Verslag: André van der Kwartel
In de vijfde competitieronde heeft het tiental van LDG met 12-8 gewonnen van het tweede team van SNA uit Heerhugowaard. Op- en tegenvallend was dat de topscorers van het team, Maurits Meijer en Hans Tangelder allebei verloren. Daar stond tegenover dat de beide Everts (respectievelijk Dollekamp en Bronstring) hun partijen wonnen.
We volgen het wedstrijdverloop.
Evert Dollekamp was als eerste uit. Dat gebeurt wel vaker, maar deze keer ging dat gepaard met een soepele overwinning. Hij had de partij uit kunnen maken met een zesklapper, maar volstond met een vijfklapper:
Bryan Tesselaar – Evert Dollekamp
Zwart staat al een schijf voor maar misschien dacht wit nog even tegen te stribbelen: 37-32 (22×31), 32-28 (23×32), 38×36. Zwart speelde nu (14-20) en de vijfklapper (18×47) werd niet meer uitgevoerd. De computer suggereert zwart eerst nog (26-31) te spelen om daarmee de zesklapper (18×36) te realiseren.
Teamleider Harry Dekker bracht de stand op 3-1, maar eigenlijk had hij moeten verliezen.
Harry Dekker – Exuperry Mwenedata
Zwart speelt hier een voor de hand liggende zet: (30-34), 38-32 (17-21), 28-22 (24-30??), 35×24 (19×30), 32-28 (21×23), 33-29 (18×27), 29×9 met remise.
Vanuit de diagramstand had zwart gemakkelijk kunnen winnen door: (18-23), 38-32 (13-18), enz. Maar ook in het partijverloop miste zwart nog een kans. In plaats van (24-30×30) had (18-23) nog gemakkelijk gewonnen.
Vervolgens speelde Edwin van Hofwegen remise, maar daarna kwam SNA 2 toch op gelijke hoogte. Maurits Meijer verloor door een wel heel eenvoudige slagzet.
Pepijn Folgers – Maurits Meijer
In de diagramstand speelde zwart (23-29???) en gaf op na 22-18 en 35-30.
SNA 2 kon maar kort genieten van de gelijke stand. LDG creëerde met drie opeenvolgende overwinningen een niet meer te overbruggen voorsprong.
Allereerst won Hans Kolfoort met een fraaie slagzet:
Hans Kolfoort – Daan van Os
Zwart dacht misschien wel om met (27-31) groot voordeel te behalen, maar werd verrast door: 38-32! (31×42), 23-18 (12×23), 29×9 (20×27), 9-3 (22×33), 3×47 en zwart gaf op.
Vervolgens won Evert Bronstring zijn partij. Hij moest veel geduld opbrengen, maar in een al ver uitgedunde stand liet hij duidelijk het niveauverschil met zijn tegenstander zien.
Ten slotte mocht ook Hans Kreder in de feestvreugde delen. Zijn tegenstander beging een nogal opzichte fout, waarvan Hans dankbaar gebruik maakte:
Hans Kreder – Bertus Groot
In een stand, waarin niets aan de hand is, speelde zwart (18-23??). Natuurlijk volgde 33-28! en zwart gaat een schijf verliezen. Er volgde nog (14-20), 39-33 (20×29), 33×24 (6-11), 30-25 (19×30), 35×24 (11-17), 28×19 en de schijfwinst was een feit. Vijf zetten later was de partij afgelopen.
Daarmee was de stand gebracht op 10-4 voor LDG. Hein van Winkel kreeg de eer om het winnende elfde punt binnen te brengen. Dat gebeurde na een partij waar niet veel over te melden valt.
Uw verslaggever bracht de stand op 12-6, maar ik bracht helaas een oude wet in praktijk: “Het moeilijkste is om een gewonnen partij te winnen.”
Jelle van der Eng – André van der Kwartel
Zwart heeft een ideale stand die ‘alleen maar’ hoeft te worden uitgespeeld, maar op de 42e zet ga ik in de fout. (Zie diagram.) Evert Dollekamp gaf na afloop direct aan dat ik niet (23-28) had moeten spelen, maar met (13-18) en (3-8) of (3-9) af had moeten wachten. Partijverloop: (23-28), 43-39 (13-18), 26-21 [Dit offer had ik gemist…] (27×16), 38-32 (18-23), 30-25
Door deze misser kwam er een complex eindspel op het bord, waarin ik alsnog een aantal kansen heb laten liggen.
Jelle van der Eng – André van der Kwartel
Het diagram geeft de positie na de 52e zet van wit. De computer suggereert (45-50). 10-4 is nu verhinderd door(21-26) en (50-28). Dus 10-5. Een illustratie van de vele mogelijkheden die zwart nu heeft: (11-17), 14-10? (50-28), 37-31 (21-27), 10-4 (28-19!). Voer voor de eindspelpuzzelaars. Vanuit de diagramstand was het spelverloop: (21-26), 10-5 (11-16), [De computer kiest voor (3-9) en (11-17).] 14-10 (45-50?). De definitieve fout. De stand was nog steeds gewonnen na (22-28), 37-31 (26×37), 10-4 (49-32). Nu volgde: 37-31 (26×37), 10-4 en remise gegeven.
Hans Tangelder had de langste partij van de dag. Tot aan de 50e zet had Hans duidelijk het beste van het spel, zonder dat er op enig moment duidelijk sprake was van winnend voordeel. Vanaf dat moment ging het echter steeds minder.
Hans Tangelder – Theo Tesselaar
Het is wits 50e zet. Met 37-32 had wit zijn (lichte) voordeel kunnen behouden. Hij speelde echter 37-31 (16-21). [Zwart grijpt niet meteen zijn kans. (4-10) zou sterker zijn geweest.] 35-30? [Dit offer komt te vroeg. Eerst 19-14 geeft meer verdediging.] (34×25), 33-29 (11-16), 38-33 (25-30), 43-39? [Alweer had wit de stand gelijk kunnen houden met 19-14.] (4-10), 19-13 (18×9), 29-23 (10-14), 23-18 (22×13), 31×11 (16×7), 26×17 (14-19), 17-12 (7×18), 33-28 (18-23?) [Hier mist zwart een eenvoudige winst: (30-35), 39-34 (9-14) en de dreiging (18-23) is afdoende.] 28-22 (23-28), 22×33 (19-23), 36-31 (13-18), 31-27?? [Ik zag dit moment en vroeg mij af waarom wit niet 31-26 speelde. Dan is het offer 33-28 en doorlopen naar dam niet meer tegen te houden en maakt wit met zorgvuldig spel remise.] (9-13) en zwart won gemakkelijk.