Het Leids Damgenootschap is het seizoen 2016-1017 begonnen met een teleurstellende en onnodige nederlaag van 8-12 tegen het eerste team van Zaanstreek. Als excuus kan worden aangevoerd dat de Leidenaren met twee invallers moesten spelen, maar met iets meer scherpte was een gelijkspel zeker mogelijk geweest. De wedstrijd begon veelbelovend voor LDG. Na remises van Evert Dollekamp en Hans Kreder zette Maurits Meijer LDG op voorsprong. Door middel van een schijfoffer wist hij naar dam door te breken, waarna de ongelukkige positie van de schijven van zijn tegenstander midden op het bord ervoor zorgden dat die dam steeds meer aan kracht won en uiteindelijk voor beslissend voordeel zorgde. De Leidenaren konden maar kort van deze voorsprong genieten. Invaller Arend van Beelen liet een hekstelling toe waarbij zijn tegenstander met vijf schijven acht van zijn schijven vasthield. Uiteindelijk moest Van Beelen daardoor een schijf offeren en verloor daarna kansloos. Een tegenvaller was dat Evert Bronstring de winst miste tegen een duidelijk zwakker geachte tegenstander. Ten koste van een schijfoffer kon Bronstring doorbreken naar dam via veld 14 en veld 12 (zie diagram 1.) Hij koos voor veld 14 maar daarna bleek zijn tegenstander over een venijnige verdediging te beschikken. Een keuze voor veld 12 zou vrijwel onmiddellijk tot winst hebben geleid. Vervolgens verloor Hein van Winkel. In een complexe partij liet hij een damzet toe die zijn tegenstander vier schijven kostte. Van Winkel was echter niet in staat vangstellingen te formeren om deze (te?) dure dam onschadelijk te maken. André van der Kwartel trof de sterkste speler van Zaanstreek. Net als Hans Tangelder is hij een speler die geneigd is zijn eigen speelstijl trouw te blijven. Het werd dus een spannende partij, maar in de overgang van de opening naar het middenspel liet Van der Kwartel ten onrechte toe dat zijn tegenstander een degelijke centrumstelling in handen kreeg die door hem zorgvuldig naar winst werd geschoven. Een gelijksoortig verhaal gold voor Hans Tangelder. Ook hij trof een sterke tegenstander, speelde een complexe partij, maar toen eenmaal de complicaties uit de stelling waren verdwenen, werd hij kansloos weggespeeld, waarmee Zaanstreek het elfde en winnende bordpunt binnenhaalde. De tweede invaller, Dick den Ouden gaf met een degelijke overwinning de stand nog een draaglijk aanzien. In het middenspel veroverde hij na een niet erg diep maar toch verrassend offer een schijf, waarna hij de partij feilloos tot winst voerde (zie diagram 2). Harry Dekker sloot de partij af met een remisepartij waarin hij aantoonbaar de winst heeft gemist (zie diagram 3).
Fragmenten LDG – Zaanstreek
Diagram 1: E. Bronstring – P. Teer
In deze stand besloot Evert Bronstring tot een doorbraak naar dam ten koste van één schijf: 25-20 (14×25), 28-22 (17×28), 32×14?? (21×41), 36×47 (26-31!!). Ongetwijfeld moet het voor Evert Bronstring een ontgoocheling zijn geweest om hier pas te zien dat 14-10 is verhinderd door (13-19!). Zwart dreigt nu met (19-24) en op damhalen van wit volgt (25-30) met remise. Bronstring probeerde nog 29-24 (18-23), 24-20 enz., maar zwart houdt de plakkers erin en zal altijd remise bereiken. In plaats van naar 14 slaan was naar 12 slaan vrijwel op slag uit geweest…..
Diagram 2: P. Smit – D. den Ouden
Het diagram geeft het moment van de schijfwinst van Dick den Ouden weer. Zwart (Den Ouden) speelde (26-31), 37X26 (22-28) en dreigt op twee manieren om twee witte schijven te slaan. Wit speelde uiteindelijk 42-37 en zwart sloeg (28×30).
Diagram 3: H. Dekker – R. Sakidin
In deze stand miste Harry Dekker (wit) de verrassende winstzet 37-32!! Maar ook na de gespeelde zet 31-18 (30-34) had wit moeten winnen: 18-1 (28-33), 1-6 (33X31), 36X27. Wit dreigt met 27-21 dus zwart moet wel (26-31), 27×36, maar nu volgt de bekende tric-trac winst: (34-40), 36-31 (40-45), 31-27.
(verslag en fragmenten van André van der Kwartel)