Leids Damgenootschap

Op 10 februari 1910 werd de Leidsche Damvereeniging opgericht. Het was het begin van de georganiseerde damsport in Leiden. De geschiedenis van de damsport in Leiden is nu in een boek vastgelegd (120 pagina’s). Dit boek bestaat uit vier delen:

1. Een beschrijving van de geschiedenis van de georganiseerde damsport in Leiden van 1910 tot aan de huidige tijd. Van de groei naar vijf damverenigingen in de jaren vijftig tot aan de afname naar één damvereniging in de huidige tijd.

2. Een beschrijving van vier dammers uit Leiden die nationaal én internationaal tot de wereldtop hebben behoord. Het betreft meervoudig deelnemer aan het wereldkampioenschap Wim Huisman en drie van zijn leerlingen: Evert Bronstring, Jan van Leeuwen en Cees Varkevisser.

3. Een beschrijving van de ‘kleine’ geschiedenis van de damsport in Leiden. Het betreft een compilatie van allerhande fragmenten uit dampartijen van de ‘gewone’ Leidse dammers.

4. Een beschrijving van de bijdragen die Leidse dammers hebben geleverd aan de damproblematiek in Nederland. Drie namen springen er daarbij uit: Jan Dubbeldeman, Gerard Geerlings en Piet van der Kwartel zijn bekend geworden als productieve problemisten die vanaf de twintiger jaren van de vorige eeuw damproblemen van hoge kwaliteit wisten te creëren.

Het boek kost € 15 (exclusief verzendkosten) en is te verkrijgen bij het Leids Damgenootschap en via de website slagzet.com.

Verslag André van der Kwartel

Het zestal van het Leids Damgenootschap heeft in de Provinciale Hoofdklasse met 11-1 gewonnen van VELO uit Wateringen. Vijf spelers wonnen. Alleen Casper Remeijer speelde remise. Tegen Martijn van IJzendoorn… en zelfs die partij had Casper kunnen winnen.

Hans Tangelder opende de score. Hij won vrij gemakkelijk omdat zijn tegenstander een nogal kansloze poging ondernam om tot een omsingeling te komen. Dat was niet zo maar toevallig een mislukte poging. Casper Remeijer signaleerde een opvallende overeenkomst tussen de partij van Hans Tangelder en die van Frits Luteijn tegen dezelfde tegenstander:

Hans Tangelder – Reza Ghafoerkhan

De stand na de 47^e zet van zwart.

Frits Luteijn – Reza Ghafoerkhan

De stand na de 40^e zet van wit.

De zwartspeler omsingelt wel consequent, maar niet erg succesvol……

Harry Dekker bracht met een eenvoudige twee-om-twee doorbraak naar dam de tweede overwinning binnen.

In de voorgaande ronde van de landelijke competitie had Hans Kreder gewonnen doordat zijn tegenstander een min of meer voor de hand liggende zet deed en daarbij een eenvoudige positionele dreiging over het hoofd zag. In het zestal overkwam Kreder hetzelfde.

Aad Schrader – Hans Kreder

27-22!? (17×28), 33×22 (18×27), 31×22. Ziet er redelijk uit, maar wit overziet dat zwart nu kan doorbreken op de korte vleugel: (19-24), 22-17 (12×21), 16×27 (24-29), 34-30 (29-34) en zwart liep gratis door naar dam.

Frank Eektimmerman bracht de vierde overwinning binnen, maar hij moest daarvoor met behulp van zijn tegenstander eerst een nadelige stand zien te restaureren.

Edwin Remmerswaal – Frank Eektimmerman

Stand na de 40^e zet van zwart. Wit kan hier met 33-29 zijn voordeel behouden. Partijverloop: 42-37!? (11-17), 33-28 (17-21), 37-31 (19-24), 38-33 [Met deze zet komt wit in het nadeel. Met 39-33 had hij de stand nog gelijk kunnen houden.] (12-17), 31-26 [De definitieve fout. Hier had eerst 34-29 gemoeten.] (13-19), 34-29 (19-23), 28×30 (25×43) en zwart won gemakkelijk.

Het zwarte schaap van het Leidse team was Casper Remeijer die als enige remise speelde. Een excuus was dat hij speelde tegen de Kampioen van Nederland, Martijn van IJzendoorn. En dan te bedenken dat Casper onder druk van de klok zelfs de winst heeft gemist.

Martijn van IJzendoorn – Casper Remeijer

De stand na de 52^e zet van wit. Zwart gaat voor de afwikkeling: (29-33), 39×19 (30×50), 32-28 (35×44), 17-11 (16×7), 19-13 (8×19), 27-21 (26×17), 22×2. Remise.

Maar als zwart in de diagramstand eerst (26-31) speelt en dan pas de afwikkeling neemt, is de stand gewonnen.

Voor meer aardige fragmenten uit deze partij verwijs ik naar Toernooibase, waar Casper zelf enkele opvallende momenten bespreekt.

Ten slotte mocht ik mijn eerste(!) overwinning van dit seizoen behalen. Het slot van de partij was aardig.

André van der Kwartel – Jos Vis

Stand na de 57^e zet van wit. Spelverloop (18-23), 38-33 (26-31), 27-21 (16×27), 48-42. Ik hoopte nu op: (31-37), 42×22 (23-28), 22-18 (28×39), 50×11 (45-40), 11-6 met winst. Zwart koos echter voor (23-28), 33×22 (27×18), 36×27, waarna een standaardwinst op de Tric-Trac lijnen ontstaat.

Verslag: André van der Kwartel

In de vijfde competitieronde heeft het tiental van LDG met 12-8 gewonnen van het tweede team van SNA uit Heerhugowaard. Op- en tegenvallend was dat de topscorers van het team, Maurits Meijer en Hans Tangelder allebei verloren. Daar stond tegenover dat de beide Everts (respectievelijk Dollekamp en Bronstring) hun partijen wonnen.

We volgen het wedstrijdverloop.

Evert Dollekamp was als eerste uit. Dat gebeurt wel vaker, maar deze keer ging dat gepaard met een soepele overwinning. Hij had de partij uit kunnen maken met een zesklapper, maar volstond met een vijfklapper:

Bryan Tesselaar – Evert Dollekamp

Zwart staat al een schijf voor maar misschien dacht wit nog even tegen te stribbelen: 37-32 (22×31), 32-28 (23×32), 38×36. Zwart speelde nu (14-20) en de vijfklapper (18×47) werd niet meer uitgevoerd. De computer suggereert zwart eerst nog (26-31) te spelen om daarmee de zesklapper (18×36) te realiseren.

Teamleider Harry Dekker bracht de stand op 3-1, maar eigenlijk had hij moeten verliezen.

Harry Dekker – Exuperry Mwenedata

Zwart speelt hier een voor de hand liggende zet: (30-34), 38-32 (17-21), 28-22 (24-30??), 35×24 (19×30), 32-28 (21×23), 33-29 (18×27), 29×9 met remise.

Vanuit de diagramstand had zwart gemakkelijk kunnen winnen door: (18-23), 38-32 (13-18), enz. Maar ook in het partijverloop miste zwart nog een kans. In plaats van (24-30×30) had (18-23) nog gemakkelijk gewonnen.

Vervolgens speelde Edwin van Hofwegen remise, maar daarna kwam SNA 2 toch op gelijke hoogte. Maurits Meijer verloor door een wel heel eenvoudige slagzet.

Pepijn Folgers – Maurits Meijer

In de diagramstand speelde zwart (23-29???) en gaf op na 22-18 en 35-30.

SNA 2 kon maar kort genieten van de gelijke stand. LDG creëerde met drie opeenvolgende overwinningen een niet meer te overbruggen voorsprong.

Allereerst won Hans Kolfoort met een fraaie slagzet:

Hans Kolfoort – Daan van Os

Zwart dacht misschien wel om met (27-31) groot voordeel te behalen, maar werd verrast door: 38-32! (31×42), 23-18 (12×23), 29×9 (20×27), 9-3 (22×33), 3×47 en zwart gaf op.

Vervolgens won Evert Bronstring zijn partij. Hij moest veel geduld opbrengen, maar in een al ver uitgedunde stand liet hij duidelijk het niveauverschil met zijn tegenstander zien.

Ten slotte mocht ook Hans Kreder in de feestvreugde delen. Zijn tegenstander beging een nogal opzichte fout, waarvan Hans dankbaar gebruik maakte:

Hans Kreder – Bertus Groot

In een stand, waarin niets aan de hand is, speelde zwart (18-23??). Natuurlijk volgde 33-28! en zwart gaat een schijf verliezen. Er volgde nog (14-20), 39-33 (20×29), 33×24 (6-11), 30-25 (19×30), 35×24 (11-17), 28×19 en de schijfwinst was een feit. Vijf zetten later was de partij afgelopen.

Daarmee was de stand gebracht op 10-4 voor LDG. Hein van Winkel kreeg de eer om het winnende elfde punt binnen te brengen. Dat gebeurde na een partij waar niet veel over te melden valt.

Uw verslaggever bracht de stand op 12-6, maar ik bracht helaas een oude wet in praktijk: “Het moeilijkste is om een gewonnen partij te winnen.”

Jelle van der Eng – André van der Kwartel

Zwart heeft een ideale stand die ‘alleen maar’ hoeft te worden uitgespeeld, maar op de 42^e zet ga ik in de fout. (Zie diagram.) Evert Dollekamp gaf na afloop direct aan dat ik niet (23-28) had moeten spelen, maar met (13-18) en (3-8) of (3-9) af had moeten wachten. Partijverloop: (23-28), 43-39 (13-18), 26-21 [Dit offer had ik gemist…] (27×16), 38-32 (18-23), 30-25

Door deze misser kwam er een complex eindspel op het bord, waarin ik alsnog een aantal kansen heb laten liggen.

Jelle van der Eng – André van der Kwartel

Het diagram geeft de positie na de 52^e zet van wit. De computer suggereert (45-50). 10-4 is nu verhinderd door(21-26) en (50-28). Dus 10-5. Een illustratie van de vele mogelijkheden die zwart nu heeft: (11-17), 14-10? (50-28), 37-31 (21-27), 10-4 (28-19!). Voer voor de eindspelpuzzelaars. Vanuit de diagramstand was het spelverloop: (21-26), 10-5 (11-16), [De computer kiest voor (3-9) en (11-17).] 14-10 (45-50?). De definitieve fout. De stand was nog steeds gewonnen na (22-28), 37-31 (26×37), 10-4 (49-32). Nu volgde: 37-31 (26×37), 10-4 en remise gegeven.

Hans Tangelder had de langste partij van de dag. Tot aan de 50^e zet had Hans duidelijk het beste van het spel, zonder dat er op enig moment duidelijk sprake was van winnend voordeel. Vanaf dat moment ging het echter steeds minder.

Hans Tangelder – Theo Tesselaar

Het is wits 50^e zet. Met 37-32 had wit zijn (lichte) voordeel kunnen behouden. Hij speelde echter 37-31 (16-21). [Zwart grijpt niet meteen zijn kans. (4-10) zou sterker zijn geweest.] 35-30? [Dit offer komt te vroeg. Eerst 19-14 geeft meer verdediging.] (34×25), 33-29 (11-16), 38-33 (25-30), 43-39? [Alweer had wit de stand gelijk kunnen houden met 19-14.] (4-10), 19-13 (18×9), 29-23 (10-14), 23-18 (22×13), 31×11 (16×7), 26×17 (14-19), 17-12 (7×18), 33-28 (18-23?) [Hier mist zwart een eenvoudige winst: (30-35), 39-34 (9-14) en de dreiging (18-23) is afdoende.] 28-22 (23-28), 22×33 (19-23), 36-31 (13-18), 31-27?? [Ik zag dit moment en vroeg mij af waarom wit niet 31-26 speelde. Dan is het offer 33-28 en doorlopen naar dam niet meer tegen te houden en maakt wit met zorgvuldig spel remise.] (9-13) en zwart won gemakkelijk.

Verslag: André van der Kwartel

Het tiental van het Leids Damgenootschap heeft zich met een gemakkelijke overwinning gerevancheerd voor de zware nederlaag in de vorige ronde. Het Rotterdamse Constant Charlois werd met 8-12 verslagen. Een overwinning die aantoonbaar ruim hoger had kunnen uitvallen.

Evert Dollekamp haalde het eerste punt binnen. Naar eigen zeggen in een partij waar niets op viel aan te merken, behalve dan dat hij op een gegeven moment zeer slecht kwam te staan. Hij bood remise aan en dat werd blij geaccepteerd. Edwin van Hofwegen zette LDG op voorsprong. Hij kwam in het verloop van de partij steeds beter te staan en dwong zijn tegenstander om ten koste van twee schijven door te breken naar dam. Het overblijvende eindspel werd moeiteloos gewonnen.

Uw verslaggever bevestigde nog eens zijn slechte vorm, waarin hij al vele maanden verkeert. In dit geval lukte het mij om eerst een gewonnen stand uit handen te geven en vervolgens in een gelijkwaardige stand een fatale blunder te begaan, waardoor ik de partij zelfs nog verloor.

André van der Kwartel – Soelinder Jagram

Zwart was zo vriendelijk om – na uitgebreide zetcontrole! – (10-14??) te spelen. Natuurlijk volgde: 37-31 (26×37), 32×41 (21×23), 34-29 (24×33), 39×10. In plaats van met (9-14) met een schijf minder verder te spelen, zag zwart kennelijk nog mogelijkheden om de witte dam af te vangen. Het zal hem nog lukken ook: (13-19!?), 10-5 (9-14). Ik weet achteraf niet meer hoeveel spoken ik heb gezien, maar een feit is dat ik enorm ga zitten knoeien. Een degelijke winstzet is hier 35-30. Het spelverloop was echter: 38-32 (18-22), 32-28 (22×33), [Zelfs hier kan ik het nog goed doen, als ik 43-38 speel.] 43-39??? (20-25), 39×28 (14-20), 5×23 (25-30), 35×24 (20×18) met gelijk spel.

Ik zal dit verslag niet verder ontsieren met de blunder waardoor ik uiteindelijk nog verloor.

Hans Kolfoort en Hein van Winkel speelden beiden een gelijkwaardige remise, waarmee de tussenstand op 5-5 kwam. Vervolgens bracht Evert Bronstring de stand op 6-6, maar eigenlijk had Evert moeten winnen. Hij heeft zelfs op twee momenten de winst gemist. Evert zelf wees mij op de 23^e zet, waarop hij een damzet kan nemen, die echter vergiftigd blijkt te zijn. Het gaat om het volgende moment:

Nirain Ghoerai – Evert Bronstring

Evert zag er hier maar vanaf de damzet te nemen: (24-30?), 35×22 (4-10), 28×19 (17×50), 31-27 (14×23), 27-22 (50×17), 34-30 (25×34), 40×18 (12×23), 21×1 (20-24), 1×20 (15×24) met schijfwinst voor wit.

Het spelverloop vanuit de diagramstand was: (17-22), 28×17 (11×22), 44-39 (8-13), 21-16 (6-11), 26-21?? en hier mist Evert een eenvoudige schijfwinst met: (22-28), 33×22 (18×27), 31×22 (23-29), 34×23 (19×26). Evert speelde (11-17) en de partij ging verder.

Op de 56^e zet miste Evert voor de tweede keer een simpele winst:

Nirain Ghoerai – Evert Bronstring

Wit speelde hier 34-30 en Evert overzag dat (45-50) onmiddellijk uit is: 30×37 (50×46). Na nog zeven zetten eindigde de partij in remise.

Maurits won gemakkelijk tegen een tegenstander die een nogal avontuurlijke partijopzet koos. Met wat zorgvuldiger spel had hij het Maurits daarmee heel wat lastiger kunnen maken.

Ratan Ganeshie – Maurits Meijer

Wit speelde hier 48-43, maar had zijn enthousiaste partij-opzet een vervolg kunnen geven met 28-22. Een aardige variant (puur voor het idee) is nu: (13-19), 33-28 (16-21?) 22-17 (11×33), 38×9 (3×14), 25-20. De computer kijkt natuurlijk niet naar dat soort varianten en komt met de volgende variant: (13-19), 33-28 (12-17), 36-31 (26×37), 41×32, enz. met enig voordeel voor wit.

In de partij werd wit na 48-43 langzaam maar overtuigend weggespeeld.

Hans Tangelder haalde het tiende punt binnen met een eenvoudige overwinning.

Harry Bishambar – Hans Tangelder

Na 36-31?? Volgde(13-18), 22×13 (3-8), 13×2 (20-25), 2×30 (25×21). Hierna had Hans geen moeite meer om de partij te winnen.

Ten slotte brachten Harry Dekker en Hans Kreder met volstrekt gelijkwaardige remises de eindstand 8-12 op het bord.

Verslag: André van der Kwartel

LDG heeft in de vierde ronde van de provinciale competitie met 6-6 gelijkgespeeld tegen De Hofstad Dammers, maar dat had ook een ruime nederlaag kunnen zijn.

LDG begon met een nederlaag doordat Frank Eektimmerman aan bord 1 verloor van Peter van Eck. De partij duurde 46 zetten, maar had op de 23^e zet al min of meer afgelopen kunnen zijn.

Frank Eektimmerman – Peter van Eck

Op de 17^e zet besloot wit op avontuur te gaan. Altijd prijzenswaardig, maar niet altijd verstandig.

28-22!? (9-13), 31-26?? (11-17??). Zwart mist hier een fraaie damzet met: (24-30!), 25x34A (19-24), 26×17 (13-19), 22×13 (11×31), 37×26 (23-29), 34×23 (19×46). Wit heeft nog een tegenactie: 33-28! (46×23), 13-9 (4×13), 35-30 (24×35), 44-40 (35×33), 38×9 (20-25), 9×20 (15×24) en als de rookwolken zijn opgetrokken staat wit twee schijven achter.

A; wit redt zich ook niet door anders te slaan: 35×24 (19×30), 25×34 (20-24), 26×17 en nu weer (13-19) enz.

Later in de partij ging het alsnog mis voor wit, merkwaardigerwijs weer ingeleid met de zet 28-22, waarna wit positioneel werd weggespeeld.

Ik speelde zelf remise, maar had daarbij niet over geluk te klagen.

André van der Kwartel – Frans Teijn

Niets aan de hand, als ik hier 32-28 speel, maar ik speculeerde nogal gemakkelijk over de mogelijkheid dat zwart (12-17??) zou spelen en speelde – weer eens zonder zetcontrole – 40-34?? Ik zag direct na mijn zet dat zwart de partij kan uitmaken met (19-24) en (16-21). Maar zwart verraste mij met een andere winstpoging: (16-21!?), 27×16 (18×38), 33×42 (12-17). De schrik sloeg mij even om het hart, want wit doet niets tegen de dreiging (17-21), (19-23) en (13×31). Maar na enig nuchter denkwerk ontdekte ik de reddende vierdelijnsregel: 37-32 (17-21), 16×27 (19-23), 29×18 (13×31), 32-28 (31-37), 42×31 (26×37), 28-22 en enkele zetten later remise.

Casper Remeijer bracht met een degelijke overwinning de stand op 3-3. De overige drie partijen werden remise. De partij van Harry Dekker kende wisselende kansen, maar bleef wel van beide zijden binnen de remisemarges. Over de partij van Peter van den Berg zijn geen bijzonderheden te melden. Maar Hans Tangelder had eigenlijk moeten verliezen.

Hans Tangelder – Nizaam Muradin

Zwart speelde hier (24-29?), 33×24 (19×30), waarna Wit zich uit de problemen kon werken door 40-35 (30-34), 22-18 (13×33), 38×40. Maar na (3-8) had zwart wit in onoverkomelijke moeilijkheden gebracht. Er dreigt (19-23) en 40-34 is verhinderd door (19-23) en (21-27). Wit moet dus wel 33-29×29 spelen en na (19-24×14) zal wit schijf 22 gaan verliezen.

Verslag André van der Kwartel

Het Leids Damgenootschap heeft in de derde competitieronde met 13-7 verloren van VAD uit Amsterdam. Een nederlaag waarop niets valt af te dingen. Zij had gemakkelijk nog hoger kunnen uitvallen.

De wedstrijd begon goed voor de Leidenaren. Na een snelle remise van Evert Dollekamp bracht teamleider Harry Dekker de eerste – en na afloop zou blijken enige – overwinning voor LDG binnen. Hij brak ten koste van één schijf door naar dam, waarna zijn tegenstander zich het afspel niet meer liet bewijzen. Henk Meester speelde daarna remise, maar dat had evengoed een verlies kunnen zijn.

Tiemen Smit – Henk Meester

Na (9-14?) volgde 24-19 (13×24), 27-21 (16×27), 37-31 (26×37), 42×13. Henk dacht lang na hoe deze indringer onschadelijk te maken. Uiteindelijk koos hij voor: (12-18), 13×22 (17×28), 38-33 (14-20), 33×22 (23-29), 34×23 (24-30), 35×24 (20×27) en de stand was weer gelijk. Eind goed al goed. Maar wat als wit niet onmiddellijk 38-33 had gespeeld, maar eerst 34-30? Het is niet duidelijk hoe zwart dan aan schijfverlies had moeten ontkomen.

Evert Bronstring bracht met een remise de stand op 3-5, maar ook hij had eigenlijk moeten verliezen. Het begon ermee dat Evert op de 29^e zet in een damzet liep:

Evert Bronstring – Paul de Heus

Na 31-26? Volgde: (21-27), 32×23 (24-29), 33×24 (13-19), 23×14 (9×49). De dam werd afgepakt middels 48-42 en 42-38, waarna een 4 om 5 eindspel op het bord kwam. Volgens Evert was de stand waarschijnlijk remise omdat hij met zijn witte schijven veel verder stond dan de zwartspeler. Maar daarin had hij ongelijk. De zwartspeler heeft wel degelijk de winst gemist in het afspel.

Evert Bronstring – Paul de Heus

Zwart speelde (24-30?) waarna hij het argument van Evert ongewild in praktijk bracht. Winst zou echter zijn geweest: (3-9), 33-28 (9-14), 28-22 (24-29!!), 23×34 (12-17), 22×11 (16×7).

VAD kwam op gelijke hoogte omdat Hans Kolfoort verloor. Hans speelde de zogenoemde ‘Slingerland-opening’ [Voor de niet-kenners: 32-28 (18-23), 33-29 (23×32), 37×28 (16-21), 31-26 (19-23), 28×19 (13×33), 39×28 (21-27)]. Er ontstond een partij uit één stuk, waarin de formaties uit de opening lange tijd op het bord bleven. Helaas ging Hans op de 33^e zet in de fout.

Cees Binnenkade – Hans Kolfoort

Zwart speelde hier (13-18??) en gaf op na 34-29! Weglopen of afruilen is verhinderd en op het ongetwijfeld beoogde (14-20), volgt: 26-21 (17×26), 34-29 (23×34), 28-23 (29×18), 37-31 (26×28), 33×2.

Daarna leek het wel alsof alle energie bij LDG op was. Hans Kreder verloor. Hij had de hele partij al onder druk gestaan en zijn tegenstander had al meerdere keren groter voordeel gemist. Maar op de 44^e zet ging het definitief mis.

Hans Kreder – Michel Horn

28-22?? Zoals Evert Dollekamp aangaf, zou remise zijn geweest: 40-34 (20-25), 17-11 [Deze manoeuvre moet je een keer gezien hebben.] (16×7), 34-29 (23×34), 28-23 (19×39), 38-33 (39×28), 32×1. Wit kan de stand nu remise houden met bijvoorbeeld: (34-39), 1-40. [Nu is (39-43) verhinderd door 40-49 (43-48) en 35-30.] Dus bijvoorbeeld (13-19), 27-22 [Nu is 39-43 verhinderd door 40-49 en 49-27.]

Hans Tangelder speelde remise, maar ook hij had eigenlijk moeten verliezen.

Jos Eggen – Hans Tangelder

Wit speelde hier 33-28. Dat lijkt dwingend, maar 27-21 zou veel sterker zijn geweest. De computer komt dan met allerlei verliezende offervarianten. Had de witspeler de tegenactie van zwart overzien? (24-29), 34×23 (20-24), 26-21 (24-30), 35×24 (19×30), 27-22 (30-34), 39×30 (24×34), en hier miste wit zijn laatste kans op een voordelig eindspel: 21-17? 34-40 en remise overeengekomen. Met 22-17 had wit nog minstens een extra schijfwinst kunnen afdwingen. (13-18) is immers verhinderd door 12-8-3. Dus zwart zal (14-20) spelen.Wit kan nu een tweede schijf winnen, maar met alle witte schijven midden op het bord zal zwart wel remise kunnen houden.

Maurits Meijer speelde eveneens remise en misschien is dit de enige partij geweest, waarin voor de Leidenaren meer had kunnen zitten. In een complexe partij toverde Maurits een dam op het bord.

Maurits Meijer – Arie Storm

Na (4-10?) volgde: 34-30 (25×34), 28-23 (19×39), 18-13 (9×18), 38-33 (39×28), 32×1. Te duur? De ongelukkige stand van zwart op zijn korte vleugel biedt misschien kansen.

Maurits Meijer – Arie Storm

Volgens de computer ging Maurits in deze stand in de fout. De computer adviseert 9-13 (30-35), 45-40 (35×44), 49×44 en besluit voor zwart om de witte dam af te pakken met (17-22), (21-27) en (11-17) met een schijf verlies.

Het partijverloop was: 32-28? (30-35), 45-40 (35×44), 49×40 (26-31!), 36×27 (21×23). De dam is nu zo duur geworden dat de partij remise liep. Wit moest wel met 36 slaan, want anders was gevolgd: 37×26 (21-27), 9×31 (39-43), 48×39 (17-21), 26×17 (11×35).

Zelf verloor ik op een nogal klungelige manier.

André van der Kwartel – Chris van Westerloo

Het spelverloop was: 36-31? (12-17), 46-41? (24-29), 33×24 (20×29), 39-33 (14-20), 25×14 (9×20), 33×24 (20×29), 48-42 (3-9), 41-36?? De situatie ziet er wanhopig uit voor wit, maar ik had mij hier nog kunnen redden met 41-37!! (Ook de computer geeft deze redding niet aan.) Het beste lijkt nog voor zwart (17-21). 26×17 (11×33), 43-39 en nu heeft zwart geen tweede aanval achter de hand. Na 6-11-17 maakt wit remise met 27-21 en 37-31.

De diagramstand is om nog een andere reden leerzaam. Ik had hier moeten spelen: 46-41 (12-17), 44-40. Zwart moet dan wel (17-22) of (17-21) spelen, want op (24-29×29) volgt 27-21! En hoewel er geen sprake is van een bomzet, wint wit hier wel een schijf mee. Zoals in oude damrubrieken stond: “Men ga dit na!”

Ten slotte schaarde ook Hein van Winkel zich in het rijtje verliezers. Geen schande tegen Herman van Westerloo, maar tot heel laat in de partij had hij nog remise in handen.

Hein van Winkel – Herman van Westerloo

De computer adviseert hier (19-23), maar dat blijkt verrassend tegen te vallen: 42-38 (23-29), 38-33! (29×27), 39-33. Omdat (21-27) nu remise wordt (zie de eerdergenoemde opmerking van Evert Bronstring), moet zwart wel (14-19) spelen, waarna schijf 25 naar dam gaat en uiteindelijk ook de schijf op 33.

In de partij speelde zwart (22-27). Hein reageerde foutief met 25-20×9 en verloor snel. Na ‘gewoon’ 42-38 is er echter niets aan de hand: (19-24), 39-33 (14-19), 33-28 (24-29), 25-20 en de partij zal remise lopen.

(verslag van André van der Kwartel)

Het zestal van LDG heeft in de derde ronde van de ZHDB-competitie met 8-4 verloren van het eerste team van Damlust uit Gouda. Een verdienstelijk resultaat, gezien het grote verschil in speelkracht tussen beide teams. Ter illustratie: de gemiddelde teamrating van LDG was 1153, die van Damlust 1334.

Damlust opende de score met een ietwat gelukkige overwinning. Harry Dekker verloor al na 27 zetten in een gelijkwaardige stand door tijdsoverschrijding. Sinds de invoering van het Fischer-systeem zien we dat nog maar zelden gebeuren.

Damlust kwam op een 4-0 voorsprong door een overwinning van Erno Prosman tegen Edwin van Hofwegen. Niet geheel onverwacht, maar er deed zich in deze partij een opmerkelijk moment voor.

Edwin van Hofwegen – Erno Prosman

(11-17!), 21-16 (19-23??) Met deze zet mist de zwartspeler het toch niet zo moeilijke (11-17), 16×27 (25-30), 35×24 (19×30), 34×25 (18-22), 27×18 (12×41).

Ik mocht zelf het eerste punt voor LDG inbrengen, maar dat hadden er eigenlijk twee moeten zijn.

André van der Kwartel – André Venema

Dit is volgens de computer het eerste moment waarop ik aantoonbaar groot voordeel , zo niet winst, laat lopen. Ik speelde hier 43-38, maar dwingender zou zijn geweest: 27-21. (13-19) en (13-18) zijn dan natuurlijk beide verhinderd, maar ik heb gemist dat ook (17-22) verhinderd is door 34-30! En hoe zwart ook slaat, altijd volgt 40-34 en 23-19×7.

Na het gespeelde 43-38 moet zwart wel: (20-24), 29×20 (15×24), 23-19 (14×23), 37-31 (26×28), 33×11. Zie het volgende diagram.

André van der Kwartel – André Venema

Zwart speelde à tempo (24-30) – dat niet de beste zet is – maar dat maakte kennelijk zo’n indruk op mij dat ik direct 38-33 speelde. Eerst 11-6 lijkt winnend te zijn. Nu volgde: (23-28), 33×22 (12-17), 11-7 (17×28), 7-2. De partij liep remise, onder meer omdat (23-28) niets oplevert voor zwart.

Hans Tangelder bracht met een remise de stand op 6-2. Het is zonder diepere analyse niet duidelijk of daar meer in gezeten heeft, maar er had zich in ieder geval een sensationele afwikkeling kunnen voordoen.

Hans Tangelder – Erik Hoogendoorn

Zwart speelde hier (10-14), maar de computer adviseert (17-22), 41-36 (22×31), 36×27 (9-14), 43-38 (3-9) met groot voordeel voor zwart. Als oppervlakkige analysator vraag je je dan natuurlijk af waarom wit na (17-22) niet 37-31 speelt. Nou, dan zou zijn gevolgd: (23-28!!), 32×5 (24-30), 35×24 (18-23), 5×17 (11×22), 27×18 (12×23), 29×18 (20×16!!).

Er volgde een partij met veel ontwikkelingen. Beide spelers kregen een dam op het bord met nog wederzijds vele schijven. Eerst werd de dam van de witspeler afgepakt en daarna de dam van de zwartspeler, waarna wit aan al deze ontwikkelingen een schijf méér bleek te hebben overgehouden. Het is niet duidelijk of Tangelder daarna de winst heeft gemist, maar de computer geeft nog één moment aan, waarin hij het beter had kunnen doen.

Hans Tangelder – Erik Hoogendoorn

Wit speelde hier 38-33, maar de computer adviseert 26-21 met de volgende suggestie voor een plausibel partijverloop: (4-9), 21-17 (9-13), 38-33 (13-19), 22-18 (19-24), 18-13 (24-29), 33×24 (34-39) met zo op het oog toch grote winstkansen voor wit.

Frank Eektimmerman bracht met een remise tegen Friso Fennema de stand op 7-3 voor Damlust, maar dat had ook zo maar een nederlaag kunnen zijn.

Friso Fennema – Frank Eektimmerman

Na (14-19?) speelde wit 46-41 en miste daarmee de damzet met: 35-30 (24×35), 31-26 (22×31), 33×22 (18×27), 29-24.

Ten slotte eindigde de partij tussen Casper Remeijer en Teun van de Krol in remise. De computer signaleert in deze partij geen opvallende momenten.

(verslag van André van der Kwartel)

Het zestal van LDG heeft in de tweede ronde van de hoofdklassecompetitie van de Zuid-Hollandse Dambond verrassend gelijk gespeeld tegen de Rijnsburgse Damclub. Enkele fragmenten:

LDG kwam op voorsprong door een fraaie overwinning van Frank Eektimmerman tegen Rinus Kromhout.

Rinus Kromhout – Frank Eektimmerman

Wit staat al duidelijk slechter, maar na het gespeelde 35-30?? Is het ineens uit: (22-27!!). Zwart dreigt met (27-32) en (14-20). 33-29 zou dat kunnen voorkomen, maar dan volgt (27-31) en (18-22). Wit speelde nog 37-32 maar na (11-16), 32×21 (16×27) bleef al deze ellende in de stand zitten en gaf de witspeler dus maar op.

Ik zal dit verslag niet vervuilen met de blunder die ik na een interessante hekstellingspartij maakte tegen Richard Meijer. Het was een van die momenten waarop ik mij afvraag of ik niet beter lid kan worden van de plaatselijke boter, kaas en eieren vereniging…..

De overige vier partijen eindigden in remise. Ondanks langdurig voordeel kon Casper Remeijer niet winnen van Thomas Wielaard. Ook in de partij tussen Edwin van Hofwegen en Steven den Hollander werden de remisegrenzen nergens overtreden. Datzelfde geldt voor de partij tussen Daniël Boom en Harry Dekker. Maar dat de partij tussen Hans Tangelder en Arjen de Mooij in remise zou eindigen, was zonder meer verrassend.

Op de 37^e zet had zwart al een vrijwel zeker winnende positie kunnen bereiken:

Hans Tangelder – Arjen de Mooij

Zwart speelde hier (19-24×14), maar had groot, zo niet winnend voordeel kunnen bereiken met (28-32), 37×28 (23×32). Vanwege de dreiging (32-38) is wit vrijwel verplicht tot 31-26, waarna zwart met (32-37) een ijzersterke voorpost creëert.

Nadat De Mooij op de 44^e zet weer een winnende voortzetting had gemist, kwam op de 51^e zet de volgende stand op het bord:

Hans Tangelder – Arjen de Mooij

Zwart vervolgde met (17-22×23). Volgens de computer zijn zo ongeveer alle andere zetten winnend. Spelverloop: 38-33 (7-12), 37-32?? Maar hier vergooit wit zijn remisekansen die hij had kunnen behouden met 36-31. Zwart antwoordde met (12-18). Winst zou echter zijn geweest: (19-24) met bijvoorbeeld: 32-27 (20-25), 27-22 (23-28). Het spelverloop na (12-18) was: 44-39 (20-24), 33-28 en nu kan zwart (24-29) niet doorzetten wegens 32-27. Na (24-30) en (35-40) liep de partij snel remise.

Als toegift bij dit verslag een wederzijdse damblindheid tijdens een partij tussen mij en Harry Dekker.

Harry Dekker – André van der Kwartel

(2-7??), 38-32?? Beiden overzagen we: 24-19 (13×24), 29×20 (X), 23-18 (22×13), 37-31 (26×37), 38-32 (37×28), 33×2.

(verslag van André van der Kwartel)

In de tweede ronde van de competitie heeft het Leids Damgenootschap met 15-5 gewonnen van het derde team van Van Stigt Thans uit Schiedam. Van tevoren werd door uw verslaggever enigszins bezorgd naar deze wedstrijd uitgekeken. In de basisopstelling is Van Stigt Thans 3 bepaald geen zwak team en de Leidenaren moesten voor de tweede keer met drie invallers spelen. Bij aanvang van de wedstrijd bleek echter dat de tegenstanders maar liefst vijf basisspelers misten. Mede daardoor bleek het krachtsverschil groot in het voordeel van LDG. Binnen vier uur waren de voor een overwinning benodigde 11 punten binnen. De wedstrijd zelf duurde echter nog een uur langer omdat zich aan de borden twee en drie nog felle gevechten afspeelden, waarin de spelers niet van plan waren om gemakkelijke remises overeen te komen.

De wedstrijd begon met een snelle overwinning van Evert Dollekamp. Hij wist zijn tegenstander in een netwerk van combinaties te vangen:

Matthijs Broek – Evert Dollekamp

Met (20-24) brengt de zwartspeler meerdere dreigingen in de stand. Na lang nadenken speelde wit 39-34, waarna volgde: (27-32), 28×37 (24-30), 35×24 (19×28). Met een schijf meer won Dollekamp gemakkelijk. Grappig was dat hij de partij afmaakte met een kleine combinatie na alweer 39-34. Wit liet het zich niet meer bewijzen.

Na een soepele remise van invaller Jack van der Plas, bracht de tweede invaller, Arend van Beelen, de stand op 5-1. Zijn tegenstander liet een eenvoudige één-om-twee toe en gaf direct op. Teamleider Harry Dekker bracht met een degelijke remise de stand op 6-2. Kort daarna bood mijn tegenstander remise aan in een stand waarin ik bezorgd zat na te denken over de vraag hoe ik het meest veilig naar remise zou kunnen afwikkelen. Ik nam zijn aanbod maar direct aan….

Hans Tangelder scoorde de volgende twee punten. Daarvoor moest hij echter diep gaan. Hij moest een complex eindspel scherp afwerken, miste daarin een eenvoudige winst, maar vond wel een moeilijker winst. Twee fragmenten uit deze partij.

Hans Tangelder – Reza Ghafoerkhan

De laatste zet van zwart was (17-21). Grappig was dat (18-23) was verhinderd wegens 29×18 (12×41), 36×47 (26×37), 38-32! Had Hans zich laten inspireren door de partij Wiersma – Bremmer een week eerder? Hoe dan ook, in de diagramstand speelde Hans 28-22×22 vanwege de combinatieve kansen, waar 38-32 positioneel beter was geweest. Op (12-17) volgt het zetje dammetje met 29-23, (19×17), 37-31, (26×37), 38-32, (37×28), 33×4. Op het gedwongen (7-11) had wit nog de volgende fraaie remisecombinatie in petto: 22-17 (11×22), 29-23 (19×28), 37-32 (28×37), 33-29 (24×42), 43-38 (42×33), 39×10 (15×4), 25×3. Zijn tegenstander ging echter in de fout met (19-23), 29×18, (12×23). Hierop sloeg Hans toe met 36.37-31, (26×37), 37.33-29, (24×42), 38.43-38, (42×33), 39.39×10, (15×4), 40.25×3.

Hans bereikte na deze combinatie een voordelig eindspel dat hij “alleen nog maar” hoefde te winnen. Onderstaand de stand na de 40^e zet van zwart (21-26).

Hans Tangelder – Reza Ghafoerkhan

Hans dacht achteraf dat deze stand gemakkelijk te winnen was met 49-43, vanwege de volgende variant: (26-31), 36×27 (37-41), 3-9 (13-19), 27-21 (16×18), 9×47. Maar deze claim is misschien wat minder duidelijk, omdat zwart in plaats van (13-19) ook kan spelen: (16-21), 9×1 (21×32) met nog een lastig eindspel.

Het spelverloop was: 22-17 (37-42), [Wellicht geeft (13-19) meer verdediging.] 3-9 (13-19), 9-18 (42-47), 18×1 (16-21), 17-12 (21-27), 12-8 (27-32), 8-3 (32-37), 44-39 (37-42), 3-25 (26-31), 36×27 (47-41??). Nu mist Hans de eenvoudige winst met 1-23, 39-33 en 25×46. Het alternatief is echter ook voldoende: 39-33 (19-24), 25-48 (41-37), 33-28 en zwart gaf op.

Evert Bronstring bracht met een overtuigende overwinning het elfde punt binnen. Invaller Henk Meester bracht het volgende punt binnen, maar dat hadden er eigenlijk twee moeten zijn:

Nico Groenendijk – Henk Meester

Na 27-22?? miste Henk de – ook door Harry Dekker aangegeven – winst met (3-8). Wit doet niets meer tegen de dreiging (13-18) en (21-27). In de partij volgde: (2-8), 43-39 (8-12), 39-34 en nu valt tegen dat op (12-18) kan volgen 34-29 (23×34), 30×39 (18×27), 28-23. In de partij speelde zwart (12-17) en de partij liep remise.

Edwin van Hofwegen en zijn tegenstander speelden een complexe partij die na wisselende kansen uiteindelijk in remise eindigde. De partij zou een uitgebreide analyse verdienen, maar ik beperk mij hier tot enkele opvallende fragmenten.

Edwin van Hofwegen – Hans Lansbergen

Hier het eerste opmerkelijke fragment. Zwart speelde hier (16-21) en kreeg nadeel. De computer komt met het verrassende offer (27-32), 41×21 (16×27), 43-38 (18-23), 29×16 (20×40), 35×44 (25×32) met gelijk spel. Het spelverloop na (16-21) was: 43-38 (32×43), 39×48 (19-23), 24-19?? Maar hier mist wit de schijfwinst die hij had kunnen realiseren met: 49-43 (23-28), 43-39 (28-32), 24-19 enz. Spelverloop (23×14), 15×24 (14-19), 49-43 (19-23). Zie het volgende diagram.

Edwin van Hofwegen – Hans Lansbergen

Er ontstaat nu een fase in de partij waarin volgens de computer de spelers om de beurt duidelijk betere voortzettingen misten:

48-42? [Hier zou 33-28 veel sterker zijn geweest. Zwart moet wel (22×33) slaan, want op (23×32) volgt 24-19 (13×33), 43-38 (X), 48×28 (22×33), 31×2.]

(4-10?) [Maar hier mist zwart het toch niet zo moeilijke (13-19), 24×2 (23-28), 2×16 (28×46). De witte dam staat op een merkwaardige manier opgesloten. 16-11 is in ieder geval niet speelbaar.]

43-39? [Het festival der missers gaat door. Wit had hier moeten spelen: 42-37! Zwart heeft nu niet veel beter dan (27-32), 37×19 (22-27), 31×22 (17×48), 26×6 en zal een zwaar eindspel ingaan. In plaats van deze afwikkeling is (10-15) niet veel beter wegens 33-28.]

(10-15?) [De computer adviseert (23-28) met groot voordeel. 24-19 (13×24), 30×19 (wat anders?) wordt beantwoord met (8-13×3), waarna zwart stevig aan de leiding gaat.]

Enige zetten later kwam de volgende stand op het bord:

Edwin van Hofwegen – Hans Lansbergen

De laatste missers in deze partij deden zich op dit moment voor: 24-19 (13×24), 30×19? [Nodig was 42-37×47, maar zwart mist de sterkste reactie.] (15-20??) Hier had zwart groot voordeel kunnen verkrijgen door: (32-38!). Nu is 42-37 verhinderd door (22-27) en (17-21). Dus: 19-14 (38×47), 14-9 (18-23!), 29×7 (47×3). Wit mag nu geen dam halen: Op 7-1 volgt (8-12) en (17-21). Op 7-2 volgt (22-27) en (17-21). Wit moet dus wel een schijf offeren: 26-21 (17×26) en komt in een slecht eindspel terecht.

Na deze gemiste kans duurde de partij nog dertien zetten, waarin de remisemarges niet meer werden overschreden.

Ten slotte bracht Maurits Meijer met een overwinning de eindstand op 15-5. Een overwinning met een donker randje, omdat Evert Bronstring na afloop liet zien dat zijn tegenstander in het middenspel groot, zo niet winnend voordeel had kunnen verkrijgen. Ook de computer signaleert dat moment:

Adri van Huët – Maurits Meijer

Maurits speelde (9-14) [Veiliger was (18-22).] Wit antwoordde 28-23 (2-8), 23×12 (8×17). Evert Bronstring gaf echter terecht aan dat wit had moeten spelen: 47-41! Een mogelijke variant van de computer luidt: (14-19), 40-35 (19×30), 35×24 (3-9), 28-23 (18-22), 27×18 (13×22), 32-28 (22×33), 39×28 met groot voordeel voor wit.

Uiteindelijk wist Maurits op de lange vleugel van wit door te breken. Het volgende fragment geeft het moment weer, waarop wit definitief in de fout ging. Maurits buitte dat met enkele scherpe zetten uit.

Adri van Huët – Maurits Meijer  

Wit was met 23-18 nog ruim binnen de remisegrenzen gebleven, maar speelde 22-17?? Er volgde: (13-19!), 24×13 (41-46), 23-18 (46-23), 17-12 (23×45), 13-8 (14-19), 8-2 (19-23), 18×29 (45×1), 2-19 (15-20) en Maurits had een gewonnen eindspel op het bord.