Leids Damgenootschap

André van der Kwartel

Op 31 augustus werd de 30^e editie verspeeld van het Zilveren Ooievaar Toernooi. In het verleden werd dit toernooi jaarlijks georganiseerd door de damclub Den Haag. Nadat dit toernooi een aantal jaren van de damkalender was verdwenen, besloot de Stichting The Hague Open deze traditie met ingang van 2019 nieuw leven in te blazen.

De opzet van het toernooi is dat er door de deelnemende teams (viertallen) in slechts drie (rapid) ronden een volledige competitie wordt gespeeld. Dit wordt gerealiseerd door te spelen volgens het zogenaamde VOS-systeem. Hierbij spelen in één wedstrijd de leden van één team tegen leden van verschillende andere teams. Dus bijvoorbeeld: de eerste speler van LDG speelt tegen de eerste speler van Den Haag. De tweede speler van Leiden speelt tegen de tweede speler van Dordrecht, enz. Op die manier komen alle teams elkaar in wisselende samenstellingen tegen. Hoewel er een zekere geluksfactor bij komt kijken, is het toch een aardige manier om in een beperkt aantal rondes een competitie te spelen, waarin alle teams elkaar op de een of andere manier tegenkomen.

Aan het toernooi namen zestien teams deel, naar sterkte verdeeld over twee groepen van acht. Het Leids Damgenootschap speelde in de sterkste groep en bereikte daarin de derde plaats achter Den Haag 1 en IJmuiden, maar vóór de teams van respectievelijk Dordrecht, Haarlem 1, Haarlem 2, CEMA/DVZ en Hilversum. Overigens moet hierbij worden vermeld dat het Leidse team door allerlei omstandigheden met slechts drie spelers naar Den Haag was getogen. Gelukkig waren Jan Kok (Den Haag) en Ron Tielrooij (Haarlem) bereid om als invaller de vierde plek op te vullen. Jan Kok speelde een partij remise en wist een partij te winnen en ook Ron Tielrooij leverde een bijdrage aan het Leids succes met een remise.

Een paar technische fragmenten ter verhoging van de feestvreugde:

Zoals verwacht mocht worden behaalde Casper de hoogste score van het team: 5 uit 3. Ook in rapid partijen heeft hij de tijd om de notatie bij te houden. Daarom kan ik uit ieder van zijn drie partijen een fragment laten zien:

Martijn van Gortel – Casper Remeijer

De witspeler maakt hier een nauwelijks zichtbare fout die onmiddellijk door Casper wordt afgestraft: 33-28? (24-30!), 35×24 (19×39). Wit staat voor een keuze uit twee kwaden. Slaan met schijf 43 verliest een schijf door (26-31), 28×19 (31×22) en de schijf op 19 gaat verloren. In de partij koos wit dan ook voor de andere mogelijkheid: 28×19 (13×24), 43×34 . Maar nu krijgt hij te maken met een onhoudbare aanval op zijn korte vleugel: (24-30!). Wit accepteerde nu schijfverlies door 32-28 te spelen. Als hij wegloopt met 34-29, schuift zwart door met (30-35) en breekt door naar dam.

Ook de tweede ronde leverde een overtuigende winst op voor Casper. Maar toen ik aan de computer vroeg of zijn tegenstander zich niet beter had kunnen verdedigen, kwam daar een verrassend antwoord op.

Casper Remeijer – Nico Knoops

Zwart aan zet.

Wit heeft een dreigende aanval op schijf 24 en in de partij komt die er helemaal uit:

(3-9!?), 44-40 (9-14), 43-39 (14-19), 34-30 (7-11), 39-34 (11-17), 49-43 (17-22), 43-38 en de schijfwinst is gerealiseerd.

Toch had zwart zich in de diagramstand beter kunnen verdedigen en wel door: (10-14!).

34-29 wordt nu verrassend weerlegd door (27-32), 29×9 (32×41), 36-31 (3×14), 47×36 (14-20), 25×14 (13-19), 14×23 (18×47). 34-29 voorbereiden met 37-31 gaat niet wegens (24-30!), 35×24 (14-19).

Na (10-14) lijkt de aanval van wit op schijf 24 niet door te slaan. Bijvoorbeeld: 42-38 (5-10), 34-29 (3-9), 29×20 (10-15), enz.

In de derde ronde speelde Casper remise. Hij koos voor een verrassend zetje, maar had beter rustig verder aan zijn stand kunnen bouwen.

Jesse Bos – Casper Remeijer

Casper kon de verleiding niet weerstaan om 34-29 te beantwoorden met (17-22!?), 28×30 (25×45). Dat gaat soms goed, maar in dit geval had zwart te weinig verdediging en wit te degelijke formaties om winnend voordeel te verkrijgen.

Zwart had na 34-29 beter kunnen vervolgen met (12-18). Het ziet er dreigend uit, maar bij goed spel houdt wit remise.

Hans Tangelder (2 uit 3) had zijn partijen ook genoteerd, maar kon er achteraf maar één reconstrueren. Helaas alleen van zijn enige verliespartij. Hieronder het beslissende fragment.

Hans Tangelder – Gerard de Groot

Hans speelde hier 39-33 en gaf na (17-22), 27-21 (18-23), 49-44 op.

In de diagramstand had Hans remise kunnen forceren door: 47-41 (36×47), 27-21 (47×50), 21×1 (18-22), 1-45 en de dreiging 25-20 verzekert de remise.

Zelf scoorde ik 4 punten in 3 ronden.

In de eerste ronde behaalde ik een gemakkelijke overwinning:

Jaap Langerak – André van der Kwartel

Wit aan zet.

Een eenvoudig zetje dat iedere dammer een keer gezien moet hebben: 48-43?? (24-29), 33×24 (23-29), 24×33 (14-20), 25×23 (18×47) en wit gaf op.

In de tweede ronde had ik het geluk te winnen door tijdsoverschrijding van mijn tegenstander. In de derde ronde maakte ik het mijzelf onnodig moeilijk, waardoor ik in tijdnood een verrassende remise miste:

André van der Kwartel – Simon Rompa

Wit aan zet.

In tijdnood meende ik te zien dat wit vast zou lopen en daarom koos ik voor het kansloze 31-27, 28-23, 38-32 en 33×11. Maar dat kon ik enkele zetten later opgeven.

Wat had ik gezien en wat had ik moeten zien?: 39-34 (2-7), 34-29 (7-12), 29-23A (19-24), 31-26 (25-30). Ik dacht dat wit hier kon opgeven, maar had ik maar één zet verder gekeken: 32-27! (21×43), 26-21 (17×26), 28×8 met remise.

A) Hier direct 31-26 verzekert wit ook van de remise.

Hierbij nodigt LDG u van harte uit om mee te doen aan het open Leids sneldamkampioenschap volgende week donderdag 5 september 2019.

Wat: open Leids sneldamkampioenschap

Wanneer: 20:00 uur, donderdag 5 september 2019

Waar: Denksportcentrum Leiden, Robijnstraat 4

Speeltempo: 5 min. + 3 s/zet

Toernooivorm: 7 rondes Zwitsers

Kosten: gratis

Aanmelden: vrij inloop, aanmelden niet nodig, gaarne voor 20:00 uur aanwezig zijn

Marc Bremer schitterde gisterenavond door afwezigheid, maar heeft wel door niet te spelen zijn eerste plek veiliggesteld. Met een indrukwekkend eigenmoyenne van 1,800 en een totaalmoyenne van 1,614 heeft Marc met een ruime marge de zomercompetitie gewonnen. Op de tweede plaats is geëindigd Casper Remeijer met een score van 1,425 en op de derde plaats Koos van Amerongen met een score van 1,401. Cruciaal was de mooie overwinning van Marc op Casper van vorige week. Zie ook de analyse van Casper op Toernooibase.

Marc heeft met zijn indrukwekkende overwinning een leuk prijsje gewonnen. Dit jaar kent de zomercompetitie voor het eerst prijswinnaars, waarbij iedereen kans maakt op een prijs met ratingklassementen en juryprijzen. Alle prijswinnaars op een rijtje:

• Marc Bremer, winnaar zomercompetitie
• Maurits Meijer, winnaar ratingklassement t/m 1150
• Dick den Ouden, winnaar ratingklassement t/m 1000
• Daan Binnendijk, beste dammende schaker
• Marco de Leeuw, grootste opwaartse ratingoverwinning
• Arjen de Mooij en Evert Dollekamp, mooiste blunder
• Quirinius van Dorp, troostprijs

Marco leidde voorafgaand aan de laatste speelavond het ratingklassement t/m 1150 met een ruime marge op Maurits (1,278 vs. 1,094), maar moest door twee nederlagen de overwinning aan Maurits laten die de laatste avond twee keer wist te winnen. Gelukkig voor Marco (1123) stond hij ook bovenaan het klassement van de grootste ratingoverwinning met een knappe overwinning op Evert Bronstring (1275, 152 rating verschil) en kwamen er de laatste avond geen blauwe overwinningen meer bij. Marco bezet overigens ook de derde plaats in dit klassement door ook de andere Evert, Evert Dollekamp (1253, 130 verschil), te verschalken.

Door de mooie deelname van een contingent enthousiaste, dammende schakers heeft de jury besloten ook een prijs uit te reiken aan de beste dammende schaker naast de aangekondigde ratingsklassementen en grootste ratingoverwinning.
Het aanbod aan mooie combinaties was enigszins teleurstellend en dus heeft de jury, bestaande uit Steven den Hollander en Casper Remeijer, de mooiste blunder uit het grote aanbod blunders beloond met een juryprijs. Deze ging naar Arjen de Mooij en Evert Dollekamp voor een wederzijdse blunder.

Arjen staat op de foto hierboven verloren, maar heeft zojuist 36-31 gespeeld om de dam van Evert te vangen. Evert slaat echter 27×36!, waarop Arjen Evert duidelijk maakt dat dat een onreglementaire zet is door “Je moet hierheen slaan.” te zeggen en naar veld 30 te wijzen. Dus Evert slaat braaf 26×30 en na 47×9 4×13 35×24 werd het remise. Beide spelers misten totaal de slag 26×15 waarna de witte dam gevangen wordt door 47×9 4×13 en zwart makkelijk wint.

De troostprijs gaat naar Quirinius die niet één maar maar liefst twee keer in het Haarlemmerzetje is gelopen. Hiervoor krijgt hij een mooi Haarlems aandenken om hem te helpen herinneren:

Zoals Peter tijdens de prijsuitreiking terecht opmerkte had dit natuurlijk eigenlijk een Haarlemmersetje moeten zijn met een tweede exemplaar erbij.

Tot slot nog een combinatierijk fragment van de laatste speelavond. In onderstaande stand is Marco aan zet tegen Casper. Wit staat beter door zijn centrumcontrole en doordat de zwarte korte vleugel speelvrijheid mist.

Casper Remeijer – Marco de Leeuw

Marco speelde hier 31. … 11-16, werd verrast door de dreiging 32. 38-33, raakte de kluts kwijt en speelde 32. … 4-9?, waarna Casper damhaalde middels 33. 24-19 13×24 34. 28-22 17×28 35. 33×4 24×35 36. 4×31 en later won. De slotstand is ook aardig met een leerzaam geintje waardoor Marco niet door kan breken, zie de partij op Toernooibase. Beter was het om in de diagramstand 31. … 3-9 te spelen. Als wit dan 38-33 speelt, kan zwart na 9-14 de schijfwinst met 28-22 17×28 33×31 beantwoorden door met 14-19 schijf 24 te winnen. Opvangen met 40-35 19×30 35×24 mag dan niet, omdat zwart voorbereidt met 12-17 en 4-9 en daarna schijf 29 er tussenuit haalt.
Na 31. … 3-9 kan wit beter 32. 28-23 spelen en toen kwam mijn computer tot mijn verrassing met de zet 32. … 2-8 op de proppen. Dit is een zeer a-positionele zet die een mens niet snel zal spelen, maar de computer ziet natuurlijk dat de logische zetten 9-14 en 17-22 verhinderd zijn. Het idee is het hetzelfde, maar de combinatie na 32. … 9-14 is het fraaist: 33. 23-19 14×23 34. 36-31 27×36 35. 26-21 17×26 36. 46-41 36×47 37. 49-44 47×33 38. 39×6!
32. … 2-8 heeft ook nog een andere functie en dat zien we na de logische zetten 33. 39-33 17-22 34. 46-41 9-14. Wit is nu verplicht tot 35. 41-37, omdat het volgende dreigt: 13-19! 24×2 25-30 2×32 30×46 met winst voor zwart.

De eindstand vind je hier en de partijen voor zover ingevoerd zijn op Toernooibase te vinden. Tot volgend jaar!

André van der Kwartel

Van 14 tot 20 juli vond in het sportcomplex van de Erasmus Universiteit het jaarlijkse Rotterdams Open damtoernooi plaats. Het toernooi kende 128 deelnemers, waaronder twaalf internationaal grootmeesters. Ook drie Damgenoten deden mee: Steven den Hollander. Hans Tangelder en Hein van Winkel. Hans eindigde op de 26^e plaats met 11 uit 9. Steven eindigde ongeslagen op de 38^e plaats met eveneens 11 uit 9. Hein kwam op plaats 106 terecht met 7 uit 9.

Het is gebruikelijk bij dit type toernooien dat in de eerste rondes spelers met een hoge rating worden gekoppeld aan spelers met een duidelijk lagere rating. Die geleide loting leidde er dit jaar toe dat Hans Tangelder in de eerste ronde ‘mocht’ aantreden tegen Alexander Georgiev. En Hans had voor een kleine sensatie kunnen zorgen….

Alexander Georgiev – Hans Tangelder

Stand na de 32^e zet van wit.

In de partij volgde: (13-19??), 32×23 (19×28), 42-38 (31×42), 39-34 (28×39), 34×43 (42×24), 30×10 en Hans kon enkele zetten later opgeven.

In de diagramstand had Hans echter ook een verrassende remise-combinatie uit kunnen halen: (17-21!!), 26×10 (16-21!!), 37×17 (28×48), 17×28 (48×5) en wit heeft dan nog geluk: 30-24 (x), 33-28 (x30), 35×24 met remise. Juist van Hans hadden de meeste van ons Damgenoten verwacht dat hij zo’n slagzet er wel uit had kunnen halen.

Ook Hein van Winkel had in die eerste ronde een opvallend resultaat kunnen boeken, maar in een gelijkwaardige stand tegen Andrew Tjon A Ong beging hij een kleine slordigheid:

Andrew Tjon A Ong – Hein van Winkel

Stand na de 41^e zet van wit.

Na bijvoorbeeld (3-8) is de stand vrijwel in evenwicht. Maar Hein kwam op de onzalige gedachte om (17-21??) te spelen. Nu volgde een eenvoudig, maar toch wat verborgen zetje: 47-42 (36×47), 42-37 (47×33), 39×26 en Hein gaf op.

Zoals hierboven al aangegeven, geniet Hans Tangelder een zekere bekendheid voor het uitvoeren van verrassende slagzetten. Maar hij kan ook winnen met subtiele zetjes.

Hans Tangelder – John Moens

Stand na de 24^e zet van wit.

De toeschouwer krijgt de indruk dat zwart de witte dreiging totaal niet ziet: (12-18??), 34-30!! Geen spektakel, maar de stand is wel gelijk uit. Zwart kan niet laten slaan, want op grond van de meerslagregel moet zwart met schijf 14 slaan, waarna wit op dam komt met 25×5. Op (13-19) volgt 28-23 (19×39), 30×19 (14×23), 25×5. Behalve dat wit een dam heeft, gaat ook schijf 39 nog verloren. Zwart speelde nog (18-22) en (4-9) en gaf toen maar op.

Een enkele keer had Hans niet over geluk te klagen. Wat te denken van het onderstaande fragment?

Thomas Wielaard – Hans Tangelder

Stand na de 12^e zet van wit.

Twee sterke dammers die beide een zetje over het hoofd zien. Altijd weer bijzonder: (17-21??), 37-32?? Beide spelers overzien: 31-26! (21×23), 26-21 (16×27), 34-30 (25×34), 40×16 en wit verovert de zwarte schijf op 27.

Later in de partij zou Hans ook nog ontsnappen uit een stand die positioneel helemaal verloren was.

Hans had trouwens in dit toernooi wel vaker geluk. Wat te denken van het volgende fragment:

Hans Tangelder – Olga Balthazy

Stand na de 37^e zet van zwart.

46-41? [Misschien geeft 47-41 meer verdediging omdat (23-28) dan direct wordt beantwoord met 37-32.] (7-11!?) [De interessante vraag is of zwart hier een schijf had kunnen winnen. Met behulp van de computer kom ik na (23-28) tot de volgende scherpe spelgang: 39-34 (18-23), 34-30 en nu zijn er twee acties voor zwart mogelijk die beide winnend lijken:

A) (13-19), 24×13 (27-31)

B) (14-20), 24-19 (13×24), 30×19 (23×14), 38-32 (27×38), 43×23 (20-24), 49-44 (14-20), 35-30 (24×35).

Het gaat wat ver om in dit verslag de diagramstand grondig uit te analyseren, maar mijn voorlopige indruk is dat zwart hier de winst heeft gemist.

Steven den Hollander won na een complexe partij van Harry Clasquin. Hieronder de stand na de 31^e zet van zwart.

Steven den Hollander – Harry Clasquin

47-42!? [Sterker lijkt 31-26 omdat daarmee (23-29) niet speelbaar is wegens 28-23.] (4-9?) [Zwart komt nu in het nadeel. Zoals gezegd had zwart zich hier kunnen verdedigen met (23-29). Een enkel voorbeeld: 42-37 (17-21), 44-40 (21-26) en nu wordt 28-23 enz. beantwoord met de plakker (16-21). Ook de afwikkeling na (23-29) moet even bekeken worden: 28-23 (19×26), 30×10 (17-21), 25×14 (21×34), 33×24 (15-20!), 24×15 (34-39), 44×33 (13-19), 14×23 (18×47)] 31-26 (17-21), 26×17 (12×21), 42-37 (8-12), 44-40 (12-17), 39-34 (7-11) [De zwarte stand was al reddeloos verloren, maar nu volgt ook nog eens een winnend offer:] 27-22 (18×27), 34-29 (23×34), 40×29 (13-18), 45-40 [Wit kan al met 28-23 enz. een winnende afwikkeling nemen, maar dan kan zwart met de schijf op 39 nog op dam komen. Waarom al die moeilijkheden toelaten? De winst loopt niet weg.] (9-13), 28-23 (19×39), 30×8 en zwart gaf op.

Tot slot een leerzaam fragment uit een partij van Hein van Winkel

Marianna Fedorova – Hein van Winkel

Stand na de 39^e zet van wit.

De stand is vrijwel gelijkwaardig, maar met zijn volgende – onschuldig ogende – zet komt hij vrijwel verloren te staan. (12-18?) Het is leerzaam om te zien hoe de witspeelster hierop reageert: 43-39 (14-20), 34-30 (20-24), 30-25 De zwarte stand wordt steeds meer ingeklemd. (24-29) [nog wat meer verdediging geeft (23-29)] 40-34 (29×40), 45×34 (21-26) [Wat anders?] 39-33. Zwart staat verloren. Hij probeerde nog: (16-21), 27×16 (18-22), maar met 16-11 (17×6), 28×17 werd deze actie van zwart weerlegd. Enkele zetten later gaf zwart op.

In de diagramstand moet zwart zijn stand flexibel houden met bijvoorbeeld: (14-20), 43-39 (20-24), 39-33 (15-20) en de stand wordt verder vereenvoudigd na ofwel 34-29 en (20-25) ofwel 37-31 (21-26).

André van der Kwartel

De periode tussen de reguliere competitie en de persoonlijke kampioenschappen enerzijds en de diverse zomertoernooien anderzijds gebeurt er in Nederland niet zo veel waarbij damgenoten zijn betrokken. Het is dan een beetje komkommertijd. Daarom voor dit moment een bijdrage voor de website bestaande uit een aantal gemengde fragmenten. Eerst wat eigen werk uit de afgelopen interne competitie. Daarna geef ik aandacht aan het toernooi in Salou, waaraan maar liefst vier Damgenoten deelnamen. Mijn volgende bijdrage aan de website zal gaan over de prestaties van de drie Damgenoten die hebben deelgenomen aan het Rotterdams Open 2019. Dat waren: Steven den Hollander, Hans Tangelder en Hein van Winkel.

Uit de onderlinge competitie

Half april speelde ik tegen Evert Bronstring een partij waarin ik hem alle gelegenheid gaf zich in zijn befaamde randspel uit te leven. Hieronder een spannend fragment uit deze partij waarbij de zwarte stand duidelijke kenmerken vertoont van de hand van Evert.

André van der Kwartel – Evert Bronstring

Stand na de 37^e zet van zwart.

32-28?? [Dit is zo’n zet die Evert in de handen doet wrijven. Veiliger is 36-31-27. Naar 22-18 en 33-29 heb ik helemaal niet gekeken.] (13-18), 22×13 (3-9), 13-8 (2×13), 23-19 [Merk op dat wit na 40-34 (13-18), 34-29 (9-13) een schijf verliest. Dat is één van de tactische wendingen die Evert in dit systeem al heel wat punten heeft opgeleverd.] (13-18) [Hier mist Evert een verrassende schijfwinst met (30-34!!). Wit moet wel 19×17 slaan en zwart blijft na 34×23 een gezonde schijf voor. Zoals zwart het in de partij speelt, ga ik ook een schijf verliezen, maar daar had ik al iets op gevonden.] 19-14 (9×20), 28-22!! (18×27), 40-34. Wit staat tijdelijk twee schijven achter, maar wint met 37-31 een schijf terug en heeft daarna ruim voldoende compensatie. De partij eindigde in remise.

In een partij tegen Harry Dekker van begin mei kwam de volgende stand voor:

Harry Dekker – André van der Kwartel

Stand na de 32^e zet van wit.

Dank zij een wat al te drieste aanvalspoging van de witspeler sta ik hier al een schijf voor, maar gezien de stand op zwarts lange vleugel lijkt wit enige compensatie te hebben. Ik vluchtte in deze stand met (27-31) de rand in, omdat ik de volgende dreiging zag: 38-33 (27×38), 24-20 (15×24), 29×20 (38×29), 20-15. Ik was er niet blij mee, omdat na (27-31) wit steeds meer compensatie krijgt voor zijn verloren schijf.

Het had zo ver niet hoeven te komen. In de diagramstand kan zwart namelijk (8-13) spelen. De door mij gesignaleerde dreiging wordt nu fraai weerlegd: 38-33 (27×38), 24-20 (15×24), 29×20 (38×29), 20-15 (26-31!), 37×17 (11×22), 15×4 (13-18), 4×13 (18×9). Zwart blijft een schijf voor en de problemen op zijn lange vleugel zijn opgelost.

In mijn laatste wedstrijd van het seizoen 2018-2019 mocht ik aantreden tegen Casper Remeijer. Uiteraard kwam ik zwaar onder druk te staan en ik verloor uiteindelijk kansloos. Dacht ik. De computer gaf echter aan dat ik vlak voor het einde nog een verrassende remise heb gemist.

André van der Kwartel – Casper Remeijer

Stand na de 49^e zet van zwart.

Hier koos ik voor het kansloze 34-29 en 37-32, maar de computer ontdekte: 37-32! (27-31), 38-33!!  Zwart doet niets tegen de dreiging 34-29. Drie voorbeelden:

A) (31-36), 34-29 (25×23), 33-28 (19×30), 28×17 =

B) (18-22), 34-29 (25×23), 32-27 (19×30), 27×9 =

C) (18-23), 32-28 (23×32), 34-39 (25×23), 33-28 (19×30), 28×17 =

Ik heb deze vondst aan Casper gemeld en zijn reactie is de moeite waard om hier mee te nemen:

“Ik heb die mogelijkheid in de partij niet gezien, hoewel het niet heel ingewikkeld is. Zwart kan na 37-32 27-31 38-33 wel nog 12-17 spelen en dan heb je op 34-29 33-28 nog 7-12, maar dat eindspel is remise.

Moeilijk te zien en eigenlijk een soort van grappig is dat 1-6 i.p.v. 1-7 net voor de diagramstand beter is. Als je in de diagramstand 7 naar 6 verplaatst en 22-27 terugneemt, dan had ik 19-23! kunnen spelen. Mijn computer vindt dat nog steeds veel beter voor zwart, omdat 34-29 23×34 30×39 wordt beantwoord met 25-30. Op weglopen volgt 12-17-21, maar in de partij had 16-11! 7×16* 24-20 kunnen volgen en dat is waarom 1-6 beter was geweest. Om op hoog niveau partijen te winnen, moet je dit soort dingen ruim genoeg van tevoren zien.”

Salou 2019

Eind mei vond in Salou het jaarlijkse internationale damtoernooi plaats. Aan dat toernooi deden vier leden van het Leids Damgenootschap mee: Koos van Amerongen, Steven den Hollander, Jack van der Plas en Arjan Varkevisser. Koos van Amerongen eindigde ongeslagen op een gedeelde achtste plaats. Een mooie prestatie, te meer daar hij onderweg ook nog remise speelde tegen niemand minder dan Alexander Georgiev.

Ik heb niet de hand kunnen leggen op alle partijen van onze Damgenoten, maar ik kan voor deze bijdrage wel drie fragmenten laten zien.

Grigorij Getmanski – Steven den Hollander

Stand na de 19^e zet van zwart.

Wit had hier veilig 33-28 kunnen spelen, want de dam na (11-17), 22×11 (16×7), 27×16 (26-31), 37×26 (18-22), 28×17 (12×21), 26×17 (24-29), 34×23 (19×46) wordt met 38-32 voor gelijk spel afgenomen. De witspeler wacht echter een zet: 47-42?? (18-23!). Zwart dreigt een schijf te winnen en 33-28 is nu verhinderd wegens dezelfde damzet, maar wat meer verdiept: (11-17), 22×11 (16×7), 27×16 (26-31), 37×26 (23-29), 34×23 (7-11), 16×18 (13×44), x (19×46). De witspeler had dit ook gezien en offerde met 25-20 een schijf en verloor later.

In het tweede fragment is te zien hoe Arjan Varkevisser aan een nederlaag ontsnapte.

Arjan Varkevisser – Jose Lino

Stand na de 22^e zet van zwart.

46-41? (17-21??) De zwartspeler overziet hier (18-22!). 39-33 is nu verhinderd door (17-21) en (14-20). Op 38-33 volgt: (25-30), 34×25 (14-20), 25×23 (12-18), 23×21 (16×49), 28×17 (49×35).

Ten slotte nog een fragment op naam van Steven den Hollander. De vraag is of hij hier ook aan verlies is ontsnapt.

Steven den Hollander – Fred Roedolph

Stand na de 41^e zet van zwart.

Spelverloop: 47-42!? (13-19), 23-18 (20-25), 18-12 (17×8), 42-37 en vanwege de dreiging 28-22 en 37-31 liet zwart de zet 28-23 toe, waarna de partij later remise liep. De oplettende lezer heeft natuurlijk al gezien waarom het tijdelijke offer van wit (18-12) nodig was. Dat roept de vraag op of zwart het na 47-42 wellicht beter had kunnen doen. Dat is inderdaad het geval. In plaats van (13-19) had zwart (20-25) moeten spelen. Na 42-37 volgt nu pas (13-19). Wit zit in grote problemen:

Op 28-22 volgt (17×28), 23×12 (17×8)

Op 23-18 volgt (25-30), (17-22) en (11×43)

Op 37-31×41 volgt (25-30), 34×25 (27-31), 36×27 (21×34), 29×40 (17-22), 28×17 (19×39)

Op 49-43 volgt (17-22), 28×17 (21×12), 32×21 (19×28), 33×22 (16×18).

Ook deze zomer organiseert het Leids DamGenootschap een zomercompetitie. Deze competitie op de woensdagavonden is voor iedereen toegankelijk. We spelen in een ontspannen zomersfeer twee partijen op een avond. Uiteraard is de bar open.
Wie?
Iedereen die de spelregels kent is welkom.
Waar?
Denksportcentrum Leiden. Robijnstraat 4.
Wanneer?
Iedere woensdag vanaf woensdag 3 juli t/m woensdag 21 augustus.
Hoe laat?
De eerste ronde begint om 20:00 de tweede ronde begint rond 21:45.
Wat is het speeltempo?
20 min. + 25 seconden per zet.
Wat kost het?
Deelname is gratis.
Hoe meld ik me aan?
Er is een vrije inloop, je hoeft je niet aan te melden. Als je zorgt dat je er voor aanvang van een ronde bent word je ingedeeld.

Om toch iets van een competitie-element te hebben, wordt er een moyennesysteem gebruikt waarbij de eigenmoyenne twee keer zo zwaar telt als de tegenmoyenne. Deelnemers moeten minstens vijf partijen hebben gespeeld om voor de eindzege in aanmerking te komen.

André van der Kwartel

De finale van de jaarlijkse bekerwedstrijd van het Leids Damgenootschap is voor uw verslaggever op een dramatische manier verlopen. Na een eenvoudige schijfwinst in de opening overzag ik in het late middenspel een positionele dreiging die een gewonnen stand plotsklaps veranderde in een ruïne. Hoewel er in het verdere verloop van de partij zich nog ten minste twee mogelijkheden tot remise voordeden, verloor ik na die blunder kansloos. Ongetwijfeld onder invloed van de ergernis over de gemiste dreiging in combinatie met de nog maar beperkt beschikbare tijd. Joop Burgerhout maakte de partij met een fraaie slagzet uit. Kijk mee en zie wat een ‘gewone’ dammer zoals ik tijdens een partij allemaal kan overkomen.

André van der Kwartel – Joop Burgerhout

Bekerfinale 2019

1. 32-28 16-21 2. 33-29 20-25 3. 39-33 21-26 4. 44-39 17-21 5. 50-44 12-17 6. 37-32 26×37 7. 42×31 21-26 8. 47-42 26×37 9. 42×31 17-21 10. 31-26 7-12 11. 26×17 12×21 12. 41-37 8-12

Een redelijk bekende opening, maar deze stand was volgens Turbo Dambase maar drie keer eerder voorgekomen. Twee witspelers ruilden achteruit met 28-22 en 29-23. De derde speelde 35-30 dat ook een interessante voortzetting is. Ik ga nog één zet verder om tot interessant spel te komen.

13. 46-41 3-8 14. 29-23 18×29 15. 34×23

15. ….. 15-20???

Een onwaarschijnlijke blunder van Joop. Maar deze ‘sjabloonzet’ ligt op de een of andere manier toch voor de hand.

16. 23-18 13×22 17. 28×26

Op (12×23) volgt 35-30 (25×34), 40×18 (13×22), 28×26.

17. …. 9-13 18. 48-42 1-7 19. 40-34 4-9 20. 44-40 10-15 21. 32-28 5-10 22. 37-32 20-24 23. 41-37 12-18 24. 37-31 7-12 25. 42-37 2-7 26. 26-21 11-16 27. 49-44 16×27 28. 31×22 18×27 29. 32×21 12-18 30. 37-32 15-20 31. 36-31 10-15

Tot zo ver gaat alles goed. Maar vanaf dit moment begint wit te knoeien. Achteraf vraag ik mezelf met verbazing af waarom ik niet ‘gewoon’ de aanval op de korte vleugel doorzet met 31-27, zoals ook door Turbo Dambase wordt gesuggereerd. Maar de partijzet is nog niet de meest ernstige misgreep.

32. 34-30 25×34 33. 40×29 8-12 34. 31-27 20-25 35. 29×20 15×24

36. 45-40??

De slechtst mogelijke zet van het bord, zeker in combinatie met de volgende. Ook hier geldt dat wit de druk op zwarts korte vleugel moet houden met bijvoorbeeld 28-22.

36. …. 18-23 37. 21-16??

De zet waarmee wit definitief al zijn voordeel uit handen geeft. Na 27-22 zou wit nog steeds vrijwel gewonnen staan. Ik had echter totaal geen rekening gehouden met zwarts volgende zet.

37. …. 23-29!38. 27-22?

De volgende ernstige fout van wit. Na 27-21 (25-30), 28-22 zou wit de stand in ieder geval nog gelijkwaardig hebben kunnen houden.

38. …. 25-30 39. 32-27 14-20 40. 27-21 20-25 41. 22-17

Verhindert (30-34) wegens 39×30 (25×45), 17×8 (13×2), 35-30 (24×35), 33×4.

41. …. 9-14 42. 17×8 13×2 43. 28-23 19×28

Na (29×18) had wit weer opgelucht adem kunnen halen na bijvoorbeeld 38-32 of 40-34.

44. 33×22 14-19

En hier mis ik het laatste moment waarop ik nog remise in handen heb. Na 38-32 wordt (30-34), 39×30 (25×45) weerlegd door 44-40 (45×34), 32-28 waarna wit de stand gemakkelijk remise houdt. Het frustrerende is dat ik het offer 44-40 enkele zetten eerder wel had gezien en op het beslissende moment weer was vergeten. Overigens is 39-33 oppervlakkig gezien nog wel te verdedigen, want op (30-34) zou gevolgd zijn 21-17 (34×45), 44-40 (45×34), 35-30 met goede remisekansen. Joop heeft echter een fraaiere mogelijkheid in petto:

45. 39-33?? 29-34!! 46. 40×20 25×14 47. 35×13 2-8 48. 13×11 6×50.

Al met al een levendige partij met een terechte uitslag. Zoals iedere uitslag trouwens terecht is….

De felicitaties gaan naar Joop Burgerhout.

Afgelopen zaterdag speelde LDG in de halve finale van de landelijke bekerwedstrijden met een viertal bestaande uit Casper Remeijer, Hans Tangelder, Hans Kreder en André van der Kwartel. LDG was de enige eersteklasser die de halve finales had bereikt en moest het opnemen tegen het naar de ereklasse gepromoveerde Constant Charlois en de sterke hoofdklassers Fryslân en Huissen 2.

De tegenstanders bleken een maatje te groot voor LDG te zijn. Alle drie de wedstrijden werden verloren en LDG wist slechts 5 bordpunten (4 gescoord door Casper Remeijer aan bord 1 en 1 door Hans Tangelder aan bord 2) te behalen.

Casper Remeijer redde de eer voor LDG met een overwinning dankzij een heel fraaie forcing:

Casper Remeijer – Shammie Kasnadi (Constant Charlois)

Na 35. … 2-8? won Casper met een inleidende zet en een offer verrassend door:

49-43, 14-19 (anders volgt 34-29), 25-20, 24×15, 33-29, 28-33 (op 12-18 of 6-11 volgt 39-33), 29×7, 33×44, 43-39, 44×33, 7-1, 9-14, 1-12.

Casper Remeijer – Shammie Kasnadi (Constant Charlois)

en in deze hopeloze stelling staakte zwart de strijd.

André van der Kwartel

In een vorige bijdrage op deze website heeft Hein van Winkel uitgebreid verslag gedaan van zijn verrichtingen in het Nederlands veteranenkampioenschap 2019 in Wageningen. In deze bijdrage wil ik de prestaties belichten van de twee andere LDG-ers die aan dit toernooi hebben deelgenomen: Hans Kreder en Dick den Ouden.

Hans Kreder

Hans mocht in de eerste ronde aantreden tegen Anton Schotanus. Niet de minste tegenstander. Hans verloor, maar had ook voor een kleine sensatie kunnen zorgen.

Hans Kreder – Anton Schotanus

Stand na de 26^e zet van wit.

Hans heeft een aantrekkelijke aanvalsstand op het bord gekregen. De zwartspeler had nu beter met (14-19) kunnen afhaken, maar kiest ervoor om de omsingeling voort te zetten: (13-19!?). Wit had nu winnend voordeel kunnen verkrijgen met 35-30! Een voorbeeld: (4-9), 40-35 (20-24), 29×20 (15×24), 44-40. Nu is (24-29) verhinderd door 23-18 en 30-24. En op (8-13) volgt 22-18 (13×33), 46-41 (30×10).

Het partijverloop vanuit de diagramstand was: (13-19), 42-38 (8-13), 44-39 [Met 35-30 had wit nog steeds groot voordeel behouden.] (19-24), 38-33 [Beter was 39-33] (14-19), 23×14 (20×9), 29×20 (25×14) en wit gaf op.

Na een rustige remise in de tweede ronde kreeg Hans een cadeautje in de derde.

Gerrit Klompenhouwer – Hans Kreder

De bovenstaande stand komt ontstaat vanuit de opening 34-30 (20-25), 32-28 (25×34), 39×30 (16-21), 31-26 (21-27), 30-25 (19-24). Wit moet nu voorzichtig zijn, maar zowel 37-31 als 37-32 is speelbaar. Op 44-39 volgt echter: (24-29), 33×24 (14-20), 25×14 (10×30), 35×24 (17-21), 26×17 (11×35). In de partij speelde wit: 40-34, waarna volgde: (27-32), 38×27 (17-22), 28×17 (11×31), 36×27 (24-30), 35×24 (14-20), 25×14 (10×28) en wit gaf direct op.

In de vierde ronde verloor Hans weer. Hoewel hij in die partij onder zware druk stond, was dit verlies niet nodig.

Hans Kreder – David Riupassa

Stand na de 50^e zet van zwart.

Het partijverloop was 32-28 (21-27), 28-22 (27-32), 37×28 (18×27) en hierna ging het snel bergafwaarts met wit, hoewel daar nog wel een extra zwakke zet voor nodig was.

In de diagramstand kan wit zich verdedigen met 23-19! (4-10 of?), 32-28 (21-27), 28-22 (27-31) [want op (27-32 en (18×27) speelt wit 19-14 en 29-23] en nu de computerzet 24-20!! Zwart kan op drie manieren twee schijven slaan, maar wit zal altijd op dam komen met een min of meer gelijkwaardig eindspel.

Met ruimhartige medewerking van zijn tegenstander wist Hans in de vijfde ronde weer op zijn gemiddelde te komen.

Hans Luchies – Hans Kreder

Stand na de 32^e zet van wit.

(23-29), 33×24 (20×29), 41-37 [Wit kiest voor een nogal moeilijke verdediging. Waarom niet gewoon 43-39?] (22×33), 44-40!? [Ook hier was 43-39 beter geweest.] (11-16), 40-34?? (29×40), 35×44 (17-22), 38×29 (22-27), 32×21 (16×36) en zwart stond definitief een schijf voor.

De laatste drie ronden verliepen voor Hans in pais en vree: drie remisepartijen zonder opmerkelijke momenten.

Dick den Ouden

Net als Hans scoorde Dick acht punten uit acht wedstrijden. Hij begon het toernooi met een overwinning omdat zijn tegenstander het eindspel nogal slordig behandelde.

Gerrit Klompenhouwer – Dick den Ouden

Stand na de 55^e zet van wit.

In deze pot-remise stand probeert Dick nog iets: (26-31), 37×26 (28-32), 25-20? [Het lukt. Wit reageert niet goed. 26-21 (32×43), 21×32 had probleemloos remise gegeven.] (14×25), 24-19 (32×43), 19-13 (43-48!) [De witspeler heeft waarschijnlijk overzien dat zwart hier dreigt te winnen met (27-31).] 26-21 (27×16), 13-9. Maar nu is een voor zwart gewonnen eindspel ontstaan. Er werden nog enkele zetten gespeeld, maar wit liet het zich niet allemaal meer bewijzen.

Na een rustige remise in de tweede ronde verloor Dick in de derde ronde. Twee slordige zetten in het late middenspel lieten een redelijk gezonde stand in elkaar storten. In de vierde ronde speelde Dick weer remise, maar zijn tegenstander had hem wel wat meer aan de tand kunnen voelen.

Dick den Ouden – Cees Kentie

Stand na de 36^e zet van wit.

Na (21-27×27) liep de partij snel remise. Maar zwart had meer druk kunnen uitoefenen met (12-17). 37-31 is dan verhinderd door (21-26). Op 42-37 volgt nu (17-22) en op 31-27 volgt ook (17-22) en wit heeft alleen maar 45-40 om schijfwinst te voorkomen. Daarom zou na (12-17) een plausibel verloop kunnen zijn: 33-29 (24×33), 38×29 (17-22), 29-24 (22-28), 34-29 (25×34), 29×40 (19×30), 35×24. Het is zeker nog geen gelopen race, maar het is duidelijk dat wit onder zware druk staat.

In de vijfde ronde speelde Dick remise tegen Fred Passchier. Gezien het ratingverschil een uitstekende prestatie. Dick had de sensatie nog groter kunnen maken:

Fred Passchier – Dick den Ouden

Stand na de 25^e zet van zwart.

Wit kon de verleiding niet weerstaan om de fraaie zet 37-31 te spelen. Zwart speelde (21-26) en miste daarbij de damzet: (36-41), 47×36 (7-11), 16×7 (12×1), 27×16 (18-22), 28×17 (24-29), 34×23 (19×48). De dam wordt direct afgepakt, maar zwart houdt er een schijf winst aan over.

Maar negen zetten later had Dick op zijn beurt geluk dat zijn tegenstander een damzet over het hoofd zag:

Fred Passchier – Dick den Ouden

Stand na de 34^e zet van zwart.

Wit speelde hier 22-18? En miste derhalve: 37-31 (36×18), 28-22 (18×27), 32×21 (26×17), 29-23 (19×28), 33×2.

In het vervolg van de partij werden er wederzijds verschillende meer kansrijke voortzettingen gemist. De partij eindigde daarom min of meer terecht in remise.

Ook in de zesde ronde speelde Dick remise, maar in deze partij miste hij tot twee keer toe een winnende voortzetting.

Evert Jochemsen – Dick den Ouden

Stand na de 28^e zet van wit.

Zwart ruilde terug met (11-17), maar had eenvoudig een schijf kunnen winnen met (12-17!), 33-28 (24-30), 35×24 (19×30), 28×19 (12×32) met schijfwinst.

Op de 46^e zet deed zich weer een moment voor waarop zwart een winnende voortzetting miste:

Evert Jochemsen – Dick den Ouden

Zwart speelde (8-12) en na 21-17×27 liep de partij snel remise. Winst zou zijn geweest: (18-22!). Wit kan niet veel meer. Een plausibele mogelijkheid is: 37-32 (8-12), 45-40 (19-23), 39-33 (13-18) en wit mag het verder uitzoeken. Ook andere varianten verliezen snel voor wit.

De laatste twee ronden speelde Dick rustige remisepartijen waarover geen bijzonderheden te vermelden zijn.

Afgelopen zaterdag werden de kwartfinales van de nationale beker gespeeld in Gouda. LDG was ingedeeld in een poule van 4 met ereklasser Dammend Tilburg, en hoofdklassers IJmuiden en Gooi&Eemland. Er werden 3 rondes rapid gespeeld met een bedenktijd van 30 minuten plus 20 seconden per zet. LDG trad aan met een viertal bestaande uit Casper Remeijer, Steven den Hollander, Hans Tangelder en Hans Kreder.

In de eerste ronde speelde LDG tegen IJmuiden. Tegen Jesse Bos kwam Hans Tangelder in het middenspel onder druk te staan. Hij plaatste nog een offer in een lastige stand, maar moest enkele zetten later de strijd staken.

Casper Remeijer zette een fraaie Ghestem doorstoot om in winst in zijn partij tegen Kees Pippel en bracht daarmee de stand weer op gelijke hoogte.

Steven den Hollander speelde in een spannende partij remise tegen Krijn ter Braake.

De strijd tussen Hans Kreder en Martin van Dijk ging lang gelijk op, maar Hans Kreder verloor uiteindelijk nipt in het eindspel. Daardoor werd de einduitslag bepaald op 5-3 voor LDG.

In de tweede ronde speelde LDG tegen Gooi&Eemland. Gooi&Eemland had niet zijn sterkste spelers opgesteld en verloor dan ook kansloos met 7-1. Alleen Steven den Hollander moest remise toestaan aan Leo van der Laan.

In deze ronde verloor Dammend Tilburg verrassend met 5-3. Omdat Dammend Tilburg de eerste ronde maar met 6-2 van Gooi&Eemland gewonnen had, zou LDG in de laatste ronde aan 4-4 genoeg hebben om de tweede plaats en daarmee plaatsing voor de halve finales veilig te stellen.

Steven den Hollander speelde een snelle remise tegen Koos van Amerongen.

Hans Kreder speelde heel degelijk tegen Thijs van den Broek.

Hans Kreder – Thijs van den Broek
In het diagram is te zien dat de sterke speler Thijs van den Broek niets heeft bereikt tegen Hans Kreder. Hij speelde nog lang door maar moest uiteindelijk in remise berustten.

Hans Tangelder speelde tegen Jasper Daems.

Jasper Daems – Hans Tangelder, stand na 18-23, 29×18, 12×23.

In de diagramstand heeft Hans een degelijke flankaanval, maar ook een lelijk blokje 10, 14, 15, 20, en maar liefst vijf schijven op de lange lijn.

En van de pyramide resten slechts de twee steunpilaren 2 en 4.

In de WhatsApp van LDG vreesde Steven den Hollander dan ook voor een slechte afloop van de partij met uitschakeling van LDG als gevolg.

In het diagram werd zwart ook nog verrast door 39-34, 28×30, (op 28×48, volgt 37-32), 35×13.

Nu lijkt zwart reddeloos verloren, omdat wit op de volgende zet 37-32 kan spelen. Hoe moet zwart zich nog redden? Na lang nadenken vond zwart de verrassende zet 7-11! Op 37-32 brengt dan steunpilaar 4 redding: 37-32, 4-9, 32×12, 9×7!.

De partij ging verder met 40-35 20-24; 45-40 23-28; 37-32 28×37; 31×42 22-28; 40-34 14-19; 25-20 19×8; 20×29.

Zwart heeft de indringer op 13 onschadelijk gemaakt en heeft nu een gelijkwaardige stand.

10-14; 8-13 30-25; 13-18 29-24? De wit speler mist een listig slagzetje.

Jasper Daems – Hans Tangelder

Met 14-20, 4-9, 18-23, 28×19 haalt zwart met een vier om vijf de overwinning binnen.

NK finalisten Casper Remeijer en Anton van Berkel speelden een spannende partij. Een aardig fragment uit deze partij.

Anton van Berkel – Casper Remeijer

In deze stand speelde Anton 38-32 en wit mag de één om vier met 22-27 niet nemen, omdat daarna wit dam haalt door 28-22 en 37-31. De partij eindigde uiteindelijk in remise.

Daardoor behaalde LDG een 5-3 overwinning, waarmee het zich plaatste voor de halve finales van de landelijke beker ten koste van ereklasser Dammend Tilburg.