André van der Kwartel
In de voorlaatste ronde van de provinciale competitie heeft het zestal van LDG onverwacht een punt laten liggen. Tegen Constant-Charlois uit Rotterdam (CCR) werd met 6-6 gelijk gespeeld. Daarmee lijkt het kampioenschap ver weg, gezien het resterende programma. LDG moet nog spelen tegen medekanshebber Rijnsburg. Damlust uit Gouda, koploper met één punt voorsprong op zowel LDG als Rijnsburg, moet nog tegen het zwakker geachte ADC uit Alphen aan den Rijn.
Terugkijkend op de wedstrijd tegen CCR hebben de Leidenaren duidelijk kansen gehad op de overwinning, maar in het meest negatieve scenario hadden zij ook tegen een nederlaag op kunnen lopen.
LDG kwam op voorsprong door een gemakkelijke overwinning van Hans Tangelder. Al na acht zetten kwam hij een schijf voor doordat zijn tegenstander een eenvoudige één-om-twee over het hoofd zag. De rest was geen probleem meer.
Harry Dekker bracht met een remise de stand op 3-1. Hij maakte het daarbij zijn tegenstander wel iets te gemakkelijk.
Ramdew Jahani – Harry Dekker
Stand na de 45e zet van zwart.
Wit had met 33-28xx27 de stand gelijk kunnen houden, maar speelde: 38-32!?. Zwart reageerde met (16-21!?), waarna de partij snel remise liep. [36-31 (18-22), 31-26 (23-29), enz.] Veel sterker voor zwart zou zijn geweest: (11-17!). Wit mag nu niet veld 34 bezetten wegens een dam naar 49. Op 43-38 volgt (17-21) met de sterke dreiging (21-27) dat ook volgt na 36-31 (18-22), 31-26. Het lijkt erop dat zwart in dit soort varianten veel sterker, zo niet gewonnen staat. Blijft over voor wit: 36-31, maar dan kan volgen: (23-28), 32×21 (16×36). Het is nog niet duidelijk gewonnen, maar de kansen zijn zeker aan zwart. Een voorbeeld: 33-28 (36-41), 28-22 (41-47), 22-17 (47-29), 17-11 (29×45), 39-33 en nu wordt het subtiel. (45-1), 33-29 (1×48), 11-7 (24-29 de enige!) wint voor zwart. Direct 11-6 spelen verliest ook na (19-23). Maar hoe loopt het als wit eerst 33-28 speelt? (1-6) geeft dan remise na 11-7 (6×48), 7-1. Hoe moet zwart verder? Voer voor eindspelliefhebbers.
Helaas was ik er zelf schuldig aan dat Constant-Charlois de stand op 3-3 bracht. Een overbelaste en kansloos opgestelde korte vleugel zorgde ervoor dat mijn tegenstander de partij zonder enige moeite naar winst kon schuiven.
De drie overige partijen werden alle drie remise, maar die partijen hadden ook allemaal in een beslissing kunnen eindigen.
De eerste remise werd binnen gebracht door Steven den Hollander. Hij haalde weer eens een aardige slagzet uit:
Memhet Yoney – Steven den Hollander
Stand na de 18e zet van wit.
31-26? Achteraf zei Yoney dat hij de damzet wel had gezien: (21-27), 32×21 (12-18), 21×1 (15-20!!) Of had Yoney alleen naar (14-20) gekeken? 1×10 (15×49), 28×17 (5×14). Een spannende dam voor twee stukken. In de partij bleek de damzet niet voldoende voor de winst. Er werden al snel door beide partijen fouten gemaakt. Spelverloop: 41-37 (25-30!?) [Beter is (14-19), 39-34 (49-35)] 33-29!? Ook niet de sterkste. Beter was eerst 17-11 en dan pas 33-29.
Uiteindelijk werd de dam voor gelijkspel afgenomen.
Later in de partij bracht Steven zichzelf nog onnodig in moeilijkheden.
Memhet Yoney – Steven den Hollander
Stand na de 46e zet van wit.
Met (10-14) had zwart de stand gemakkelijk remise gehouden. Bijvoorbeeld: 38-33 (18-22), 28-23 (22-28), 33×11 (16×7).
In de partij werd gespeeld (18-22?), 28-23 (22-27), [De tweede zwakke zet. (10-15) geeft meer verdediging.] 23-19 (13-18), 24-20 (10-15), 29-24? [Gelukkig speelt wit het ook niet op zijn sterkst. 20-14 was kansrijker geweest. De partij liep nu snel remise.]
De tweede remise werd door Casper Remeijer bevochten, maar hij heeft op enig moment aantoonbaar verloren gestaan. Dat moment werd vooraf gegaan door een aardige forcing:
Casper Remeijer – Bas Messemaker
Stand na de 45e zet van wit.
(12-18), 22-17 (18-22), 17-12 (24-30), 35×24 (19×30), 28×17 (13-18), 12×23 (30-34), 39×30 (25×45), 33-28 (45-50), 28-22 (16-21), 22-18 (50×11), 18-13?? (21-27??) Beide spelers overzien dat (11-33) op slag uit is dank zij de schijf op 13.
Casper wist het nadelige vier om twee eindspel dat uiteindelijk op het bord kwam op thematische wijze remise te houden.
De laatste remise kwam op naam van Koos van Amerongen. In en rond zijn partij deden zich nogal wat emoties voor. We beginnen na de 39e zet van zwart.
Koos van Amerongen – Marlon Mangroe
30-25? [Wit overziet een dreiging. Degelijk zou zijn geweest: 48-42 (23-29), 30-25 (19-23), enz.] (3-8?) [Gelukkig ziet zwart ook niet welke dreiging hij in de stand had kunnen brengen: (2-7!). Verhindert 48-42 door (22-27), (7-11), (18-22) en (23×43). Wit is dus wel verplicht tot 45-40, waarmee zwart de stand gelijk zou hebben gehouden.] 48-42 (23-29?) [ Meer verdediging geeft (8-13), 33-28 (22×33), 38×20 (19-24), enz.] 45-40??? [Wat gebeurt er allemaal? Wit overziet het eenvoudige 32-27 (22×31), 35-30 (24×35), 33×22 met vrije doorloop naar dam.]
In het eindspel liet Van Amerongen nogmaals de winst liggen.
Koos van Amerongen – Marlon Mangroe
Stand na de 59e zet van zwart.
De stand is al zettenlang gewonnen voor zwart, maar hier pakt wit de verkeerde zet. 50-39? Winst zou zijn geweest: 50-33!. Er zijn nu vele varianten te spelen, waarvan één lang voorbeeld: (29-34), 33-50 (23-29), 50-22 (1-7), 22-50 (7-11), 6-1 (11×22), 50×6 (45-50), 1-23 (29×18), 38-33.
Voor de ongelovigen: de computer geeft de diagramstand als waardering van de witte stand aan 9.99 en dat betekent: winst in alle varianten.
Uiteindelijk kwam er een één-om-drie eindspel op het bord, waarin Koos nog enige tijd bleef doorspelen. In mijn ogen een terechte ultieme poging om alsnog de winst voor LDG te behalen en daarmee uitzicht op het kampioenschap te behouden. Het mocht niet baten.