Leids Damgenootschap

Verslag: André van der Kwartel

Het Leids Damgenootschap heeft zich een week na dato nog niet kunnen herstellen van de dramatische nederlaag tegen damvereniging De Kroonschijf. Tegen De Hofstad Dammers werd wederom met 8-12 verloren en ook voor deze wedstrijd gold dat LDG onnodig de winst uit handen heeft gegeven. Zij het dat de bewijslast deze keer wat minder eenduidig is.

Het eerste punt werd binnengehaald door Edwin van Hofwegen. Nergens in zijn partij werden de remisegrenzen overschreden, waarmee niet is gezegd dat er sprake was van een saaie partij.

Evert Bronstring bracht de stand op 3-1 voor LDG. Dat Evert wint van Hugo Simons jr. is op zich niet zó opmerkelijk, maar wel dat hij tot ten minste drie keer toe een gemakkelijke winst overziet.

Evert Bronstring – Hugo Simons jr.

Wit speelde hier (op de 29^e zet) 42-38!? maar had schijfwinst kunnen forceren met 33-29. Laten afruilen kost een schijf door 28-22 (17×28), 26×17 (11×22), 27×29. Sluiten is ook verhinderd: (12-18), 28-22 (17×28), 26×17 (11×22), 31-26 (22×31), 26-21 (16×38), 42×11 met schijfwinst. Het is opmerkelijk dat Evert deze afwikkeling heeft gemist, want dit slagmechanisme heeft hij in zijn geliefde randspelsysteem ongetwijfeld al vele malen toegepast. De computer komt in de diagramstand na 33-29 niet verder dan (25-30) met schijfwinst voor wit.

Evert Bronstring – Hugo Simons jr.

Op de 42^e zet beging Evert weer een slordigheidje: 37-31!? werd gespeeld, maar 32-27 was dwingender geweest. Van belang is dat (17-22) verhinderd is wegens 27-21, 34-30 en 33-29. Zwart zal dus (18-23) spelen, waarna 37-31 schijfwinst verzekert. Spelverloop: 37-31 (14-20?), 32-27 (18-23), 33-29 (35-40), 29×7 (40×38), 7-2?? En hier mist Evert een verrassende winst: 34-30 (11×2), 39-33 (38×29), 27-22 (17×28), 26-21 (16×27), 31×13. Uit. Maar het gaat nog verder: Na 7-2 werd gespeeld: (19-24), 2×35 (38-42?) en hier mist Evert het eenvoudige 27-22, 39-33 en 35×47. In plaats daarvan speelde hij 35-49, waarna nog een eindspel van twaalf zetten volgde, dat natuurlijk wel werd gewonnen.

De Hofstad Dammers kwamen op gelijke hoogte doordat Harry Dekker verloor door tijdsoverschrijding. Op de 32^e zet miste zijn tegenstander een snelle winst.

Hans Jacobsen – Harry Dekker

Wit speelde hier 33-29, maar had snel kunnen winnen door: 24-20 (15×24), 30×19 (14×23), 33-28 (22×33), 38×18 (27×38), 43×32. Wit dreigt nu tegelijkertijd met 18-12-7 en 25-20. Zwart kan niet beide dreigingen tegelijkertijd weerleggen.

Vanuit de diagramstand was het spelverloop: 33-29 (22-28), 32×23 (27-31), 36×27 (21×41), 47×36 (14-20), 25×14 (10×28), 42-37. Hier ging Harry door zijn klok. Dat was jammer, want de stand biedt nog steeds remisekansen. Belangrijk is dat 38-32 weerlegd wordt door (26-31) en die zet voorbereiden met 36-31 kan ook niet wegens (28-32) en (17-21).

Invaller Arend van Beelen speelde na een partij vol wederzijdse fouten remise. Hij had die partij kunnen winnen en evengoed kunnen verliezen.

Arend van Beelen – Harold Jagram

41×32?! Naar eigen zeggen had Arend de nu volgende damzet gezien. (22-27), 32×23 (24-29), 33×24 (20×49). Deze dam is niet te houden. Arend pakt het degelijk aan: 42-37 (4-9), 36-31 (13-19??). Nu pakt wit de dam met schijfwinst af. Na (13-18) zou de dam ook van het bord verdwijnen, maar met een gelijke stand.

De schijf voorsprong was niet aan Arend besteed. Hij werd zelfs gedwongen een schijf terug te offeren en kwam verloren te staan. Zijn tegenstander zag het echter ook niet allemaal even helder en liet hem met remise ontsnappen.

Hans Tangelder verloor na weer een van zijn onnavolgbare en vooral risicovolle partijen. De doorslaggevende fout vond plaats op de 46^e zet.

Hans Tangelder – Krijn Toet

Wit kan hier de stand nog gelijk houden door 23-19 (24×13), 32-27. Als zwart anders slaat (14×23) volgt: 28×30 (35×24), 33-29 (24×33), 43-38 (33×42), 48×26.

Wit speelde echter 34-29? (31-36), 29×20 (36-41), 48-42 (41-47), 43-38 (25-30??). [Geeft wit de gelegenheid naar een moeilijk eindspel te ontsnappen. Sterker was (47-41).] 32-27! (22×31), 33-29 (14×25), 38-33?? Niet de beste. Wit had het eerder genoemde lastige eindspel kunnen bereiken door: 29-24 (30×19), 23×3 (31-37), 42×31 (47×36).

Maurits Meijer bracht met een overwinning de partijen weer op gelijke hoogte (6-6).

Maurits Meijer – Dion van Bommel

Het diagram geeft de stand weer waarop zwart met zijn 53^e zet nog remise had kunnen maken. Hij speelde (18-23?), maar remise is: (16-21). Wit kan op drie manieren slaan. Na 17×26 volgt (18-23), dus het meest kansrijk is: 22×13 (21×32), 13-9 (32-37), 9-4 (37-42), 47×38 (36-41) en dit eindspel houdt zwart wel remise.

Vervolgens speelde Hans Kreder remise. Hij had echter kunnen winnen. Op twee momenten zelfs.

Nizaam Muradin – Hans Kreder

Het eerste moment deed zich voor na de 40^e zet van wit 42-37? [De computer geeft aan dat wit met 33-28 en 39-33 de stand nog gelijk kan houden.] (18-22??) en hier mist Kreder de winst. Zwart had moeten spelen: (11-16). Op 37-32 volgt nu (6-11) en wit kan het opgeven. Op 30-25 volgt (27-32) met altijd dam op 49. Dus: 37-31 (18-22), 30-25 (23-29), 34×23 (19×28), 31-26 (12-17) en wit mag het uitzoeken.

Nizaam Muradin – Hans Kreder

Het tweede moment deed zich voor op de 51^e zet van zwart. Kreder speelde hier (37-41) en na 27-22 en 19-13 liep de stand remise. De computer suggereert (37-42) en dat lijkt inderdaad de winnende zet. De actie met 27-22 enz. is nu weerlegd door (42-48). Na ruim twee minuten rekenen concludeert de computer zelfs tot winst in alle varianten.

Op de stand 7-7 volgden twee verliespartijen aan de kant van LDG. Eerst verloor Hein van Winkel in een klassieke stand, waarover nog wel wat te zeggen is.

Jetse Veenstra – Hein van Winkel

Hein speelde hier (24-29) en verloor snel na 39-33 (29×40), 35×44. De dreiging 30-24 is dodelijk. Dat was toch niet zo moeilijk te zien.

Al wat lastiger is te zien dat het offer (16-21), 27×16 (18-22) ook geen remise brengt, omdat na 38-33 (24-29), 33×24 (22×44) wordt weerlegd met 34-29 (23×34), 30×50.

Zwart kan de stand echter eenvoudig remise houden met (23-29×29). Twee mogelijkheden: Na 39-33 volgt (13-18) en wit heeft nu niet veel beter dan 26-21 en 28-22, waarna zwart met (26-31) de stand gelijk houdt. Na 27-22 speelt zwart (16-21), 22×11 (12-17), 11×22 (15-20), 26×17 (29-33) 38×29 (24×44) met remise. De computer komt na (23-29×29) dan ook niet verder dan 38-33×43 met gelijkwaardige stand.

Ik speelde zelf een matige partij. Een vage en totaal mislukte poging tot omsingelen die bij Evert Bronstring bij het langslopen tot steeds diepere fronsrimpels leidde. Op de 40^e zet had het definitief mis moeten gaan, maar doordat mijn tegenstander ook niet het sterkste spel liet zien, maakte ik pas op de 55^e zet de beslissende fout. Geen partij om aardige fragmenten uit te laten zien.

De wedstrijd werd afgesloten met een remise van Henk Meester. Gedurende deze partij kwamen de remisemarges nergens in gevaar.

Verslag: André van der Kwartel

In de zesde ronde van de landelijke competitie heeft het tiental van LDG een verbijsterende nederlaag geleden tegen De Kroonschijf uit Bleskensgraaf. Verbijsterend, omdat na zo’n drie uur spelen de Leidenaren op een ruime overwinning leken af te stevenen, maar anderhalf uur later met een 12-8 nederlaag naar huis konden.

De score begon positief voor LDG met een snelle overwinning van Evert Bronstring.

Cor Westerveld – Evert Bronstring

Het partijverloop werkte enigszins op de lachspieren van uw verslaggever. 50-44 (18-23), 27-21 (16×27), 32×21 (9-13), 36-31 (13-18), 31-27 (14-19), 41-36?? Vijf zetten lang heeft wit de mogelijkheden voor een damzet naar veld 50 open laten staan en nu heeft hij eindelijk zijn zin: (24-30) en wit gaf op. Evert verklaarde achteraf de witte zettenreeks als volgt: “Wit wilde na 50-44 waarschijnlijk 43-39 spelen, maar die zet had ik met (18-23) verhinderd.”

Het werd al snel gelijk doordat invaller Jack van der Plas verloor. Hij liep al vroeg in de partij in een eenvoudige damzet, wist de dam voor een schijf verlies af te pakken maar moest na taai verdedigen toch in een nederlaag berusten.

Edwin van Hofwegen zette LDG weer op een voorsprong.

Peter Hartog – Edwin van Hofwegen

Partijverloop: (2-8), 34-29?? (23×34), 39×30 (19-23!), 30×10 (21-26), 28×19 (26×50), 10-5 (13×24). Als de rookwolken zijn opgetrokken staat zwart met een dam met 11 schijven tegen wit met een dam met negen schijven. Dat zou genoeg moeten zijn, maar vereist veel rekenwerk van beide partijen. Daarin zijn computers veel beter dan mensen en de computer geeft dan ook op veel momenten snellere winsten voor zwart aan. Eén voorbeeld:

Peter Hartog – Edwin van Hofwegen

De zwarte dam is verdwenen, maar de situatie voor wit is natuurlijk uitzichtloos. Zwart speelde hier (22-28), maar had snel kunnen winnen met (4-10). De verrassende dreiging is (22-27), 37×28 (22×33), 42×11 (6×17). Op bijvoorbeeld 42-38 volgt: (3-8) en (10-14). Op 42-48 volgt (35-40), (25-30), (10-14). Enz. Enz.

Ik speelde remise. In mijn partij deed zich een aardig fragment voor.

André van der Kwartel – Marijke Koers

(4-10), 30-24 (19×30), 35×24. Ik hoopte nu op (14-19?). Wit heeft dan twee kansrijke mogelijkheden:

A) 25-20 (19×30), 20-15 (10-14), 28-23 (18×29), 33×35.

B) 28-23 (19×39), 24-19 (13×24), 37-31 (26×28), 38-33 (21×32), 33×15.

Spelverloop: (7-11), 45-40 (10-15), 40-35 (12-17), 37-31 (26×37), 42×31 (21-26), 27-21 en na de afwikkeling vrij snel remise gegeven.

Bij de stand 5-3 in het voordeel van LDG verloor Maurits Meijer. Dat was de eerste echte tegenvaller, want Maurits was in een complexe stand een schijf vóór gekomen, maar begon te knoeien en verloor.

Teamleider Harry Dekker bracht LDG weer aan de goede kant van de score, maar dat had ook anders kunnen lopen….

Harry Dekker – Kees Brandwijk

Harry speelde hier 42-37?? En zag direct dat dat een blunder was. (Welke dammer kent dat gevoel niet?) Tot zijn opluchting speelde zwart (21-26). Winst zou zijn geweest: (23-28!), 32×23 (12-17), 23×12 (21-26), 12×21 (16×47). Spelverloop: 31-27 (12-17) en Harry liet zich op zijn beurt dit kansje niet ontnemen: 24-19! (23×14), 27-21 (16×27), 32×23 en wit stond een schijf voor en speelde dit vervolgens feilloos uit.

Maar nu voltrok zich het drama van de drie Hansen: Achtereenvolgens verloren Hans Kreder – die een toch niet al te moeilijk zetje overzag, Hans Tangelder – die blunderde in een eindspel waarin hij enkele zetten eerder nog gewonnen had gestaan en ten slotte Hans Kolfoort – die een gezonde schijf had voorgestaan, maar dit voordeel weg blunderde. Enkele fragmenten:

Hans Tangelder – Peter de Hek

Hier kan wit met 1-23 al een gewonnen eindspel op het bord brengen. Na bijvoorbeeld 43×16 25-20 is wit niet meer af te houden van drie dammen. Het partijverloop was echter: 32-28 (43-16), 1-34??? (36-41), 47×36 (26-31), 36×27 (16×45).

Hans Kolfoort – Ad de Hek

Na (17-21??) volgde eenvoudig maar toch verrassend 25-20 (14×32), 37×26. De zwarte schijf op 27 staat ook op de tocht, dus zwart vervolgde met (16-21), 26×17 (7-11). Wit reageerde met 41-37 (11×22), 33-29. Evert Bronstring was hier kritisch over. Met deze voortzetting geeft wit aan zwart de gelegenheid om nog een redelijke positie op te bouwen. Met 17-12 in plaats van 41-37 blijft de zwarte voorpost onder druk staan.

Maar natuurlijk bleef Kolfoort wel gewonnen staan. Het drama voltrok zich op de 45^e zet van wit

Hans Kolfoort – Ad de Hek

Wit kwam op het onzalige idee om 38-32?? Te spelen. Natuurlijk volgde (28-33) en (22-28) en wit verloor na nog een lang eindspel. Zoals Hans zelf aangaf staat wit na 29-24 glad gewonnen.

Hans Kreder deelde in de malaise van zo veel teamgenoten.

Pieter Trapman Sr. – Hans Kreder

Hans speelde hier (14-20??) en werd verrast door: 47-41 (36×47), 30-25 (47×29), 25×34. Het afspel was kansloos voor zwart.

De wedstrijd werd afgesloten met een remise van Evert Dollekamp. Hij stuurde mij het volgende fragment:

Arie van Genderen – Evert Dollekamp

Ik geef (mede) het commentaar van Evert Dollekamp zelf: Hij had met zwart de ‘afzichtelijke’ wachtzet (3-8) gespeeld, waarop wit met 42-37 ook nog een zet had gewacht. Zwart had nu met (14-20), 29-24 een gelijkwaardige stelling kunnen bereiken, maar speelde (22-28×28). Hij meende achteraf een ernstige fout gemaakt te hebben als wit 38-32 zou spelen. (15-20) gevolgd door (19-24) werkt dan niet, dus Evert geeft als variant: (11-17), 31-27 (17-22), 27-21 (22-27), 21-17 (12×21), 26×17 (27×38) 43×32 en concludeert dat de stelling “uit” is, maar dat klopt niet. Zwart heeft nog: (18-22), 29×27 (7-12), 32×23 (12×41), 36×47 (19×28).

Allemaal prietpraat want wit speelde 38-33, waarna zwart voordeel kreeg en de partij in remise eindigde.

Op 10 februari 1910 werd de Leidsche Damvereeniging opgericht. Het was het begin van de georganiseerde damsport in Leiden. De geschiedenis van de damsport in Leiden is nu in een boek vastgelegd (120 pagina’s). Dit boek bestaat uit vier delen:

1. Een beschrijving van de geschiedenis van de georganiseerde damsport in Leiden van 1910 tot aan de huidige tijd. Van de groei naar vijf damverenigingen in de jaren vijftig tot aan de afname naar één damvereniging in de huidige tijd.

2. Een beschrijving van vier dammers uit Leiden die nationaal én internationaal tot de wereldtop hebben behoord. Het betreft meervoudig deelnemer aan het wereldkampioenschap Wim Huisman en drie van zijn leerlingen: Evert Bronstring, Jan van Leeuwen en Cees Varkevisser.

3. Een beschrijving van de ‘kleine’ geschiedenis van de damsport in Leiden. Het betreft een compilatie van allerhande fragmenten uit dampartijen van de ‘gewone’ Leidse dammers.

4. Een beschrijving van de bijdragen die Leidse dammers hebben geleverd aan de damproblematiek in Nederland. Drie namen springen er daarbij uit: Jan Dubbeldeman, Gerard Geerlings en Piet van der Kwartel zijn bekend geworden als productieve problemisten die vanaf de twintiger jaren van de vorige eeuw damproblemen van hoge kwaliteit wisten te creëren.

Het boek kost € 15 (exclusief verzendkosten) en is te verkrijgen bij het Leids Damgenootschap en via de website slagzet.com.

Verslag André van der Kwartel

Het zestal van het Leids Damgenootschap heeft in de Provinciale Hoofdklasse met 11-1 gewonnen van VELO uit Wateringen. Vijf spelers wonnen. Alleen Casper Remeijer speelde remise. Tegen Martijn van IJzendoorn… en zelfs die partij had Casper kunnen winnen.

Hans Tangelder opende de score. Hij won vrij gemakkelijk omdat zijn tegenstander een nogal kansloze poging ondernam om tot een omsingeling te komen. Dat was niet zo maar toevallig een mislukte poging. Casper Remeijer signaleerde een opvallende overeenkomst tussen de partij van Hans Tangelder en die van Frits Luteijn tegen dezelfde tegenstander:

Hans Tangelder – Reza Ghafoerkhan

De stand na de 47^e zet van zwart.

Frits Luteijn – Reza Ghafoerkhan

De stand na de 40^e zet van wit.

De zwartspeler omsingelt wel consequent, maar niet erg succesvol……

Harry Dekker bracht met een eenvoudige twee-om-twee doorbraak naar dam de tweede overwinning binnen.

In de voorgaande ronde van de landelijke competitie had Hans Kreder gewonnen doordat zijn tegenstander een min of meer voor de hand liggende zet deed en daarbij een eenvoudige positionele dreiging over het hoofd zag. In het zestal overkwam Kreder hetzelfde.

Aad Schrader – Hans Kreder

27-22!? (17×28), 33×22 (18×27), 31×22. Ziet er redelijk uit, maar wit overziet dat zwart nu kan doorbreken op de korte vleugel: (19-24), 22-17 (12×21), 16×27 (24-29), 34-30 (29-34) en zwart liep gratis door naar dam.

Frank Eektimmerman bracht de vierde overwinning binnen, maar hij moest daarvoor met behulp van zijn tegenstander eerst een nadelige stand zien te restaureren.

Edwin Remmerswaal – Frank Eektimmerman

Stand na de 40^e zet van zwart. Wit kan hier met 33-29 zijn voordeel behouden. Partijverloop: 42-37!? (11-17), 33-28 (17-21), 37-31 (19-24), 38-33 [Met deze zet komt wit in het nadeel. Met 39-33 had hij de stand nog gelijk kunnen houden.] (12-17), 31-26 [De definitieve fout. Hier had eerst 34-29 gemoeten.] (13-19), 34-29 (19-23), 28×30 (25×43) en zwart won gemakkelijk.

Het zwarte schaap van het Leidse team was Casper Remeijer die als enige remise speelde. Een excuus was dat hij speelde tegen de Kampioen van Nederland, Martijn van IJzendoorn. En dan te bedenken dat Casper onder druk van de klok zelfs de winst heeft gemist.

Martijn van IJzendoorn – Casper Remeijer

De stand na de 52^e zet van wit. Zwart gaat voor de afwikkeling: (29-33), 39×19 (30×50), 32-28 (35×44), 17-11 (16×7), 19-13 (8×19), 27-21 (26×17), 22×2. Remise.

Maar als zwart in de diagramstand eerst (26-31) speelt en dan pas de afwikkeling neemt, is de stand gewonnen.

Voor meer aardige fragmenten uit deze partij verwijs ik naar Toernooibase, waar Casper zelf enkele opvallende momenten bespreekt.

Ten slotte mocht ik mijn eerste(!) overwinning van dit seizoen behalen. Het slot van de partij was aardig.

André van der Kwartel – Jos Vis

Stand na de 57^e zet van wit. Spelverloop (18-23), 38-33 (26-31), 27-21 (16×27), 48-42. Ik hoopte nu op: (31-37), 42×22 (23-28), 22-18 (28×39), 50×11 (45-40), 11-6 met winst. Zwart koos echter voor (23-28), 33×22 (27×18), 36×27, waarna een standaardwinst op de Tric-Trac lijnen ontstaat.