Leids Damgenootschap

André van der Kwartel

De trouwe volgers van deze website hebben nog drie verslagen te goed van de verrichtingen van respectievelijk het Tiental tegen de Damclub Den Haag, het Zestal tegen de Rijnsburgse Damclub en het Tiental tegen De Hofstad Dammers. Ik ben wat achter geraakt met de verslaglegging, maar die achterstand zal snel worden ingelopen. Als eerste het verslag van de wedstrijd van het tiental tegen de Damclub Den Haag uit de tiende ronde van de landelijke competitie. De wedstrijd eindigde in een verdienstelijke 10-10 tegen het team dat uiteindelijk op de tweede plaats zou eindigen.

Evert Dollekamp opende de score door alweer een snel behaalde schijf winst moeiteloos naar winst te schuiven. Het was een eenvoudige, maar in een bepaald opzicht toch ook verrassende schijfwinst.

Frans Teijn – Evert Dollekamp

Stand na de 12^e zet van zwart.

37-32?? (22-28!), 32×23 (21-27), 31×22 (13-18), 22×13 (8×28), 33×22 (24×44), 43-39 (44×33), 38×29 (20-24), 29×20 (15×24). De eenzame voorpost op 22 werd vervangen door een nog eenzamere voorpost op 19 die vervolgens eenvoudig werd opgepeuzeld. Hoewel wit nog lang tegenstribbelde werd de klus binnen twee uur geklaard.

Den Haag kwam op gelijke hoogte doordat Jack van der Plas – in deze wedstrijd spelend aan het eerste bord – al vroeg in de partij op een schijf achterstand kwam.

Jack van der Plas – Nico Leemberg

Stand na de 14^e zet van zwart.

Wit heeft zijn stand iets te optimistisch ingericht. De schijf op 23 is lastig te verdedigen. Het beste lijkt nog 39-34 (10-14), 43-39, alhoewel dat er nogal geforceerd uitziet. In de partij speelde wit echter 49-44?? (22-27!) met een onweerlegbare dreiging. Op 37-32 volgt (11-16×27). In de partij speelde wit 39-34, waarna volgde: (26-31), 37×26 (27-32), 38×27 (20-25), 29×20 (18×49). 26-21 (25×14), 21-16. Zwart stond een schijf voor en wit kwam er niet meer aan te pas.

Na geruisloze remises van Hans Kreder en Edwin van Hofwegen mocht ik de stand op 5-5 brengen. Maar zoals wel vaker in deze competitie liet ik weer eens de winst liggen. Vermoedelijk zelfs meer dan één keer. Maar één fragment is overduidelijk.

André van der Kwartel – Gerard de Groot

Stand na de 31^e zet van wit.

Hoewel… overduidelijk? In de diagramstand speelde zwart (8-12!?). Waarschijnlijk speculeerde hij op: 28-22?? (12-17), 22×31 (13-19), 24×22 (17×48) en nu kan wit de zwarte dam niet direct afpakken met 31-26 wegens de meerslag naar veld 6. Na afloop gaf mijn tegenstander aan dat wit hier winst had kunnen forceren met 40-34 en de dreiging 34-30. Dat klopt echter niet vanwege (21-26×17), waarna zwart met (3-9) de dreigende slag naar veld 8 kan neutraliseren. De computer komt echter wel degelijk met een verrassende winnende actie: 24-19!! (13×24), 37-31. Ik heb geen seconde naar dit offer gekeken. In de partij speelde ik 28-23.

Tegen het eind van de partij miste ik nogmaals de winst, maar één keer mezelf in het openbaar kritiek geven lijkt mij genoeg. Debutant Joop Burgerhout deed het aanzienlijk beter, waarbij moet worden opgemerkt dat zijn tegenstander een wel heel ernstige fout maakte.

Joop Burgerhout – Piet Lodder

Stand na de 38^e zet van wit.

Na (17-21×21) is de stand gelijkwaardig, maar zwart speelde (20-24??). Natuurlijk volgde 27-22 (18×27), 32×21 (16×27), 28-23 (19×28), 30×10 en wit won snel.

Hans Tangelder bracht de volgende remise binnen en daar mocht hij zijn tegenstander dankbaar voor zijn. We komen erin als de stand voor Hans al enige tijd uitzichtloos is. Maar Hans hanteert het gezonde principe “Opgeven kan altijd nog.”

Hans Tangelder – Roy Bidesi

Stand na de 51^e zet van wit.

Zwart kan hier de stand gemakkelijk in het slot gooien met (14-19), 40-34 (11-6). Maar zwart speelde direct (11-16) en dat was een slordigheidje. Wit kan nu een taaie verdediging bouwen met 27-22 (18×27 anders breekt wit door), 21×32 en de actie (25-30-34-39) blijkt onvoldoende voor de winst. Wit mist echter deze mogelijkheid: 40-34? (14-19), 27-22 (18×27), 21×32 (16-21??) [Een ernstige fout van zwart. (17-22) is eenvoudig gewonnen.] 32-28 (12-18), 45-40 [Dit had de verliezende zet moeten zijn. 44-39 geeft nog kansen op remise.] (17-22), 26×17 (22×24), 17-11 (19-23), 11-7 (18-22??) [Een moment van damblindheid? (24-30) is direct gewonnen.] 44-39 (35×33), 7-1 en remise overeengekomen.

Vervolgens verloor Harry Dekker. Harry is de laatste tijd in een wat mindere vorm. Ook in deze partij valt nauwelijks een duidelijke fout aan te geven. Hij kwam gewoon langzaam steeds slechter te staan en verloor. Als nuancering moet wel worden aangegeven dat zijn tegenstander zo’n 200 ratingpunten sterker was.

Evert Bronstring bracht de stand met een remise op 9-9, maar zijn fraaie partij had een beter lot verdiend en dat had ook gemakkelijk gekund.

Evert Bronstring – Bas Baksoellah

Stand na de 51^e zet van zwart.

Wit is aan zet en kan in één zet winnen: 6-1!! Ga het zelf maar na: (35-40) werkt niet. Op (12-17) volgt 1-6 of 1-12. In de partij werd gespeeld: 44-39 Nu kan zwart remise houden met (24-29) vanwege de plakmogelijkheid (29-33), maar hij speelde (12-17), 6-1 (24-30). Nu kan wit weer in één zet winnen door 1-34, maar ook dit moment wordt gemist. Gespeeld werd 42-37?, waarna verrassend volgde: (8-12), 1×3 (27-31) en remise gegeven.

Maurits Meijer sloot de wedstrijd af met een remise die na een merkwaardige partij tot stand kwam. Maurits kwam vroeg in de partij een schijf achter, won deze terug ten koste van een kwetsbare voorpost. Die ging ook weer verloren, maar inmiddels had Maurits zo veel compensatie gekregen dat zijn tegenstander de gewonnen schijf maar weer terug offerde en er alsnog remise overeen werd gekomen. Een partij met een verhaal, maar niet echt opwindende momenten.

Hans Tangelder

Begin dit jaar zijn de halve finales van het kampioenschap van Nederland weer van start gegaan met deelname van de LDG-leden Steven den Hollander en Casper Remeijer in groep D met als favorieten op basis van rating Hein Meijer en Ben Provoost.

Voor Steven den Hollander verliepen de halve finales minder succesvol. Hij begon weliswaar met twee overwinningen, maar volgde dat op de tweede speeldag op met twee nederlagen. Met twee goede remises op speeldag drie staat hij met nog één ronde te gaan op 6 punten uit 6 wedstrijden en kan hij zich niet meer plaatsen voor de finale. Casper Remeijer bekroonde zijn halvefinaledebuut met plaatsing voor de finale. Hij behaalde een fraaie score van 10 punten na zes wedstrijden en is daarmee zeker van een eerste of tweede plaats, die allebei recht geven op deelname aan de finale. Hein Meijer kan Casper in de laatste ronde nog wel passeren op de ranglijst, maar Ben Provoost niet meer, omdat hij maar liefst 5 remises speelde en slechts 1 overwinning boekte.

Casper Remeijer in actie tijdens de nationale competitie, rechts vooraan. (foto website Frits Luteijn)

In de eerste ronde tegen Waldo Aliar haalde Casper Remeijer een combinatie uit, maar die was niet heel moeilijk.

Casper Remeijer – Waldo Aliar

In deze stelling blunderde Waldo Aliar met 14-19?, 23×14, 20×9 Met de simpele dam 28-23, 17×19; 39-34, 30×28; 32×3 haalde Casper de winst binnen.

Tegen Jan Lammers speelde Casper in de tweede ronde een spannende partij, waarbij hij een mooie omsingeling met winst bekroonde. Op toernnooibase gaf Casper de volgende mogelijkheid aan.

Jan Lammers – Casper Remeijer

Hier hoopte Casper op 34-30 25×34 39×30? om daarna fraai toe te slaan met 21-27; 32×21 17×26; 28×17 19×50; 30×10 11×22;10-5 4-10; 5×25 26-31; 36×18 12×34; 25×39 50×41.

In de derde ronde had Casper tegen Steven den Hollander ook een mooie partij met een flankaanvalomsingeling, waarbij hij aan het einde met combinatieve dreigingen winnend voordeel afdwong. Tegen Hein Meijer behaalde Casper in de vierde ronde een degelijke remise. De partij in ronde vijf tegen Ben Provoost was fraai en goed gespeeld door Casper met remise als resultaat. In die partij zaten ook prachtige combinatieve mogelijkheden:

Ben Provoost – Casper Remeijer

Hier mag 29-33 niet vanwege 39. 16-11 06×17; (anders slaan is praktisch hetzelfde) 37-32 28×37; 31×42 22×31; 26×37 17×26; 34-30 24×44; 50×17 w+1. Casper speelde daarom 6-11, maar hij had met 10-14 ook de volgende combinatie kunnen meenemen:  … 10-14; 37-32 28×37; 31×42 22×31; 36×27? 12-17; 21×12 23-28; 34×32 13-19; 12×23 19×48.

In ronde zes speelde Casper tegen Frank Teer een korte en explosieve partij. Frank Teer speelde de opening niet goed en verloor al snel een schijf.

Met de plaatsing voor het NK treedt Casper nu het illuster gezelschap van Leidse NK finalisten: Wim Huisman, Jan van Leeuwen, Cees Varkevisser, Evert Bronstring en Evert Dollekamp.

Evert Dollekamp

‘Toen jij me belde met geweldig leuk nieuws dacht ik: dat kan maar twee dingen betekenen. Of het had te maken met mijn grootmeestertitel of dat mijn boekje af is.’ Allebei! Dat eerste geeft maar aan dat dit Evert inderdaad jarenlang heeft achtervolgd.

‘Verroest!’, om met Evert te spreken. Ik las mijn stukjes nog eens door en dacht: mailtje aan de KNDB! Zou het nu niet een geweldig leuk idee zijn Evert tot GMN te benoemen? En hem die 1/6 grootmeesterpunt kwijt te schelden? Al was het maar omdat Evert Bronstring nog steeds een geweldige naam heeft in de damwereld.

Binnen twee weken kreeg ik bericht van de wedstrijdcommissie. En wat blijkt: er is in het verleden een rekenfoutje gemaakt. Men heeft een en ander nog eens nagerekend. Evert heeft niet 25/6 maar 3¼ grootmeesterpunt! En is dus al sinds 28 april 1984, na die prachtige NK-overwinning op Johan Bastiaannet, Grand Maître National! Toen ik het KNDB-mailtje las was ik verontwaardigd (rekenfoutje…) en blij tegelijk.

De verontwaardiging werd al snel overvleugeld door een ongelooflijk goed humeur. Juichend liep ik door de binnenstad van Leiden. Zo krijgen al die nederlagen tegen Evert als het ware een diepere betekenis. Even later liep ik Nico Dijkshoorn tegen het lijf. En het was ook nog mijn eerste werkdag in de WW. Wat een topdag! En ik heb plotseling alsnog met terugwerkende kracht een dierbare herinnering aan mijn twee dramatische NK-optredens. Want ik stond erbij en keek ernaar toen Evert zijn beslissende punten vergaarde.

Op naar Evert aan de Oude Herengracht. Het is mij een grote eer hem de blijde boodschap over te brengen. Evert reageert op de hem zo bekende wijze. En pakt het rekenapparaat, bestaande uit pen en papier, bij de hand. En komt erachter dat die 25/6 eigenlijk 211/12 moet zijn. Dit zonder die 1/3 van het NK 1984. Werkelijk weergaloos werkt hij met breuken. En bemerkt dat die 31/4 juist is. Evert Bronstring is Grand Maître National! Hij is blij. Geen wroeging richting de KNDB. Die blijkbaar ook al niet kan tellen. ‘Ik heb hier ongelooflijk veel recht op!’ Met tranen in de ogen neem ik afscheid.