Leids Damgenootschap

Evert Bronstring

In een partij uit de wedstrijd Huizum – Fivelgo uit de Nationale Clubcompetitie ergens in de vorige eeuw, introduceerde Jannes van der Wal tegen Harm Wiersma een nieuwtje, maar liep tegen een lek aan. Dit verklaart ook de angst van Jannes voor een lek in zijn WK-match tegen Wiersma (zie ook het vorige stukje op de website).

Na de opening

01. 32-28 17-22  02. 28×17 11×22  03. 37-32 12-17  04. 41-37 06-11  05. 46-41 08-12  06. 34-29 19-23  07. 40-34 14-19  8. 45-40 10-14  09. 32-28 23×32  10. 37×28 16-21  11. 41-37 05-10  12. 38-32 11-16  13. 43-38 03-08  14. 49-43 07-11

introduceerde Jannes van der Wal het nieuwtje

15. 47-41

De partij ging verder met  15 … 01-06  16. 50-45 21-26  17. 29-23 18×29  18. 34×23 20-24 

Jannes speelde 19. 32-27 (gedwongen) en kreeg als antwoord 13-18

Jannes: Ik was verbijsterd, keek 5 minuten naar de stand, gaf op als een man en nam de trein terug van Leeuwarden naar Groningen om mijn secondant uit te schelden (Auke Scholma).

Hans Tangelder

Deze week ontving ik een brief van Evert Bronstring met enkele interessante fragmenten over de Bronstring variant naar aanleiding van mijn partijen tegen Gerrit van Mastrigt en Marie Gabbert uit de Nationale Clubcompetitie.

Evert Bronstring introduceerde de Bronstring variant in de halve finales van het NK 1992 tegen Johnny de Leeuw. Voor een uitgebreide bespreking van die partij en de Bronstring-variant door Ton Sijbrands verwijs ik de lezer naar de damrubriek “De eigenzinnige Bronstring-variant” uit de Volkskrant van 29 mei 1999.

In die rubriek citeert Ton Sijbrands Evert Bronstring:

“Eén van mijn fraaiste studies heb ik toegepast in een partij die ik won van Johnny de Leeuw in de halve finales van 1992. Die variant (..) is jarenlang onder de hoed gebleven. Ik heb hem nog aan Jannes gepresenteerd voor zijn WK-match (in 1983 -TS) tegen Wiersma.”

Daarna schrijft Ton Sijbrands

“Maar Van der Wal legde de aangeboden studie naast zich neer, omdat hij de variant niet vertrouwde. ‘Die studies van Evert zijn zo onbetrouwbaar als een wespennest. Zo’n jongen als Wiersma is te zwaar om zo’n primitieve studie tegen te gebruiken; die vindt achter elkaar het lek’, moet – aldus Bronstring – zo ongeveer Van der Wals reactie zijn geweest”

In de partij Evert Bronstring – Johnny de Leeuw werd de Bronstring-variant geïntroduceerd:

1.33-28 18-22 2.38-33 12-18 3.42-38 7-12 4.32-27 19-23 5.28×19 14×23 6.35-30 20-25 7.30-24 1-7 8.34-29 23×34 9.40×29 10-14 10.24-20 15×24 11.29×20 14-19 12.20-15 19-23

13.45-40 5-10 14.40-34 10-14 15.34-30 25×34 16.39×30 14-19 17.44-39!

17…9-14 18.50-44!

Evert Bronstring – Johnny de Leeuw

In mijn partij tegen Gerrit van Mastrigt, waarbij Evert Bronstring aan het bord naast mij speelde, ging het verder met 18…3-9, 19…47-42!, 17-21?, 20…30-24!! en ik won een schijf en uiteindelijk de partij.

Johnny de Leeuw speelde hier 18…23-28. In zijn brief geeft Evert Bronstring aan dat zwart ook 18…17-21 kan spelen. Na 19. 38-32 kan dan 23-29! en 14-20. 

Na 18…17-21 is de zet 19.47-42 en na het slaan veld 27 bezetten en klassiek maken een belangrijk alternatief voor 19.38-32. Van belang is daarbij de finesse na 2-7 in het analyse diagram, met de stand die ontstaat na 18…17-21 19.47-42 21×32 20.37×17 11×22 21.31-27 22×31 22.36×27 12-17 23.38-32 7-11 24.42-38

Analyse diagram

24…2-7 lijkt nu verhinderd door 25.30-24 19×30, 26.33-28? maar die actie faalt door 26…4-10!, 15×4, 14-20. Maar, wit kan na 2-7 meteen toeslaan met 25. 33-28!, omdat 26.17-22? 28×17, 11×31, weerlegt wordt door 27.41-37!

In de partij Marie Gabbert – Hans Tangelder kwam na de opening 1.33-29 19-23 2.39-33 14-19 3.44-39 19-24 onderstaande stelling op het bord:

Marie Gabbert – Hans Tangelder

Hier heeft zwart geen zetje na 34-30. In de partij speelde ik na 34-30 11-16, maar Evert geeft aan, dat zwart met 9-14!, en na het slaan ruilen naar veld 24 en klassiek maken, zeer goede winstkansen krijgt.

Hans Tangelder

De oplossingen van de problemen van Freek Raman zijn:

Diagram 1
1. 32-27 23×34 2. 40×20 15×24 3. 33-29! 24×33 4. 27-21 16×27 5. 31×22 18×27 6. 37-31 26×37 7. 41×01

Diagram 2
1. 17-22 2. 28×17 06-11 3. 17×06 07-11 4. 06×17 14-20 5. 25×14 03-09 6. 14×03 24-30 7. 34×25 23-28 8. 32×14 21×34 9. 40×29 12×21 10. 03×23 10×50

Diagram 3
1. 27-22 18×27 2. 33-29 24×33 3. 38×20 27×47 4. 44-40 15×24 5. 39-33 47×29 6. 34×14 10×19 7. 37-31 26×37 8. 48-42 37×39 9. 25-20 24×15 10. 40-34 39×30 11. 35×02

Diagram 4
1. 27-22 18×27 2. 32×21 23×41 3. 34-29 16×27 4. 29×07 02×11 5. 38-32 27×29 6. 42-37 41×32 7. 36-31 26×37 8. 48-42 37×39 9. 44×02

Diagram 5
1. 27-22 18×27 2. 32×21 16×27 3. 39-34 30×39 4. 48-43 39×37 5. 44-39 35×44 6. 28-23 19×28 7. 33×42 44×33 8. 38×16

Diagram 6
1. 18-22 2. 28×06 07-11 3. 29×07 19-24 4. 06×17 02×42 5. 48×37 26-31 6. 37×17 24-30 7. 35×24 20×29 8. 33×24 14-20 9. 25×14 10×48

Hans Tangelder

Een van de mogelijkheden om in de tijden van Corona thuis met dammen bezig te zijn is het oplossen van problemen. Daarom vindt u hier ter oplossing 6 problemen van Freek Raman. De oplossingen worden volgende week zaterdag op deze website gepubliceerd.

 

Diagram 1: wit wint

 

Diagram 2: zwart wint

 

Diagram 3: wit wint

 

Diagram 4: wit wint

 

Diagram 5: wit wint

 

Diagram 6: zwart wint

Hans Tangelder

De wereldwijde Corona crisis heeft inmiddels ook in Nederland tot vergaande maatregelen geleid. Veel damevenementen hebben geen doorgaan kunnen vinden en zijn uitgesteld. Onder andere de nacompetitie wedstrijd LDG – Alblasserdam, het Open NK veteranen met deelname van Hein van Winkel en Dick den Ouden en het NK senioren met deelname van Casper Remeijer.

Het is uiteraard nog onbekend wanneer deze wedstrijden wel gespeeld kunnen worden. Is het een periode van enkele weken, maanden of misschien wel een Sabbatjaar? Onze planeet is misschien wel toe aan een Sabbatjaar, maar dat vraagt wel heel veel opoffering van de mensheid.

Voor de meeste sporten zijn geen online alternatieven aanwezig. Echter dammen kan ook heel goed online gespeeld worden.

Afgelopen donderdag vond dan ook de eerste online clubavond van LDG plaats in de vorm van een online sneldamtoernooi met bedenktijd 5 minuten plus 5 minuten per zet. Hieronder volgen twee fragmenten uit dit toernooi. Het toernooi met 48 deelnemers werd gewonnen door Koos van Amerongen, met twee punten voorsprong op nummer twee Casper Remeijer. Uit de LDG WhatsApp komen onderstaande fragmenten:

In deze stand heeft Steven den Hollander te snel 39-33? gespeeld. Zwart had na 25×34, met 23-29, 16-21, 21-27 op dam kunnen komen. Gelukkig voor Steven overzag zijn tegenstander dit slagje.

Op de WhatsApp gaf Koos de volgende fraaie lokzet aan: 32-28!, 21-27?, 27×47, 28×17, 33-28!,12×21, 28-23, 19×28, 38-33, 47×38, 43×1.

De komende tijd zal iedere donderdagavond een online clubavond plaatsvinden in de vorm van een sneldamtoermooi met bedenktijd 5 minuten plus 5 minuten per zet. Er wordt gespeeld van 19:30  tot 24:00 uur. Het is een open toernooi, dus je hoeft geen lid van LDG te zijn om mee te doen.

Er wordt gespeeld op het platform van Lidraughts. Het enige wat je hoeft te doen, is een account aanmaken via de knop ‘Aanmelden’ en ‘Registreren’ op https://lidraughts.org.

Donderdagavond zal op Lidraughts het toernooi klaar staan met de naam “Clubavond Arena”. Klik na het inloggen op Lidraughts op spelen en dan toernooien. Je vindt dan het toernooi in de toernooi kalender of daaronder in het grijs. Klik op het toernooi om mee te doen.

De indeling van het toernooi wordt automatisch gemaakt tussen mensen die op dat moment meedoen aan het toernooi, op de toernooipagina zijn en niet al een partij spelen.

Vanaf maandag biedt ook de KNDB online clubavonden aan volgens dezelfde opzet.

Het speelschema voor de KNDB en LDG online clubavonden voor de komende weken is:
Maandag 19:30 – 23:00 uur, speeltempo: 3 minuten + 2 seconden per zet
Dinsdag 19:30 – 23:00 uur, speeltempo: 5 minuten + 5 seconden per zet
Woensdag 19:30 – 23:00 uur, speeltempo: 10 minuten + 10 seconden per zet
Donderdag 19:30 – 24:00 uur, speeltempo: 5 minuten + 5 seconden per zet

André van der Kwartel

Het tiental heeft de competitie 2019-2020 in stijl afgesloten. Van de damclub Dordrecht werd met het kleinst mogelijke verschil (11-9) verloren en zoals vaker dit seizoen, had een overwinning beslist tot de mogelijkheden behoord. Iets meer scherpte en iets meer attent zijn zouden op de ranglijst een groot verschil hebben gemaakt. Ik mag dat schrijven, want ik ben zelf meerdere malen mede schuldig geweest aan onnodig puntverlies.

Terloops werd bij de welkomsttoespraak meegedeeld dat de damclub Dordrecht ophoudt te bestaan. Zij sluit zich aan bij de Waarddammers. Weer één damvereniging minder.

Het tiental moet nu op 14 maart een beslissingswedstrijd spelen tegen Alblasserdam om degradatie te voorkomen. Overigens is Alblasserdam een van de weinige voorbeelden van een damvereniging die was verdwenen, maar na vele jaren weer tot leven is gekomen. Er is nog hoop.

Hans Kreder opende met een niet al te diep zetje de score voor LDG.

Joop Roedolph – Hans Kreder

Stand na de 38^e zet van zwart.

Wit staat al wat minder, maar na 44-40?? Kon hij het snel opgeven: (12-18!), 21×3 (20-25), 3×20 (15×42), 48×37 (11-17). Die laatste zet van zwart was niet de beste, maar wit gaf direct op.

Maurits Meijer verloor kort daarna in een partij die evengoed door hem gewonnen had kunnen worden. Het begon met een verrassende damzet van de kant van Maurits.

Nico Knoops – Maurits Meijer

Stand na de 22^e zet van zwart.

Op 46-41? Volgde zo’n zet waar je in de partij misschien nauwelijks naar kijkt: (23-28!). Op 34×23 volgt (12-18) en (11-17), dus: 32×23 (19×28), 34×32 (22-28), 32×23 (12-18), 23×12 (11-17), 12×21 (16×47). Het is een dam waarvan je je afvraagt of hij niet te duur is. In dit geval had hij kansrijk kunnen zijn, maar de waardering van de computer slaat al snel om: 38-32 (13-19), 40-34 (47-36?) Vanaf dit punt geeft de computer de voorkeur aan de witte stelling. Zwart had (19-23) moeten spelen om voordeel te behouden.

In het verloop van de partij verkreeg wit een tegendam, waarmee hij een fraaie winnende afwikkeling wist te realiseren:

Nico Knoops – Maurits Meijer

Stand na de 38^e zet van wit.

Zwart staat langzamerhand al wat moeilijker. Zijn dam kan bijvoorbeeld niet op de diagonaal 2-16 blijven. Maar dat deze ook niet op de diagonaal 11-50 kan blijven moet Maurits verrast hebben: (11-33?), 49-44! (33×50), 43-39 (50×31), 36×20 (15×24), 35-30! (24×35), 25-20!! En na deze fraaie afwikkeling gaf zwart op. In de diagramstand kan zwart zich nog verdedigen met (18-22), 27×18 (11-7), maar na 25-20 (7×48), 20×9 zal hij het toch moeilijk krijgen.

Door het verlies van Hans Tangelder kwam LDG op achterstand. In een gelijkwaardige stand beging Hans een kleine onnauwkeurigheid, waarna hij er niet meer aan te pas kwam.

André Droog – Hans Tangelder

Stand na de 36^e zet van wit.

Spelverloop (12-17?), 31-26 (17-22A), 28×17 (7-11), 27-22 (18×27), 32×21 (11×22), 21-16 (22-28) en met name na deze laatste zet kreeg zwart verliezend nadeel.

A) Zwart had hier beter (7-12) kunnen spelen. De nu volgende afwikkeling ziet er griezelig uit voor zwart, maar geeft toch nog veel verdediging: 26-21 (17×26), 28-22 (9-13), 32-28 (23×34), 40×9 (13×4), 22×24.

Invaller Arjan Varkevisser verloor eveneens. Hij liet zijn tegenstander wel erg gemakkelijk naar dam doorlopen.

Arjan Varkevisser – Kees van Dijk

Stand na de 40^e zet van zwart.

Met bijvoorbeeld 34-30×29 houdt wit zijn stand nog steeds speelbaar, maar hij speelde 37-32? (13-18!) [Dreigt (26-31)] 32-27 (22×31), 36×27 (18-22) en met dit offer creëert zwart een vrije doorloop naar dam, waarna er geen houden meer aan was.

Ik mocht de enige remise van de wedstrijd opeisen. Vermoedelijk heb ik winst gemist, maar dat was er dan wel een die pas na een uitgebreide analyse zal kunnen worden aangetoond.

Ton van Bokhoven – André van der Kwartel

Stand na de 39^e zet van wit.

Het spelverloop was: (11-17), 37-32 (17-22), 26-21! Deze zet had ik wel gezien, maar ik had de dreiging ervan zwaar onderschat. (2-7) en (2-8) zijn nu verhinderd door: 32-27, 21-17, 33-28, 29-24 met dam op 1 of 3. Dus speelde ik (14-19), maar toen volgde: 32-28 (23×32), 29-24 (20×38), 39-33 (38×29), 34×14. De overblijvende stand kon ik niet meer winnen.

Ik had deze varianten kunnen voorkomen door in de diagramstand in plaats van (11-17), (12-17) te spelen. Er valt nog veel aan te analyseren, maar een paar varianten tegen de computer geven de indruk dat zwart na (12-17) grote winstkansen heeft.

Een positieve verrassing was de winst van Peter van den Berg tegen Fred Roedolph. Een ratingverschil van meer dan 250 punten en dus een blauwe notering in Toernooibase. Het beslissende moment deed zich voor op de 44^e zet van zwart.

Peter van den Berg – Fred Roedolph

Wit heeft zojuist een dam gehaald, maar zwart kan zich verdedigen door direct (34-39) te spelen. Wit kan dan niet blijven voorkomen dat zwart op een gegeven moment (39-44) en (45-50) speelt. Misschien heeft zwart de gevaren onderschat. Hij speelde (7-11?). Nu levert 3-25 (34-40) weer remise voor zwart op, maar Peter speelt het scherper: 3-8! (19-23), 8-35! De weg van schijf 34 naar 44 is nu definitief afgesloten. Het vervolg was: (15-20), 48-43 (11-17), 35-49 en enkele zetten later gaf zwart op.

Maar de vreugde over deze verrassende overwinning werd snel ingehaald door het verlies van Joop Burgerhout. In een gelijkwaardige stand overzag hij een zetje.

Joop Burgerhout – Arie van de Weteringh Azn.

Stand na de 48^e zet van wit.

Er is niets aan de hand als wit 27-22 speelt. Riskant is 33-28 wegens (24-30), 28×19 (30-35), hoewel dat na 19-13 (35×44), 13-9 (10-14), 9×20 misschien nog wel meevalt. Helemaal fout is echter wat Joop speelde: 43-39?? (24-30!), 33×35 en wit wachtte (23-28) niet meer af.

LDG kwam op een 11-5 achterstand omdat Harry Dekker op de klok verloor. Dat hoeft met het tegenwoordige Fischer-systeem niet te gebeuren. Na iedere zet krijgt de speler er immers een minuut bedenktijd bij. Maar er zijn meerdere redenen waarom het soms toch gebeurt. De klok net te laat indrukken is een risico. Een complexe stand, waarin de speler zich kan verliezen. Of zó diep geconcentreerd zijn dat de klok wordt vergeten. We hebben het allemaal al eens langs zien komen.

De laatste twee wedstrijden werden gewonnen door LDG. Edwin van Hofwegen won reglementair, althans dat vond hijzelf. Ik heb niet zelf gezien wat er gebeurde, maar uit de verhalen begreep ik dat zijn tegenstander na een slagwisseling zijn klok had ingedrukt en toen zag dat hij per ongeluk zijn eigen schijf van het bord had gehaald in plaats van die van zijn tegenstander. Terwijl Edwin zat na te denken, verwisselde de speler van Dordrecht de schijven weer, waarop Edwin de partijwinst opeiste en direct 2-0 noteerde op zijn notatieformulier. Er ontstond groot tumult, want zijn tegenstander was het daar natuurlijk niet mee eens. De gemoederen liepen ook na afloop van de wedstrijd nog hoog op.

Misschien speelde in deze hele toestand wel mee dat Edwin in de loop van de partij gewonnen had gestaan, maar zijn grote voordeel steeds verder had zien afnemen. Hieronder een voorbeeld van het (winnende) voordeel dat Edwin op een gegeven moment in zijn partij had.

Edwin van Hofwegen – Bert Baars

Stand na de 47^e zet van zwart.

Wit speelde hier 48-43!? Maar had gemakkelijk winnend voordeel kunnen bereiken met 32-27 (23-28) [Vrijwel gedwongen, anders volgt 27-22 en daarna 21-16.] 21-16 (11-17), 27-22 en wit wint een schijf en breekt door naar dam.

Vier zetten later koos wit weer niet voor de sterkste voortzetting, waarna van zijn voordeel nog maar weinig over was. Kort daarna ontstond de commotie.

Ten slotte behaalde Jack van der Plas een gestroomlijnde overwinning, maar dat bracht de eindstand niet verder dan 11-9 in het voordeel van Dordrecht.

Eric van ’t Hof

In de laatste ronde van de Provinciale Clubcompetitie ZHDB 3e klasse won het “schaakteam” met de overtuigende cijfers van 7-1 tegen het tweede team van Alphen aan den Rijn. Vooraf waren we er helemaal niet zeker van dat we überhaupt zouden kunnen winnen. Immers, in onze eerste ontmoeting tegen hetzelfde team waren we nog met 7-1 afgedroogd in het Alphense speellokaal. Daar liepen half november Quirinius, Eelco en ondergetekende tegen een keiharde nul aan, terwijl alleen Wim de eer nog wist te redden met een remise.

Maar helaas was Wim op de laatste donderdag van februari verhinderd wegens een etentje met Anatoli Karpov en Jan Timman, twee legendarische figuren die wellicht zelfs bij de dammers niet onbekend zijn. En ook Daan moest verstek laten gaan wegens andere verplichtingen, zodat we moesten terugvallen op onze reserve Robert die, hiertoe op het laatste moment opgeroepen, liet weten: “Als het land roept, ben ik er”.

Aldus geschiedde. In de traditiegetrouw door loting bepaalde opstelling schoven we allemaal één plek omhoog en nam Robert plaats op het staartbord. Daar trof onze man de oudgediende Co van Dam (754) die zich door een vingerfout al snel een schijf liet ontfutselen.

Stelling na 9…17-22. Wit heeft slagkeus, maar alleen 28×17 is correct en levert een 3-om-3 op, terwijl het gespeelde 26×17? leidde tot schijfverlies.

Winst van dat ene schijf was voor Robert voldoende om vrij vlot ook de gehele partij op zijn naam te schrijven. De heer Van Dam breide nog wel enkele combinaties in de stelling, maar die pakten wonderwel steeds uit in het voordeel van Robert, die daarmee de 2-0 op het scorebord noteerde.

Hieraan voegde onze bord 1-speler Q na een moeizame strijd een punt toe door routinier Arie van Diggele (866) ternauwernood op remise te houden (3-1). Achteraf vroeg men zich af of de Alphenaar in het eindspel nog had kunnen winnen.

Stelling na 57…27-32. Een grappige stelling. Zwart is doorgebroken, maar wit heeft alvast een vangstelling klaar staan, mocht zwart op 47 of 48 een dam halen, terwijl promotie op 49 weer andere bezwaren heeft. Hoe dan ook, Q speelde in plaats van de computerzet 36-31 meteen 24-19 om daarmee ten koste van een schijf zelf ook een dam te halen, wat in de partij tamelijk eenvoudig toch ook tot een puntendeling voerde.

Teamcaptain Eelco nam vervolgens zijn verantwoordelijkheid door in het eindspel net iets handiger te spelen dan de nochtans ervaren Jaap Vermeer (702) die, wellicht door vermoeidheid overmand, enkele grove steken liet vallen. Eelco profiteerde en daarmee was de matchoverwinning met 5-1 reeds een feit.

Stelling na 61…18-23. Nadat wit eerst beter had gestaan, heeft hij nu een lastige opgave. Er blijkt volgens mijn computer een studieachtige remise te zijn na 37-31!, waarvan ik de verdere uitwerking graag aan de lezer zou willen overlaten. In plaats hiervan blunderde de witspeler nu twee keer achter elkaar met achtereenvolgens 19-13? en 13-8? en het was voor Eelco niet moeilijk meer om de vis op het droge te krijgen.

Toch werd ook op het laatste bord nog fel om het volle pond gestreden. Hoewel mijn tegenstander Pim Broeren (543) al drie keer remise had aangeboden, zag ik geen directe reden om op dit vriendelijke voorstel in te gaan. Ik stond een klein schijfje voor en ik wist werkelijk niet hoe het objectieve oordeel over mijn stelling zou moeten luiden. Het voordeel van de onwetendheid, zou je kunnen zeggen.

Stelling na 65. 18-29. Mijn voordeel is opgelopen tot twee schijven, maar zwart kan nog steeds remise maken! Misschien zou hij het gevonden hebben met meer tijd op de klok, maar gelet op zijn en vooral mijn tijdnood, beperkte de zwartspeler zich in deze fase tot het heen en weer bewegen van zijn dam over de lange lijn. Tot remise echter leidt (37-31!) 17-11/12 (25-20!) 35×24 (31-22). Na de partijzet (37-41?) haalde ik met 17-11 snel een tweede dam. Bovenstaande truc werkt dan niet meer, omdat wit de aanval op schijf 33 kan opvangen met een schijf op 6 en een dam op 17. Nadat ik twee dammen op het bord had, liet ik de winst niet meer ontglippen, hoewel ik daarbij tot enige hilariteit van omstanders niet de allerkortste route bewandelde.

Met deze laatste wedstrijd zijn we ook aan het einde gekomen van deze competitie. Wij dammende schakers, of inmiddels ook schakende dammers, zijn met ons team LDG 2 als tweede geëindigd in het eindklassement! Wij zijn daar meer dan tevreden mee.

Vanaf deze plaats wil ik de winnaar Rijnsburg 2 van harte feliciteren met de overwinning van de 3e klasse! Over de gehele linie waren zij natuurlijk een maatje sterker dan wij, hoewel onze overwinning tegen hen in de voorlaatste ronde nog als een zoete herinnering in ons geheugen staat gegrift. Voor het volgende seizoen hebben wij vooralsnog het voornemen om dit “experiment” voort te zetten.

André van der Kwartel

Het zestal van het Leids Damgenootschap is in de Hoofdklasse van de Zuid-Hollandse Dambond op de zesde plaats geëindigd. Daarmee valt te leven. Het vorige seizoen speelde het zestal tot in de laatste ronde mee om het kampioenschap, maar ik had toen het gevoel dat we wat boven onze stand leefden. In de middenmoot voelt dit zestal zich goed thuis.

De laatste ronde ging tegen het zestal van VELO uit Wateringen. Deze vereniging was helaas niet in staat om zes spelers op de been te krijgen, zodat Casper Remeijer aan bord één ongetwijfeld tegen zijn zin een gemakkelijke avond had.

Koos van Amerongen overspeelde tussen de 32^e en de 35^e zet zijn tegenstander, die op de 36^e zet definitief ten onder ging.

Walter Thoen – Koos van Amerongen

Wit aan zet.

Partijverloop: 33-28? (23-29!), 27-22 (18×27), 32×21 (16×27), 31×22 (29-34) en wit gaf op.

In de diagramstand had wit nog enige weerstand kunnen geven met 45-40. (30-35) is dan verhinderd 33-28 (35×44), 28×19 (13×24), 27-21 (16×27), 31×2. Dus een mogelijk vervolg zou dan bijvoorbeeld zijn: (17-22), 40-35 (22-28!), 33×22 (30-34), 26-21 [ Op 43-39×49 volgt (16-21), 27×7 (18×47), 7×9 (25-30) met winst.] (11-17), 22×11 (6×26) en wit blijft onder grote druk staan.

De remise van Steven den Hollander zal hem ongetwijfeld hebben tegengevallen, maar dan had hij ook maar niet zo doldriest in de aanval moeten gaan. Nu kon zijn tegenstander een remise brengende combinatie afdwingen:

Steven den Hollander – Arie Stoorvogel

Stand na de 42^e zet van wit.

(8-12!) [Dreigt (12-18)] 28-23 (13-19), 23×14 (9×20) [ Dreigt (24-30)] 34-29 (12-18), 22×13 (3-8), 13×2 (21-27), 2×30 (25×41), 46×37 (20-24×24) en remise overeen gekomen.

Hans Kreder speelde remise, maar had eigenlijk met 4-0 moeten verliezen, als dat mogelijk zou zijn. Tot twee keer toe miste zijn tegenstander de winst.

Hans Kreder – Aad Schrader

Stand na de 47^e zet van wit.

Zwart kan hier winnen met (21-26), 29×20 (15×24). Niet dat het gelijk uit is, maar zwart wint minstens een schijf en/of breekt door naar dam.

Na het gespeelde (3-9), 29×20 (15×24!?) krijgt wit nog een verrassende mogelijkheid om de stand gelijk te houden: 37-31! (36×27), 28-23 en nu bijvoorbeeld: (9-14), 47-41 (25-30), 43-39 (27-31), 41-36, enz.

Wit benutte die mogelijkheid echter niet (hij speelde 47-42) en enige zetten later was de volgende stand ontstaan:

Hans Kreder – Aad Schrader

Stand na de 52^e zet van zwart.

Wit staat nog steeds verloren, maar bouwt een verrassende verdediging in, speculerend op de gretigheid van de zwartspeler: 34-29! (26-31?), 37×26 (36-41??), 32-28! (22×24), 42-37 (41×32), 38×16 en remise overeengekomen.

In de diagramstand kan zwart de winst zeker stellen door iets meer geduld op te brengen. Eerst (22-27) en daarna pas doorbreken wint snel.

Ik mocht zelf met een overwinning de stand op 8-2 brengen. Mijn tegenstander overzag in een gelijkwaardige stand een klein zetje, verloor een schijf en de partij. De eerlijkheid gebiedt mij echter toe te geven dat mijn tegenstander helemaal niet in een gelijkwaardige stand had behoren terecht te komen. Tijdens de partij negeerde ik een belangrijke mogelijkheid op groot voordeel.

Ben de Koning – André van der Kwartel

Stand na de 16^e zet van wit.

Natuurlijk had ik wel naar (21-27) gekeken, maar met mijn weerzin tegen (vervlakkende) afruilen koos ik voor (13-18) en kwam niet tot voordeel. (21-27) leidt echter tot veel groter voordeel dan ik in de partij had gezien: (21-27), 32×21 (17×37), 42×31 [Beter dan 28×17 want dan volgt (12×21), 42×31 (21-26), 31-27 en wit heeft op beide vleugels een probleem.] (10-14), 28×17 (12×21) en zwart heeft duidelijk het betere van het spel.

Hans Tangelder speelde ten slotte remise, maar ook hij mocht daarover zijn handen dichtknijpen, zoals het volgende fragment laat zien.

Edwin Remmerswaal – Hans Tangelder

Stand na de 46^e zet van zwart.

Wit was zich kennelijk niet bewust van zijn betere stand, want hij speelde hier 38-32? (27×38), 33×42, waarmee hij veel van zijn voordeel opofferde.

De computer komt met de volgende variant: 23-19 (9-14), 19×10 (15×4), 29-23 (8-13), 39-34, enz. Het is duidelijk dat wit zijn grote voordeel in stand houdt.

Ten slotte, bij wijze van toegift, een fragment uit de bekerwedstrijd tussen Joop Burgerhout en Peter van den Berg. Hij is na te spelen op Toernooibase:

partij Joop Burgerhout – Peter van den Berg

en volgens Hans Tangelder een goed voorbeeld hoe je voordeel kunt halen uit een naamloos skelet. Hans signaleerde bovendien ook nog een gemiste kans in deze partij:

Joop Burgerhout – Peter van den Berg

Na (1-7?) miste wit de volgende afwikkeling: 24-19 (13×44), 34-29 (23×34), 32×1 (21×32), 1×2!!!

Steven den Hollander

Sinds afgelopen zomer heeft LDG er maar liefs zes nieuwe leden bijgekregen. Deze leden hadden een klein voordeel, ze wisten al hoe een dambord eruit zag, en dat de stukken wit en zwart zijn. Het bord waarop ze normaal spelen is weliswaar iets kleiner, het aantal stukken iets minder en het geluid tijdens de wedstrijden gedempter. Toch doen deze schakers al heel erg leuk mee in de Derde Klasse van de ZHDB, wat aangetoond wordt met een zeer knappe tweede plek. Ook pikken ze al geregeld (bijna) een puntje (of twee) af van gerenommeerde dammers op de onderlinge. Zo heeft André mij wel eens toegefluisterd ze niet al te veel en hard te trainen, na een zeer zwaar bevochten overwinning op Wim Zwinkels.

Nadat de schakers al enthousiast aan de slag gingen met de Van der Wal, Wiersma en Sijbrands mappen werd er wel duidelijk wat er (bij een aantal) ontbrak. Discipline. Na keiharde onderhandelingen kwam daar afgelopen herfst verandering in. De Leidsche Dick Advocaat werd ingehuurd. Succestrainer die al meerdere van zijn pupillen naar Nederlandse Kampioenschappen heeft geloodst. Met deze succesformule kon het toch eigenlijk niet meer misgaan? Zeker niet toen de eerste twee wedstrijden tegen Reeuwijk en Delft gewonnen gingen.

Het eerste scheurtje diende zich aan tegen Scheveningen. Tegen al dat vrouwelijk schoon moest het eerste wedstrijdpunt cadeau worden gedaan. Maar de verliespartijen tegen Rijnsburg en Alphen kwamen hard aan. Waar aan het begin openlijk gesproken werd over een kampioenschap sloeg de twijfel nu toe. Maar wat helpt het beste tegen een crisis? Juist, een overwinning. En daarvan vielen er twee op rij, waarna LDG zich weer mengde in de titelstrijd. Helaas zorgde wederom een gelijkspel tegen Scheveningen ervoor dat het kampioenschap alleen nog maar bij uiterst bizarre uitslagen behaald kon worden.

Afgelopen vrijdag traden de titanen aan tegen koploper Rijnsburg. In de heenwedstrijd leek Leiden al een wedstrijdpunt uit het vuur te slepen, maar een gebrek aan ervaring brak de helden toen op. Rijsnburg wou niets aan het toeval overlaten, en kwam met een extreem sterke opstelling. De tot nu toe ongeslagen topscoorder Rinus Kromhout en de minstens zo sterke dochter Mariëlle zaten op de eerste twee borden. Op bord 3 zat Jan Oudshoorn, die met een rating van 900 ook meer dan goed mee kan in de derde klasse. Op bord 4 waren er wellicht wat kansen, daar zat Gert van Delft, waar Quirinius in de heenwedstrijd van had kunnen winnen.

Dan de opstelling van Leiden. Robert had met een online generator bepaald wat de opstelling zou worden, en daaruit bleek dat Eelco met zijn geliefde zwarte kleur Mariëlle mocht bestrijden op bord 1. Quirinius lootte tegen Rinus Kromhout, een zware opgave. Eric tegen Jan Oudshoorn gaf een mooie clash tussen Katwijk en Rijnsburg. Daan kon een keer lopend naar een wedstrijd komen, en trof dus Gert. Normaal gesproken zou een 6-2 nederlaag de meest realistische uitslag zijn, maar zoals altijd worden de wedstrijden nog steeds bepaald op het bord, en niet op papier.

Toen ik rond 21.15 aankwam bij de speellocatie van RDC Rijnsburg trof ik Daan rokend daarvoor. Niet geheel positief gestemd. De loting was natuurlijk zwaar, Eelco stond al een dam achter, en de rest stond allemaal ook al onder druk. Dat ging dus al lekker. Eelco stond inderdaad al verloren, en speelde voor de vorm nog even door. Natuurlijk geen schande om te verliezen van Mariëlle, maar de manier waarop is een combinatie waar je minimaal een keer inloopt tijdens de damcarrière.

Met zwart besloot Eelco hier tot 14. .. 05-10? Dit is natuurlijk altijd een pikante zet in klassiek achtige standen, en dit buitenkansje werd direct benut. 15. 27-22 18×27 16. 38-33 27×29 17. 37-31 23×32 18. 34×05 en na nog enkele zetten kon Eelco de strijd staken.

Niet lang daarop liep Eric helaas in een hielslag. Deze had Eric al wel eens eerder gezien, maar helaas liep hij er toch in. Toch besloot Eric om niet op te geven, en gewoon door te knokken. Opgeven kan altijd nog, toch?

In goed overleg is er afgesproken dat voor elk onnodig randschijf er een boete van €5 betaald dient te worden aan de trainer. Ook elke notatiefout kost €5 Na een eerste rondje door de zaal kwam ik er achter dat ik mij over de drankrekening in ieder geval geen zorgen hoefde te maken. Daan speelde zijn gebruikelijke spelletje, maar zette het prima op, ondanks de randschijven. Bij Eelco spotte ik al een notatiefout, dus dat ging lekker!

Het duurde hierna een uur voor er ontwikkeling in de score kwam. Daan won! Na een zeer rustige partij van beide kanten kon Daan met een kleine combinatie zomaar een schijf winnen, en die kans werd direct waargenomen.

In deze stand is voor beide kleuren niet veel aan de hand, wellicht dat wit iets makkelijker staat. Daan besloot om met 46. 34-29 achter een schijf te kruipen, en daarmee zijn tegenstander iets

terug te duwen. De reactie met .. 01-07 47. 29×20 25×14 was echter niet juist. Daan profiteerde optimaal met schijfwinst! 48. 28-23 18×29 49. 33×35 en de stand werd hierna juist gespeeld door Daan. Hij moest met weinig tijd het hoofd koel houden, maar dat is Daan wel toevertrouwd.

Intussen het Quirinius nog geen enkel nadeel tegen Rinus Kromhout, sterker nog Q stond zelfs lekkerder. Speelde prima met het Chichov-kanon, en ging brutaal de aanval in. Er zat een smerige, maar moeilijke forcing in, die helaas werd gemist. Q bleef echter goed staan, maar dat verwaterde toen hij Kromhout een grote afruil liet nemen. Na een kleine laveer fase ging Q echter wederom de aanval in, maar nu zo krachtig dat hij theoretisch gewonnen stond. Ook hier was het de vraag, met zijn weinige tijd of het zuiver uitgespeeld werd. Hier slaagde Q grandioos in, met een schitterende overwinning op de algeheel topscoorder uit de derde klasse. Grote klasse Q!!

In deze stand mist Q de lastige forcing. Als hij met 35. 37-31! had vervolgd, was het schijf op 21 voor hem geweest. Op de meest logische verdediging (weglopen!) volgt .. 21-26? 36. 28-23 26×17 37. 34-30 19×28 38. 33×02 Ook de andere logische verdediging kost een stuk, namelijk met 12-18 36. 31-26 18×27 37. 26×17 13-18 38. 32×21 18-22 39. 34-30 22×11 40. 28-23 19×28 41. 30×10 15×04 42. 33×22 Een schitterend geheel.

Maar goed, dan zou het maximale een 4-4 zijn, toch? Eric was al vroeg een schijf achtergekomen, maar bleef knokken. Op het moment dat het definitief uit leek te zijn verslapte Oudshoorn echter. Hierop combineerde Eric verrassend naar doorbraak. Door damgeven kon Oudshoorn er nog een 3 om 3 van maken, waar Eric nog wel onder druk stond. Door het tijdig geven van zijn schijven bereikte Eric net op tijd, en puur op wilskracht de remisehaven. Een toch zeer verrassende 3-5 overwinning van LDG 2 op Rijnsburg.

Dit werd dan ook uitbundig gevierd bij huize Binnendijk, waar wij nog tot laat hebben mogen genieten van alles wat Daan had ingeslagen, dank daarvoor!

Geschreven door:

Een trotse coach

Hans Tangelder

Zaterdag 22 februari werd de laatste ronde van de halve finales van het Nederlands Kampioenschap gespeeld. Uit groep A plaatste Casper Remeijer zich glansrijk met 11 punten uit 7 wedstrijden, nadat hij in de slotronde Steven den Hollander versloeg. Steven eindigde op een teleurstellende vijfde plaats gedeeld met Leopold Sekongo met 6 punten uit 7 wedstrijden. Ook Jitse Slump plaatste zich overtuigend voor de finale door in groep A 12 punten uit 7 wedstrijden te halen.

Uit groep C plaatsten zich Jan van Dijk (11 uit 7) en Ron Heusdens (9 uit 7).

In groep D plaatste zich verrassend Henk Grotenhuis ten Harkel met 11 punten uit 7 wedstrijden voor het NK, en moesten Anton van Berkel, Henk Kalk en Stijn Overeem (8 uit 7) een barrage speelde om de andere NK plaats. De eerste twee wedstrijden van de barrage eindigde in remise, waarna Anton van Berkel na winst tegen Stijn Overeem de barrage won.

In groep B stelde veelvuldig NK deelnemer Hein Meijer teleur met een score van 7 uit 7. Hij leed een onverwachte nederlaag tegen Bhiem Ramdien, nadat hij verrast werd in het eindspel.

Bhiem Ramdien – Hein Meijer

Na het gedwongen 24-29 volgde 5-28; 29-34? (25-30 levert remise op) 28-44; 25-30 22-18; 12×23; 44-35!

Mede dankzij deze winst won Ramdien met 10 punten uit 7 wedstrijden groep B. De andere finale plaats ging naar Bart Terwel, nadat hij de barrage om de tweede plaats won van Andrew Tjon A Ong.

Dat het eindspel vol zit met verrassende finesses laat ook een door Hans Kreder gecomponeerd eindspel zien, gepubliceerd in een Telegraaf rubriek uit de jaren tachtig. Harm Wiersma kon de oplossing niet vinden, iets wat hoogst zelden voorkomt. (zie ook het commentaar van Hanco Elenbaas op toernooibase bij de partij Paul Oudshoorn – Hans Kreder)

Eindspel compositie Hans Kreder uit de jaren tachtig

Oplossing: 1.3-14 41-46 2.15-10 36-41 3.14-37! 41×32 4.10-5