Leids Damgenootschap

Geschreven door Steven den Hollander

Vrijdagavond. De belangrijke wedstrijd tegen Van Stigt Thans (Schiedam) voor de provinciale competitie staat op het programma. Wanneer ik uit werk vertrek echter enkele fikse tegenvallers. Het sneeuwt namelijk, en de trein rijdt niet naar Leiden. Een beetje beduusd weet ik echter snel een nieuw plan te bedenken. Met de trein naar Schiedam, en daar door Richard worden opgepikt. Onderweg voel ik echter al nattigheid. Mijn schoenen blijken allebei wat gaatjes te hebben, en met elke stap die ik zet voel ik mijn sokken zwemmen.

Een berichtje naar Arjen biedt ook voor deze situatie een oplossing. Arjen neemt sokken en een paar reserve schoenen mee. Bij aankomst op het treinstation Schiedam blijkt Richard nergens te zijn. Al bellende loop/zwem ik vervolgens tussen de hoofd- en achteruitgang, maar Richard en ik weten elkaar niet te vinden. Na een klein kwartier komen we erachter dat er schijnbaar een derde uitgang is…

Desondanks komen we net op tijd aan bij de speelzaal. Met grote opluchting zie ik dat Arjen zijn rugzak mee heeft genomen, en daar verschillende paren sokken, en zijn blauwe Nikes uit haalt. Het is liefde op het eerste gezicht. Het moment dat ik de schoenen aan heb getrokken voel ik een aangenaam gevoel door mijn lichaam stromen. Ik kan met een gerust gevoel gaan zitten, en tref een moeilijke tegenstander, namelijk Guido van den Berg.

De partij loopt (net als de schoenen) vrij gemakkelijk. Na de eerste zetten krijg ik een leuk speltype op het bord. Ik besluit om de stoute schoenen aan te trekken, en neem wat meer risico. Guido heeft wat last van zijn tijd, en loopt in een verborgen combinatie. Ik neem deze dan ook snel, maar het is nog geen tijd om naast mijn schoenen te gaan lopen. Na de combinatie zakt de moed bij Guido in de schoenen, en geeft de partij na enkele zetten terecht op.

Ook bij de rest lijkt alles goed te lopen, en zeer tevreden noteren we een 2-10 overwinning! Het is intussen al laat, en iets voor 0.00 brengt Richard mij weer thuis. Snel naar bed, want de wekker staat op 6.00

Waarom zo vroeg op de zaterdag? Dat komt door de halve finales van Nederland. Om te kijken op welk niveau ik ongeveer zit heb ik besloten om mij op te geven hiervoor. Dit betekent wel 9.30 aanwezig zijn in Culemborg. Vervolgens twee zware partijen, weinig die graag in mijn schoenen staan.

Wanneer ik wil vertrekken blijken mijn schoenen nog niet droog te zijn. Stiekem kijk ik ernaast, en zie de blauwe schatten verleidelijk staan. Arjen hoeft ze vrijdag pas terug… Daarom maar het besluit om ze nog een dagje aan te trekken.

De reis verloopt goed, en ruim op tijd kom ik aan in Culemborg. Daar wacht Wouter Sipma op mij. Met lood in de schoenen neem ik plaats achter het bord. Wouter, met een Internationale Grootmeester titel, een rating hoger dan 1500, en talloze overwinningen uit onze eerdere ontmoetingen. Niet wetende wat te doen speel ik (veel) voorzichtiger dan normaal. Het gevaar lijkt mee te vallen, en na meer dan vier uur kan ik trost een (min)remise laten noteren.

Hierna volgt een geamuseerd gesprekje met Jan-Pieter Drost. Wanneer ik hem het verhaal over de schoenen vertel meldt hij lachend dat er een strip was, met de naam: “De wondersloffen van Sjakie”. Dat lijkt toch wel aardige overeenkomsten te bevatten.

De tweede partij van de dag is tegen Jan-Pieter. Hij weet echter waar ik de kracht uit put, en na een goede partij kom ik helaas net te kort om te winnen. Bij thuiskomst weet ik direct de oorzaak hiervan. De twee blaren tonen aan dat de kracht van de wondersloffen uit is gewerkt.

To be continued..

Na de laatste wedstrijd van LDG voor de winterstop, die op 10 december tegen SNA3 met 12-8 gewonnen werd, staat LDG in de eerste klasse B op een keurige vierde plaats met 9 punten uit 7 wedstrijden. Koploper is VAD Amsterdam met 12 punten uit 7 wedstrijden. Als PWG ‘s-Gravenpolder de inhaalwedstrijd tegen het zwakke Zaanstreek 2 wint, wordt het medekoploper met 12 punten uit 7 wedstrijden. Zaanstreek 1 staat derde met 11 punten uit 7 wedstrijden. Het is daarom niet makkelijk voor LDG om in de resterende wedstrijden nog een derde plaats uit het vuur te slepen, die recht geeft op een nacompetitie wedstrijd voor promotie naar de hoofdklasse. LDG is echter niet bij voorbaat kansloos als de opgaande lijn uit de vorige wedstrijden wordt vastgehouden. Zaterdag 21 januari hervat LDG de competitie met een uitwedstrijd tegen de Hofstad Dammers. Een wedstrijd die gewonnen zal moeten worden om uitzicht op de derde plaats te houden.

Hier volgt nog een aanvulling van André van der Kwartel op zijn verslag van de wedstrijd van LDG tegen SNA3:

Ten tijde van het uitbrengen van het verslag van de wedstrijd van het Leids Damgenootschap tegen SNA3 waren nog niet alle partijnotaties beschikbaar. Inmiddels zijn deze wel beschikbaar en blijken er aan twee partijen nog leerzame fragmenten te ontlenen:

Timo Kuipers – Maurits Meijer

De witspeler had dit macro-eindspel nog gemakkelijk remise kunnen houden. Zwart heeft nog maar vier stukken over en beide dammen staan gepend. De remise kan hier veilig worden gesteld door 45-40 (31-36), 40-34 (36-41), 34-29, enz. Wit speelde echter 35-30? (31-36), 30-25? [30-19 had nog steeds remise gegeven] (49-35) en wit gaf op.

Bertus Groot – Henk Meester

Na 32-28 speelde zwart (17-22×22) en verzuimde daarmee de schijfwinst (20-25), 29×20 (15×24). Zwart dreigt met (24-29) en (17-21). De enig mogelijke verdediging voor wit is 28-23 (18×29), maar het is niet goed te zien hoe wit de geofferde schijf terug kan winnen.

Bertus Groot – Henk Meester

Nadat de witspeler onderweg een zekere remise en misschien wel een winstkans had overzien, miste de zwartspeler hier voor de tweede keer een aantoonbare winst. In plaats van het gespeelde (18-22?) had (3-8) op slag gewonnen. Er dreigt (17-22), 28×17 (12×21), 23×3 (21-26), 3×20 (15×42). Op 38-32 volgt (18-22) en op 38-33 volgt (14-20).

Verslag van Steven den Hollander van Brunssum Open 2016 ronde 6, 7, 8 en 9, deel 3 van 3 delen.

De volgende dag wachtte Gerwin Mollink. Ook hier gooide ik een bekende, maar duistere opening tegen aan, de Leningradar. Volgt u maar vanaf de opening. 01. 34-29 19-23 02. 40-34 14-19 03. 45-40 10-14 04. 50-45 05-10 05. 31-26 20-25 06. 37-31 14-20 07. 42-37 10-14 08. 48-42 04-10 De opbouw uit 48 zal bij menig dammer vreemd ogen. Het idee is echter dat zwart een hekstelling gaat nemen, en dat wit met 48 als het ware een extra schijf heeft op zijn lange vleugel. Zwart kiest er heel logisch voor om op te bouwen uit 4, terwijl hij dit beter uit 3 had kunnen doen. Waarom? Dat komt zometeen! 09. 31-27 17-22 10. 37-31 11-17 11. 27-21 16×27 12. 32×21 06-11 13. 21-16 01-06 14. 41-37 19-24 15. 46-41 14-19 16. 38-32 Wit lijkt steeds maar één zet te hebben, maar dit is precies de planning. Deze hele openingsvariant leunt namelijk op een openingscombinatie.

Zwart speelt 22-28 33×22 18×38 42×33. Nu is zwart aan zet, en maakt de beslissende fout. Er moet namelijk verassend worden verder gegaan met 10-14 en een gelijkwaardige stand. Zwart koos echter de meest logische variant met 12-18? Nu volgde de combinatie waar ik vurig op zat te hopen. Er volgde vernietigend 35-30 24×35 26-21 17×26 33-28 23×32 37×28 26×46 29-23 18×29 34×05 46×23 05×37. Ik kon nu mijn dam achter de schijven parkeren, wat normaal een simpele overwinning betekent. Op het eind ging ik echter nog de mist in, maar dat werd gelukkig niet gezien, wat alsnog winst betekende!

Om nog even terug te komen op de opbouw vanuit 3 of 4 in de opening. Wanneer er in bovenstaande diagram schijf 3 op 4 staat werkt de hele combinatie niet! Belangrijk om even na te gaan.

De volgende test toonde zich in de persoon van Ron Heusdens. Niet wetende of hij mijn partij tegen Erno helemaal scherp had besloot ik om een kleine wijziging aan te brengen. Op 32-28 opende ik brutaal met 16-21. Ik heb de wenkbrauwen van Ron nog nooit zo hoog zien komen. Helaas kende hij het wel beter dan ik, en na een extra agressieve Georgiev-ruil die ik later toepaste, kreeg Ron een vrij schone stand. Ik bleef doorvechten en met een ruiltje hier en daar verkreeg ik een houdbare stand.

Wit staat beter, maar hier kwam ik met het stiekeme 15-20. Dit dreigt met 20-25, omdat daarna 29-24 niet werkt. Waarschijnlijk biedt 43-39 nog de meeste kansen voor Ron, hoewel dat in analyse ook remise bleek. Ron speelde echter 42-38? En dat is precies wat ik op remise gerekend had. 15-20 42-38 20-25 28-22 25×23 33-28 23×32 38×16 02-07 22-17 07-12 17×08 03×12 16-11.

Hier moet zwart niet panieken en schijf 11 teruggooien, want dat verliest. Het grappige is dat zwart damhaen blijft verhinderen wegens de plakker 36-41 41-46 met remise. Ron probeerde nog wel wat 19-24 11-06 24-30 43-39 12-18 39-33 18-23 voor hij pas remise aanbood.

De avond stond in teken van quatre-mains dammen. Dit is een variant waarbij er teams gevormd worden, en vervolgens speelt iedereen om de beurt een zet. Toevalligerwijs werd ik gekoppeld aan Micha van Tol. Onze speelstijlen pasten niet bij elkaar, maar het was wel een leuke avond.

De achtste ronde kwam ik tegen een goede vriend, Mitchel Mensinga. Deze partij is zeker het bekijken waard. Er volgde vanuit een bekende opening een Parti-Bonnard. Omdat ik na afloop echter veel varianten vond die relevant zijn, als ik dit nog eens speel , zal ik hier niks van tonen.

En tot slot de laatste ronde. Ik gokte er maar op dat ik aan een remise genoeg zou hebben tegen Jasper Daems. Door vakkundig hier naar toe te spelen lukte dit, en werd uiteindelijk derde op basis van 1 weerstandpunt meer.

Verslag van Steven den Hollander van Brunssum Open 2016 ronde 3, 4 en 5, deel 2 van 3 delen.

De derde ronde lootte mij tegen Wiel (zeg maar Willy) Maertzdorf, een oude bekende. Twee jaar geleden won ik net niet van hem, iets wat mij een half jaar geleden wel lukte. Ook deze keer wederom succes, al ging het wel moeizaam. Toch was het deze partij mooi te zien waarin ik de afgelopen jaren gegroeid ben. Op de 30^ste zet maakte Willy een kleine onnauwkeurigheid, en sloeg te snel. Hierdoor kreeg ik voordeel, zowel op het bord als het psychologische vlak. Het is een nadeeltje, maar hierna wist ik met elke zet de druk meer op te voeren, waar hij uiteindelijk onder zou bezwijken.

Dit is volgens mij een belangrijk moment. Het is vrij standaard om te slaan met 25, wat Willy snel deed. Ik sloeg echter met 19×10, gevolgd door 23-28, wat niet heel vaak voorkomt. Hierdoor staat de lange vleugel van wit er niet echt lekker bij. Alhoewel de computer aangeef dat het volkomen gelijkwaardig is, is dit gevoelsmatig erg lastig voor wit. Ik verkreeg later een klaverblad, maar wel met schijven op 6 en 11. Na wat ruilen kwam de volgende stand op het bord.

Zwart staat beter, maar nog steeds niet beslissend. De opgeschoven piramide is redelijk statisch, maar omdat 6 er nog staat wel degelijk van nut. Er volgde 34-30 23-28 32×23 18×29. En toen werd pas de beslissende fout gemaakt, namelijk met 38-32?. Ik was er als de kippen bij om 16-21 te offeren en met 29-33 door te breken. In het eindspel bleef ik alert en wist een belangrijke overwinning te boeken.

De toernooiwebsite schreef dat ik in feestoutfit achter het bord verscheen. De stralend roze hoed en zonnebril waren echter het kostuum voor de karaoke-avond. Nadine wist nog op te merken dat die hoed erg leek op een hoed die ze thuis hadden liggen. Hierop kon ik bevestigen dat het inderdaad hun hoed was.. Arjen had mij deze echter (in niet geheel nuchtere bui) na het Metaltoernooi meegegeven.

De karaoke was super gaaf. Er waren vrij veel mensen aanwezig, en zelfs de niet aanwezige mensen, die in de tent lagen te slapen, konden meegenieten. Uiteraard konden de intussen bekende danspasjes ook weer getoond worden. Al met al een wederom geslaagde dag.

Het feest was pas over toen ik kon aanschuiven tegen Erno Prosman, de eerste grote test. Over deze partij zijn we snel uitgepraat. Ik bracht een (voor mij) bekende opening op het bord, maar ergens zat er een lek in. Erno wist dit erg mooi te weerleggen, en nu 25 zetten kon ik al opgeven. Om het positief te bekijken, dit waren extra weerstandspunten.

Deze weerstandspunten zorgde ervoor dat ik naar beneden geloot werd (en voor de rest van het toernooi zou blijven loten). Tegenstander was een oude bekende, Radj Kallou. Enkele jaren geleden speelde ik met een schijf meer nog remise tegen hem. De opening verliep goed. Er kwam een klassiek-achtige stand op het bord, maar door een kleine onnauwkeurigheid van hem kreeg ik al groot voordeel. Hij kreeg een schijf op 15, en steeds bleef ik met kleine trucjes en geintjes zijn opbouw verstoren.

Radj ging steeds meer naar de rand, maar beslissend voordeel kwam er niet. Na rijp beraad besloot ik om weer wat chaos op het bord te brengen, resulterend in de volgende stand:

De bekende uitspraak:”Steek hem er in” deed mij besluiten om zojuist 22-27 te spelen. In de partij volgde de slechte zet 33-28, waarna er droog 07-11 z+ volgde. De computer geeft aan dat 22-27 de winnende zet is geweest. Een voorbeeld is 45-40 18-22 40-34 24-30 35×24 19×30 33-29 13-18 wat duidelijk laat zien hoe groot het machtsverschil is.

Verslag van Steven den Hollander

Het jaarlijkse kersttoernooi wat het Leidsch Damgenootschap organiseert is een erg gezellige avond geworden. Niet alleen omdat er redelijk wat externe spelers waren, maar ook met het aantal van 17 deelnemers. De wedstrijdleiding besloot om in de voorrondes twee poules van zes spelers te maken, en een poule van vijf.

Deze poules waren op sterkte ingedeeld, wat resulteerde in allerlei mooie wedstrijden, waarin het niveauverschil niet heel groot was. In de eerste poule wist gastspeler Arjen de Mooij overtuigend de voorrondes te winnen. Hij werd op de voet gevolgd door ons nieuwste lid, Jan van der Star. Een aardig fragment in deze poule was te zien in het duel tussen Steven den Hollander en Evert Bronstring.

Steven heeft als laatste zet 38-33 gespeeld. Evert dacht hier groot voordeel te behalen met 23-28!? Maar werd lelijk verrast door de combinatie met 27-21 16×27 33-29 24×33 37-32 27×47 48-42 47×38 43×03! Steven won het eindspel overtuigend.

De finalepoule werd compleet gemaakt met Jack van der Plas, en de verassend sterk spelende Hans Kreder. Jack en Jan verloren beide één keer, waardoor de partij tussen Hans Kreder en Arjen de Mooij de beslissende zou worden. Met sterk aanvallend spel won Hans een schijf, maar in tijdnood ging er veel mis, en won Arjen toch nog. Arjen de Mooij dus de terechte winnaar!

In de tweede finale-poule ging de strijd tussen Marco de Leeuw en André van der Kwartel. Beide wonnen twee partijen, maar omdat André in een direct duel won van Marco werd hij de winnaar van de tweede poule.

Evert Dollekamp speelde wat minder in de voorrondes, wat hem een plaats in de derde poule opleverde. Hierin wist hij al zijn partijen te winnen, en daarmee dus een overtuigende poule-winst. Alleen Dick den Ouden wist in zijn spoor te blijven, maar hij verloor de beslissende partij.

De vierde poule werd gewonnen door Harry Dekker. Door twee overwinning en een remise was hij niet meer te achterhalen door Maurits Meijer en Edwin van Hofwegen. Al met al was het een erg leuke avond, waarin iedereen met een prijs naar huis ging. Tot volgend jaar?

Verslag van Steven den Hollander van Brunssum Open 2016 ronde 1 en 2, deel 1 van 3 delen.

Met de Olympische Spelen net achter de deur is er een opvallende conclusie te trekken. Uit de zomertoernooien is er één keer brons gewonnen door Rijnsburg! Voor de mensen die het ontgaan is; tijdens het zomertoernooi in Brunssum ben ik derde geworden!

Een week voor de start kwam het in mij op dat een zomertoernooi nog mooi in de agenda paste. Net afgestudeerd en werkloos zijn natuurlijk de optimale omstandigheden om te dammen. Mede wegens de leuke deelnemerslijst besloot ik mij op te geven. Na het kopen van een pop-up tent, regelen van een auto, voortijdig verschijnen op de verjaardag van mijn oma (sorry oma!) en het doornemen van het openingsboek van Getmanski (daarover later meer) was ik helemaal klaar voor Brunssum.

Twee dagen voor de start kreeg ik van Djordy Suijlen een appje of ik niet een dag eerder wou komen, bij hem blijven logeren om vervolgens uitgerust aan de start te verschijnen. Ter optimalisatie voor de prestaties maar gedaan, alles voor de punten. Een leuke avond in Roermond (wat dus echt een leuke stad is!) verscheen ik iets minder fris dan verwacht aan de start.

De loting bracht mij een sterke chinees, Yifi Du. Snel wat kijken op toernooibase liet mij zien dat deze knul veel Keller speelt, zonder er veel van te kennen. Het openingsboek van Getmanski laat op de eerste pagina’s een bekende winstvariant zien waar ik dan ook schaamteloos naar toe stuurde. Voor de mensen die nog iets willen leren (let op Daniël!) even de notatie. 01. 34-29 17-22 02. 40-34 11-17 03. 45-40 06-11 04. 31-26 16-21 05. 32-28 19-23 06. 28×19 14×23 07. 35-30 10-14 08. 30-24 05-10? 09. 33-28 22×33 10. 39×19 14×23

Op dit moment zijn we in de zogeheten Deurloo-variant beland. De zet 05-10 is eigenlijk al de beslissende fout van zwart! In de opening kies ik bewust ervoor om schijf 50 niet op te spelen. Mijn tegenstander speelt uit automatisme schijf 1 ook niet op en speelt voor de rest door zoals de theorie het aanraadt. Wanneer schijf 50 en 1 wel zijn opgespeeld en er volgt 33-28 spreken we van de bekendere Van Westerloo-variant. Het belangrijke verschil is dat ik nu een extra tempo heb, om mijn tegenstander dodelijk op te kunnen sluiten. Het ging verder met: 11. 38-32 20-25 12. 40-35 09-14 13. 42-38 11-16 14. 37-31 14-19 15. 35-30!!

De enige manier om deze opening ook daadwerkelijk te winnen, is door op het juiste moment de onogelijke zet 35-30 te spelen. Dit lijkt een vrij provocerende zet (wat ik nooit zou doen) maar is ijzersterk. Het idee echter is om zwart in zowel het cetrum als op de flanken klem te zetten. Het vervolg is redelijk logisch en geforceerd. 15. .. 10-14 16. 38-33 07-11 17. 33-28 01-06 18. 41-37 14-20 19. 44-40 04-09 20. 50-45 02-07 21. 48-42?!!

De witte partij is totaal geslaagd, en zwart kan hier gaan opgeven. Van nog geen kwaad bewust liep hij in de combinatie waarop mijn zettenvolgorde gebaseerd was. 21-27
22. 31×22 18×38 23. 43×32 12-18 (sluiten is verplicht!)24. 28-22 18×38 25. 29×18 20×29 26. 42×24 13×22 27. 24×04 22-28 28. 04-31 De tijd die ik over had was overigens 1 uur en 22 minuten.

Al met al een mooie en verdiende overwinning. Intussen was Nadine de Mooij ook ter tonele verschenen, wat een vochtige avond beloofde te worden. Bij terugkomst op de camping tent opgegooid en ingericht om vervolgens te gaan voetballen en de rest van de avond in de bar te hangen.

Het was helaas iets te gezellig geworden, want met stevige koppijn opstaande en een missende camping sleutel waren het gevolg. Toen ik ook nog eens 40 minuten te laat pas achter mijn bord verscheen was het zowel een duel tegen Joop Briedé, als tegen de slaap en het volledig onder controle houden van mijn evenwicht. Ik besloot om een half-open klassieke opening te spelen, mede omdat dit spelers onder de 1000 rating vaak onbekend is. Ik maakte veel onnauwkeurigheden, maar door het lange afwachten van mijn tegenstander kon ik mij herpakken en begon de stand te lopen.

Mijn laatst gespeelde zet is 49-44. Het idee is om na de ruil 20-24 33-29 x29 te kunnen spelen. Ook speel ik stiekem op een combinatie, wat de partijvariant was. Er volgde namelijk 12-17? De zet 32-28 is natuurlijk niet moeilijk te vinden, maar de overgebleven stand juist taxeren was moeilijker. Gelukkig bleek het achteraf allemaal te kloppen. 24. 32-28 21×43 25. 30-25 23×32 26. 25×01 32-38 27. 01-12 38×36 28. 12×49

André van der Kwartel

Voor de tweede keer op rij heeft het Leids Damgenootschap winst geboekt in de Eerste Klasse B van de landelijke damcompetitie. Daarmee heeft LDG zich op de vierde plaats genesteld. Dat ging ten koste van het derde team van SNA uit Heerhugowaard. Evert Dollekamp bracht in sneltreinvaart het eerste punt binnen. Het leek erop alsof hij en zijn tegenstander hadden besloten een blitzpartij te spelen. Binnen anderhalf uur werd met een remise de vrede getekend. Evert Bronstring zette snel daarna LDG op voorsprong. Hij veroverde een voorpost van zijn tegenstander, die niet lang daarna opgaf. André van der Kwartel kwam na een goede partij gewonnen te staan, maar overzag een eenvoudige remise makende wending. Edwin van Hofwegen speelde een gelijkwaardige remise. De stand 5-3 in het voordeel van LDG was daarmee vrij snel tot stand gekomen, maar het duurde lange tijd alvorens de volgende uitslag op het bord kwam. Die was afkomstig van Hans Tangelder die in een moeizame partij steeds slechter kwam te staan en verloor, waarmee de stand op 5-5 kwam. Een illustratief moment uit deze partij is te zien in diagram 1 en 2. Teamleider Henk Meester speelde remise, maar leek lange tijd een kansrijke omsingeling op het bord te hebben. Kort daarna zette invaller Arend van Beelen LDG weer op voorsprong. Hij brak ten koste van een schijf door naar dam en rondde daarna de partij keurig af. Harry Dekker speelde remise, maar had daarbij niet over geluk te klagen (zie diagram 3). Ook Hans Kreder bereikte een remise waarvoor hij hard moest werken, maar vermoedelijk zijn de remisegrenzen in die partij nooit overschreden geweest. Ten slotte bracht Maurits Meijer de eindstand op 12-8 voor LDG. Hij maakte een overmachtseindspel fraai af.

Hans Tangelder – Dave Bleeker

Wit speelde deze partij met het motto “liever mooi verliezen dan saai remise spelen”.

Diagram 1

Wit zit hier in zwaar weer. Hij overwoog wel 35. 27-21, 16×27, 36. 32×21 als weg naar een veilige remise, maar zag daar vanaf vanwege 36. 18-23, 21-16, 23×43, 16×9, 8-13, 9×18. Hij miste echter  de verrassende  zet 37. 28-22. Nu moet zwart wel 24-29, 33×24, 11-17, 22×11, 6×26 nemen. En dan heeft wit uitstekende kansen na 34-29, 23×34, 30×39, 19×30, 35×24. Zwart mag na 27-21×21 dus niet verder met 36. 18-23, maar krijgt wel beter spel na (11-17), 21-16 (6-11), 16×7 (12×1).  De partij ging verder met 35. 42-37, 11-17, 37-31, 17-21, 37. 31-26? 12-17!

Diagram 2

Er staat nu wel een heel fraaie stand op het bord, met een wederzijdse KVO, maar de partij gaat helaas verloren voor wit. Wit had nog remise kansen kunnen krijgen met 37. 28-22! i.p.v. 31-26? Dan volgt op 37.21-26 32-28 en 27-21.

[Opmerkingen: Hans Tangelder]

Diagram 3: Harry Dekker – Frans Groot

Ook standen met weinig schijven zijn niet zo maar remise. Wit had hier moeten spelen: 18 -12 (8×17), 23-18 enz. Wit speelde echter 24-19?? Waarop zwart antwoordde (26-31??) met remise. Winst voor zwart was geweest: (8-13), 18×20 (15×13), 42-38 (26-31), 37×26 (36-41) en zwart wint gemakkelijk.

Afgelopen donderdag speelde Edwin van Hofwegen met zwart tegen Evert Bronstring.

In onderstaande stelling verraste Edwin Evert met een slagzetje. Ziet U hoe zwart wint? Klik anders hier voor de oplossing.

Door deze winstpartij heeft Edwin van Hofwegen de leiding in de interne competitie overgenomen van Casper Remeijer. Edwin heeft nu een voorsprong van 10 KeizerPunten op Casper Remeijer en 29 KeizerPunten op Evert Dollekamp.

Klik hier voor de volledige tussenstand.

André van der Kwartel

In de zesde ronde van de competitie heeft het Leids Damgenootschap opvallend gemakkelijk gewonnen van de Haarlemse Damclub HDC. In de afgelopen jaren was HDC steeds te sterk voor LDG, maar deze keer trokken de Leidenaren aan het langste eind en wel op een overtuigende manier. De score werd geopend door Evert Dollekamp die de sterkste speler van HDC liet zien hoe je een centrumstand kunt omsingelen. De eindstand van deze partij was prachtig. (Zie diagram 1.) Vervolgens bracht teamleider Henk Meester de stand op 4-0. Die partij had echter ook heel anders kunnen aflopen als wit een verrassend offer had gezien. (Zie diagram 2.) Edwin van Hofwegen bracht de stand op 6-0 doordat zijn tegenstander een slordigheid beging bij het verdedigen van zijn voorpost, een schijf verloor en kansloos werd weggespeeld. Datzelfde gebeurde min of meer in de partij van Maurits Meijer, die daarmee de stand op 8-0 voor LDG bracht. Remises van Evert Bronstring, Hans Kreder en Hans Tangelder brachten de stand op 11-3. Hans Kreder heeft daarbij wellicht de winst gemist. (Zie diagram 3.) Met de overwinning op zak waren de laatste drie uitslagen nog slechts voor de statistiek. Hein van Winkel verloor. In het late middenspel liet hij zich min of meer van het bord lopen. André van der Kwartel had zijn tegenstander in een kettingstelling weten te dwingen, maar overschatte zijn kansen met als gevolg dat hij te laat tot de ontdekking kwam dat een voorgenomen voortzetting niet mogelijk was en hij pardoes verloren stond. Harry Dekker bracht met een degelijke remise de eindstand op 12-8 voor LDG.

Diagram 1: Evert Dollekamp – Mark Deurloo

In deze stand gaf de zwartspeler op. Hij heeft niets anders dan (7-12) en daarna volgt 21-16, waarna zwart geen speelbare zet meer heeft.

Diagram 2: Paul Smit – Henk Meester

Zwart had hier de voor de hand liggende zet (9-14) moeten spelen waarna de stand in evenwicht is. Hij ging echter in “troebel water vissen” met (18-23); wit speelde 24-20 waarmee hij 20-15 dreigt om na (10-14) door te breken met 30-25-20. Zwart beantwoordde 24-20 met (13-19) waarna op 20-15 zou volgen: (22-28) [niet (23-28) 15×24 (28×48) 37-42 (48×25) 35-30 (25×37) 31×42 en wit wint waarschijnlijk] 15×24 (28×48) 31×22 (48×25) 49-43 (25×48) 47-42 (48×30) 35×24 en nu heeft zwart de beste kansen. Wit zou na (13-19) groot voordeel hebben verkregen met eerst het verrassende offer 33-28!! en dan 20-15. Geen van beide spelers hadden dit echter gezien. Wit speelde 43-48 waarna zwart in het voordeel kwam door (10-15) 30-24 (19×30) 35×24 (23-29) en snel won. (analyse van Henk Meester)

Diagram 3: Roberto Vesciano – Hans Kreder

Zwart speelde (21-26), maar had door het uitvoeren van de bomzet wellicht winnend voordeel kunnen halen: (24-30), 35×24 (19×39), 28×10 (39×28), 32×23 (21×43), 10-5 (43-48), 37-32 (48-26!). De witte dam kan nergens heen en dreigt na (8-12) zelfs met winst te worden afgepakt met (4-10). Wit moet dus – al dan niet na eerst 32-27 – zijn schijf op 23 offeren, waarna zwart grote winstkansen krijgt.