André van der Kwartel
In de vijfde competitieronde heeft het Leids Damgenootschap met het kleinst mogelijke verschil (9-11) verloren van de koploper VAD uit Amsterdam. De Amsterdammers mochten zich met die uitslag in hun handen knijpen. Al na anderhalf uur spelen had Evert Bronstring LDG op een 2-0 voorsprong gezet (Zie diagram 1). Gelijkwaardige remises van Evert Dollekamp, Hein van Winkel en Hans Tangelder brachten de stand op 5-3. Maar toen verloor topscorer Maurits Meijer. Hij liet zich in een hekstelling manoeuvreren, waaruit hij zich slechts met groot nadeel kon bevrijden en werd vervolgens overspeeld. Vervolgens speelde Hans Kolfoort remise, maar hij heeft misschien een winnende variant gemist (zie diagram 2). André van der Kwartel maakte het echter veel erger. Na een fraaie damzet naar bezet veld (zie diagram 3), speelde hij in een gewonnen stand zo ongeveer de enige zet die tot remise leidde. Overigens tot verbazing van iedereen (zie diagram 4). Tegenover dit debacle stond echter het gelukje dat Edwin van Hofwegen remise speelde waar hij eigenlijk had moeten verliezen (zie diagram 5). Vervolgens speelde Harry Dekker remise nadat hij volgens sommigen gewonnen had gestaan, maar het is de vraag of dat klopt.
Bij de stand 9-9 verloor Hans Kreder. Na een zwakke zet in de overgang van middenspel naar eindspel kwam hij verloren te staan, maar zijn tegenstander trad niet doortastend genoeg op. Daardoor had Kreder ver in het eindspel de remise nog in handen, maar hij miste zijn laatste kans (zie diagram 6) en daarmee een punt voor LDG. Alles bij elkaar toch een grote teleurstelling voor de Leidenaren.
Diagram 1: Herman van Westerloo – Evert Bronstring
Waarschijnlijk heeft de witspeler in de berekening vooraf gemist dat hij nu niet mag opvangen met 39-34 (18×29), 34×23 wegens (24-30), 35×24 (15-20), 24×15 (4-10), 15×13 (8×50). Wit speelde dus: 33-29 (24×33), 38×29 (9-14), 42-38 (8-13), 35-30 (21-27), 37-31 (3-8), 39-33?? En na (22-28) hield wit het voor gezien.
Diagram 2: Rob van Westerloo – Hans Kolfoort
Zwart speelde hier (3-8) en na het slaan (8-12). De computeranalyse suggereert: (9-13), 26×17 (11×31), 36×27 (6-11). Zwart heeft zeer groot voordeel. Op bijvoorbeeld 27-22 kan volgen (16-21), 48-42 (11-16), maar ook (11-17) lijkt al sterk genoeg. De stand is het waard om grondig geanalyseerd te worden.
Diagram 3: André van der Kwartel – Dirk Vet
Na (1-7) volgde verrassend: 32-27 (21×23), 24-19 (13×24), 30×10 (4×15), 37-31 (26×46), 38-32 (46×28), 33×4.
Diagram 4: André van der Kwartel – Dirk Vet
Zo ongeveer iedere zet van wit wint hier, maar wit speelde 45-50?? Totaal overziend dat hij na (26-31), 37×26 (28-32) zelf moet slaan met de dam: 50×11 (32×43). Maar de stand lijkt nog steeds gewonnen: 11-2. Wit dreigt twee schijven te slaan en als zwart (8-12) speelt volgt 24-20. Zwart vond echter de prachtzet (27-31!!), 2×19 (43-48), 36×27 (48-30!), 27-21 (15-20!), 24×15 (30×2) en de stand is remise. Op 21-16 volgt (3-9) en wit komt niet verder. In de partij werd gespeeld: 15-10 (2-16), 21-17 (16-32), 10-4 (32-28) en remise gegeven.
Diagram 5: Arie Storm – Edwin van Hofwegen
Gespeeld werd 34-29, maar winst is: 22-18 (23-29), 34×23 (25×34), 18×7 en de witspeler heeft waarschijnlijk overzien dat hij nu dreigt met 37-31 (26×19), 2-7 met winst. Zwart zal dus met (26-31) twee schijven extra moeten offeren en komt in een verloren eindspel terecht.
Diagram 6: Kees Binnenkade – Hans Kreder
De eerlijkheid gebied te zeggen dat de witspeler hiervoor al meerdere winstkansen had laten liggen, maar als de winst niet wordt genomen, is het wel de kunst om dat af te straffen, zoals de partij van André van der Kwartel laat zien. Zwart speelde hier (11-16) en verloor na 43-25 (16-21), 25-20 (29-34), 20-25, enz. Remise was hier echter nog: (11-17!). Wit kan nu niet met zijn dam naar 25 en op 43-49 volgt (29-34). Een poging via 48-43 (17-21), enz. levert ook geen winst op.