Leids Damgenootschap

Voor de derde keer op rij heeft het Leids Damgenootschap met 10-10 gelijk gespeeld. Ook ditmaal tegen een van de zwakkere teams uit de competitie en ook ditmaal gaf de uitslag de krachtsverhoudingen goed weer.

André van der Kwartel bracht het eerste punt binnen. Hij wilde vanuit de opening de tegenstander omsingelen, maar door een kleine onnauwkeurigheid kon zijn tegenstander een grote afruil organiseren, waarna beide partijen weer min of meer opnieuw konden beginnen. Toen het later in de partij weer spannend werd, koos zijn tegenstander opnieuw voor een vereenvoudiging, waarna de remise snel werd gesloten.

Henk Meester bracht LDG aan de leiding door in het eindspel verrassend de dam van zijn tegenstander te winnen, waarna deze gelijk opgaf. Harry Dekker speelde remise en moest voor de tweede achtereenvolgende keer ervaren wat het is om één tempo tekort te komen voor de winst.

Hans Kreder stond een groot deel van de partij totaal verloren. Zoals hij zelf zei: ”Iedere zet van mijn tegenstander was winnend, behalve die ene.” Gelukkig voor Hans speelde zijn tegenstander die ene zet en werd het alsnog remise.

Een tegenvaller was dat Hein van Winkel verloor. In het middenspel had hij een goede stand opgebouwd, die hij langzamerhand steeds slechter liet worden. Toen hij ook nog een waarschijnlijk remise makende plakker over het hoofd zag, kwam hij een schijf achter en verloor kansloos.

Arend van Beelen speelde een gelijkwaardige remise, waarmee de stand op 6-6 kwam. Op dat moment waren de eerste vier borden nog volop in gevecht gewikkeld en was het bloedstollend spannend.

Hans Kolfoort speelde remise in een partij waarover nog wel nagepraat zal worden. Hij kwam gewonnen te staan en nam een combinatie die hem en schijf winst opleverde, maar er volgde een onverwachte tegenactie, waardoor Kolfoort – volgens Evert Bronstring – volkomen verloren kwam te staan. Maar na een taaie verdediging hield hij de stand toch remise. Hans Tangelder bracht het achtste punt binnen na een grillige partij, waarin zo op het oog de remisemarges niet werden overschreden.

Evert Bronstring speelde een matige opening, maar kwam in de loop van het middenspel steeds beter te staan. Het lukte hem de stand van zijn tegenstander te omsingelen tot deze ten slotte allerlei noodgrepen moest uithalen om nog spel te krijgen. Evert was er niet van onder de indruk en speelde bekwaam naar de winst.

Maurits Meijer had een partij gespeeld, waarin hij nogal wat basale principes van het damspel had genegeerd en was uiteindelijk gedwongen tot een moeizame verdediging. Uiteindelijk kwam hij in een uitzichtloos eindspel terecht, maar na de winst van Bronstring kon hij zijn partij opgeven in de zekerheid dat LDG in ieder geval een punt zou overhouden aan deze wedstrijd.

Het Leids Damgenootschap heeft voor de tweede opeenvolgende keer met 10-10 gelijk gespeeld. Maar waar het in de vorige ronde van de damcompetitie ging om een gelijkspel tegen het sterkste team, werd nu – in de derde ronde – gelijk gespeeld tegen een van de zwakkere teams, het tweede team van DES Lunteren.

Het wedstrijdverloop gaf alle aanleiding om van een teleurstellende uitslag te spreken. Hein van Winkel verloor kansloos na een positionele blunder in het middenspel, maar daar stond al snel de verrassende winst tegenover van Arend van Beelen op de sterkste speler van DES Lunteren.

Hans Tangelder speelde en remise zonder dat er sprake leek van kansen voor een van beide partijen, waarna Edwin van Hofwegen de Leidenaren op voorsprong zette. André van der Kwartel kwam door een verrassende actie een schijf vóór, maar het was al snel duidelijk dat het resterende eindspel niet viel te winnen. Harry Dekker had ronduit pech. In een partij waarin hij langzamerhand steeds beter kwam te staan, leek jij rechtstreeks op winst af te gaan, maar kwam in het eindspel net één zet te kort om die verdiende winst ook daadwerkelijk binnen te halen.

Het viel natuurlijk tegen dat Evert Bronstring, evenals in de vorige ronde, niet kon winnen van zijn jonge tegenstander. Hans Kolfoort speelde een lastige partij, maar wist alles keurig binnen de remisegrenzen te houden. Een domper was echter de verliespartij van Hans Kreder aan het eerste bord. Hij leek in het middenspel moeiteloos af te gaan op een winnende doorbraak, maar bood zijn tegenstander de kans om via een drie-om-drie-ruil alle dreigingen te bezweren, kwam daarna steeds slechter te gaan en verloor ten slotte kansloos.

Bij de stand 9-9 leek Maurits Meijer alsnog de overwinning in de wacht te slepen, maar toen zijn tegenstander ten koste van twee schijven kon doorbreken naar dam, werd de vrede snel getekend.

Uitgesproken op 13 september 2013 in de uitvaartdienst

Vijftien jaar was Wim, toen hij zich aanmeldde als lid van de Leidse Damvereniging, later overgaand in het Leids Damgenootschap. Zevenenzeventig jaar is hij lid gebleven.  Als iemand het erelidmaatschap heeft verdiend, was hij het wel.

De voorzitter maakte vaak het grapje: “Als Wim wegvalt, zijn er drie mensen nodig om hem te vervangen.” Want zijn inzet voor ons genootschap was buitengewoon:

• als sterke damspeler
• als redacteur van het clublad
• als wedstrijdleider voor de interne competitie
• als teamleider, in vele jaren zelfs van alle teams tegelijk.

Wim was een doener, geen prater. Maar als hij het nodig vond dat iets moest worden gezegd, dan deed hij dat ook. Ook in grotere  bijeenkomsten, zoals de jaarvergaderingen van de Zuid-Hollandse Dambond.

Wim was tot op hoge leeftijd een goede en zelfs wel fanatieke dammer. Als hij in een partij iets over het hoofd had gezien, bleef hij excuses maken. Wij konden alleen maar bewondering hebben voor zijn speelsterkte in combinatie met zijn leeftijd.

Hij was de zeventig al gepasseerd toen hij zich een computer aanschafte. Hij kon het opbrengen zich erin te verdiepen en ermee aan de slag te gaan. Hij slaagde er zelfs in om ons clubblad op de computer te maken. Dat hij die daarbij gebruikte als veredelde typemachine deed daar niets aan af.

Vervolgens lukte het Wim om de het ingewikkelde systeem waarmee de interne competitie werd bijgehouden via de computer te regelen. Een hele prestatie!

Hoe gelijkmatig hij meestal ook was, soms stak hij zijn ergernis niet onder stoelen of banken. Als hij voor een sneldamtoernooitje de partijen had ingedeeld en de leden niet snel genoeg achter de borden gingen zitten, kon hij nog wel eens aardig boos worden.

Je zou kunnen zeggen dat er tussen Wim en de damvereniging een soort symbiose was ontstaan, zeker sinds hij was gestopt met werken. De damvereniging leunde sterk op het werk dat Wim deed, maar omgekeerd betekende onze vereniging ook veel voor hem.

Toen hij werd opgenomen in het ziekenhuis kreeg zijn dochter de opdracht mij te bellen: ik hoefde hem niet op te halen om naar de club te gaan. We hadden de week ervoor daar juist afspraken over gemaakt. Toen hij het ziekenhuis had verlaten, zei hij tegen zijn dochter  dat er morgen weer dammen was, maar dat ze het zonder hem zouden moeten doen. Tot op het laatst voelde hij zich betrokken bij zijn damvereniging.

Het vaste beeld in ons geheugen: het denksportcentrum binnenstappen, de deur van het speellokaal openen, de begroeting van Wim, die altijd als eerste aanwezig was en de indeling van de partijen al voor zich had, het is herinnering geworden.

We zullen het, het zijn de woorden van Wim, voortaan “zonder hem moeten doen.” Wat zullen we hem missen.

Het Leids Damgenootschap heeft in de tweede ronde van de Eerste Klasse van de landelijke damcompetitie verrassend met 10-10 gelijk gespeeld tegen het op papier sterkste teams uit deze competitie: de damcombinatie Gooi & Eemland. Deze laatste miste weliswaar haar sterkste speler, maar ook LDG moest met twee invallers uitkomen.

LDG nam de leiding door een overwinning van Hein van Winkel. Hein wist in het middenspel door een slagzet een schijf te winnen en bracht dat voordeel bekwaam tot winst, zij het dat hij daarvoor –waarschijnlijk onnodig – nog een lang eindspel moest uitspelen. De voorsprong werd teniet gedaan door het verlies van invaller Jan Slingerland. Jan werd door zijn sterkere tegenstander langzaam steeds meer teruggedrongen en moest uiteindelijk opgeven.

Arend van Beelen en Edwin van Hofwegen, de tweede invaller aan Leidse kant, speelden remise. Harry Dekker verloor, waarmee de stand op 6-4 kwam in het voordeel van Gooi & Eemland. In het middenspel had zijn tegenstander In wat in damtermen een Roozenburgaanval heet, een schijf gewonnen en die vervolgens keurig in winst omgezet.

Evert Bronstring speelde teleurstellend remise. Hij kwam net één tempo tekort om zijn duidelijk zwakkere tegenstander van een remise makende dam af te houden. Daarentegen speelde Hans Kolfoort voortreffelijk remise tegen een veel sterker speler. Hans wist een in de opening wat teruggedrongen stand uitstekend te repareren en behaalde een gelijkwaardige remise.

André van der Kwartel zorgde voor de gelijkmaker. In een complexe en principiële partij haakte zijn tegenstander het eerst af. Na twee afruilen naar de rand, kwam André duidelijk beter te staan. Hij wist door te breken naar dam en won ten slotte met een kleine combinatie.

Bij de stand 8-8 werd het nog heel spannend. Maurits Meijer stond aan bord één wat minder, maar kon de stand toch nog vrij gemakkelijk remise houden. Bij de stand 9-9 had teamleider Henk Meester de winst in handen, maar een kleine onzorgvuldigheid in het eindspel gaf zijn tegenstander de kans remise te forceren. Dat was min of meer gerechtigheid, want misschien had Henk eerder in de partij nog verloren gestaan. Gezien het wedstrijdverloop kon iedereen zich wel vinden in de 10-10 uitslag.

Het Leids Damgenootschap is het seizoen 2013-2014 in de landelijke Eerste Klasse begonnen met een verliespartij tegen IJmuiden. Het werd 7-13 voor de bezoekers.
Het is lastig om dit verlies in de eerste ronde te duiden. IJmuiden is ongetwijfeld een van de sterkste ploegen in deze competitie. Lang ging de strijd gelijk op. Na zo’n drie uur spelen was er op geen van de borden een doorslaggevend verschil te zien.
De eerste vijf uitslagen waren allemaal min of meer gelijkwaardige remises. Evert Bronstring beet het spits af. In een eindspel waarin hij wat gedrukt stond, hield hij uiteindelijk toch nog gemakkelijk remise. Henk Meester, Harry Dekker en Hein van Winkel speelden gelijkwaardige remises. Dat deed ook André van der Kwartel, maar dat kwam vooral doordat zijn jonge tegenstander in een voordelige stand onvoldoende daadkrachtig optrad.
Pas bij 5-5 kwam de eerste score op het bord; Arend van Beelen verloor en vlak daarna volgde Hans Kreder dat voorbeeld. Het verschil was wel dat Van Beelen verloor van een duidelijk zwakkere speler en Kreder van een veel sterkere. Hans Tangelder verloor vervolgens ook. Hij speelde weer eens een van zijn onnavolgbare en nogal wilde partijen, maar ging daarmee roemloos ten onder. Het is niet verstandig om tegen sterke spelers op zetjes te spelen en daar een gezonde positie aan op te offeren. De stand was daarmee op een onoverbrugbare 5-11 gekomen.
Maurits Meijer kon aan het eerste bord net niet winnen, hoewel hij lange tijd het beste van het spel had. De spektakelprijs ging dit keer echter naar Hans Kolfoort. Na een uiterst complex middenspel, kwam Hans Kolfoort in een totaal verloren eindspel terecht, maar, zoals hij zelf na afloop zei “Iedere keer zag ik nog een speelbare zet.” Uiteindelijk leek zijn tegenstander een winnende afwikkeling te nemen, maar toen had Kolfoort toch nog een zetje achter de hand: remise.

De opkomst tijdens de zomercompetitie was zonder meer goed te noemen. Er werden twee partijen op een avond gespeeld met een speeltempo van drie kwartier per partij voor iedere speler.
Om voor de titel in aanmerking te komen ging het om het hoogste winstpercentage, met een minimum van vijf gespeelde partijen (de spelers in de stand onder de streep voldeden niet aan dit criterium).
Winnaar werd Casper Remeijer met een winstpercentage van 75.

Vanaf 3 juli tot en met 21 augustus (uitgezonderd woensdag 17 juli) houdt het Leids Damgenootschap haar clubavonden, in het Denksport Centrum Leiden, op woensdag. Op deze avonden organiseert LDG een zomercompetitie, waarvoor iedere belangstellende wordt uitgenodigd.

De formule is dat op één avond twee rondes worden gespeeld met als speeltempo 45 minuten per persoon. Deelnemers zijn geheel vrij in het kiezen van de avonden waarop zij willen komen. (Het is per slot van rekening vakantieperiode!) Ook kunnen deelnemers ervoor kiezen om maar één ronde op een avond te spelen.

Aan deelname zijn geen kosten verbonden. U hoeft zich zelfs niet aan te melden. We zien gewoon per avond wel wie er mee doen. Wel stellen we het op prijs dat deelnemers uiterlijk 20.00 uur aanwezig zijn.

Om toch iets van een competitie-element in te brengen, berekenen we de tussen- en eindstanden aan de hand van het scoringspercentage. Om daadwerkelijk in de eindrangschikking mee te tellen, moet een deelnemer minimaal vijf ronden hebben gespeeld. De nummer één in de eindrangschikking op 21 augustus verkrijgt eeuwige roem in de rijke annalen van het Leids Damgenootschap.

Op zaterdag 25 mei vind in Katwijk het jaarlijkse RDC KDC jeugdtoernooi plaats.

Het betreft een toernooi met open inschrijving gericht op beginnende damjeugd en is met name geschikt voor welpen, pupillen of alleen op school en/of thuis dammende kinderen om eens ervaring op te doen met dammen als wedstrijdsport in een ontspannen sfeer.

Opgave dient op donderdagavond 23 mei 2013 binnen te zijn bij Alex Zwanenburg.
Bij voorkeur per e-mail: zwanenba@zonnet.nl

Het inschrijfgeld bedraagt 2,50 euro per deelnemer. Te voldoen bij aanvang van het toernooi.

Het toernooi begint om 14.00 en zal rond 16.30 afgelopen zijn. Graag om 13.45 aanwezig zodat we
ook echt om 14.00 kunnen starten.

We willen 7 rondes Zwitsers spelen met een Fischer bedenktijd van 10 minuten + 5 seconden per zet.

Meer informatie is te krijgen bij Alex Zwanenburg (zwanenba@zonnet.nl).

Op 30 april wordt in het denksportcentrum in Leiden de tweede ronde van het Nederlands kampioenschap voor pupillen gespeeld. De partijen beginnen om 9:00 en zijn om 13:00 afgelopen. De toegang is gratis en toeschouwers zijn van harte welkom.

De overige ronden worden op 29 april en 1 tot en met 4 mei gespeeld in de Wilhelmina school in Rijnsburg. Meer over dit prachtige toernooi kunt u vinden op de toernooisite. Alle partijen zullen daar ook live te volgen zijn.

Het denksportcentrum ligt 15 minuten lopen van het station; De NS zet extra en extra lange treinen in.

Tot 30 april!

In de laatste ronde van de damcompetitie heeft het Leids Damgenootschap met 7-13 verloren van het bezoekende ADG uit Amersfoort. Hierdoor zijn de Leidenaren als zesde geëindigd van de twaalf deelnemende ploegen.

De wedstrijd begon goed voor LDG. Hans Tangelder haalde eerst een damzet uit die op het oog veel te duur leek. Zijn tegenstander wist de dam echter slechts voor gelijk spel af te nemen, waarna Tangelder in een vlot tempo doorbrak naar een tweede dam. Zijn tegenstander liet het zich niet meer bewijzen en gaf op. Binnen twee uur stond LDG met 2-0 voor.

Verliespartijen van invaller Peter van den Berg, Arend van Beelen en Hans Kreder en een remise van invaller Dick den Ouden zetten ADG echter op een 3-7 voorsprong. Toen topscorer Evert Bronstring aan bord één met remise genoegen moest nemen, evenals Maurits Meijer aan bord twee, werd duidelijk dat LDG niet meer aan verlies kon ontkomen. De tegenstander van Hein van Winkel kwam pas drie kwartier na aanvang van de wedstrijd de speelzaal binnen, maar ondanks de grote tijdsvoorsprong die Van Winkel daardoor had, kwam hij niet verder dan remise.

Harry Dekker speelde lang door voor de winst, maar moest na een knap gespeeld offer van zijn tegenstander uiteindelijk toch in remise berusten.

André van der Kwartel speelde ten slotte de meest dramatische partij. Hij moest uitkomen tegen de sterkste speler van ADG, Andrew Tjong A Ong. Het werd een spannende, gelijk opgaande strijd, waarin Van der Kwartel uiteindelijk een iets nadelig eindspel accepteerde. Het was echter een eindspel dat theoretisch remise was en Van der Kwartel kende dat eindspel goed. Maar desondanks miste hij het moment dat hij die remise kon forceren. Daartoe moest hij twee schijven offeren, waarna er een stand zou ontstaan die door zijn tegenstander niet meer was te winnen. Toen dat moment voorbij was, kreeg hij het steeds moeilijker. Tjon A ong speelde het eindspel foutloos en na bijna zes uur spelen moest Van der Kwartel in een teleurstellende nederlaag berusten. Het kostte hem een slapeloze nacht.