou zijn geweest van een saaie partij. Casper toont dat zelf aan in zijn uitgebreide commentaar op de partij dat kan worden nagelezen op Toernooibase.

De eerste overwinning werd behaald door Steven den Hollander. Hij kwam langzamerhand steeds beter te staan, maar op de 42^e zet maakte zijn tegenstander een opvallende fout.

Steven den Hollander – Frans van Eenennaam

Zwart staat al slecht maar kan zich met (2-7) en (11-17) nog enigszins verdedigen. Hij speelde echter (14-19?), 28-22! (26-31?), Zou zwart gedacht hebben dat hij naar 44 kon slaan? 22×24 (31×33), 29×38 en zwart stond een schijf achter.

De tweede winstpartij kwam op naam van Joop Burgerhout. Daarbij had hij het geluk dat zijn tegenstander op de 25^e zet niet de scherpste voortzetting koos.

Bas Baksoellah – Joop Burgerhout

Stand na de 23^e zet van wit.

(13-19!?). [Niet de sterkste zet. Degelijker is (23-28).] 24×13 (8×19?), [Dit had een schijf moeten verliezen, maar (18×9) had zwart ook nadeel opgeleverd.] 47-41?? Wit mist hier de mogelijkheid om een schijf te winnen met 38-33! Er dreigt 34-29 en 33-28 en op (23-28) volgt 26-21 en 31-27.

In het vervolg van de partij miste wit nog de kans op redelijk voordeel te krijgen, maar langzamerhand kwam de zwartspeler steeds beter te staan, uiteindelijk resulterend in de onderstaande gewonnen stand. Maar toen had het nog steeds mis kunnen gaan.

Bas Baksoellah – Joop Burgerhout

Stand na de 50^e zet van wit.

Zwart speelde hier foutief (23-29), 1×20 (25×14), 34×23 (46×19), 16-11A (19-23), 11-6 (23-1), 45-40 (1×45), 6-1 (14-19), 35-30 (33-39) en wit gaf op. Fraai gespeeld, maar bij A zat er een lek in de variant. Als wit eerst met 35-30 een schijf offert, is het remise.

Dit foutje is des te erger, omdat zwart in de diagramstand wel degelijk een directe winst voor het grijpen heeft: (33-39!!), 1×20 (25×14), 34×43 (46-28) en de rest is een kwestie van techniek.

Hans Kreder was verantwoordelijk voor de enige verliespartij van LDG. Hij was door een eenvoudig zetje een schijf achter gekomen, wist daarvoor compensatie te creëren, maar raakte die even snel weer kwijt. Toch deed zich in het eindspel nog een opgelegde kans voor om remise te forceren.

Hans Kreder – Harry Zandvliet

Stand na de 56^e zet van zwart.

Hans grijpt zijn laatste kans: 40-34 (29×40), 18-13 (40-45), 13×2 (45-50), 2×24 (50×11), 24-20 (14-19), 20-47?? Op het moment dat hij de remise in handen heeft, grijpt wit mis. Remise is: 20-15 en zwart doet niets meer tegen het opkomen van schijf 25. Nu volgde nog: (11-2), 47-36 (19-23), 25-20 (2-19) en zwart won.

Toegift

Als toegift nog een fragment uit mijn recente partij uit de onderlinge tegen Jack van der Plas. Ik had ten koste van een schijf een doorbraak naar veld 6 genomen. Jack zette daar een sterk centrum tegenover. Uiteindelijk kon ik dam halen en daarna won ik snel. De computer ontdekte echter op één moment toch een verrassende remise, die ik hierbij als opgave toevoeg: Hoe kan zwart in de diagramstand remise maken?

André van der Kwartel – Jack van der Plas

Zwart speelt en maakt remise

André van der Kwartel

Ook de tweede ronde van de landelijke competitie ging voor het tiental verloren. Op de 12-8 nederlaag tegen het eerste team van de Dam Combinatie Zaanstreek viel weinig af te dingen. Desalniettemin was het wedstrijdverloop spannend, omdat lange tijd een gelijkspel in de mogelijkheden leek te liggen.

Ik opende de wedstrijd met een remise onder het motto “André speelde 40 goede zetten en bood remise aan.” De werkelijkheid was, dat ik na de eerste drie zetten van mijn partij ineens helemaal geen zin meer had in een dampartij. Iets dat mij zelden of nooit overkomt. Ik koos dus voor een nogal vlakke opening en dat werd eigenlijk helemaal niets meer. Een partij om snel te vergeten.

Zaanstreek kwam op voorsprong door de nederlaag van Peter van den Berg.

Peter van den Berg – Ruud Holkamp

Stand na de 30^e zet van zwart.

Als wit hier voortzet met 48-42 (12-17), 42-37 en 40-34 blijft de stand nog steeds in evenwicht. Wit kiest echter een verkeerd plan: 36-31? [Zwart speelt het niet op zijn scherpst. Met (12-17) kan hij direct al een schijf winst afdwingen.] (24-29), 33×24 (20×29), 31-27 [Maar nu is dit pas de definitieve fout van wit. 40-34×34 had de stand gelijk gehouden.] (12-17), 39-33 (14-20) [Sterker is (8-12), maar het maakt niet veel meer uit.] 25×14 (19×10), 33×24 en wit gaf op.

Zaanstreek liep uit naar een 5-1 voorsprong door het onverwachte verlies van Edwin van Hofwegen.

Edwin van Hofwegen – Paul Teer

Stand na de 43^e zet van zwart.

Wit staat al wat minder, maar na zijn volgende zet was het snel afgelopen: 42-37?? (14-20!), 25×34 (17-22), 30×19 (22×44) en na nog enkele zetten gaf wit op.

LDG kwam terug in de wedstrijd dank zij een misschien niet geheel verdiende, maar niet minder fraaie overwinning van Joop Burgerhout.

Joop Burgerhout – Joop Wind

Stand na de 30^e zet van wit.

Wit staat moeilijk en zou er na (21-26) een hele klus aan hebben om remise te bereiken. Zwart speelde echter: (2-7??) en toen had Joop een verrassende actie in huis: 27-22 (18×27), 29×9 (4×13), 28-22!! [De grote verrassing] (20×29), 22×31 en wit stond een schijf vóór.

De partij was hierna sneller afgelopen dan verwacht: (19-23), 33×24 (14-20), 31-27 en zonder (20×29), 30-24 (29×20), 34-30 (25×34), 40×9 af te wachten, gaf zwart op.

Daarna kwam LDG op gelijke hoogte door de verrassende overwinning van Arjan Varkevisser tegen Wout Rijs.

Arjan Varkevisser – Wout Rijs

Stand na de 47^e zet van zwart.

De eerlijkheid gebiedt toe te geven dat zwart aanzienlijk beter staat. Maar wit heeft nog wel wat dreigingen in petto: 47-41! [Wit dreigt nu met 32-27 en (22-27) is verhinderd door 35-30 of 25-20.] (21-26!?) [Er zijn sterker zetten voor zwart, zoals (24-29).] 41-36 (13-19??) [Is hier sprake van onderschatting of een moment van ernstige onoplettendheid? In ieder geval volgde vernietigend:] 39-33 (28×39), 48-43 (39×48), 42-38 (48×31), 36×9 (26-31), 32-27 en zwart gaf op.

Deze overwinning bracht de stand op 5-5 en op dat moment leek alles nog mogelijk. Maar twee opeenvolgende, onnodige verliespartijen deden alle hoop ook weer even snel verdampen.

Eerst verloor Hans Kreder. In een volkomen gelijkwaardige stand overzag hij een toch niet al te moeilijk zetje.

Hans Kreder – Losseni Savane

Stand na de 41^e zet van zwart.

Wit moet rekening houden met de dreiging (16-21), waardoor een zet als 40-34 verhinderd is. Tegelijkertijd staat de zwarte voorpost op 29 wel erg geïsoleerd. Beide aspecten kunnen worden aangepakt door de zet 27-22! Wit dreigt nu om met 39-34 de zwarte voorpost op te peuzelen. Dus heeft zwart niet veel beter dan: (29-33), 38×29 (12-18), en omdat wit veld 27 niet mag sluiten wegens (18-23) en (9-13), is wit wel verplicht om te spelen: 39-33 (18×38), 33×42, waarna de stand weer geheel in evenwicht is.

Zo had het dus bij goed spel behoren te verlopen. Maar wit speelde: 39-34?? En na (11-17), wachtte hij het vervolg niet meer af: 34×23 (16-21), 27×16 (6-11), 16×18 (13×42), 37×48 (26×19) met schijfwinst voor zwart.

Daarna speelde zich het ‘drama van Maurits’ af.

Paul van der Lem – Maurits Meijer

Stand na de 31^e zet van wit.

Zwart staat iets prettiger en had zijn voordeel kunnen behouden met (3-8) met als mogelijk vervolg: 28-23 (13-19), 24×13 (8×28), 32×23 (9-13).

Het verbijsterende spelverloop was echter: (2-7?), 28-23 (13-19???), 24×13 (9×18), 23×1.

Wat Maurits hier overkwam (“damblindheid”) is dramatisch, maar bepaald niet uniek. Waarom zoiets gebeurt is niet altijd duidelijk. Zo heb ik zelf ooit eens een eenvoudige slagzet toegelaten omdat ik zó ver over het bord gebogen zat, dat ik mijzelf het zicht op de rechterbenedenhoek van het bord benam en daardoor even vergat dat veld zes onbezet was. Ook ken ik het verhaal van ons oud-erelid Wim Heemskerk die een diepe variant had doorgerekend en bij het uitspelen van die variant met de tweede zet begon. Hij was de eerste zet vergeten gaf daardoor gewoon twee schijven weg. Er zijn ongetwijfeld nog meer van dit soort verhalen te vertellen, maar voor degene die het overkomt zijn al die verhalen maar een schrale troost.

Het was al snel duidelijk dat LDG deze klap niet meer te boven zou komen. Hein van Winkel speelde een geruisloze remise en daarna verloor Jack van der Plas. De partij duurde zestig zetten, maar had al na dertig zetten min of meer beslist kunnen zijn.

Ruud Groot – Jack van der Plas

Stand na de 25^e zet van wit.

Zwart staat niet best, maar na (30-35) is het allemaal nog niet zo duidelijk. In de partij werd gespeeld (14-19?) en nu miste wit de fraaie zet 40-35! Zwart zit in onoverkomelijke problemen. (19-24) gaat natuurlijk niet wegens 25-20, maar ook (9-14) is verhinderd door: 35×24 (19×30), 34-29! en nu volgt op (30-35), 29-23 met schijfwinst voor wit. Zwart heeft dus niet anders dan (19-23), 35×24. Nu kost (23-29) weer een schijf omdat volgt: 34×23 (18×20), 25×14 (9×20) en 27×9. Maar ook (23-28) is verhinderd wegens: 24-19 (13×24), 37-32 (28×37), 33-28 (22×33), 38×20 (15×24), 27-21 (16×27), 31×4 of 2. Zwart heeft dus niet beter dan (16-21), 27×16 (23-29), enz. en blijft een schijf achter.

De partij ging later alsnog verloren door een langdurig volgehouden aanval van wit op de lange vleugel van zwart.

Hans Tangelder bracht de eindstand op 12-8 in het voordeel van Zaanstreek. Een verborgen hielslagje leverde een schijf- en later partijwinst op.

Dik Vermeulen – Hans Tangelder

Stand na de 43^e zet van zwart.

Dit is het voor wit fatale moment. Wit staat al minder maar kan met 30-25 de strijd nog gaande houden. Hij speelde echter: 34-29?? (17-21), 16×27 (13-19), 24×13 (18×9), 27×18 (12×25) en zwart stond een schijf voor.

Wim Zwinkels

Na twee overwinningen was de derde wedstrijd Scheveningen uit. De reis naar de Scheveningse speelzaal verliep voorspoedig. De boeren hadden de hofstad op hun trekkers reeds massaal verlaten zodat we onze teamgenoten niet hoefden te waarschuwen met het bericht: “Wij staan achter de boeren. Op de A4.”

Het tweede team van onze tegenstander wordt ‘bemand’ door vier kwieke dames die ons hartelijk verwelkomden. Omdat er toch genoeg tijd was toonde een sympathieke Scheveningse heer met pet nog wat fraaie damstudies aan ons, ondertussen in een bijzin vermeldend dat hij de wereldkampioen op remise had weten te houden. Daar konden wij overheen met de mededeling dat wij in ons team twee spelers hadden die de wereldkampioen op remise hadden weten te houden, al was dat in die andere denksport en betrof het alle drie simultaanpartijen. Robert, die aanvankelijk als toeschouwer zou komen, bleek ook op tijd zodat besloten werd hem aan bord 3 te posteren en Eelco tot non-playing captain te bombarderen.

De wedstrijd leek goed te starten voor ons met prima speelbare stellingen en Robert kwam zelfs een schijfje voor. Wel stond iedereen in bedenktijd flink achter op de vlot spelende dames.

Rond 22 uur zag ik uit mijn ooghoeken de dames van de borden 2 tot en met 4 met uitstekende hand zich naar bord 1 begeven. Ik vreesde het ergste voor de onzen maar het blijkt in de damsport zeer gebruikelijk om tegenstanders te feliciteren met een overwinning.

Quirinius had dus gewonnen. Na analyse achteraf bleek dat hij wederom in een soort Haarlemmer was getrapt, onopgemerkt door zijn tegenstandster. Die aanmoedigingsprijs bij de zomercompetitie voor twee keer in de Haarlemmer lopen was dus volstrekt zinloos geweest!

35-30 gevolgd door 29-24 door beiden gemist.

Daarna blunderde de tegenstander opzichtig een schijf:

42-37?? (18-23)

Nadat er met een mooi hielslagje nog een schijf buit was gemaakt, tikte Q. het geconcentreerd uit. Ook met twee schijven meer blijft het opletten:

Het woord is aan de maestro zelf: “Ik dacht hier eerst met (21-26) te winnen omdat wit moet zetten en dus geen meerslag vanaf 33 overhoudt. Maar wit wint met 45-40!! (26×28) 33×2 (35×33) 27-21 (16×27) 2×26!

Helaas werd de stand daarna weer gelijkgetrokken door de Scheveningers. Roberts tegenstander Hanny de Vaal kreeg via een hekstelling positionele compensatie:

Na de blunder (20-25??) volgde 33-28 (22×33) 27-21 met doorbraak naar dam, waarna er weinig eer meer te behalen viel. De dam werd nog wel gevangen maar ten koste van veel schijven. Dam plus 4 schijven tegen zwarte dam was tenslotte kansloos.

In mijn partij nam de bij LDG bekende Nel Lindhout een brutale voorpost, waar ik dacht van te kunnen gaan profiteren. Dat kon al sneller dan ik voor mogelijk hield:

Ik dacht dat 37-32 neer zou komen op ruil na (7-12) 32×21 (11-16) maar had even verder moeten rekenen om te zien dat 34-30 dan schijfwinst oplevert.

De voorpost werd opgelost door ruil en de partij leek gelijk op te gaan. Achteraf bleek de computer nog op tilt te slaan in de volgende stelling:

Ik speelde het logische 38-32 maar de schijven kunnen de doos in na (22-28) 32×23 20-25!! In de partij speelde zwart (22-27) waarna de druk op de witte stelling ook resulteert in schijfverlies. 34-30 was de aangewezen zet.

De computer gaf nogmaals een combinatie aan die zelfs in de analyse met Steven en Casper op donderdagavond gemist is. Ik geef hem hier als opgave na 34-30, dat na vele malen een goede zet hier helemaal foute boel is. Ik ben benieuwd wie hem ziet!

In de onderstaande stelling koos ik voor nog een schijfoffer 22-17 om naar dam te lopen (door Steven reeds per app aangegeven als de beste praktische kans), maar de computer geeft toch weglopen met 29-23 als beste, al zal dat bij goed spel ook wel winnen voor zwart.

Nel tikte het eindspel bijzonder gedecideerd uit. 4-2 achter maar gelukkig was onze rots in de branding Eric nog bezig een gewonnen stelling uit te tikken. Dat had anders kunnen zijn als Gerda van der Meijden in de onderstaande stelling na 40-34 (15-20!!) had gespeeld 25×5 (21-26) 5×23 (18×49) met een zwart in plaats van een witte dam.

De beslissing viel in onderstaande stelling:

Na (8-13) 34-29!

Helaas dus een lichte domper na 4-4. Maar goed gespeeld van de dames en slim om hun sterkste spelers aan 3 en 4 te plaatsen. Het sterke Rijnsburg maakte geen fouten en staat nu een matchpunt los.

André van der Kwartel

In de derde ronde van de provinciale competitie heeft het zestal van LDG gelijkgespeeld tegen het tweede team van Damlust Gouda.

Het was een ongewoon gezicht op de clubavond van LDG: de speelzaal was te klein om alle dammers te bevatten. Het zestal en het viertal speelden tegelijkertijd hun competitiewedstrijd en bovendien waren nog zeven van de overige leden van LDG gekomen om voor de onderlinge competitie wedstrijden te spelen. Het leverde de prettige sfeer op van een druk bezochte clubavond. (Het verslag van de wedstrijd van het viertal vindt u elders op deze website.)

De score voor het zestal werd geopend met een remise van Casper Remeijer, waarvan geen opzienbarende fragmenten getoond kunnen worden. Ik mocht zelf het tweede punt binnen brengen in een partij waarin de computer ook geen bijzondere momenten aangeeft.

Hans Kreder scoorde de derde remise, maar dat had ook best een overwinning mogen zijn. Ik begin met een fragment uit zijn partij, waarover ik mij afvroeg of Hans niet een kansrijker voortzetting had gemist.

Bouke Bruinsma – Hans Kreder

Stand na de 38^e zet van wit.

Hans speelde hier (9-13) en de computer geeft daar geen commentaar op. Maar bij het oppervlakkig naspelen van deze partij vroeg ik mij twee alternatieven af die ik een paar zetten door de computer heb laten uitspelen (met 1 minuut rekentijd per zet voor beide partijen):

A) (7-11) [Met de bedoeling om 37-32 te kunnen beantwoorden met (11-16). De volgende variant rolt uit de computer:] 39-34 (12-18), 34-29 (11-16), 29×20 (15×24), 43-39 (9-13), 39-34 (18-23) en zwart staat aanzienlijk beter.

B) In de diagramstand is ook een gewaagde directe actie mogelijk: (14-20), 25×23 (27-31), 30×19 (31×42). Op deze actie komt de computer met de volgende variant: 38-32 (42-48), [Wit kan de dam nu vangen met 47-42, maar dan loopt schijf 26 door.] 33-28 (7-11), 28-22 (48-31), 32-27 (31-36), 35-30 [Maakt (11-17) zinloos en op (12-17) volgt 23-18 en 19-13] (11-16), 47-41 (36×47), 30-24 (47×20), 19-14 (20-24), 22-18 (9×20), 18×7 (24-13) en er blijft een macro-eindspel over, waarin zwart toch wel de beste kansen lijkt te hebben met zijn schijven keurig aan de rand en veel witte schijven kwetsbaar midden op het bord.

Zo maar gratis en voor niets enkele bespiegelingen over deze diagramstand. Voor wat het waard is, maar vooral “ter leringhe ende vermaeck”.

Vanuit de diagramstand was het partijverloop als volgt: (9-13), 37-32 (13-18), 32×21 (26×37), 39-34 (17-21), 47-42!? (3-9!?). Met deze zet geeft zwart veel van zijn voordeel weg. Wit speelt namelijk 38-32 en 43-38, waarna de stand weer vrijwel in evenwicht is. In plaats van (3-9) had zwart moeten spelen: (21-27). De computer komt dan met de volgende variant: 33-29 (24×33), 38×29 (3-8), 29-24 (8-13), 43-38 (27-31), enz. De computer waardeert de zwarte stand alsof deze een schijf vóór staat.

In deze partij is dus waarschijnlijk de winst gemist. De partij van Steven den Hollander begon met een complexe opening, waarin de partijen met een bord vol schijven vast leken te lopen. Na de noodzakelijke grote afwikkeling bleef een stand over waarin Steven enig nadeel had, maar met een degelijke verdediging werden de remisegrenzen nergens overtreden.

Pas na deze vier remises viel de eerste beslissing, helaas in het nadeel van LDG. Hans Tangelder had lang stand gehouden tegen de sterkste speler van Damlust 2 en overzag op de 60^e zet een remisewending.

Hans Tangelder – Jochem Zweerink

Stand na de 59^e zet van zwart.

Wit speelde 38-32, waarna zwart de partij uitmaakte met (21-27), 32×21 (35-40), 34×45 (47-38), 25×34 (38×2). Wit gaf op.

In de diagramstand had wit remise kunnen maken door 34-29! En nu bijvoorbeeld: (47×24), 25×34 (24-2), 7-1 (14-20), 1-29 (20-25), 29-42. De zwarte dam kan de witte schijven niet aanvallen wegens 42-26 en zwart doet niets tegen de dreiging 42-48 gevolgd door 34-30, waarna een drie-om-één op het bord verschijnt.

Koos van Amerongen zorgde met een overwinning voor de eindstand 6-6. Twee aardige momenten uit zijn partij.

Kariem Droog – Koos van Amerongen

Stand na de 25^e zet van wit.

De computer signaleert hier een damzet voor zwart, die echter niet door zwart is genomen. Nu zijn computers niet zo geweldig slim en is Koos dat natuurlijk wel, dus in plaats van aan te nemen dat hier sprake is van een gemiste kans, gaan we wat dieper kijken. Eerst de damzet: (14-20!?), 25×32 (13-18), 30×19 (22-28), 32×23 (18×49). Tot zover kunnen veel dammers nog wel doorrekenen en dan zien we in gedachten een dam op veld 49 staan en een witte voorpost die ogenschijnlijk gemakkelijk kan worden opgepeuzeld. Maar toch is de dam niet goed. Wit speelt namelijk 45-40 en zet de dam daarmee vast. En dan blijkt het winnen van die voorpost ook al niet goed te zijn. Op bijvoorbeeld (9-13) volgt 31-27 (13×24), 38-32 en zwart is zijn dam kwijt en staat een schijf achter. Kortom: met deze dam haal je je allerlei ellende op je hals.

Het tweede fragment laat zien hoe zwart met een verrassend offer een gewonnen stelling op het bord brengt.

Kariem Droog – Koos van Amerongen

Stand na de 51^e zet van wit.

Spelverloop: (15-20), 34-30? [Veel meer verdediging geeft 42-37×47] (20-25), 30-24 (32-38!!), 42×33 (14-19!) [Een fraai (schijn)offer, gevolgd door zetdwang!] 24-20 (25×14), 29-24 (19×30), 35×24 (27-32), 33-29 (22-27) en zwart won overtuigend.

Eén opmerking kan nog bij dit fragment worden geplaatst: De computer geeft aan dat hetzelfde offer hier al erg sterk is: (32-38), 42×33 (27-32), gevolgd door (22-27) ziet er inderdaad goed uit.

André van der Kwartel

Het tiental van het Leids Damgenootschap is de landelijke competitie begonnen met een ruime nederlaag tegen De Waarddammers. Het verlies was op zichzelf niet verrassend. De Waarddammers behoort naar verwachting tot de kampioenskandidaten. Tegelijkertijd is het Leids Damgenootschap ten opzichte van het vorige seizoen verzwakt door het wegvallen van Evert Bronstring en Evert Dollekamp. Maar dan nog viel de nederlaag van 5-15 teleurstellend hoog uit.

De wedstrijd begon veelbelovend voor LDG. Edwin van Hofwegen profiteerde van een blunder van zijn tegenstander.

Pieter Trapman Sr. – Edwin van Hofwegen

Stand na de 27^e zet van zwart.

37-32?? Zwart liet zich dit cadeautje niet ontgaan: (24-30), 35×24 (13-19), 24×22 (17×48). Wit hield het daarna wel voor gezien.

De Waarddammers bracht de stand al snel op gelijke hoogte. Peter van den Berg overzag een iets dieper, maar toch ook niet al te moeilijk slagzetje.

Peter van den Berg – Peter de Hek

Stand na de 35^e zet van zwart.

Wit staat lastig, maar had zich nog kunnen verdedigen met 38-33. Na (25-30), 34×25 (23×43), 49×38 (18-23) zal hij het wel zwaar krijgen, maar het is altijd nog beter dan de zet die in de partij werd gespeeld: 49-43?? (18-22), 29×27 (7-11), 16×18 (13×44). Na nog enkele symbolische zetten gaf wit op.

De Waarddammers kwam op voorsprong door de nederlaag van Maurits Meijer. Hij had in zijn partij al langere tijd onder druk gestaan en overzag op de 39^e zet een verrassende finesse.

Maurits Meijer – Theo de Swart

Wit aan zet.

Wit staat onder druk, maar met 37-32 heeft hij nog verdediging. Maurits speelde echter 39-34? (13-18!). Er dreigt nu(24-29) en (27-31). Deze dreiging wordt niet weggenomen als wit 34-29 speelt. Wit speelde dus het voor de hand liggende 37-32 en werd ongetwijfeld verrast door: (26-31), 32×21 (23-28), 36×27 (28×48). Maurits pakte de dam nog af met 34-30 (48×25), 40-34, maar verloor snel.

De Waarddammers liep al snel verder uit. Hein van Winkel verloor door een blunder in het eindspel.

Henk Houweling – Hein van Winkel

Stand na de 50^e zet van wit.

Zwart kan hier direct remise maken met (44-49). Maar hij speelde (44-50??), 20-14 (50×6) en liet zich 27-22 (6×46), 10-5 (46×10), 5×1 niet meer bewijzen.

Vervolgens verloor Joop Burgerhout na een goede partij tegen Wim Kalis. Geen schande. Tot aan de 51^e zet hield Joop nog goed stand, maar toen sloeg de aanval van zijn tegenstander door. En dat was misschien niet nodig geweest.

Joop Burgerhout – Wim Kalis

Stand na de 50^e zet van zwart.

Spelverloop: 27-21A (29-34), 21-16B (33-39), 43-38 (39-44). Hierna ging de partij snel verloren voor wit. Bij A en B had wit zich wat taaier kunnen verdedigen:

B) De computer suggereert 35-30 en nu bijvoorbeeld: (34-30), 30-24 (40-44), 37-31 (44-49), 24-20 (49×36), enz.

A) Hier had wit beter direct kunnen doorbreken met 27-22 (18×27), 17-12 en nu bijvoorbeeld: (27-32), 12-7 (32×41), 7-1

Hans Kreder behaalde het derde punt voor LDG met een remise waarin zich geen bijzondere momenten voordeden. Dat geldt niet voor de tweede remise van de wedstrijd die op naam kwam van Arjan Varkevisser.

André de Raad – Arjan Varkevisser

Stand na de 42^e zet van wit.

Een gelijkwaardige stand in het klassieke spelgenre. Zwart kan de stand gelijk houden met (12-17), maar hij speelde (11-16?), 30-25 (6-11?) Een tweede fout. Ook hier had (12-17) nog meer verdediging gegeven. 35-30?? Maar wit ziet het ook niet erg scherp. Winst was geweest: 25-20 (24×15), 35-30 [Dreigt 30-24 en op (11-17) volgt 30-24 gevolgd door 27-21. Zwart heeft dus niet beter dan:] (23-29), 33×24 (11-17), 37-31 (26×37), 32×41 en wit zal gaan winnen. Na het foutieve 35-30 van wit volgde: (24×35), 25-20 (23-29×30) en de partij liep remise.

Harry Dekker behaalde met een gelijkwaardige remise het vijfde en laatste punt voor LDG binnen. De twee overgebleven partijen gingen verloren voor LDG. Eerst verloor Hans Tangelder. Hij had in zijn partij al langdurig onder druk gestaan en uiteindelijk resulteerde dat in een verloren vier-om-twee eindspel.

Ik mocht zelf de wedstrijd afsluiten. Helaas ook met een nederlaag. In mijn partij zijn twee opvallende momenten aan te wijzen.

Peter Hartog – André van der Kwartel

Stand na de 35^e zet van wit.

Een leerzaam moment: De benodigde zetcontrole moet niet alleen gaan over de vraag of de tegenstander na jouw zet een ‘zetje’ heeft, maar ook of jijzelf nog wel een goede zet over hebt. En daar ging het bij mij nu fout. Verstandig is hier (17-21×21), waarna de stand nog steeds gelijkwaardig is. 33-28 levert wit immers niets op, omdat zwart na 28×19 (15-20) speelt. In de partij speelde ik: (17-22??), 41-36 (22×31), 36×27. En hier realiseerde ik mij pas dat wit na (12-17) beschikt over 34-30 en 27-21. Een hele schrik, maar er is helaas geen alternatief voor (12-17). Wit nam deze drie-om-drie inderdaad en ik kon mij op een zware verdediging voorbereiden.

Het verrassende in dit fragment is overigens dat wit die drie-om-drie helemaal niet moet nemen. Veel sterker is 24-20×20. Omdat wit dan dreigt om met 34-29 en 27-21 een schijf te winnen kan zwart de schijf op 20 niet wegruilen en uiteindelijk zal dat resulteren in een winnende doorbraak voor wit. Bijvoorbeeld: (8-12), 20-15 (9-14), 34-30 (13-19), 30-25 enz.

Nadat ik op de 50^e zet al een duidelijke remise had gemist, overzag ik op 61^e zet mijn laatste remisekans.

Peter Hartog – André van der Kwartel

Zwart kan hier nog remise forceren met (22-28), 23×32 (47-41), 32-27 (41-36), 27-21 (36-9). Er dreigt (9-3) met remise. Op 8-3 maakt zwart remise met (9-18), 3×25 (18×45). Op 7-11 volgt toch 9-3! En dank zij de losse schijf op 40 is het dan remise. In de korte tijd die ik nog per zet beschikbaar had, heb ik dit detail in mijn berekeningen helaas gemist.

Eelco Kuipers

De tweede wedstrijd van het seizoen bracht ons tegen DOS Delft 2. De eerste thuiswedstrijd voor ons dus toch weer een spannend moment. Ten opzichte van de eerste wedstrijd speelde Robert in plaats van Daan.

Ook het eerste speelde thuis en met daarnaast nog een aantal potjes voor de interne was het gezellig druk.

Robert maakte dus zijn debuut en mocht gelijk aan bord 1 zijn kunsten etaleren. Wat de anderen de eerste wedstrijd al hadden ondergaan was natuurlijk het noteren! Gelukkig hebben we de partij van Robert kunnen reconstrueren voor de archieven. Degelijke partij van Robert op 1 blunder na die direct beslissend bleek te zijn. Zijn tegenstander voerde keurig een diepe combinatie uit waarmee we op een 0-2 achterstand kwamen.

Eelco aan bord 4 speelde zijn schijven allemaal het centrum in terwijl zijn tegenstander juist voor de randen koos. Heel goed Eelco een soort Mozes die de Rode Zee spleet hoorde ik na afloop! Zelf ervaar ik dat centrum toch vooral ook als een soort Europa bij Risk, niet te behouden. De zwarte stelling was steeds iets beter maar echte vorderingen maken lukte niet. Net op het moment dat de partij in remise leek te gaan eindigen gebeurde het volgende:

Stand na 53…19-24 van zwart

Ik dacht hier wit zal 54. 32-27 doen waarna zwart met 54…24-29 wel remise zal maken.

Wit speelde echter 54. 31-26 ? om met een schijfoffer naar dam te lopen. Er volgde 54…24-29 55. 26-21 17×26 56. 16-11 22-27 57. 32×21 26×6 en zwart won.

Na afloop is er nog een tijdje gekeken voor wit om met 56. 32-27 een tweede schijf te offeren maar dit lijkt toch ook te winnen voor zwart bij handig spel.

Tussenstand 2-2 daarmee en volop spanning. Op de borden 2 en 3 was er nog weinig over te zeggen (in elk geval voor ons):

Even later leken we toch de beste kansen te hebben toen het als volgt stond:

Maar ja schakers die om moeten gaan met dam?!?

Bij Quirinius op bord leek de winst te worden vergooid totdat duidelijk werd dat er middels een briljante combinatie de 2 punten toch nog veilig konden werden gesteld:

Stand na 54…33-39 van zwart

Het probleem voor wit is dat na 55. 25-20 39×48 56. 31-26 48×31 er een meerslag is waardoor het remise is. Quirinius vindt de oplossing voor dit probleem:

55. 25-20 39×48 56. 35-30 ! 34×14 57. 31-26 48×31 en nu zit de meerslag er niet meer in en won wit met 58. 26×05

Een 4-2 voorsprong dus met Eric aan bord 2 te gaan. Beide partijen hebben hier kansen onbenut gelaten:

Stand na 32. 43-38

Zwart had hier een schijf kunnen winnen met 32…24-30.

Vervolgens was het de beurt aan wit die had kunnen winnen in de volgende stand:

Stand na 57…22-27

Wit had hier als volgt kunnen winnen: 58. 24-19 14×34 59. 25-20 15×24 60. 35×25 27-32 61. 25-20 32-37 62. 20-14 36-41 63. 47×36 37-42 64. 14-37 42×31 65. 36×27

Je moet het allemaal maar even zien!

Op de toernooibase staat een uitgebreide analyse van deze partij: https://toernooibase.kndb.nl/opvraag/applet.php?kl=16&Id=8435&r=2&jr=20&wed=1200243

Dat de partij uiteindelijk in remise eindigde is daarmee misschien wel terecht. Voor ons betekende dit in elk geval de 2^e overwinning van het seizoen!

Na afloop heeft Steven met ons nog even de partijen doorgenomen, waarvoor dank!

De uitslagen nog even op een rijtje:

André van der Kwartel

De twee teams van LDG die uitkomen in de provinciale competitie hebben in de afgelopen ronde goed gescoord. Het viertal – dat bestaat uit vier schakers die sinds kort ook de damsport beoefenen – won zijn eerste wedstrijd in de derde klasse met 6-2 van een jeugdteam van Reeuwijk. Het zestal, dat uitkomt in de provinciale hoofdklasse won zijn tweede wedstrijd met 3-6 van De Hofstad Dammers uit Den Haag.

Het viertal

De drie winstpartijen waren het resultaat van grove blunders van de zijde van de Reeuwijkers die met zetjes van één zet diep door de Leidenaren werden afgestraft. Daar valt voor een analyticus weinig plezier aan te beleven. De enige verliespartij van LDG geeft echter wel aanleiding tot wat nadere beschouwing.

Maaike de Bruin – Quirinius van Dorp

Stand na de 31^e zet van wit.

Tot op dit moment is er nog niets bijzonders gebeurd en de stand is dan ook in evenwicht.

(3-9??), 27-21! (26×17), 28-22 (17×28), 34-29!??A (23×45), 32×1. Goed gezien, maar deze afwikkeling had niet meer dan remise moeten opleveren. Spelverloop: (45-50), 37-31 (24-30?B), 31-27 (11-16??C), en na 38-33 kon zwart opgeven.

B) Hier had zwart zich nog kunnen verdedigen met (50-45). Zwart dreigt nu met (24-29) de witte dam te vangen. Wit wil dat voorkomen. Een mogelijk spelverloop is: 31-27 (11-17), 38-33 (24-29), 33×24 (17-21), 27×16 (13-18), 1×23 (45×1). Zwart dreigt nu met (6-11). Wit kan nog spelen 16-11 (6×17), 24-19 (1-18), 19-14 (18-4) en zwart zal dit remise kunnen houden.

C) Dit is de definitieve fout van zwart, maar hij had hier nog remise kunnen maken door (50-28) en nu bijvoorbeeld: 43-39 (28×44), 38-33 (44×31), 36×27 (30-35), 42-38 [Let op dat wit niet 1-45 mag spelen wegens (13-18) en (6-11)] (2-7), 1×9 (35-40) en dank zij de schijven 6 en 11 kan wit de zwarte schijf niet afstoppen.

A) Zoals aangegeven had de combinatie met deze zet niet méér moeten opleveren dan remise, maar wit had hier de combinatie ook een winnende wending kunnen geven: 34-30! (24×44), 43-39 (44×33), 38×18 (13×22), 32×1 en zwart kan de schijfjes in de doos doen.

Het zestal

In de wedstrijd tegen De Hofstad Dammers werd het eerste punt gescoord door Harry Dekker na een partij waarin het evenwicht geen enkele keer werd verbroken.

Het tweede punt werd binnengebracht door Koos van Amerongen, maar dat hadden er ook wel twee mogen zijn. Op meerdere momenten in de partij liet Koos groot voordeel weglopen, maar het meest duidelijke moment deed zich voor op de 52^e zet:

Hans Jacobsen – Koos van Amerongen

Stand na de 52^e zet van wit.

(8-12?), 33-28 (24-29). Dit lijkt overtuigend, maar na 38-33 (29×38), 32×43 (23×21), 30-24×24 liep de partij snel remise.

In de diagramstand kan zwart gemakkelijk winnen door: (17-22), 27-21 (8-12), 21-16 (12-17), enz.

Na deze twee remise volgden drie overwinningen voor LDG. De eerste kwam op naam van Edwin van Hofwegen. Na een wederzijdse doorbraak naar dam, waarbij Edwin wat meer schijven overhield dan zijn tegenstander werd de winst – ondanks een kleine slordigheid onderweg – binnengehaald. Hieronder een aardig tactisch moment uit deze partij.

Frans Teijn – Edwin van Hofwegen

Stand na de 35^e zet van wit.

Zwart speelde hier (24-30!?) waarna volgde 38-33 (9-14), 39-34 enz. en wit was weer even onder de zwarte druk vandaan. Zwart had die druk kunnen handhaven door (24-29!). Wit heeft niet beter dan 39-33, want op 28-22 volgt (29-33) en hoe wit ook slaat, altijd volgt (16-21). Na 39-33 volgt (29-34) en na een zet van wit, bijvoorbeeld 28-22 volgt (23-29×30), waarmee zwart zware druk op de witte korte vleugel houdt.

Hans Kreder bracht de voorsprong op vier punten, ondanks dat hij na een eenvoudige winnende doorbraak geweldig begon te knoeien. De doorbraak is niet zo interessant om te laten zien, het geknoei des te leerzamer.

Hans Kreder – Bonne Douma

Stand na de 37^e zet van zwart.

Wit staat totaal gewonnen en hoeft met 35-30! de buit alleen nog maar op te halen. Drie voorbeeldjes:

A) (34-40), 45×34 (20-24), 4-15 (24×35), 34-30

B) (34-39), 38-33 (39×28), 4-15

C) (11-17), 30×39 (7-12), 4-18 (20-24), 18×9 (3×14) en wit staat drie schijven voor.

In de partij speelde wit het onooglijke 48-43?? waarna volgde: (23-28!?), 32×23 (19×28), 35-30?? Woorden schieten te kort: (11-17), 30×39 (17-22), 4×27 (28-32), 37×28 (26×48).Wit staat nog steeds een volle schijf voor, maar heeft zich wel onnodig veel problemen op de hals gehaald. In het partijverloop werd de stand steeds meer gelijkwaardig, maar verloor zwart alsnog door een blunder.

Hans gaf als verklaring voor zijn geknoei de ergernis over het feit dat zijn tegenstander in een totaal verloren positie bleef doorspelen. Ik herken dat, maar er bestaat nu eenmaal geen morele verplichting om op te geven. Sterker nog: iedere dammer (en schaker) kent wel voorbeelden uit zijn of haar eigen praktijk waarin verloren partijen werden gered en soms zelfs nog gewonnen. Dat is voer voor mooie verhalen die soms nog jaren later worden verteld. Het is maar net aan welke kant van het bord je zit.

Ik mocht zelf de stand op 2-8 brengen. Ik was zeer tevreden met mijn partij, maar de computer liet zien dat mijn tegenstander in het eindspel nog had kunnen ontsnappen.

Hugo Simons – André van der Kwartel

Stand na de 56^e zet van wit.

Zwart heeft een mooie stand op het bord die zichzelf lijkt te spelen, maar toch is nog steeds zorgvuldigheid vereist. Eerst het spelverloop: (22-28), 42-38 (18-22), 36-31A (27×36), 38-32 (26-31B) en wit gaf op.

B) Let op: niet (36-41) wegens 32×23 (41×32) en met 23-18 ontsnapt wit nog.

A) Op dit moment had wit zich nog aanzienlijk beter kunnen verdedigen: 38-33 (13-18) [op (27-32) kan volgen 24-20, 39-34 en 37×17] Maar nu kan wit spelen: 24-19 (14×23), 37-32 (27×29), 30-24 (29×20), 25×14. De winst voor zwart lijkt erg ver weg. In de partij heb ik deze mogelijkheid niet gezien.

De belangrijke vraag is dan: had ik deze mogelijkheid kunnen vermijden. Dat had inderdaad gekund, als ik in de diagramstand was begonnen met (18-23), 39-34 [Op 42-38 volgt (13-18)] (23-28), 42-38 (13-18), 36-31 (27×36), 38-32 (28-33), enz. Ook nu kan een lang eindspel volgen, maar dat ziet er gunstiger uit dan in de partij had kunnen ontstaan.

De wedstrijd werd afgesloten met een remise van Casper Remeijer. Hij deed er alles aan, maar kon het evenwicht niet doorslaggevend verbreken. De ongetwijfeld frustrerende eindstand van deze partij was:

Casper Remeijer – Krijn Toet

In deze stand werd remise overeen gekomen. Wit kan de zwarte schijven niet aanvallen. Op 6-11 of 6-17 volgt bijvoorbeeld (29-45) en (12-17) respectievelijk (7-11). Wit kan zijn dam niet terugtrekken naar bijvoorbeeld veld 50, want dan volgt (7-11) met remise. Als wit met zijn dam naar 1 gaat, speelt zwart (29-45) en wit komt niet verder. Ten slotte kan wit nog spelen: 36-31 maar dan volgt (29-18), 31-26 (18-29) en wit zit met dezelfde problemen.

Met enkele aanvullende opmerkingen in blauw van Hans Tangelder

Maurits Meijer – Hans Tangelder 2-0 Onderlinge 12-9-2019

1.32-28 18-23 2.34-29 23×34 3.40×29 20-25 4.37-32 15-20 5.41-37 19-24 6.45-40 13-18 7.40-34 9-13 8.50-45 17-22 9.28×17 11×22 10.31-26 14-19 11.44-40 10-14 12.49-44 6-11 13.46-41 5-10 14.37-31 3-9 15.41-37 11-17 16.47-41 22-28 17.33×11 24×33 18.39×28 25-30 19.35×15 14-20 20.15×24 19×50 21.11-6 50×17 22.31-27 7-11 23.26-21 17×26 24.6×17 12×21 25.38-33 18-23 26.42-38 26×42 27.48×37 10-14 28.27-22 13-19 29.32-28 23×32 30.38×27 21×32 31.37×28 8-12 32.41-37 9-13 33.40-34 19-24 34.34-29 24-30 35.43-39 16-21 36.45-40 12-18 37.37-31 18×27 38.31×22 30-35 39.29-23 35×44 40.39×50 13-19 41.33-29 2-7 42.50-44 7-11 43.36-31 21-26 44.31-27 11-16 45.22-17 16-21 46.27×16 26-31 47.17-12 31-37 48.16-11 37-41 49.11-7 4-10 50.44-40 10-15 51.7-2 41-47 52.2×24 47-38 53.40-35 38-43 54.12-8 1-7 55.23-18 43-25 56.28-22 14-19 57.24×13 25-3 58.13-19 3×13 59.18×9

3…20-25 Meestal weet je na een paar zetten al met welke kleur Hans speelt.

5…19-24 Een onvoltooide hek is minder slecht dan een hele. Maar ik zou het niet doen.

Stand na 7… 9-13

8.50-45 De vrije velden 45 en 40 zijn ideaal voor het Tegenspelen. Gemiste kans.

10.31-26 Juist!

11.44-40 Brengt zichzelf in de moeilijkheden.

11…10-14 Juist! Dwingt een verzwakking af.

13.46-41 De 2-om-2 naar 15 geeft zwart goed spel. Plus dat hij van de hekstelling af is. Ook de 3-om-3 met 33-29 naar 6 geeft zwart goed spel. Plus dat hij van de hekstelling af is.

Stand na 13… 5-10

14.37-31 De 3-om-3 met 32-28 naar 6 geeft zwart goed spel. Plus dat hij van de hekstelling af is.

16.47-41 Zwart kan nu uit de hekstelling ruilen. Maar veel beters was er niet.

Stand na 16. 47-41

16…22-28 Mooi gezien! Zwart bevrijdt zich uit de hekstelling en krijgt gewonnen spel.

22…7-11 Een typische Tangelder-zet. Met 18-22, x23 heeft zwart de touwtjes in handen.

23.26-21 Juist!

Stand na 25. 38-33

26.42-38 Maurits zou dit even kunnen laten staan. Voor het publiek of zo. 36-31 is helaas geen echte optie. Hoewel: tegen Hans weet je het maar nooit.

27…10-14 13-18 houdt de druk op de ketel.

28.27-22 Haalt de druk van de ketel. Een hele goede zet!

29.32-28 Juist!

Stand na 31. 37×28

Stand na 40…39×50

Wit heeft nu een mooi centrum. Als 36 op 37 zou staan heeft hij mooie kansen. Maar ja, als telt niet.

41…2-7 Liever met 1 naar 11 lopen.

Stand na 49.11-7

49…4-10 Hans speelt vaak zetten waar niemand anders over nadenkt. Na 49…41-46 50.44-40 faalt 14-20 vanwege 7-2!

53.40-35 In het eindspel zoveel mogelijk naar de rand

54…1-7 Hans speelt vaak zetten waar niemand anders over nadenkt.

56. 28-22 Speelt op de Coup Turc

57…25-3 Trapt erin

Stand na 58.13-19

Zo wil ik ook wel eens winnen. Een mooie zege van Maurits!

6 afvallige schakers luisteren dus nu al enkele maanden naar de Damgod (laten we deze Maurits noemen voor het gemak). Na wat oefening in de zomercompetitie op de zetjes en wat notatieoefeningen in de interne competitie was het vrijdag 20 september dan zover. Deze  1^e wedstrijd mochten we aantreden tegen DEZ uit Reeuwijk. Een jeugdteam waardoor we met een ingekort tempo zouden spelen en noteren in principe niet verplicht is. De Damgod die mee was op reis naar Reeuwijk heeft echter het noteren verplicht gesteld dus daar luister je dan naar. De voorbereidingen leken soepel te verlopen 4 van de 6 waren beschikbaar en met de volledig doordachte opstelling in de hand wat kon er nog gebeuren? Zoals altijd speelt Eelco alleen met zwart dus die was aan bord 4 gezet. Tactiek grootmeester Quirinius nam bord 1 voor zijn rekening terwijl de ervaring in de vorm van Daan en Eric  aan bord 2 en 3 zaten:

 

 

 

 

 

 

 

 

Hier ging het dus meteen mis. Bij dammen heeft het uitspelende team blijkbaar zwart aan bord 1! Dit is bij schaken precies andersom dus grote paniek gelijk! Gelukkig was de ontvangst in Reeuwijk prima en konden we met een kopje koffie even kalmeren. Als eerste was Daan klaar die met zijn beruchte flankspel vanuit de opening met een paar schijven aan de haal ging en vervolgens één van zijn schuiven kon kronen tot dam. Een 0-2 voorsprong en een goedkeurende blik van Maurits. De partij van Daan:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vervolgens was het de beurt aan Eelco die in de opening een schijfje won waarmee er gelijk een witte zeer gunstig op 15 kwam te staan. Er werden geen risico’s meer genomen en de partij werd rustig uitgeschoven. Een 0-4 voorsprong derhalve.  Maurits werd gek van vreugde en begon spontaan vuurwerk af te steken op het balkon. Na een korte interventie van de brandweer konden we weer verder:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De partij van Eelco voor de volledigheid:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eric bouwde zijn stelling zoals we van hem gewend zijn rustig op en kon op enig moment met een 3 om 3 ruil naar dam lopen. Zijn tegenstander verdedigde nog wel taai door de dam terug te winnen maar met 2 schuiven meer schoof Eric dit vakkundig uit. Eric kan duidelijk het best noteren:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een 0-6 voorsprong wie had dat gedacht! Als laatste bleef Quirinius over. In een werkelijk fenomenale partij had de witspeelster een fantastische combinatie. Het moet iets van een Coup Turc Philippe Royal zijn geweest. Echter werd de laatste zet van de combinatie de verkeerde kant uitgevoerd waardoor Quirinius uitstekende kansen op de remise bleef houden. Met dammen op het bord en weinig tijd werd er door een kleine misrekening toch nog een beslissende fout gemaakt waardoor het alsnog misging. Helaas maar de felicitaties ook zeker naar zijn tegenstandster die het met een fraaie combinatie wist af te maken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Al met al kon dit debuut met een 2-6 overwinning rekeningen op de goedkeuring rekenen van Maurits. Het bleef nog lang onrustig in het Denksportcentrum in Leiden alwaar de partijen nog even werden doorgenomen.

Rest mij Hans en Elly te bedanken voor de gastvrijheid. Succes met het opleiden van de kinderen, een heel mooi initiatief!

De uitslagen nog even op een rij:

r 20-09-2019	DEZ Reeuwijk	–	Leids Damgenootschap 2		2	–	6
	Maaike de Bruin (527)	–	Quirinius van Dorp		2	–	0
	Willem Slappendel (365)	–	Daan Binnendijk		0	–	2
	Lennard Verduijn	–	Eric van t Hof		0	–	2
	Sean Turina	–	Eelco Kuipers		0	–	2

 

Verslag van André van der Kwartel

Het zestal van LDG is de competitie in de provinciale Hoofdklasse enigszins teleurstellend begonnen. Tegen ADC uit Alphen aan den Rijn kwamen de Leidenaren niet verder dan 6-6. Er was wat meer verwacht omdat de gemiddelde teamrating van ADC meer dan 100 punten lager lag dan dat van LDG. Maar als die redenering consequent wordt gevolgd, kunnen we de competitie net zo goed schriftelijk afdoen. Gelukkig moet er voor de punten worden gespeeld en dat leverde een aantal boeiende partijen op. Achteraf blijkt dat LDG wel degelijk de betere kansen heeft gehad.

De partijen aan de hoogste twee borden gaven geen bijzonderheden te zien. Ik had de indruk dat de partijen vooral veel respect voor elkaar hadden. Zelfs in de partij van Hans Tangelder kon de computer geen spannende momenten aangeven. Wel signaleerde de computer een moment waarop de remise wat sneller had kunnen worden overeengekomen:

Hans Tangelder – Kenny Kroon

Stand na de 39e zet van zwart.
Wit speelde hier 37-31, maar een verrassende actie zou zijn geweest: 22-18 (13×22), 35-30 (25×43), 32-27 (22×33), 49×7. Een fraaie actie, maar helaas onvoldoende voor de winst.

Bij de stand 3-3 mocht ik LDG op voorsprong zetten. Ook in mijn partij gebeurde niet veel spannends, maar ik had zo langzamerhand wel een uitstekende stand opgebouwd. Het bleek gelukkig niet nodig te bewijzen dat die stand ook te winnen zou zijn:

André van der Kwartel – Martijn de Vries

Stand na de 44e zet van wit.
Wit staat voortreffelijk en dreigt tegelijkertijd met een zetje. (8-12??) Zwart ziet het niet. 37-31 (26×37), 27-21 (16×27), 28-22 (27×18), 38-32 (37×28), 33×15. Enkele zetten later gaf zwart op. Het zetje is bekend als “het zetje van Weiss”.
In de diagramstand kan zwart met (8-13) het zetje eruit halen, Grappig is dat zwart met (3-9) het zetje ook kan toelaten. Als wit dan dezelfde afwikkeling neemt, moet hij vanwege de meerslagregel nog steeds naar veld 15 slaan, waarna zwart (9-14) speelt en de stand remise houdt.

Hans Kreder had LDG definitief op winst kunnen zetten, maar miste tot twee keer toe een aantoonbare winst. De eerste keer was op de 27e zet.

Thomas van der Klis – Hans Kreder

Hans speelde hier (7-11!?) en dat ziet er dreigend genoeg uit. Spelverloop: 43-39 (17-22), 28×17 (11×22). De schijfwinst lijkt binnen voor zwart, maar wit heeft nog een verdediging: 38-32 (27×38), 42×33 (13-19), 24×13 (8×28), 36-31! Zwart moet zijn schijf winst weer inleveren. Er dreigt 31-27 en dat volgt ook op (28-32). In de partij speelde Hans (20-24), waarna een gelijkwaardige stand overbleef.
In de diagramstand had Hans winst kunnen forceren door (18-22!). 38-33 is nu verhinderd door (27-32) en (13-19). Dus zal moeten spelen: 43-39 (22×33), 39×28 en nu pas (7-11). Wit heeft nu niet veel beter dan 38-32 (27×38), 42×33. Maar dan volgt (17-22×22) en wint zwart een schijf met (13-19).

Hans zou op de 44e zet een tweede kans krijgen.

Thomas van der Klis – Hans Kreder

Hans speelde hier (23-28) en na 39-34×43 (22-28!?) [(13-19×9) was nog aanzienlijk sterker] vervlakte de stand snel.
In de diagramstand had zwart een zogeheten stille zet moeten spelen: (2-7!). Wit heeft nu geen mogelijkheid meer om verdedigende ruilen in de stand te houden. Bijvoorbeeld: 39-34 (23-28). Wit heeft nu geen goed tempo. Dus 33-29 (28-32), enz. Een tweede voorbeeld: 30-25 (13-19×9) en wit heeft geen goede zet meer. Op 39-34 volgt weer (23-28) enz.

Daarmee was het gelijkspel een feit, want het was al langer duidelijk dat Steven den Hollander zou gaan verliezen. De basis van dat verlies lag in een wat al te groot enthousiasme om er een complexe partij van te maken.

Martijn van der Klis – Steven den Hollander

Stand na de 18e zet van wit.
Zwart kon de verleiding niet weerstaan om met de zet (16-21) de spanning op te voeren, maar de computerwaardering van de stand verschuift na deze zet van ‘gelijkwaardig’ naar ‘nadelig’ voor zwart. De computer adviseert: (18-23), 32×21 (16×27) met een gelijkwaardige stand. Na (16-21) zal zwart niet aantoonbaar verloren staan, maar in de praktijk kwam zwart het opgelopen nadeel niet meer te boven.