Leids Damgenootschap

André van der Kwartel

Ook in de zesde competitieronde heeft het tiental van LDG niet kunnen winnen. Deze keer was Ons Genoegen uit Utrecht met 12-8 te sterk voor de Leidenaren. Toch was er een belangrijk verschil met eerdere competitierondes: LDG speelde met een inzet die ik in lange tijd niet gezien heb. De eerste uitslag viel pas na ruim drieënhalf uur spelen. En dat is in deze klasse tamelijk zeldzaam. Het bleef lange tijd spannend en een 10-10 uitslag behoorde zeker tot de mogelijkheden. Alweer liet LDG zien dat het beter is dan zijn resultaten!

De uitslagenreeks werd geopend door Maurits Meijer. Hij speelde een remise waarover geen bijzonderheden te melden vallen. Vervolgens verloor Jack van der Plas doordat hij een slordig sjabloonzetje speelde.

Cock van Wijk – Jack van der Plas

Stand na de 31e zet van wit.
Zwart speelt iets te gemakkelijk (15-20?), waar (14-20) goed was geweest. Nu volgde 34-30 [Wit dreigt met 30-24 een schijf te winnen en op (20-24) volgt 27-22 en 22-18. Zwart besluit het schijfverlies te accepteren en misschien wat compensatie te krijgen.] (23-29), 33×15 (16-21), 27×18 (13×31) [maar hij had beter met (11-17) 30-24 kunnen toelaten.]

De derde uitslag kwam op mijn naam en was helaas weer een verliespartij. De manier waarop ik verloor zal ik niet in beeld brengen. Een twee-om-twee naar dam open zetten is niet iets wat het slachtoffer graag laat zien. Er deed zich wel een opmerkelijk moment in mijn partij voor:

Jan Ongolesono – André van der Kwartel

Stand na de 22e zet van zwart.
Ik had naar deze stand toegespeeld met het voornemen om hier te spelen: (16-21), 27×16 (18-22), 28×17 (24-30), 35×24 (19×28), waarna op enig moment (7-11) voor een schijf winst zou zorgen. Natuurlijk dacht ik nog eens lang na voordat ik deze beslissing nam. En langzamerhand kwam ik tot de ontdekking dat deze actie op wat langere termijn weinig tot geen voordeel zou opleveren. Een plausibel vervolg is immers: 43-39 (7-11), 16×7 (2×22), 38-33 en na 32-27×27 zou de stand gelijk blijven. Ik zag daarom van deze variant af en speelde (7-12). Voel mee met mijn frustratie – zeker in het licht van de uitslag van mijn partij – dat de computer aangeeft dat ik toch beter voor deze variant had kunnen kiezen …

Utrecht kwam op een 7-1 voorsprong. Als derde in de rij verloor Hein van Winkel. Over deze partij valt weinig opwindends te melden. Hein kwam langzamerhand steeds slechter te staan, werd gedwongen een schijf te offeren en verloor kansloos.

De wedstrijd leek af te gaan op een grote nederlaag voor LDG, maar vanaf dit moment begonnen ook de Leidenaren weer punten te pakken. De eerste overwinning voor LDG kwam op naam van Hans Tangelder.

Hans Tangelder – Auke Zijlstra

Stand na de 37e zet van wit.
Hans had gedurende de gehele partij het betere van het spel gehad en hier gaat de zwartspeler definitief in de fout: (21-26?), 44-40! (35×22), 27×7 (26×28), 7-2 (30×39), 2×43 en na nog een tiental zetten gaf zwart op.
Hans zelf merkt bij dit fragment op dat voor zwart de volgende zetten ook verhinderd zijn:
A) (11-17?), 39-33 (30×50), 33-29 (50×22), 27×7
B) (13-19?), 44-40 (35×22), 17×7 (x), 42-37 (x), 38-33 (39×28), 32×3.
Het beste voor zwart lijkt nog (12-18), maar dan heeft wit na 31-26 (11-17), 45-40 groot voordeel.

Harry Dekker bracht de stand ietwat gelukkig op 7-5. In een wat betere stand overzag zijn tegenstander een niet al te moeilijk, maar toch verrassend zetje.

Harry Dekker – Gerard Morsink

Stand na de 37e zet van wit.
Na (13-18?) volgde 27-21 (26×17), 28-22 (18×36), 37-31 (36×27), 32×1. Een paar zetten later gaf zwart op.

De zegereeks van LDG werd even onderbroken door een remise van Edwin van Hofwegen, waarover geen bijzonderheden te melden zijn. Maar daarna bracht Hans Kreder de stand op 8-8. In mijn vorige bijdrage had ik juist opgemerkt dat Hans een slecht seizoen doormaakt. Misschien heeft die opmerking een stimulerende werking gehad? In ieder geval wist Hans met een bord vol schijven geforceerd een schijf te winnen.

Lucien Farzan – Hans Kreder

Stand na de 18e zet van zwart.
49-43?? (24-29), 33×24 (20×29) en wit gaat een schijf verliezen. Er dreigt (29-33) en (17-21) en wit kan daar helemaal niets tegen doen. In de partij speelde wit 36-31, waarna Hans de schijfwinst kon incasseren. Zonder veel problemen werd deze omgezet in partijwinst.

Bij de stand 8-8 waren nog twee partijen gaande. Peter van den Berg en Joop Burgerhout stonden beide minder, maar er leken toch reële mogelijkheden op twee remises te zijn. Helaas gingen beide partijen verloren. Als eerste die van Joop.

Joop Burgerhout – Wim Vlooswijk

Wit is aan zet en heeft in deze stand opgegeven.
Was het toeval dat de aardlekschakelaar bij mij thuis uitsloeg toen de computer deze stand evalueerde? Cynici zullen erop wijzen dat op datzelfde moment mijn vrouw de stekker van onze koffiezetmachine in het stopcontact stopte. Maar cynici geloven in toeval. Ik niet!
Het is maar zeer de vraag of de eindstand gewonnen is voor zwart. Een plausibele voortzetting is: 32-28 (16-21), 26×17 (22×11), 50-44 en het is niet duidelijk hoe zwart dit nog moet gaan winnen. Ruilen met (18-22) of (19-24) leidt al snel tot remise. Dus het meest kansrijk lijkt nog de volgende spelgang: (11-17), 44-40 (18-22), 40-35 (22-27), 29-23 (19-24), 23-18 en hier is al het voordeel van zwart verdwenen.

Daarmee had Utrecht 10 punten. Het was op dat moment duidelijk dat Peter van den Berg niet meer op winst mocht hopen, maar een remise werd hem zeer gegund. Peter had een goede partij gespeeld waarin het ratingsverschil van maar liefst 300 punten met zijn tegenstander nauwelijks zichtbaar was geweest. Uiteindelijk was hij in een nadelig eindspel terecht gekomen, waarin hij niet de meest taaie verdediging wist te vinden en na een lange strijd moest opgeven. Troost is misschien dat de computer en ik geen gemiste remise hebben kunnen vinden.

André van der Kwartel

Het zestal van LDG heeft in de zesde competitieronde met 9-3 verloren van Constant Charlois uit Rotterdam. Maar, omdat wij nu eenmaal beter zijn dan onze resultaten, had die uitslag net zo goed andersom kunnen zijn. Toch?

De wedstrijd begon nog gunstig met een soepele overwinning van Casper Remeijer.

Casper Remeijer – Jaap Riesenkamp

Stand na de 30^e zet van wit.

Na (2-8) overwoog Casper de volgende damzet te nemen: 25-20 (14×25) [Vrijwel verplicht, want anders is de lange vleugel van zwart leeg.] 34-30 (25×23), 39-34 (28×30), 35×2. Casper zag uiteindelijk van deze damzet af, maar mijn computer waardeert hem hoger dan de partijzet 42-38. Ondanks dit won Casper soepel.

Hans Kreder is dit seizoen slecht in vorm. Hij verloor weer en ook in deze partij had hij het zijn tegenstander veel lastiger kunnen maken dan hij in de partij deed.

Hans Kreder – Wim Verschoor

Stand na de 39^e zet van zwart.

Spelverloop: 45-40? [Een zwakke zet. Veiliger is 30-25 (20-24), 48-42.] (20-25!), 40-34? [En met deze zet brengt wit zich in onoverkomelijke moeilijkheden. Veel beter was: 30-24 (19×30), 40-35 (9-14), 35×24 (14-19), 48-42 (19×30), 28-23 (18×29), 33×35 (13-18), 38-33 (17-22), 33-29 (22×31), 32-28 en wit heeft nog veel verdediging.] (18-22), 27×18 (13×22), 48-42 (9-14!?), [Niet de beste. Sterker is (9-13), maar wit profiteert niet.] 42-37?? [Hierna is het definitief verloren. Veel verdediging had nog gegeven: 30-24 (19×39), 33×44 (22×33), 38×29 en dit lijkt niet meer te winnen voor zwart.] De laatste zetten van de partij waren nog: (14-20), 37-31 (21-26) en wit gaf op.

Hans Tangelder bracht met een remise de stand op 3-3. Waarschijnlijk mocht hij met dat punt in zijn handen knijpen.

Hans Tangelder – Marlon Mangroe

Stand na de 46^e zet van zwart.

Wit staat lastig. Het zou voor de hand liggen om hier 33-29 (24×33), 25-20 te spelen. Hans kiest echter voor 34-30 (24×35), 25-20 (23-28??A), 33-29 (18-23), 29×18 (22×13) en de partij liep na nog zeven zetten remise. Daarmee had wit mijns inziens geluk, want volgens mij krijgt zwart serieuze winstkansen als hij bij A had gespeeld: (35-40) en nu bijvoorbeeld: 20-15 (40-44), 15-10 (44-50), 10-4 [Acties van wit als 33-29, 26-21 en 10-4 leveren een vier om één eindspel in het voordeel van zwart op.] (50×28), 5-14 [Idem] Zwart kan nu de schijf op 27 gaan oppeuzelen, waarna zwart moet kunnen gaan winnen.

Met deze remise was de koek op voor LDG. Er volgden nog drie min of meer verrassende nederlagen. De eerste kwam op naam van Steven den Hollander.

Radjinder Jharap – Steven den Hollander

Stand na de 43^e zet van wit.

Zwart staat hier al slecht, maar kwam op het idee om (22-27??) te spelen. Natuurlijk volgde toen: 25-20 (14×25), 24-19 (13×24), 29×20 (25×14), 28-22 (17×28), 33×2.

De volgende nederlaag kwam op naam van Harry Dekker. Harry was op het laatste moment voor mij ingevallen, omdat ik door griep was geveld. Het was geen gelukkige invalbeurt. Te meer niet daar de beslissende fout eigenlijk uit de lucht kwam vallen.

Randew Jahani – Harry Dekker

Stand na de 33^e zet van wit.

Er lijkt in deze stand weinig aan de hand voor zwart. De hangende schijf op 10 is een zorgenkindje, maar dat valt wel op te lossen. (21-27) lijkt een goede zet en wat zou er mis zijn met het door Harry gespeelde (18-23)? Dat liet de witspeler snel zien: 33-28 (23×32), 25-20 (14×25), 35-30 (25×43), 49×7. Deze actie was een tegenvaller voor zwart, maar was nog niet direct verliezend. Harry vond de volgende verdediging: (8-12), 7×18 (10-14), 36-31 (14-20), 31-27 (20×29), 27-21 en pas hier gaat zwart definitief in de fout. Na (17-22) heeft zwart zelfs licht voordeel, maar hij speelde (29-34), 21×12 (6-11), 26-21 (34-40) en na 21-16 ging het snel van kwaad tot erger.

Het meest dramatisch ten slotte was het verlies van Koos van Amerongen. Dramatisch, omdat Koos een groot deel van de partij veel beter en uiteindelijk zelfs gewonnen had gestaan.

Mehmet Yoney – Koos van Amerongen

Stand na de 44^e zet van wit.

Zwart staat gewonnen. Het meest duidelijk is: (24-30), 33-29 (13-19), [Dreigt (14-20)] 29-24 (30-35), 24×13 (18×9), enz.

Zwart speelde echter (11-17?), 33-28 (22×44), 31×11 (44-49), 11-7 (49-16??), 26-21 (16×30), 25×34 en na nog zes zetten gaf zwart op.

Jullie hadden van mij nog de oplossing tegoed van de slagzet die Hans Tangelder uithaalde tegen Arjan Varkevisser.

Arjan Varkevisser – Hans Tangelder

Na 43-39 volgde: (22-28), 33×22 (24×33), 38×29 (19-24), 30×19 (14×43), 25×12 (10-14), 48×39 (21-27), 22×31 (26×48), 12-8 (48×25!). Wit speelde nog 40-34 (25×50), 8-3 (15-20) en wit gaf op.

André van der Kwartel

In de vijfde competitieronde heeft het tiental een zware nederlaag geleden tegen het tweede team van Damlust uit Gouda. Er was sprake van een collectief falen van het team. Vijf nederlagen en vijf remises is geen prestatie om over naar huis te schrijven.

Al snel kwam LDG op een 0-4 achterstand door verliespartijen van Peter van den Berg en Hans Kreder. Over die van Peter kan ik kort zijn: In een volkomen gelijkwaardige stand bood hij zijn tegenstander een één-om-vier aan die uiteraard in dank werd aangenomen.

Over de verliespartij van Hans Kreder valt echter wel iets te zeggen. Heel veel eigenlijk.

Hans Kreder – Peter van Eck

Stand na de 32^e zet van zwart.

Op dit moment stond ik zelf bij het bord van Hans en het is duidelijk dat wit een schijf gaat verliezen. Het benodigde 47-41 (23×32), 42-37 faalt op (9-13), 37×28 (19-23), 28×19 (13×35). “Dat wordt nog hard werken voor Hans.” was mijn gedachte toen ik weer bij het bord wegliep. Wie schetst mijn verbazing toen ik las dat wit in deze stand heeft opgegeven? Bij die beslissing wil ik wat kanttekeningen plaatsen. Volgens mij heeft wit in deze stand veel compensatie. Een voorbeeld: 47-41 (23×32), 30-25. Als zwart de witte schijf wil afstoppen met (9-14) of (19-24), dan levert hij zijn plusschijf weer in na respectievelijk 42-37 of 33-29×29. Dit laatste lijkt zelfs desastreus voor zwart. Zwart zal dus het beste zijn schijfwinst behouden met (27-31), 36×27 (32×21), 25-20 en wit krijgt goede doorbraakkansen op de zwarte lange vleugel. Na lang rekenen (4 minuten) komt de computer dan ook tot de conclusie dat de stand remise is te houden. Ik heb een paar varianten tegen de computer gespeeld en het kostte mij niet veel moeite om naar remise toe te spelen.

Edwin van Hofwegen speelde remise, maar misschien had daar meer in kunnen zitten.

Edwin van Hofwegen – Harry Clasquin

Stand na de 48^e zet van zwart.

Edwin speelde hier 42-38!? maar de computer suggereert 42-37 met het volgende (computer)verloop: (12-17), 37-31 (13-18), 31-26 (6-11), 48-43 (11-16), 26-21 (17×26), 28-22 (14-20) met voordeel voor wit.

Vervolgens brachten Hans Tangelder en Evert Bronstring beide een remise binnen. Bij beide partijen ontdekt de computer geen opvallende gemiste kansen.

Mijn verliespartij bracht de stand op 3-9 in het voordeel van Damlust. Op het moment dat ik serieus aan winst begon te denken, overzag ik een zetje. Dat was slordig, maar ook de gedachte dat ik wel eens gewonnen zou kunnen staan bleek onjuist.

Jeroen de Bruijn – André van der Kwartel

Stand na de 32^e zet van wit.

Ik kwam hier op het rampzalige idee om (8-12??) te spelen en werd verrast door: 27-22 (18×27), 37-31 (26×28), 38-33 (28×39), 34×43 (25×34), 40×7. Enkele zetten later gaf ik op.

Een paar opmerkingen bij deze stand.

Natuurlijk had ik in eerste instantie naar (6-11) gekeken, maar na slordig rekenen had ik die zet afgewezen. Ik ‘zag’ de volgende variant: (6-11), 38-33 (11-17), 33-28 (17-22), 28×17 (21×12), 42-38 en zwart staat ineens helemaal niet goed meer.

Bij het naspelen met mijn tegenstander, meende ik een winnende strategie te zien: (6-11), 38-33 (24-29), 33×24 (11-17) met doorslaande aanval op de witte lange vleugel. Mijn tegenstander kon dit op dat moment niet weerleggen, maar ook deze variant vertoont gaten. Hetzelfde idee, maar anders tegengespeeld: (6-11), 46-41 (11-17), 38-33 (17-22), 41-36 (22×31), 36×27 en nu twee vertakkingen:

A) (8-12), 42-38 (12-17), 27-22 (17×39), 34×43 (25×34), 40×20 (19-24), 20×29 (23×34) met licht voordeel voor zwart.

B) (24-29), 33×24 (8-12), 42-38 (12-17), 27-22! [Deze zet werd aangegeven door Maurits.] (18×27), 34-29 (25×34), 29×18 (19×30), 40×29 (13×22), 35×24 met gelijk spel.

Het verlies van Jack van der Plas bezegelde onze nederlaag. Jack liep in een nogal eenvoudig zetje:

Jack van der Plas – Kariem Droog

Stand na de 43^e zet van zwart.

Wit staat wat minder, maar na 27-22 is er nog niet veel mis met de stand. Maar na het gespeelde 40-34?? was het wel mis: (24-29), 34×14 (13-19), 14×23 (18×38) en na nog enkele zetten gaf wit op.

Daarna speelde Maurits Meijer remise, maar dat had hij vooral te danken aan het ongeduld van zijn tegenstander.

Maurits Meijer – Arie van der Knaap

Stand na de 36^e zet van zwart.

Wit staat duidelijk minder en kan beter zijn verdediging versterken met 48-42. Hij speelde echter: 40-34 (22-28), 33×22 (18×27), 48-42 (23-28!?). [Het is lastig om het in deze stand hard te maken, maar zwart had aanmerkelijk meer kans gehad als hij eerst de stand op de lange vleugel gezonder had gemaakt. Bijvoorbeeld: (15-20), 38-33 (3-9), 42-37 (10-14).] Spelverloop: 42-37 (28-32!?) [En weer is zwart te ongeduldig. Alsnog (15-20) enz. zou zwart ruim voordeel hebben gebracht.] 37×28 (27-31), 28-22 (13-18), 22×13 (31-36). Maar het zwarte voordeel is inmiddels geheel verdwenen en wit hield gemakkelijk remise.

Hein van Winkel speelde remise, maar hij had kunnen profiteren van een ernstige fout van zijn tegenstander.

Bouke Bruinsma – Hein van Winkel

Stand na de 45^e zet van zwart.

Zwart heeft voordeel, maar het heeft niet veel om het lijf als wit kiest voor de bijna wederzijds verplichte spelgang 37-31 (13-18), 31-26 (15-20), 26-21 (17×26), 28-22 (24-30), 22×15 (30×37).

Wit speelde echter: 27-22?? Zwart koos nu voor (16-21??), 22×11 (21-27), 32×21 (23×41), waarna remise werd overeen gekomen. Zwart had zich echter winstkansen kunnen creëren door in plaats van (16-21) (17-21) te spelen. Een plausibel spelverloop is dan: 33-29 (24×33), 28×39 (15-20), 39-33 (20-24), 33-28 (21-26), 22-17 (16-21) en wit mag het uitzoeken.

Ten slotte verloor ook teamcaptain Harry Dekker. In een ogenschijnlijk uitzichtloze stand koos hij voor een kansloze doorbraakpoging en kon opgeven. Maar bij nadere beschouwing was de stand helemaal niet zo uitzichtloos.

Arie de Bruijn – Harry Dekker

Stand na de 46^e zet van wit.

Harry speelde hier (35-40), 45×34 (24-29), 34×23 (19×28) en gaf op na 6-1 (28-32), 1-29.

De computer komt met de volgende taaie variant voor zwart: (8-12), 6-1 (13-18), 1-6 (24-29), 6-11 (19-23) en zwart breekt door op de korte vleugel van wit. Ik houd mij aanbevolen voor een overtuigende winnende strategie voor wit na (8-12).

De trouwe lezers van mijn bijdragen zullen hebben opgemerkt dat er nog een verslag ontbreekt van het zestal. Dat wordt mijn volgende bijdrage. Om deze inbreuk op de correcte chronologie goed te maken, hieronder ter oplossing een fragment uit de partij tussen Arjan Varkevisser en Hans Tangelder uit de eerste ronde van de Bekercompetitie.

Arjan Varkevisser – Hans Tangelder

40-34 is hier een goede zet voor wit, maar Arjan speelde 43-39? Hoe won zwart daarna? De oplossing volgt bij mijn vertraagde bijdrage over de prestaties van het zestal.

Op donderdag 19 december organiseert het Leids Damgenootschap weer de jaarlijkse Kerstdamavond. Op die avond spelen de deelnemers een aantal (meestal zeven) dampartijen van ongeveer 20 minuten. Daarbij wordt ervoor gezorgd dat iedere deelnemer zo veel mogelijk speelt tegen spelers van ongeveer gelijke sterkte. Dus ook mensen die alleen maar thuis zo af en toe een potje dammen, kunnen meedoen. Iedereen is van harte welkom. Bij de prijsuitreiking wordt rekening gehouden met de speelsterkte van de deelnemers. Maar één ding is zeker: iedere deelnemer gaat met een prijsje naar huis! Deelname is gratis. Van tevoren aanmelden is niet nodig. Iedereen die uiterlijk om 20.00 uur aanwezig is, kan aan het toernooi deelnemen. De prijsuitreiking zal rond 22.30 uur plaatsvinden. Het adres luidt: Leids Denksportcentrum, Robijnstraat 4, Leiden.

André van der Kwartel

De titel van deze bijdrage is een uitspraak van onze voorzitter, Maurits Meijer, na afloop van de – verloren – competitiewedstrijd van het tiental tegen de damclub Den Haag. Ik stel voor deze uitspraak te verheffen tot hét motto van het Leids Damgenootschap. Het zal leiden tot veel rust binnen LDG. Allerlei achterafdiscussies kunnen dan immers worden geschrapt. Als we verliezen – bijvoorbeeld met het zestal tegen Constant Charlois – spreekt het motto voor zich, als we winnen is het voor iedereen duidelijk dat de uitslag nog veel groter had kunnen zijn. Ik begrijp nu ook waarom het Leids Damgenootschap zo’n gezellige vereniging is: we weten gewoon zeker dat we beter zijn dan onze resultaten!

Om dat nog eens te illustreren hierbij enkele fragmenten uit de wedstrijd van het tiental tegen Damclub Den Haag. Wanneer wij het motto van LDG een meer praktische invulling hadden gegeven, had zelfs een kleine overwinning tot de mogelijkheden behoord.

Peter van den Berg had op de clubavond voorafgaand aan deze wedstrijd knap remise gespeeld tegen Evert Bronstring en daarmee de tweede ronde bereikt van de jaarlijkse bekercompetitie van LDG. Onze verwachtingen waren dus hoog gespannen, maar dat viel tegen. In de opening liep Peter in een eenvoudige twee-om-drie. Met een schijf minder speelde hij nog dapper door, maar op de 23^e zet overkwam hem het volgende:

Peter van den Berg – Frans Teijn

Wit speelde hier het desastreuze 31-27?? en kon het opgeven na (24-29), 33×24 (19×30), 35×24 [34×25 is zo mogelijk nog erger] (23-28), 32×23 (21×43), 49×38 (18×20). Peter was vroeg klaar.

Na een gelijkwaardige remise van Joop Burgerhout bracht Maurits Meijer de partijen op gelijke hoogte. Maurits kwam langzamerhand steeds beter te staan en voerde de partij met vaste hand naar winst. Het probleem is dan dat er tijdens zo’n partijverloop geen spectaculaire momenten zijn te zien, juist omdat het zo’n mooie geleidelijke overwinning is. Toch één leerzaam moment:

Frans van Eenennaam – Maurits Meijer

Stand na de 28^e zet van zwart.

Zwart staat wat beter, maar het voordeel is nog wel klein. Wit doet er verstandig aan wat achtergebleven schijven in het spel te brengen [41-37, 47-42, 46-41-36 bijvoorbeeld] maar speelde 39-34? en moest na (18-23!) constateren dat hij met zes schijven (“het grote klaverblad”) vijf schijven van zwart in bedwang houdt. (De schijven op 14-19-23-24-29.) Omdat wit ook geen enkele dreiging heeft over de lange lijn (46-41-37-32-28), staat zwart waarschijnlijk hier al gewonnen.

De volgende uitslag kwam op naam van Edwin van Hofwegen. Het algemene idee was dat hij heel goed had gestaan, misschien zelfs wel gewonnen. Kijken we even naar de fase tussen de 16^e en de 18^e zet.

Reza Ghafoerkhan – Edwin van Hofwegen

Zwart aan zet. (20-24), 29×20 (15×24??), 34-29??

Wit mist hier een mogelijke winstkans: 47-41!! Wit dreigt nu met de volgende afwikkeling: 38-32 (27×29), 31-27 (22×42), 43-38 (42×33), 39×28 (23×32), 34×3 (25×34), 40×29. Die damzet kan niet worden voorkomen door (9-14) wegens 34-29. De beste reactie van zwart op 47-41 is dan ook (22-28), 33×22 en wit staat in ieder geval voorlopig een schijf voor.

Verderop in de partij krijgt zwart wel voordeel, maar de remisemarge is nergens overschreden.

Dat gebeurde wel in de partij van Arjan Varkevisser, ruimschoots zelfs. Op een gegeven moment miste Arjan een forcing die een schijf winst had moeten opleveren. Desondanks wist hij een ruimschoots gewonnen stelling op het bord te krijgen, maar helaas overzag hij een ontsnappingsactie van zijn tegenstander. We beginnen met de gemiste forcing.

Arjan Varkevisser – Herman Vroom

Stand na de 23^e zet van wit.

Zwart staat al slecht maar had na (18-23?) een schijf moeten verliezen. Wit speelde 49-44!? maar een directe schijf winst was geweest: 33-29 (24×33), 38×18 (12×23), 27-22 (17×28), 26×17 (11×22), 32-27 en zwart gaat een schijf verliezen.

Arjan zette de wedstrijd uitstekend voort, veroverde onderweg nog een schijf en kwam huizenhoog gewonnen te staan, toen zich de dramatische 37^e zet aandiende.

Arjan Varkevisser – Herman Vroom

Wit staat gewonnen en zijn volgende zet doet op het eerste gezicht absoluut niet vreemd of zwak aan: 34-30!?? (15-20!), 24×15 (21-27!), 32×23 (16-21), 26×17 (11×35) en al het witte voordeel was verdwenen. In de diagramstand lijkt 42-38 de beste zet voor wit.

Nadat ik een gelijkwaardige remise had afgesloten, kwam LDG op achterstand door het verlies van Jack van der Plas.

Hans den Engelsman – Jack van der Plas

Stand na de 40^e zet van wit.

De stand is hier nog gelijkwaardig en het is verbluffend om te zien hoe zwart in een paar zetten verloren komt te staan. Het spelverloop was: (18-23), 27-22 (11-17), 22×11 (6×17), 36-31 (14-20), 31-27 en in dit geringe aantal zetten verandert de waardering van de computer voor de zwarte stand van ‘gelijkwaardig’ naar een dikke schijf achter. Zwart kwam deze slechte stand dan ook niet meer te boven.

Nog een opmerking over de diagramstand. Ik weet natuurlijk niet of wit hier een lokzet heeft gespeeld, maar de volgende zwarte actie zou tot verlies leiden: (19-23), 28×17 (11×42), 36-31 (26×28), 33×4 (42×35), 4-22 (30×39), 22×50 en omdat zwart niet direct (35-40) kan spelen, wint wit na 45-50 en 49-44.

De computer geeft overigens aan dat zwart in de diagramstand het best (30-35) had kunnen spelen.

Hans Kreder had na een goede partij LDG weer op gelijke hoogte kunnen brengen, maar in de eindfase liet hij de winst uit zijn vingers glippen.

Bas Baksoellah – Hans Kreder

Stand na de 50^e zet van wit.

Zwart staat duidelijk beter, maar in het partijverloop komt dat er niet uit: (9-13), 49-43 (21-26), 43-38 (22-27?), 36-31 (27×47), 38-32 (47×20), 32×21 (26×17), 15×24 en remise overeengekomen.

In feite is (9-13) in de diagramstand een belangrijk tempoverlies van zwart, waardoor wit de gelegenheid krijgt schijf 49 naar 38 te brengen. Het verschil wordt snel duidelijk als we vanuit de diagramstand direct actie nemen. Bijvoorbeeld: (21-26), 49-43 (22-27), 43-39 (17-22) en zwart staat voortreffelijk zo niet gewonnen.

Hans Tangelder speelde vervolgens remise. Daar konden wij wel vrede mee hebben, want in het late middenspel had Hans groot voordeel kunnen verkrijgen maar toen hij dat naliet kwam hij aantoonbaar verloren te staan. Alleen gaf Hans zich niet zo snel gewonnen en wist hij nog een fraaie remise op het bord te krijgen.

Hans Tangelder – Gerard de Groot

Stand na de 53^e zet van wit.

Ik gaf op dit moment niets meer voor de kansen van wit. Spelverloop: (44-50), 29-24 (19×30), 28-23 (50×6), 23-19 [Zwart kan het eindspel nu winnen door zijn dam op 33, 39 of 44 te plaatsen. Bijvoorbeeld: (6-33), 19-14 (30-34), 14-9 (33-50)] (30-35?), 19-14 (35-40), 14-9 (6-33), 9-3 (12-18) en nu de voor zwart onplezierige verrassing 27-21! (16×38), 3-21! En na enige tijd ongetwijfeld gefrustreerd nadenken gaf zwart remise. Wit wint altijd een stuk.

De stand was nu 10-8 in het voordeel van Den Haag. Harry Dekker deed er alles aan om alsnog een overwinning binnen te halen, maar ging daarin te ver. Onder druk van de klok overzag hij een plakker en verloor zelfs nog. Daarmee kreeg deze wedstrijd een voor Den Haag wat geflatteerde uitslag.

Eelco Kuipers

Afgelopen maandag 18 november mochten we weer en wel uit naar ADC Alphen a/d Rijn 2. Een sterk team in de breedte dus we konden allemaal aan de bak.

Verzameltijd 18.00 bij casa Zwinkels waar ons onder het genot van de afhaalchinees nog even een onaangename verrassing te wachten stond in de vorm van een opgave van de coach:

Gesneden koek voor de doorgewinterde dammer uiteraard maar voor ons toch weer lastig. Gelukkig wisten we de oplossing voor vertrek te vinden dus vol goede moed naar Alphen.

Quirinius verving op het laatste moment Robert en nam plaats aan bord 1. Eric op 2, Eelco op 3 en Wim op 4 completeerde het team.

Als eerst was Eric klaar. 1 fout en de tegenstander was er als de kippen bij dit af te straffen:

Stand na 14…(07-11) van zwart

Eric speelde hier 15. 39-34?? en kon na 15…(24-30!!) douchen.

Vervolgens was het de beurt aan Quirinius een 0 te incasseren. De prima opgebouwde stelling vanuit de opening kwam als volgt aan zijn eind:

Stand na 27. 46-41 van wit

Quirinius speelde hier 27…(20-24?) wat een combinatie toelaat voor wit middels 28. 26-21! (17×26) 29. 27-22! (18×27) 30. 32×21 (26×17) en 33-29. Ondanks een schijf minder duurde nog lang maar moest Quirinius uiteindelijk na lang vechten toch opgeven.

Een 4-0 achterstand derhalve maar er waren nog kansjes aan de laatste 2 borden. Op bord 3 had ik de volgende stelling op het bord:

Stand na 48. 43-39 van wit

Een prima gespeelde partij (al zeg ik het zelf) waar de witspeler 2 zetten hiervoor remise had aangeboden. Maar ja dan zou de wedstrijd verloren zijn dus alles of niks dan maar.

Beide speelde we op dit moment op de increment waardoor ik hier het uiterst onzalige 48…(17-22??) wist te produceren. Het laat zich raden dat wit dit buitenkansje niet onbenut liet en toesloeg met 49. 39-33.

Buitengewoon sneu einde en een 6-0 achterstand. Alle hoop was nu op Wim gevestigd om in elk geval de eer te redden. Wim schrijft er zelf het volgende over:

Stand na 38…(11-17) van zwart

In de veronderstelling dat ik een goede pot aan het spelen was (wat positioneel eigenlijk ook het geval was maar tactisch bleek dat mijn tegenstander een winst had gemist) vond ik het tijd om door te breken op links (heet dit niet de lange vleugel?) met 39. 27-21 (16×27) 40. 32×21 (23×32) 41. 38×27 om volkomen verrast te worden door 41…(24-29) 42. 34×14 (13-19) 43. 14×23 (18×49). Gelukkig kon ik de dam meteen weer vangen met 44. 21-16, zoals mijn ervaren tegenstander wel reeds gezien had.

Ik ging onverdroten verder met mijn plan door te breken op links en haalde eerder dam, waarna ik meende gewonnen te staan:

Stand na 52. 07-01 van wit

Ik dreig 33-28/29 en de afleiding met (23-28) werkt niet omdat ik met de dam 3 schijven sla. Helaas volgde de ontnuchtering snel: 52… (18-22!) 53. 1×45 (25-30!) en zwart haalt dam. Winst zou ook volkomen onverdiend geweest zijn tegen deze vriendelijke oude heer die veel meer had gezien tijdens de partij dan ikzelf.

Zo werd de eer uiteindelijk nog gered maar staan we na deze 7-1 nederlaag weer met de beide benen op de grond. Duidelijk is wel dat we volgend jaar nog niet in de ereklasse spelen zoals gepland.

De uitslagen nog even op een rijtje:

Hans Tangelder

De bekercompetitie van LDG is deze maand weer begonnen. De meeste partijen moeten nog gespeeld worden. Wel zijn Joop Burgerhout na een overwinning tegen Quirinius van Dorp en Dick den Ouden na een overwinning tegen Maurits Meijer al door naar de tweede ronde. Ook Peter van den Berg heeft de tweede ronde bereikt, na een remise tegen Evert Bronstring, omdat de rating van Evert Bronstring meer dan 100 punten hoger is dan de rating van Peter van den Berg.

De interne competitie is al weer enkele maanden onderweg. Na 11 ronden gaat Casper Remeijer op kop met 301 Keizerpunten. Hij heeft al een ruime voorsprong van 67 Keizerpunten op nummer 2 Edwin van Hofwegen en van 80 Keizerpunten op nummer 3 André van der Kwartel.

Hieronder volgt een korte bespreking van Joop Burgerhout van enkele verrassende combinatieve mogelijkheden uit zijn partij tegen Quirinius van Dorp en van Casper Remeijer over een leuk dubbeloffer in zijn partij tegen Evert Dollekamp.

(Joop Burgerhout over zijn bekerwedstrijd tegen Quirinius van Dorp)

Dammen is een geweldige sport. Harm Wiersma was een wonderkind, hij speelde in 1965 al op topniveau en nu na 54 jaar is hij nog steeds van wereldniveau. Bij mij ligt dat ietsje anders.

Op 21 november 2019 speelden Quirinius van Dorp en ondergetekende een leuke partij. We zagen leuke combinaties en dronken een aantal glazen bier. We komen erin op de 12^de zet van zwart (12-17).

Quirinius van Dorp – Joop Burgerhout

Wit vervolgde met 13. 43-39.

Op 40-34 zou de damzet (17-22) 28×17 (11×31) 36×27 (26-31) 37×17 (24-29) 34×12 (13-18) 19×50 na 45-40 (50×11) 27-22 (11×37) 41×32 een iets betere stelling voor wit opleveren.

Op 44-39 en 37-31 (26×27) 42×31 zou (24-29) 33×24 (18-22) 27×18 (13×44) of 13×42 gevolgd zijn. In het eerste geval met schijfwinst en in het andere geval met een witte linkervleugel, waaruit iedere kracht verdwenen is.

Een leuke variant vanuit de diagramstand is 43-39 (18-23) 27-22, waarna een spectaculaire damzet volgt: (21-27) 32×12 (23×34) 40×20 (8×50)

13. … 17-22; 14. 28×17 11×31; 15. 36×27 18-23; 16. 33-28 13-18; 17. 49-43 9-13; 18. 41-36 4-9; 19. 27-22 18×27; 20. 37-31 26×37; 21. 42×22 21-26; 22. 39-33 (zie diagram)

Quirinius van Dorp – Joop Burgerhout

Zwart speelde hier 22. … 14-20; 23. 25×14 9×20. Hij hoopte hier op 30-25, waarna een verraderlijk dammetje zou zijn gevolgd: (16-21) 25×14 (13-18 ) 22×13 (21-27) 32×21 (23×32) 38×27 (26×17) 14×23 (8×50). Wit zag het ook en trapte daar niet in. Na 24. 44-39 10-14; 25. 30-25 6–11; 26. 39-34 en na 26. … 24-30 was het bekeken voor wit.

In plaats van 25. … 6-11 had zwart er beter aan gedaan om 25. … 16-21 te spelen. De hielslag 36-31 (26×37) 32×41 (23×32) 38×27 is niet goed wegens (24-30) 25×34 (13-18) 22×24 (20×49).

(Casper Remeijer over zijn interne competitie wedstrijd tegen Evert Dollekamp)

Casper Remeijer – Evert Dollekamp

Evert heeft net 43. … 12-18 gespeeld. Wit staat beter, maar 43. … 22-27 had waarschijnlijk meer verdediging gegeven. Ik ga nu het centrum pakken met 44. 32-28, maar Evert had een leuk dubbeloffer bedacht: 44. … 21-27? 45. 28×17 18-22 46. 17×28 27-32. Ik had dit dubbeloffer gezien en dacht de weerlegging ook gezien te hebben. Wit kan hier direct een schijf en eigenlijk ook overtuigend de partij winnen met 47. 28-23 19×39 48. 37×28. Ik had echter nog maar vier minuten en speelde snel de weerlegging die ik gezien had in 47. 30-25 32×34 48. 35-30. Wit gaat een schijf winnen en Evert gaf direct op. Wat we allebei niet gezien hadden en wat Evert zeker had kunnen proberen was nu offeren met 48. … 19-24 49. 30×8 3×12. Wit lijkt nu terug te moeten offeren met 33-29 en het wordt remise, want anders loopt zwart naar dam, maar hier kan wit mooi precies winnen door 50. 49-44! 34-39 51. 47-41! 36×29 52. 44×24 5-10 53. 24-19! en wit wint door dubbele oppositie. Na 53. 25-20? is het juist zwart die wint door oppositie.

André van der Kwartel

In de vijfde ronde van de provinciale competitie heeft het zestal van LDG met het kleinst mogelijke verschil verloren van Van Stigt Thans uit Schiedam. Ven Stigt Thans had de eerste vier rondes steeds met 6-6 gelijkgespeeld en dat had ook best een vijfde keer kunnen gebeuren. Maar Van Stigt Thans had deze keer geluk: naast vijf remises, was er één winstpartij. Waar overigens twee winstpartijen van de Leidenaars tegenover hadden kunnen staan. Maar als “hadden” komt….

De wedstrijd werd geopend met een tamelijk geruisloze remise tussen Casper Remeijer en Frits Luteijn. De tweede remise kwam op naam van invaller Evert Bronstring, maar daarover valt nog wel een opmerking te maken. Evert had een goede partij gespeeld, waarin hij steeds ruimschoots aan de leiding was gegaan. Maar het lijkt erop dat hij in het eindspel heeft nagelaten de spreekwoordelijke kroon op zijn werk te zetten.

Evert Bronstring – Waldo Aliar

Stand na de 56^e zet van zwart.

Evert speelde hier 29-23? En na (44-49) werd remise overeengekomen.

Wit had het zwart aanzienlijk moeilijker kunnen maken, als hij in de diagramstand 37-32! Had gespeeld. Zwart kan nu geen dam halen en omdat wit dat er zetten lang in kan houden, offert de computer direct: (26-31), 36×27. Op (44-49) speelt wit nu 2-35 en in verschillende varianten lukt het wit – soms ten koste van een schijf – een tweede dam te halen, waarna de zaak wel bekeken is. Op (50-44) speelt wit 32-28, waarna zowel 50-45 als 50-44 verhinderd zijn.

Alles bij elkaar lijkt wit hier een waarschijnlijk gewonnen stelling op het bord te hebben.

Na deze gemiste kans verloor Hans Kreder. Hij liep een groot deel van de partij achter de feiten aan en het diagram geeft mijns inziens het daarvoor belangrijkste moment aan.

Tiny Mous – Hans Kreder

Stand na de 26^e zet van wit.

Zwart speelde hier (21-27!?) en kreeg na 33-29 min of meer geforceerd spel. Ik ga zeker niet stellen dat zwart na (21-27) verloren staat, maar als zwart (23-28) had gespeeld en daarna pas (21-27) lijkt de stand van zwart veel gemakkelijker speelbaarder dan in de partij.

Het partijverloop vanuit de diagramstand was: (21-27), 33-29 (2-8), 30-25 (4-10), 38-33 (23-28), 42-38 (28-32?) Hierna komt zwart definitief in het nadeel. Beter was (18-23×23).

Steven den Hollander speelde een gelijkwaardige remise, waarin de computer geen spannende momenten aangeeft. Dat geldt ook voor mijn partij, maar tijdens de partij had ik zelf in ieder geval het gevoel dat het heel spannend was. Het belangrijkste fragment.

André van der Kwartel – Ton Burgerhout

Stand na de 26^e zet van zwart.

Na 30-25 verzonk de zwartspeler in langdurig nadenken. Uiteindelijk volgde (11-16), 47-42 (17-21), 26×17 (12×21), 42-37 (7-12), 30-25 (15×24), 29×9 (13×4), 33-29 (19-23) en hier de grote teleurstelling: – die ik wel al eerder had zien aankomen – ik heb geen goed tempo om de ruil 40×29 met de dreiging van schijfwinst erin te houden. Dus: 31-26 (23×34), 26×17 (12×21), 40×29 en na (27-32) liep de partij geruisloos naar remise.

Hans Tangelder sloot de wedstrijd af met een remise, maar hij had ook voor de eindstand 6-6 kunnen zorgen als hij op de 29^e zet niet een eenvoudige schijfwinst had gemist.

Guido van den Berg – Hans Tangelder

Hans meende hier schijfwinst te forceren met: (17-22), 28×17 (13-18), 23×12 (14×23), 29×18 (8-13), maar dat viel tegen: 17-11 (16×7), 39-33 (13×22), 32-28 (7×18), 28×17 en de stand bleef gelijk.

Maar Hans had in de diagramstand ook op een degelijker manier een schijf kunnen winnen: (13-18), 23×21 (16×27), 32×21 (14×43), 49×38 (26×17) met schijfwinst.

André van der Kwartel

In de derde competitieronde heeft het tiental met 10-10 gelijkgespeeld tegen het tweede team van de Damcombinatie Zaanstreek. Een teleurstellende uitslag omdat Zaanstreek 2 duidelijk zwakker werd geacht en tijdens de wedstrijd LDG dan ook aantoonbaar meerdere opgelegde kansen heeft laten liggen.

Zaanstreek opende de score met een damcombinatie die Hans Kreder volledig verrast moet hebben.

Johan Veerman – Hans Kreder

Stand na de 30^e zet van wit.

Gedurende de eerste dertig zetten van deze partij was er helemaal niets interessants gebeurd. Heeft dat de zwartspeler in slaap gesust? In ieder geval speelde hij hier – waarschijnlijk zonder zorgvuldige zetcontrole – de logisch lijkende opbouwzet (20-24??) en werd verrast door: 32-28!! (22×35), 45-40 (35×44), 43-39 (44×33), 38×9 (13×4), 27-21 (16×27), 31×2 en zwart gaf op.

Jack van der Plas maakte al snel gelijk. Hij won een schijf in een leerzaam fragment.

Jack van der Plas – Martin Berends

Stand na de 31^e zet van wit.

Een gelijkwaardige stand, waarin zwart wel zorgvuldig moet spelen. Zwart gaat echter onnodig tot actie over. (24-29!?), 33×24 (7-12??). [(8-12) had de stand nog gelijk gehouden, nu wint wit een schijf.] 39-33 (23-29), 24-20 (15×24), 40-34 (29×40), 45×34 [Als zwart (8-12) had gespeeld, was nu (18-23) mogelijk geweest.] (14-20??), 25×23 (18×40), 30×19 (13×24), 35×44. Een te drieste actie van zwart. Wit staat nu een schijf voor zonder dat daar voor zwart enige compensatie tegenover staat. In plaats van (14-20) had zwart nog kunnen tegenstribbelen met (18-23!). Wit moet wat. 33-29 (24×33), 38×7 wordt weerlegd door (8-12), 7×18 (13×31), waarmee zwart zelfs nog tegenkansen zou krijgen. Wit kan daarom beter een schijfje extra geven: 27-21 (26×17), 33-29 (24×33), 38×7. Nu heeft zwart als weerlegging: (14-20), 25×23 (13-18), 23×21 (16×47). Het lijkt dat wit hier nog een lastig eindspel tegemoet gaat. Daarbij een kleine kanttekening dat zwart snel in de fout kan gaan: 7-2 beantwoorden met (47-41) levert een verloren vier-om-twee eindspel op.

We konden weer optimistisch naar het scorebord kijken, toen zich het onverwachte drama op het bord van Evert Bronstring afspeelde.

Bart van Geel – Evert Bronstring

Stand na de 34^e zet van wit.

Vanaf dit moment stak Evert veel energie in de partij, resulterend in een gewonnen stand. Ik geef het partijverloop vanuit de diagramstand: (23-29!), 34×23 (18×29), 45-40 (3-8), 47-42 (12-18), 42-37? [Beter was 28-22.] (18-23), 28-22? [Nu had wit beter 48-43 kunnen spelen. Na de tekstzet staat wit verloren.] (8-12), 48-43 (11-16), 43-39 (6-11), 39-34 (12-17????). 25-20!. Een afschuwelijke blunder. In plaats van (12-17) was de partij na (15-20) totaal gewonnen voor zwart. Om de omvang van deze gruwel te illustreren: de waardering van de computer slaat om van -4 in het voordeel van zwart naar +6 in het voordeel van wit…..

Maar op zo’n dramatisch moment in de wedstrijd is er altijd nog Hans Tangelder. Hans zou uiteindelijk met een bekende combinatie winnen, maar ik pak zijn partij iets daarvoor op:

Erik van der Haar – Hans Tangelder

Stand na de 37^e zet van wit.

Hans laat hier een kans op groot voordeel achterwege. (12-17!). Dreigt met (17-22). De zogeheten bomzet werkt niet voor wit, omdat zwart na het slaan op dam komt: 27-21 (16×27), 32×12 (23×41), 12×14 (41-46). Ik geef twee andere mogelijke reacties van wit:

A) 36-31 (17-22), 28×17 (11×22), 48-42 (16-21), 27×16 (22-28), 33×22 (18×36) en zwart breekt door naar dam.

B) 48-42 (4-9) en nu is 40-34 verhinderd wegens (17-22), (11×31), (16-21), (26-31) en (24-30).

In allerlei andere varianten loopt wit steeds vast.

Vanuit de diagramstand was het spelverloop: (4-10), 48-43? (10-14), 43-39 en nu komt de zogeheten Coup Royal : (24-29), 33×24 (19×30), 28×17 (11×44), 40×49 (30-34). De stand is helemaal uit. In de partij speelde wit 49-43 en verloor snel na (18-23), 35-30? (6-11) enz.

Hein van Winkel bracht met een rustige remise de tussenstand op 5-5, waarna teamleider Harry Dekker LDG voor het eerst in de wedstrijd op voorsprong zette. Zijn tegenstander ging pas op de 52^e zet in de fout.

Harry Dekker – Johan Deubel

Als zwart hier (11-17×7) speelt, is alle muziek uit de stelling. Omdat 28-22 niet gaat wegens (7-12) kan zwart ook nog eens (21-27×17) ruilen, waarna echt een platte remisestand overblijft. Gelukkig voor ons speelde zwart echter (13-19?) en ineens is alles anders. 33-29! [Dreigt 29-24] (30-35), 29-23 (19-24), 23-18 (24-29), waarna wit schijf 18 naar 4 speelde en dank zij zwak verweer van zwart gemakkelijk won.

Ik mocht zelf LDG op een voorsprong van vier punten zetten. Een aardige partij, maar toch de ergernis achteraf dat ik belangrijke kansen heb laten liggen. Twee voorbeelden:

André van der Kwartel – Mohammed Aliem Wagid Hosain

Stand na de 23^e zet van zwart.

Zwart had twee zetten eerder onnodig een schijf geofferd, ongetwijfeld in de verwachting die wel weer terug te zullen winnen. In de partij heb ik enige tijd zitten kijken naar 40-34!?! Zwart heeft dan alleen nog maar (3-9), maar ik zag niet hoe ik daarna (9-14) zou kunnen verhinderen. Dom, dom, dom. Na (3-9) speelt wit: 27-22 (18×27), 31×22 (12-18), 34-29 (23×34), 32-28 (18×27), 28-23 (19×28), 26-21 (30×19), 21×12 (7×18), 39×30 (25×34), 49-44 en wit gaat uiteindelijk nog een tweede schijf winnen.

Maar de fraaie zet 40-34 is helemaal niet nodig. Wit kan ook direct actie ondernemen: 27-22 (18×27), 32×21 (16×27), 31×22. Zowel (12-17) als (12-18) wordt nu weerlegd door combinaties die eindigen met de afwikkeling 35-30 (25×34), 40×9.

Een tweede ergernis achteraf:

André van der Kwartel – Mohammed Aliem Wagid Hosain

Stand na de 36^e zet van wit.

Na (7-12?) miste ik het eenvoudige 39-34 (30×39), 43×34 (19×39), 35-30 (25×34), 40×7.

Maurits Meijer speelde een gelijkwaardige remise, waarmee de stand kwam op 10-6 in het voordeel van LDG. Helaas gingen beide overgebleven partijen verloren.

Als eerste moest Joop Burgerhout na een boeiende en complexe partij opgeven. In de loop van de partij kwam Joop zo ongeveer verloren te staan, waarna hij op een gegeven moment bijna gewonnen kwam te staan en uiteindelijk toch verloor. Drie fragmenten uit deze partij.

Het eerste betreft de mogelijkheid van een spectaculaire afwikkeling.

Joop Burgerhout – Sijmen Hansen

Stand na de 25^e zet van zwart.

38-33 is hier een goede zet, maar wit speelde 40-35!? Hij had geluk dat zwart de volgende afwikkeling miste: (28-33), 39×19 (8-13), 19×8 (17-21), 26×28 (9-14), 31×13 (14-19), 8×17 (11×31), 36×27 (19×50). Een zeer kansrijke damcombinatie.

Dertien zetten later miste zwart weer een gemakkelijk aantoonbare winst:

Joop Burgerhout – Sijmen Hansen

Stand na de 38^e zet van wit.

Zwart was zo vriendelijk om (8-13??) te spelen, waarna wit liet volgen: 33-28 (22×24), 23-19 (14×23), 31-27 (21×32), 37×17 en voor het eerst in de partij is het voordeel aan wit.

Maar zwart had in de diagramstand ook kunnen kiezen voor (15-20). De dreiging is (20-24), 29×20 (18×38), 43×32 (21-27), 32×21 (16×27) met het onvermijdelijke gevolg (32-37). Wit kan deze dreiging niet weerleggen. Twee voorbeelden:

A) 34-30 (14-19), 23×14 (18-23), 29×7 (8-12), 7×27 (21×32), 37×28 (26×46).

B) 43-38 (9-13) en de schijf op 23 gaat verloren,

Het spelverloop vanuit het vorige diagram had het omslagpunt in de partij moeten zijn, maar elf zetten later gaf wit zijn voordeel weer uit handen.

Joop Burgerhout – Sijmen Hansen

Stand na de 48^e zet van zwart.

Wit speelde hier het onlogisch ogende 38-32? (9-13), 31-27? En nu komt wit zelfs in het nadeel. Na 35-30 was de stand nog gelijk geweest. Nu volgde (13-18) en kwam wit in onoverkomelijke moeilijkheden.

In de diagramstand had wit met 24-19 de betere stand kunnen houden, overigens zonder dat er sprake zou zijn van reële winstkansen.

Ten slotte was er de partij van Peter van den Berg. Ook uit deze partij twee fragmenten om te laten zien hoe dicht winst en verlies in een partij – en zeker in een teamwedstrijd – bij elkaar kunnen liggen.

Peter van der Merwe – Peter van den Berg

Stand na de 28^e zet van wit.

Zwart speelde (8-12?) waarop wit zich uit de problemen werkte met 33-29 (24×22), 25-20 (14×34), 40×16. Dat was jammer, want in de diagramstand had zwart schijfwinst kunnen afdwingen met (13-18!). De witte lange vleugel is lamgelegd en op zijn andere vleugel heeft hij te weinig mogelijkheden om zich los te werken. Een voorbeeld: 40-34 (8-13), 34-29 (23×34), 30×39 (18-23), 45-40 (3-8) en nu volgt op:

A) 28-22 (23-28), 32×23 (19×17) +1

b) 41-36 (21-27), 32×21 (23×41), 36×47 (26×17) +1

C) 40-34 (23-29), 34×23 (26-31), 37×17 (11×22), 28×17 (19×46)

D) 39-34 (26-31), 37×17 (11×22), 28×17 (24-30), 35×24 (19×46)

Achteraf blijkt dat Peter zelfs in de laatste fase van zijn partij nog remise in handen had.

Peter van der Merwe – Peter van den Berg

Stand na de 52^e zet van zwart.

Peter ontdekte hier tot zijn schrik dat hij na het voorgenomen (14-20), 30-25 geen goed tempo zou hebben. Misschien in paniek (en tijdgebrek?) speelde hij daarom (24-29), 33×13 (18×9), maar verloor daarna kansloos.

De diagramstand is echter nog steeds remise na het verrassende (23-28). De reactie 34-29 is onvoldoende voor wit: (28×39), 29×9 (19-24!), 30×19 (18-23), 19×28 (22×42) met remise. Het enige alternatief voor wit is 31-26 (28×39), 34×43 en dit moet zwart remise kunnen houden.

Eric van ’t Hof

Na onze overwinningen tegen DEZ Reeuwijk en DOS Delft 2, en ons gelijkspel tegen Scheveningen 2, kon het natuurlijk niet zo goed blijven gaan met LDG 2. Afgelopen donderdag ontvingen wij thuis RDC Rijnsburg 2, het sterkste team uit de 3e klasse.

De wedstrijd eindigde uiteindelijk in het kleinst mogelijke verlies van 3 tegen 5. Een terechte uitslag, gezien het krachtsverschil op papier. Maar we hebben in de wedstrijd zeker kansen gehad op een betere uitslag.

Vooraf wisten we natuurlijk dat RDC 2 een sterk team was en vooral hun eerste bordspeler werd gevreesd. Wie van ons zou het opnemen tegen de Rijnsburger Rinus Kromhout (1053)? In het voorbereidende teamoverleg kwamen tot onze bordopstelling en hiervan is een korte videoverslag gemaakt (https://youtu.be/AoHjN41JWEY).

Ondergetekende had dus de eer gekregen om op bord 1 aan te treden tegen de heer Kromhout. We waren bijzonder snel klaar, nadat ik als een kleuter in een simpele Haarlemmerzet was gelopen.

Wat mij bezielde, weet ik nog steeds niet, maar hier speelde ik dus 7. 47-42?? waarna ik direct kon opgeven. Achteraf was ik, gek genoeg, niet ontevreden met dit snelle verlies. De heer Kromhout was namelijk zo vriendelijk om mij daarna twee uur lang uitgebreid les te geven! Op die manier had ik toch een zeer plezierige avond.

Aan de overige drie borden werd echter fel gestreden. Op bord 4 was onze man Quirinius de eerste die 1 punt op het Leidse gedeelte van het scorebord noteerde. Wij hadden lange tijd gehoopt op 2 punten en een computeranalyse achteraf bevestigde naderhand dat deze verwachting volkomen terecht was. Met een petit combination veroverde Q al op zet 25 een schijf. Daarna bouwde hij zijn voordeel langzamerhand ook in positionele zin uit.

Uit de schaaksport kennen we het gezegde dat de goden ná het middenspel het eindspel hebben geschapen. Wellicht ging deze gedachte ook door Gert van Delft heen. In elk geval slaagde hij erin door taai verzet een remise op het droge te slepen. Ik neem het moment waarop Q de winst waarschijnlijk definitief uit zijn vingers liet glijden.

Het materiaal is al aardig uitgedund, maar het programma Scan 3.1, gratis beschikbaar op de onvolprezen website lidraughts.org, geeft aan dat zwart hier gewonnen staat. Hij moet dan spelen 49. …21-26 50. 31-27 19-24 en het is voor wit lastig een verdediging te vinden, volgens de damengine. Q ruilde hier echter nog een schijf met 49. … 23-29, welke zet door Scan van een vraagteken wordt voorzien. Tijdnood speelde hier ook een grote rol, waardoor de winstkansen steeds kleiner werden en uiteindelijk geheel verdampten.

Hierna werd ook op het derde bord besloten tot een puntendeling, maar daarmee mochten wij niet ontevreden zijn. Wim had inventief gespeeld, maar zijn tegenstander Jac van Delft is geen moment in gevaar geweest. Toen beide spelers een dam hadden gehaald, deden zich enkele interessante momenten voor.

In bovenstaande stelling had de Rijnsburger zojuist de twee schijven op 33 en 24 aangevallen. Wim, ook al in tijdnood, besloot tot 55. 33-29 waarop zwart hem met 55. …47-41! gewoon twee stukken afhandig had kunnen maken. Of dat voldoende was geweest voor een zwarte winst, weet ik niet. In de diagramstelling kan wit echter het slimme 55. 32-28! spelen, waarna volgt 55. … 47×20 56. 28×17 en zwart kan alleen met de offerande van twee schijven voorkomen dat wit een tweede dam behaalt en daarmee ook de veilige remisehaven. In de partij werd gelukkig na nog enkele wederzijdse onnauwkeurigheden hetzelfde resultaat bereikt.

Met een aldus bereikte 2-4 achterstand op het scorebord rustte er een loodzware taak op de schouders van Daan om voor ons team één matchpunt te behalen. Hij kwam daarmee zeer ver, maar helaas net niet ver genoeg.

In deze stelling verzuimde Daan het toch voor de hand liggende 59. 36-41 gevolgd door 60. 41-47 te spelen. Ik zal niet in detail treden, maar het lijkt erop dat zwart dan goede winstkansen verkrijgt. In elk geval wordt wit gedwongen om zeer nauwkeurig te spelen. Vanuit de diagramstelling volgde minder goed 59. 26-31 24-19 60. 31-37? waarmee juist één schijf te veel wordt afgeruild en wit remise kan forceren. Met 60. 36-41 had zwart het zijn tegenstander nog wat moeilijker kunnen maken.

Met deze derde remise bereikten we de slotstand van 3-5 tegen de Rijnsburgers. Een interessante en ook spannende wedstrijd, waar wij als oud-schakers ook weer het nodige van hebben geleerd. In dit verband wil ik hier van de gelegenheid gebruik maken om enkele verschillen tussen wedstrijdregels van het schaken en dammen naar voren te brengen, om daarmee tegelijkertijd ook enkele misverstanden te verklaren, die zich in de praktijk bij ons hebben voorgedaan.

Notatieplicht Bij het schaken is het verplicht om ná het uitvoeren van een zet deze direct te noteren. Eerst noteren en daarna zetten is bij het schaken verboden; dit geldt als hinderen van de tegenstander. Bij het dammen zijn er geen speciale regels voor het noteren, als ik het goed heb begrepen.

Overleg met de teamleider Bij het schaken is het als speler toegestaan om met de teamleider te overleggen over een remise, zowel bij het accepteren van een remisevoorstel als bij het aanbieden van een remise. Bij het dammen is dergelijk overleg verboden.

Telefoon De regels rond mobiele telefoons zijn bij het schaken zeer streng. Geconstateerde aanwezigheid van een mobiele telefoon in een broekzak leidt direct tot een reglementair verlies. Ook het produceren van een geluidssignaal door een telefoon levert direct een nul op voor de eigenaar. Bij het dammen wordt hier veel coulanter mee omgegaan, is mijn indruk. Persoonlijk vind ik dat ook beter dan hoe het bij schaken is geregeld.

Conflict Doet zich tijdens de partij op het bord een of ander conflict voor, dan is het schaken noodzakelijk om eerst de klok stil te zetten en er dan een arbiter bij te halen. Bij het dammen is het stilzetten van de klok juist niet toegestaan en moet direct de arbiter worden geraadpleegd.

Onreglementaire zet Bij het schaken moet een onreglementaire zet altijd worden teruggenomen. Bij het dammen heeft de tegenstander de keuze om de onreglementaire zet te laten terugnemen of te accepteren.

Het is niet mijn bedoeling om deze regels hier ter discussie te stellen. Wel kunnen deze verschillen misschien een beetje verklaren waarom wij als oud-schakers af en toe wat merkwaardig kunnen reageren wanneer dit soort zaken zich voordoen tijdens een wedstrijd!