Leids Damgenootschap

Verslag: André van der Kwartel

In de vijfde competitieronde heeft het tiental van LDG met 12-8 gewonnen van het tweede team van SNA uit Heerhugowaard. Op- en tegenvallend was dat de topscorers van het team, Maurits Meijer en Hans Tangelder allebei verloren. Daar stond tegenover dat de beide Everts (respectievelijk Dollekamp en Bronstring) hun partijen wonnen.

We volgen het wedstrijdverloop.

Evert Dollekamp was als eerste uit. Dat gebeurt wel vaker, maar deze keer ging dat gepaard met een soepele overwinning. Hij had de partij uit kunnen maken met een zesklapper, maar volstond met een vijfklapper:

Bryan Tesselaar – Evert Dollekamp

Zwart staat al een schijf voor maar misschien dacht wit nog even tegen te stribbelen: 37-32 (22×31), 32-28 (23×32), 38×36. Zwart speelde nu (14-20) en de vijfklapper (18×47) werd niet meer uitgevoerd. De computer suggereert zwart eerst nog (26-31) te spelen om daarmee de zesklapper (18×36) te realiseren.

Teamleider Harry Dekker bracht de stand op 3-1, maar eigenlijk had hij moeten verliezen.

Harry Dekker – Exuperry Mwenedata

Zwart speelt hier een voor de hand liggende zet: (30-34), 38-32 (17-21), 28-22 (24-30??), 35×24 (19×30), 32-28 (21×23), 33-29 (18×27), 29×9 met remise.

Vanuit de diagramstand had zwart gemakkelijk kunnen winnen door: (18-23), 38-32 (13-18), enz. Maar ook in het partijverloop miste zwart nog een kans. In plaats van (24-30×30) had (18-23) nog gemakkelijk gewonnen.

Vervolgens speelde Edwin van Hofwegen remise, maar daarna kwam SNA 2 toch op gelijke hoogte. Maurits Meijer verloor door een wel heel eenvoudige slagzet.

Pepijn Folgers – Maurits Meijer

In de diagramstand speelde zwart (23-29???) en gaf op na 22-18 en 35-30.

SNA 2 kon maar kort genieten van de gelijke stand. LDG creëerde met drie opeenvolgende overwinningen een niet meer te overbruggen voorsprong.

Allereerst won Hans Kolfoort met een fraaie slagzet:

Hans Kolfoort – Daan van Os

Zwart dacht misschien wel om met (27-31) groot voordeel te behalen, maar werd verrast door: 38-32! (31×42), 23-18 (12×23), 29×9 (20×27), 9-3 (22×33), 3×47 en zwart gaf op.

Vervolgens won Evert Bronstring zijn partij. Hij moest veel geduld opbrengen, maar in een al ver uitgedunde stand liet hij duidelijk het niveauverschil met zijn tegenstander zien.

Ten slotte mocht ook Hans Kreder in de feestvreugde delen. Zijn tegenstander beging een nogal opzichte fout, waarvan Hans dankbaar gebruik maakte:

Hans Kreder – Bertus Groot

In een stand, waarin niets aan de hand is, speelde zwart (18-23??). Natuurlijk volgde 33-28! en zwart gaat een schijf verliezen. Er volgde nog (14-20), 39-33 (20×29), 33×24 (6-11), 30-25 (19×30), 35×24 (11-17), 28×19 en de schijfwinst was een feit. Vijf zetten later was de partij afgelopen.

Daarmee was de stand gebracht op 10-4 voor LDG. Hein van Winkel kreeg de eer om het winnende elfde punt binnen te brengen. Dat gebeurde na een partij waar niet veel over te melden valt.

Uw verslaggever bracht de stand op 12-6, maar ik bracht helaas een oude wet in praktijk: “Het moeilijkste is om een gewonnen partij te winnen.”

Jelle van der Eng – André van der Kwartel

Zwart heeft een ideale stand die ‘alleen maar’ hoeft te worden uitgespeeld, maar op de 42^e zet ga ik in de fout. (Zie diagram.) Evert Dollekamp gaf na afloop direct aan dat ik niet (23-28) had moeten spelen, maar met (13-18) en (3-8) of (3-9) af had moeten wachten. Partijverloop: (23-28), 43-39 (13-18), 26-21 [Dit offer had ik gemist…] (27×16), 38-32 (18-23), 30-25

Door deze misser kwam er een complex eindspel op het bord, waarin ik alsnog een aantal kansen heb laten liggen.

Jelle van der Eng – André van der Kwartel

Het diagram geeft de positie na de 52^e zet van wit. De computer suggereert (45-50). 10-4 is nu verhinderd door(21-26) en (50-28). Dus 10-5. Een illustratie van de vele mogelijkheden die zwart nu heeft: (11-17), 14-10? (50-28), 37-31 (21-27), 10-4 (28-19!). Voer voor de eindspelpuzzelaars. Vanuit de diagramstand was het spelverloop: (21-26), 10-5 (11-16), [De computer kiest voor (3-9) en (11-17).] 14-10 (45-50?). De definitieve fout. De stand was nog steeds gewonnen na (22-28), 37-31 (26×37), 10-4 (49-32). Nu volgde: 37-31 (26×37), 10-4 en remise gegeven.

Hans Tangelder had de langste partij van de dag. Tot aan de 50^e zet had Hans duidelijk het beste van het spel, zonder dat er op enig moment duidelijk sprake was van winnend voordeel. Vanaf dat moment ging het echter steeds minder.

Hans Tangelder – Theo Tesselaar

Het is wits 50^e zet. Met 37-32 had wit zijn (lichte) voordeel kunnen behouden. Hij speelde echter 37-31 (16-21). [Zwart grijpt niet meteen zijn kans. (4-10) zou sterker zijn geweest.] 35-30? [Dit offer komt te vroeg. Eerst 19-14 geeft meer verdediging.] (34×25), 33-29 (11-16), 38-33 (25-30), 43-39? [Alweer had wit de stand gelijk kunnen houden met 19-14.] (4-10), 19-13 (18×9), 29-23 (10-14), 23-18 (22×13), 31×11 (16×7), 26×17 (14-19), 17-12 (7×18), 33-28 (18-23?) [Hier mist zwart een eenvoudige winst: (30-35), 39-34 (9-14) en de dreiging (18-23) is afdoende.] 28-22 (23-28), 22×33 (19-23), 36-31 (13-18), 31-27?? [Ik zag dit moment en vroeg mij af waarom wit niet 31-26 speelde. Dan is het offer 33-28 en doorlopen naar dam niet meer tegen te houden en maakt wit met zorgvuldig spel remise.] (9-13) en zwart won gemakkelijk.

Verslag: André van der Kwartel

Het tiental van het Leids Damgenootschap heeft zich met een gemakkelijke overwinning gerevancheerd voor de zware nederlaag in de vorige ronde. Het Rotterdamse Constant Charlois werd met 8-12 verslagen. Een overwinning die aantoonbaar ruim hoger had kunnen uitvallen.

Evert Dollekamp haalde het eerste punt binnen. Naar eigen zeggen in een partij waar niets op viel aan te merken, behalve dan dat hij op een gegeven moment zeer slecht kwam te staan. Hij bood remise aan en dat werd blij geaccepteerd. Edwin van Hofwegen zette LDG op voorsprong. Hij kwam in het verloop van de partij steeds beter te staan en dwong zijn tegenstander om ten koste van twee schijven door te breken naar dam. Het overblijvende eindspel werd moeiteloos gewonnen.

Uw verslaggever bevestigde nog eens zijn slechte vorm, waarin hij al vele maanden verkeert. In dit geval lukte het mij om eerst een gewonnen stand uit handen te geven en vervolgens in een gelijkwaardige stand een fatale blunder te begaan, waardoor ik de partij zelfs nog verloor.

André van der Kwartel – Soelinder Jagram

Zwart was zo vriendelijk om – na uitgebreide zetcontrole! – (10-14??) te spelen. Natuurlijk volgde: 37-31 (26×37), 32×41 (21×23), 34-29 (24×33), 39×10. In plaats van met (9-14) met een schijf minder verder te spelen, zag zwart kennelijk nog mogelijkheden om de witte dam af te vangen. Het zal hem nog lukken ook: (13-19!?), 10-5 (9-14). Ik weet achteraf niet meer hoeveel spoken ik heb gezien, maar een feit is dat ik enorm ga zitten knoeien. Een degelijke winstzet is hier 35-30. Het spelverloop was echter: 38-32 (18-22), 32-28 (22×33), [Zelfs hier kan ik het nog goed doen, als ik 43-38 speel.] 43-39??? (20-25), 39×28 (14-20), 5×23 (25-30), 35×24 (20×18) met gelijk spel.

Ik zal dit verslag niet verder ontsieren met de blunder waardoor ik uiteindelijk nog verloor.

Hans Kolfoort en Hein van Winkel speelden beiden een gelijkwaardige remise, waarmee de tussenstand op 5-5 kwam. Vervolgens bracht Evert Bronstring de stand op 6-6, maar eigenlijk had Evert moeten winnen. Hij heeft zelfs op twee momenten de winst gemist. Evert zelf wees mij op de 23^e zet, waarop hij een damzet kan nemen, die echter vergiftigd blijkt te zijn. Het gaat om het volgende moment:

Nirain Ghoerai – Evert Bronstring

Evert zag er hier maar vanaf de damzet te nemen: (24-30?), 35×22 (4-10), 28×19 (17×50), 31-27 (14×23), 27-22 (50×17), 34-30 (25×34), 40×18 (12×23), 21×1 (20-24), 1×20 (15×24) met schijfwinst voor wit.

Het spelverloop vanuit de diagramstand was: (17-22), 28×17 (11×22), 44-39 (8-13), 21-16 (6-11), 26-21?? en hier mist Evert een eenvoudige schijfwinst met: (22-28), 33×22 (18×27), 31×22 (23-29), 34×23 (19×26). Evert speelde (11-17) en de partij ging verder.

Op de 56^e zet miste Evert voor de tweede keer een simpele winst:

Nirain Ghoerai – Evert Bronstring

Wit speelde hier 34-30 en Evert overzag dat (45-50) onmiddellijk uit is: 30×37 (50×46). Na nog zeven zetten eindigde de partij in remise.

Maurits won gemakkelijk tegen een tegenstander die een nogal avontuurlijke partijopzet koos. Met wat zorgvuldiger spel had hij het Maurits daarmee heel wat lastiger kunnen maken.

Ratan Ganeshie – Maurits Meijer

Wit speelde hier 48-43, maar had zijn enthousiaste partij-opzet een vervolg kunnen geven met 28-22. Een aardige variant (puur voor het idee) is nu: (13-19), 33-28 (16-21?) 22-17 (11×33), 38×9 (3×14), 25-20. De computer kijkt natuurlijk niet naar dat soort varianten en komt met de volgende variant: (13-19), 33-28 (12-17), 36-31 (26×37), 41×32, enz. met enig voordeel voor wit.

In de partij werd wit na 48-43 langzaam maar overtuigend weggespeeld.

Hans Tangelder haalde het tiende punt binnen met een eenvoudige overwinning.

Harry Bishambar – Hans Tangelder

Na 36-31?? Volgde(13-18), 22×13 (3-8), 13×2 (20-25), 2×30 (25×21). Hierna had Hans geen moeite meer om de partij te winnen.

Ten slotte brachten Harry Dekker en Hans Kreder met volstrekt gelijkwaardige remises de eindstand 8-12 op het bord.

Verslag: André van der Kwartel

LDG heeft in de vierde ronde van de provinciale competitie met 6-6 gelijkgespeeld tegen De Hofstad Dammers, maar dat had ook een ruime nederlaag kunnen zijn.

LDG begon met een nederlaag doordat Frank Eektimmerman aan bord 1 verloor van Peter van Eck. De partij duurde 46 zetten, maar had op de 23^e zet al min of meer afgelopen kunnen zijn.

Frank Eektimmerman – Peter van Eck

Op de 17^e zet besloot wit op avontuur te gaan. Altijd prijzenswaardig, maar niet altijd verstandig.

28-22!? (9-13), 31-26?? (11-17??). Zwart mist hier een fraaie damzet met: (24-30!), 25x34A (19-24), 26×17 (13-19), 22×13 (11×31), 37×26 (23-29), 34×23 (19×46). Wit heeft nog een tegenactie: 33-28! (46×23), 13-9 (4×13), 35-30 (24×35), 44-40 (35×33), 38×9 (20-25), 9×20 (15×24) en als de rookwolken zijn opgetrokken staat wit twee schijven achter.

A; wit redt zich ook niet door anders te slaan: 35×24 (19×30), 25×34 (20-24), 26×17 en nu weer (13-19) enz.

Later in de partij ging het alsnog mis voor wit, merkwaardigerwijs weer ingeleid met de zet 28-22, waarna wit positioneel werd weggespeeld.

Ik speelde zelf remise, maar had daarbij niet over geluk te klagen.

André van der Kwartel – Frans Teijn

Niets aan de hand, als ik hier 32-28 speel, maar ik speculeerde nogal gemakkelijk over de mogelijkheid dat zwart (12-17??) zou spelen en speelde – weer eens zonder zetcontrole – 40-34?? Ik zag direct na mijn zet dat zwart de partij kan uitmaken met (19-24) en (16-21). Maar zwart verraste mij met een andere winstpoging: (16-21!?), 27×16 (18×38), 33×42 (12-17). De schrik sloeg mij even om het hart, want wit doet niets tegen de dreiging (17-21), (19-23) en (13×31). Maar na enig nuchter denkwerk ontdekte ik de reddende vierdelijnsregel: 37-32 (17-21), 16×27 (19-23), 29×18 (13×31), 32-28 (31-37), 42×31 (26×37), 28-22 en enkele zetten later remise.

Casper Remeijer bracht met een degelijke overwinning de stand op 3-3. De overige drie partijen werden remise. De partij van Harry Dekker kende wisselende kansen, maar bleef wel van beide zijden binnen de remisemarges. Over de partij van Peter van den Berg zijn geen bijzonderheden te melden. Maar Hans Tangelder had eigenlijk moeten verliezen.

Hans Tangelder – Nizaam Muradin

Zwart speelde hier (24-29?), 33×24 (19×30), waarna Wit zich uit de problemen kon werken door 40-35 (30-34), 22-18 (13×33), 38×40. Maar na (3-8) had zwart wit in onoverkomelijke moeilijkheden gebracht. Er dreigt (19-23) en 40-34 is verhinderd door (19-23) en (21-27). Wit moet dus wel 33-29×29 spelen en na (19-24×14) zal wit schijf 22 gaan verliezen.