Leids Damgenootschap

Het Leids Damgenootschap heeft in de vierde ronde van de damcompetitie een punt laten liggen tegen Constant Charlois uit Rotterdam. Aan het eind van de middag stond de uitslag 10-10 op het scorebord. Aan die uitslag was zowel op de borden als vóór de wedstrijd heel wat voorafgegaan. In verband met vermeende parkeerproblemen bij de speellocatie was unaniem besloten om met het openbaar vervoer naar Rotterdam af te reizen. Op de speeldag bleken er echter geen treinen te rijden tussen Leiden en Den Haag en dus moest worden geïmproviseerd. Besloten werd om per auto naar het station Laan van Nieuw Oost-Indië te gaan en vandaar verder te reizen met de Randstadrail, waarvan een halte op nog geen vijf minuten lopen van de speellocatie lag. Enige communicatiestoornissen bleken een optimale improvisatie echter in de weg te staan met als gevolg dat vier leden van het Leidse tiental met twintig minuten vertraging in de speelzaal arriveerden. Op het wedstrijdverloop lijkt dit echter geen invloed te hebben gehad. Harry Dekker (niet één van de laatkomers!) verloor al snel doordat hij in een niet al te moeilijke slagzet liep die zijn tegenstander een vrije doorloop naar dam bezorgde. Daarna volgden drie remises van respectievelijk de invallers Peter van den Berg en Dick den Ouden en van André van der Kwartel. De laatste maakte zich geestelijk al op om een moeilijke stand remise te gaan houden, toen zijn tegenstander plotsklaps remise aanbood. Dat cadeautje werd natuurlijk direct aanvaard. Maurits Meijer bracht de partijen weer op gelijke voet (5-5). Na de gehele partij door beter te hebben gestaan, wist hij een gewonnen eindspel op het bord te brengen dat zijn tegenstander zich niet meer liet bewijzen. Een tegenvaller was de nederlaag van Edwin van Hofwegen. Tot nu toe had Van Hofwegen in de competitie al zijn wedstrijden gewonnen en ook in deze partij ging hij lang aan de leiding. Maar in de ingewikkelde Partie Bonnard wachtte hij te lang om de stand met voordeel te verbreken. Toen dat later alsnog gebeurde was de overblijvende stand zó slecht dat hij snel verloor. Hierna volgden weer drie remises van respectievelijk Hans Tangelder, Hans Kolfoort en Evert Bronstring. Hans Tangelder speelde een korte vleugel opsluiting met veel schijven op zijn lange vleugel. Het vergde veel rekenwerk maar leverde niet meer dan één punt op. Hans Kolfoort had in het klassieke middenspel steeds het betere van het spel, maar daarna moet er iets mis zijn gegaan, want uiteindelijk moest hij nog secuur spelen om remise te maken. Ook Evert Bronstring had in het late middenspel de betere stelling, maar kon deze niet verzilveren. Bij de stand 10-8 in het voordeel van de Rotterdammers moest invaller Arend van Beelen de 10-10 veilig stellen. Dat klinkt spannender dan het was. Van Beelen stond al lange tijd gewonnen en had de partij waarschijnlijk al veel eerder uit kunnen maken.

(bijdrage van André van der Kwartel)

In de wedstrijd LDG – Zaanstreek op 17 oktober miste Henk Meester na 20. 17-21? een winnende combinatie:

Hoe had wit kunnen winnen na 17-21? Klik hier voor de oplossing

In dezelfde teamwedstrijd stuurde Hans Tangelder in onderstaande stelling aan op een verbreking van de halve hekstelling van zwart door 34-30 te spelen:

Uiteraard is na 34-30 20-25? of 7-12? verhinderd door 36-31. De zet 18-22 is positioneel gezien geen goede zet. Voor het in de partij gespeelde 9-14 lijkt 17-22 een goed alternatief. Maar dan kan wit combinatief toeslaan. Hoe? Klik hier voor de oplossing

Bij RDC Rijnsburg – PSV Dammen speelde Steven den Hollander een positionele lokzet in onderstaande positie

Na 36-31 van Steven vergreep zwart zich aan 17-22, 28×17, 12×21. Hoe wint wit nu? Klik hier voor de oplossing

In de derde ronde van de damcompetitie heeft het Leids Damgenootschap een verrassende overwinning behaald op de sterker geachte damclub Zaanstreek. De winst van 11-9 was over het geheel genomen verdiend, de tegenvallers en gelukjes tegen elkaar afwegend. LDG kwam eerst op achterstand doordat Hein van Winkel een betrekkelijk eenvoudige slagzet naar dam overzag en direct kon opgeven. Evert Bronstring bracht de partijen echter weer snel op gelijke hoogte door zelf een iets meer verborgen maar evenzeer winnende damzet uit te voeren. Na een min of meer geruisloze remise van Hans Tangelder aan het eerste bord, zette Edwin van Hofwegen LDG op voorsprong. Dat gebeurde echter met een onreglementaire zet die beide spelers (zelfs tijdens de analyse achteraf!) over het hoofd hebben gezien. Van Hofwegen meende een schijf te kunnen offeren om de dam van zijn tegenstander te vangen, maar zag over het hoofd dat hij na dat schijfoffer zelf moest slaan. Ook zijn tegenstander zag dat niet en gaf direct op. (klik hier voor dit partijfragment) Opmerkelijk: in de tweede ronde overkwam Maurits Meijer vrijwel hetzelfde met dit verschil dat diens tegenstander wél had gezien dat Maurits moest slaan. Zaanstreek kwam weer gelijk doordat teamleider Henk Meester zich in wat het half open klassieke speltype wordt genoemd volledig liet wegspelen. Bij de tussenstand 5-5 speelde André van der Kwartel remise. Hij kreeg in het middenspel een veelbelovende stand op het bord, maar kon geen sluitende winstgang vinden. Analyses zullen moeten uitwijzen of die er ooit in heeft gezeten. Invaller Dick den Ouden zette met een overwinning de Leidenaren definitief op voorsprong: 8-6. Er volgden nog drie remises van respectievelijk Hans Kolfoort, invaller Arend van Beelen en Maurits Meijer. De laatste had in het middenspel een schijfwinst geboekt en heeft ongetwijfeld gewonnen gestaan. Gezien de stand in de wedstrijd koos hij er echter voor geen risico meer te nemen en naar een zekere remise af te wikkelen. Het Leids Damgenootschap staat nu met zes punten uit drie wedstrijden bovenaan in de Eerste Klasse B van de landelijke damcompetitie.

(bijdrage van André van der Kwartel)

Vanaf 2 februari 1924 verscheen een serie damrubrieken van J.Vrolijk uit Alpen aan de Rijn in het Leidsch Dagblad. In iedere rubriek werd een eindspel en een probleem ter oplossing aangeboden. Onderstaand eindspel en probleem komen uit de eerste rubriek van 2 februari 1924. Het eindspel is wel bijoplosbaar, maar de oplossing van de auteur eindigt met een oppositie van 1 witte schijf en 1 zwarte schijf, en 1 witte dam en 1 zwarte dam. Lukt het om de oplossingen zelf te vinden?

Klik hier voor de oplossing

Klik hier voor de oplossing

Na de eerste ronden van de interne competitie van LDG staat Evert Bronstring na 5 winstpartijen uit 5 wedstrijden fier aan de leiding met 211 Keizer punten. Evert Dollekamp en Casper Remeijer staan tweede en derde met respectievelijk 170 en 155 Keizer punten.

In dit fragment uit de interne competitie van donderdag 8 oktober verraste
Henk Meester zijn tegenstander Hein van Winkel met een fraaie meerslag:

Stand na 37-32 van wit. Zwart is aan zet en speelt 24-30. Deze zet voldoet geheel aan de ‘scherpe’ regel van de economische meerslag, namelijk wit slaat 1 schijf door 32×21, 2 schijven door 35×15, 3 schijven door 34×23 en 4 door 35×31. Helaas is het overblijvende eindspel waarschijnlijk niet winstgevend. Maar de uitkomst van de praktische partij is dikwijls anders dan het objectieve analytische resultaat. Dat is ook het geval in deze partij. Vanaf het diagram ging de partij verder met 24-30 40.35×31 26×30 41.48-43 20-24 42.38-33 30-34 43.36-31 4-9 44.33-28 9-13

45.28-22? de beslissende fout. Na 45. 31-27 is het eenvoudige remise. Nu won zwart na 46.31-26 12-18 47.22×13 19×8 48.26-21 8-12 49.43-38 34-39 50.45-40 24-29 51.38-32 39-43 52.32-28 43-49 0-2

Klik hier voor de volledige stand van de interne competitie op 9 oktober

De partijen van het Leids Damgenootschap kunnen nagespeeld worden in toernooibase door op onderstaande links te klikken:

1e ronde provinciale competitie

2e ronde provinciale competitie

1e ronde landelijke competitie

2e ronde landelijke competitie

(bijdrage van André van der Kwartel)

In de tweede ronde van de competitie heeft het Leids Damgenootschap een gemakkelijke overwinning behaald op de damclub Lelystad. Vijf overwinningen en  vijf remises leverden de uitslag 5-15 op in het voordeel van de Leidenaren. Teamleider Henk Meester opende de score. Een overwinning die hij overigens in de schoot geworpen kreeg. Zijn tegenstander zette een combinatie in en kwam na twee schijven te hebben weggegeven tot de conclusie dat de beoogde combinatie niet klopte. Hij kon direct opgeven. Edwin van Hofwegen bracht de stand op 0-4. Hij forceerde in het middenspel schijfwinst en speelde dat nauwkeurig uit naar winst. Evert Bronstring speelde de meest complexe partij van de dag. Hij kreeg een zogeheten Partie Bonnard op het bord, waarbij snel duidelijk was dat de Leidenaar dat speltype aanzienlijk beter beheerst dan zijn tegenstander. Hij moest zorgvuldig spelen, maar won, zoals hij zelf zei “zonder al te veel te hoeven nadenken”. Bij de stand 0-6 volgden drie remises van respectievelijk Hans Kolfoort, André van der Kwartel en Maurits Meijer. Kolfoort moest wat moeite doen voor de remise. De analyses zullen moeten uitwijzen of Van der Kwartel en Meijer onderweg niet ergens de winst hebben gemist. Hans Kreder bracht het winnende elfde punt binnen door een degelijke overwinning in een partij waarin hij langzamerhand steeds beter kwam te staan. Hans Tangelder bracht de stand op 3-13. Zijn overwinning verliep volgens het van hem bekende patroon: een grillige stand op het bord, waarin allerlei dreigingen van offers en slagzetten de tegenstander steeds meer in het nauw brengen. Deze tegenstander kwam in ieder geval niet meer uit de problemen. Ten slotte brachten Hein van Winkel en Harry Dekker de laatste twee remises binnen. Rond deze beide partijen deden zich opmerkelijke incidenten voor. In de partij van Van Winkel ontdekten de spelers dat de elektronische klok volgens het zogeheten Fischer-systeem aan de speler van Lelystad 1 minuut per zet extra tijd gaf en aan de LDG-er 2 minuten. Dat was niet helemaal de bedoeling en met een nieuwe – en nu wel goed ingestelde – klok werd de strijd voortgezet. Aan het begin van de partij van Harry Dekker moesten enkele halsbrekende toeren worden uitgevoerd om een knipperende TL-buis uitgeschakeld te krijgen. Beide spelers hadden daar duidelijk last van. Of dat ook de verklaring is dat Dekker in zijn partij waarschijnlijk de winst heeft gemist, laat zich raden…..

Tijdens de 1^e ronde van de Nationale Competitie op zaterdag 19 september werden in Rijnsburg de wedstrijden RDC 1 – Lent en RDC 2 – LDG gespeeld. Tijdens deze wedstrijden werden maar liefst drie combinatieve wendingen door de Rijnsburgers gemist. In de met door LDG 13-7 gewonnen wedstrijd tegen RDC 2 miste Albert Huisman in onderstaande stand tegen Hans Kolfoort van LDG een winnende forcing. Hij won wel later de partij.

Stand na 23-29? Hoe Albert Huisman kon winnen is hier te zien.

De wedstrijd die RDC 1 won met 13-7 van Lent had ook in 15-5 kunnen eindigen voor RDC als de twee onderstaande wendingen niet door spelers van RDC overzien waren.

Stand na 18-23, 27×18? Klik hier om te zien hoe Arjen de Mooij dam had kunnen halen, in plaats van schijf 18 terug te winnen na 17-21 26×17, 12×21.

Stand na 24-29, 33×24, 20×29? Klik hier om te zien hoe Denise van Dam met een drie dubbele oppositie had kunnen winnen.

Afgelopen zaterdag hield de de Leiderdorpsche Damclub (LDC) een geslaagd en gezellig sneldamtoernooi ter gelegenheid van haar 90 jarig bestaan. 22 deelnemers streden in 8 sneldampartijen met slechts 7½ minuut bedenktijd zonder extra tijd per gespeelde zet. Door die korte bedenktijd werden een aantal interessante eindspelen remise gegeven of gingen de spelers door tot het bittere eind. Zo won Hans Tangelder (LDG) met één seconde resterende bedenktijd zijn partij tegen Harry Dekker (LDG), omdat de bedenktijd van Harry verstreken was.

Evert Bronstring (LDG) won het toernooi met 14 punten, gevolgd door Rinus Kromhout (RDC) en Hans Tangelder (LDG) met 13 punten in de overall rangschikking.

De eerste drie in de drie subklassementen waren:
Hoofdklasse: Evert Bronstring (LDG) 14 punten, Hans Tangelder (LDG) 13 punten, Maurits Meijer (LDG) 9 punten.
1^e klasse: Rinus Kromhout (RDC) 13 punten, Harry Dekker (LDG) 10 punten, Jack van der Plas (KDC) 10 punten.
2^e klasse:  Arie Dubbelaar (KDC) 9 punten, Alex Kruyshoop (Den Haag) 8 punten,  Gé Berbee 8 punten.

De volledige eindstand is hier terug te vinden.

(bijdrage van Evert Dollekamp)

Donderdag 24 september. Het is in het allerholst van de clubavond van LDG. Links van mij boekt Evert  Den Eerste zijn vierde achtereenvolgende gepolijste overwinning van het seizoen. Bronstring blijft een fenomeen. Rechts wisselen Casper en Steven wat onduidelijkheden uit in de aanval versus omsingeling (aangetekend moet worden dat ik Stevens voornaam even moest opzoeken. Ik begin echt oud te worden). Achter mij heeft Peter de ideale hekstelling op het bord getoverd. Geen eigen stenen op de lange lijn en zonder hinderlijke vijandelijke voorpost op 22.

Als de Echte Evert al naar huis is, zijn Maurits en ik nog maar 17 zetten gevorderd. De stelling met een hoog Hans-Tangelder-gehalte is explosief. Beide spelers hebben hardnekkig geprobeerd de partij te verliezen. Het lijkt er op dat wit in de diagramstand in zijn pogingen is geslaagd. Een zware korte vleugel en een wankel blok een gene zijde. Bovendien heeft Maurits de Dick-den-Ouden-steen op veld 5 nog in bezit. Dat gaat het niet meer worden.

Diagram-1

In  diagram-1 twijfelde ik tussen 42-38 en 41-36. Beiden zijn echter niet afdoende. Probleem is dat zwart op het voor hem juiste moment gewoon 14-19 kan spelen zonder te worden lastiggevallen door 34-30. Hooguit bereiken de witten een nadelig afspel. Daarnaast heeft Maurits in vastlopers de nazet, omdat wit op het moment surpreme niet kan vluchten met 27-21. Leuk om uit te proberen. In de partij  volgde 42-38? (7-11!) 41-36 (14-19!). Zoals gezegd werkt nu 34-30 niet echt, waarbij ik additioneel wil toevoegen dat dit wel de verstandigste is. Na (14-19) speelde ik daarom (tegengestelde contradictie) 38-33, waarna Maurits me na (19×30) 33×22 (10-14) 47-42 (14-19?) liet ontsnappen met 22-17 etc.

Nu gebeurt het mij zelden dat ik nog eigen partijen naspeel. Meestal verdwijnt de notatie  zonder commentaar in het archief (na binnenkomst speellokaal eerste prullenbak links). Deze keer toch maar even gekeken. Zit er me daar een leuke winst in! diagram-1: 43-38! Grote verdienste van deze zet is onder andere dat (14-19) – om na een 2^e keer oplopen vanuit 9 met (25-30) te gaan dreigen – niet mag. Let op, wit neemt een winnende 8-om-7: 34-30 (25×43) 31-26 (19×30) 26×17 (12×21) 40-35 (23×34) 32×25 (21×32) – diagram-2 (Karel Appel) – 37×28 (43×23) 35×24. Zwart wint geen schijf terug; 34 valt ook.

diagram-2 (Karel Appel)

Als je toch niets te doen hebt, kijk dan zelf maar even of onderweg anders slaan voor zwart (of wit)  een verbetering is. Mocht er toch een lek in zitten dan ligt dat niet aan mij maar aan het spel. Dit vrij naar een opmerking van de betreurde Bauke Bies: ‘Als je tegen Frits Luteijn speelt, kun je nooit verrast worden door de tegenstander, alleen maar door het spel.’

Omdat (14-19) na 43-38 dus niet goed is, heeft zwart naar zijn lange vleugel geen omkijken meer. Dan maar naar de korte vleugel:

1. (12-17): 34-30 (25×43) 24-19
2. (7-11): 49-43 en bv (21-26) 41-36 of bij ander vb (11-17) 27-22
3. (6-11) 41-36

Dus: wit wint na 18. 43-38. Wie het daar niet mee eens is, wie sture een reactie naar de redactie.