Wim Zwinkels
Afgelopen donderdag stond de return thuis tegen Scheveningen op het programma. De eerste ontmoeting was in een 4-4 geëindigd en nu, een klein half jaartje verder, zouden onze vorderingen met het spel zich moeten gaan uitbetalen. De loterij op de ongetwijfeld door Chinezen gehackte computer van Eelco gaf de opstelling aan: 1. Quirinius 2. Wim 3. Eelco 4. Eric. In de week voorafgaand werden diverse oefenopgaven rondgestuurd via de groepsapp door met name Eric en Q, die beiden een baan in een sector in het bedrijfsleven hebben waarbij overdag alle tijd voor dammen is. Captain Eelco herinnerde er ons de ochtend van de wedstrijd nog even aan dat wij tegen een damesteam zouden spelen en voegde daarbij de laatste instructies om fris gewassen achter het bord te verschijnen.
Fris en vol goede moed plaatsten wij ons achter het bord. Eric haalde nog zijn speciale dambril even uit de auto, wat de dames de gelegenheid gaf sterke verhalen te vertellen over hun nachtelijke slemppartijen tijdens het damtoernooi van Salou. Even voor achten konden de partijen aanvangen.
Eric had wellicht beter zijn niet-dambril op kunnen houden want in de eerste zetten liep hij in een simpele 1 om 2, waarbij ook nog eens een witte schijf op 6 verscheen. Aan de overige borden volgde eenieder de gouden regels van coach Steven. Met uitzondering van het correct noteren. Iedere notatiefout kost 5 euro en na afloop van deze match zou het totaal op 485 euro uitkomen.
Als eerste was het aan de Q-minator om zijn gezonde spel in twee punten om te zetten.
Na 30. (18-23?) zette Q. een formatie op waartegen weinig te beginnen was met 31. 34-30! (13-19) 32. 39-34 (20-25) 33. 33-29 24×33 34. 38×18 (19-24?) [beter dan deze 3 om 3 is direct de 2 om 2 met 26-31] 35. 30×19 (26-31) 36. 37×17.
In deze stand volgde nog even nauwkeurig 41. 35-30! En enkele zetten later staakte Hanny de Vaal-Kokshoorn de strijd.
Hierna leek Wim aan de beurt om te gaan oogsten. Tegenstander net als in de heenwedstrijd was Nel Lindhout, die ook deze partij een “Nelletje Lindhout” op het bord zette (een ingeburgerde term bij ons waarbij een klavertje van drie schijven aan de rand opgebouwd wordt gevolgd door terugruilen). Terwijl Nel wederom de rand in ging, bouwde Wim een mooi centrum op.
Hier zag ik een mooie mogelijkheid om twee plannen te combineren: flankaanval opzetten en dreigen met 17-21 en schijf 12 weghalen om de dreiging 23-29 erin te brengen waarna meerslag met schijf 34 moet en terugslaan met 24 geen optie is. 31. (22-27) 32. 47-41 (17-21) 33. 26×17 (12×21) 34. 41-37? [38-33 was echt noodzakelijk] (23-29) 35. 34×12 (25×41) [lekker zo’n vierklapper in een teamwedstrijd!] 36. 36×47 (8×17).
Met op beide vleugels 4 tegen 3 leek mij de winst een kwestie van tijd. Terwijl ik bezig was met het tempospelletje vergat ik even de tactiek, zowel in aanvallend als in verdedigend opzicht.
Geef dit diagram met de opdracht ZAZ dan zou iedereen uit het team toch snel komen met 32-38 en 22-28 met dam op 46. In plaats daarvan leek 44. 19-24 mij de handigste. Maar ik viel net niet van mijn stoel na 45. 34-29! (24×33) 46. 42-38 (32×43) 47. 48×17. Wit haalt dam en ook meteen schijf 14 via de lange diagonaal op. Goed gezien van Nel, die achteraf verklaarde op de club op te geven met 2 schijven achter maar hier doorspeelde omdat het een teamwedstrijd betrof. Volkomen terecht!
Dat was dus een tegenvaller. Maar niet getreurd, een blik naar links leerde dat Eelco een mooi schijfje meer had tegen Gerda van der Meijden. Eelco: ”In een sterk opgezette partij waarbij de druk vol op de tegenstandster stond won ik een schijf. Door taai verdedigen van haar zat ik me blind te staren hoe ik erdoorheen zou komen, waardoor ik een blunder van het niveau voor het Van der Wal diploma uit mijn vingers liet komen: een 1 om 2 met doorloop naar dam. Door te blijven bikkelen haalde ik er toch nog een puntje uit met leuk slotstuk.”
Het eenvoudigst lijkt hier dam op 47 en na 33-29 (13-19) of 34-29 (17-22). Zwart speelde echter eerst 53. (17-22) 54. 30-25! (41-47) [dam halen had op 46 gemoeten 55. 24-20 (14-19) 56. 20-15 (19-24) en wit komt niet verder.] En omdat ie zo leuk is de stand nu:
Uiteraard had Eelco hierop gehoopt en speelde 55. 25-20! en de twee schijven houden tamelijk eenvoudig remise tegen de dam. Dat was na die bok dus een meevaller.
Stand dus 4-2 voor ons en ondertussen stond er op het bord van Eric aan weerszijden een dam met bij Eric wel wat schijven minder. Zou de wedstrijd dan toch onze kant op vallen? Uiteindelijk bleek het schijventekort en de witte schijf op 6 Eric toch definitief op te breken. Liefhebbers van leedvermaak die toch de partij willen zien, verwijs ik door naar Toernooibase. Eric: “Bij mij was de schok zo groot dat ik nog steeds niet naar de partij heb gekeken. Al na een paar zetten maakte ik een afschuwelijke fout. Ik probeerde er nog een partij van te maken. Op enig moment meende ik dat ik een combinatie kon uitvoeren. Dit bleek echter wederom een blunder. Ik zag werkelijk helemaal niets. Maar ook gezegd moet worden dat mijn tegenstander Joke van der Meijden handig en vlot profiteerde van mijn gestuntel.”
En zo was het. De geroutineerde en vlot spelende dames zijn gewoon dammers tegen wie je weinig foutjes kunt permitteren. Dit hoort bij onze ontwikkeling. Het zal over een half jaar niet meer gebeuren. Hoewel, die eerste wedstrijd van ons een half jaar geleden was ook 4-4. Toch vind ik dat we goed vooruit zijn gegaan. En ik heb Nel bij het vertrek van de gasten gezegd dat ik de stijgende lijn ga doorzetten in een volgende partij tegen haar: nederlaag, remise, overwinning!
Geweldig geschreven.