Uit de koker van André van der Kwartel
… was ten gevolge van de coronamaatregelen uitgesteld en werd verspeeld op 19 maart. LDG mocht aantreden tegen het tweede team van Damlust uit Gouda. Zoals verwacht kwamen wij met een ruime nederlaag terug naar Leiden. Extra zuur was, dat het achttal voor de tweede keer dit seizoen met maar zeven spelers aan de wedstrijd kon beginnen. Twee afzeggingen konden door teamleider Harry Dekker helaas met maar één invaller worden gecompenseerd. Het eerste bord werd vrij gelaten in de halfslachtige verwachting dat we dan misschien nog een kleine kans op één wedstrijdpunt zouden kunnen behalen. De uitslag 12-4 voor Damlust illustreert het grenzeloze optimisme dat LDG-ers gewoonlijk in huis hebben.
Heel even leek dat optimisme terecht. Hans Tangelder won zijn wedstrijd, waarmee de stand op 2-2 kwam en omdat dat al relatief vroeg in de wedstrijd gebeurde, leek nog van alles mogelijk.
Hans Tangelder – Alex Bitter
Stand na de 31e zet van wit.
Als zwart hier (2×11) slaat kan hij de stand nog gelijk houden met na 32-27 (19-23×24). Zwart sloeg echter (12×1??). Wit miste (of negeerde??) nu het dammetje met 31-27 (22×31), 28-22 en speelde 32-27?? Het lijkt alsof zwart al zo ongeveer verloren staat, maar de definitieve fout van zwart kwam pas op de 36e zet
Hans Tangelder – Alex Bitter
Zwart speelde hier (7-12) en ging na 32-28 snel van het bord af. KR geeft aan dat zwart de schade nog aanzienlijk had kunnen beperken door: (8-13), 32-28 (13-19). De actie met 37-32 enz. stelt nu niet zo veel voor, omdat zwart ook doorbreekt naar dam.
Ook deze keer roemde Kingsrow het degelijke spel van Hans Kreder door geen enkele kanttekening bij zijn partij te plaatsen, waarmee de stand op 3-3 kwam. Vanaf dat moment werd duidelijk dat het optimisme van sommige LDG-ers onterecht was. Drie opeenvolgende nederlagen brachten de stand op 9-3 voor Damlust, waarmee de nederlaag van het team als geheel een feit werd.
De eerste nederlaag kwam op naam van Jack van der Plas. Henk van Klaveren bleek een maatje te groot, maar toch had Jack tot laat in de partij nog remise in handen. Eerst laat ik echter een fragment vroeger in de partij zien, dat niet zo veel om het lijf heeft, maar te aardig is om niet mee te nemen.
Jack van der Plas – Henk van Klaveren
Stand na de 22e zet van zwart.
Jack speelde hier 41-36, maar KR tovert een verrassend zetje tevoorschijn: 27-22 (11×31), 25-20 (14×25), 33-29 (24×22), 32-27 (21×32), 38×7 (1×12), 35-30 (25×34), 40×7. De dam zal voor min of meer gelijk spel worden afgenomen. Tegen een (veel) sterker tegenstander toch altijd een optie om zo’n zetje mee te nemen.
Jack hield de partij langdurig binnen de remisemarges, maar ging op de 52e zet in de fout.
Jack van der Plas – Henk van Klaveren
Wit speelde 21-16, waarna de partij volgens KR in alle varianten verloren is. Een meer actieve verdediging had nog remise kunnen brengen. KR geeft de volgende hoofdvariant: 31-27 (30-35), 28-22 (18-23), 22-17 (3-8), 21-16 (34-40), 27-21 (40-45), 16-11 (45-50), 21-16 (50×39), 11-6 (39×11), 16×7 (1×12), 6-1 met remise.
Vervolgens verloor invaller Dick den Ouden. Hij wilde zijn partij zo snel mogelijk vergeten en dat was terecht. Hij werd min of meer kansloos weggespeeld. Ik laat er dan ook geen fragment uit zien.
De derde nederlaag kwam op naam van Peter van den Berg. In zekere zin een dramatische nederlaag: niet alleen had hij heel lang uitzicht op remise, maar in het middenspel heeft Peter waarschijnlijk een winnende voortzetting gemist.
Peter van den Berg – Henk Meester
Stand na de 19e zet van wit.
De zwartspeler begaat hier een positionele blunder van jewelste: (3-8??). Maar wit profiteert niet: 37-32?? Wit had hier schijfwinst kunnen bereiken door: 29-24 (19×30), 35×24. Zwart heeft vier aanvallers voor de voorpost, maar wit heeft vier verdedigers. Na (15-20) speelt wit 33-29 en daarna eventueel nog 37-32. De zwarte stand komt nergens meer. Na 29-24×24 speelt KR dan ook direct (22-28×28) met schijfwinst voor wit.
Peter hield de partij nog heel lang remise, hoewel hij het zichzelf wel steeds moeilijker maakte. De definitieve fout kwam op de 59e zet.
Peter van den Berg – Henk Meester
In de partij speelde wit 33-29?? (50×36), 15-10?? (18-23) en wit gaf op.
In de diagramstelling heeft wit nog steeds remise in handen met: 27-21 (17×26), 33-29 (50x), 15-10. Het is niet duidelijk hoe zwart het verlies van een schijf kan voorkomen.
Zelf mocht ik de reeks nederlagen onderbreken met een remise, maar eigenlijk had ik moeten winnen. Op de 14e zet deed zich een bijzonder fragment voor:
Peter van Eck – André van der Kwartel
In de partij werd gespeeld: 27×18 (17-21), enz. Na afloop van de partij gaf Hans Kreder aan dat er een dam voor wit in zit als wit 29×18 slaat. Peter van Eck en ik ontkenden dat, maar Hans had wel degelijk gelijk: 29×18 (22×13), 26-21 (17×37), 27-21 (16×27), 38-32 (27×29), 34×5. Tot mijn gemoedsrust blijkt de dam voor gelijk spel te kunnen worden afgepakt: (37-41), 46×37 (11-17), 5-32 (13-18) en de dam wordt altijd gevangen.
De ontwikkelingen in het middenspel verliepen bevredigend voor mij en ik kwam gewonnen te staan, maar de klok begon een woordje mee te spelen.
Peter van Eck – André van der Kwartel
Stand na de 53e zet van wit.
Volgens KR is dit het eerste moment dat ik de winst mis: KR adviseert (28-32), 41-37 enz. Maar ik wilde de zwarte formatie juist in stand houden, omdat daarmee een doorbraak van wit wordt verhinderd. Bijvoorbeeld: (9-13), 41-37 (13-19), 36-31 (27×36), 26-21 (22-27), 21×32 (36-41). Maar ik overschat de kracht op mijn lange vleugel en mis een remise-actie van wit. Spelverloop vanuit de diagramstand: (9-13?), 34-30? [ Volgens KR had hier 41-37 gemoeten.] (13-19?) [Alweer was (28-32) beter geweest, hoewel nu minder overtuigend dan een zet geleden.] 30-25? [Weer had 41-37 gemoeten.] (23-29?) [ Alweer had (28-32) gemoeten voor de winst.] 41-37! De nu komende remise-actie heb ik totaal gemist: (29-33), 26-21! (27×16), 37-32! (28×37), 39×17. Even dacht ik nog dat ik na het offer (16-21) en dam halen een standaard gewonnen eindspel op het bord kon krijgen, maar de extra schijven op mijn lange vleugel voorkomen dat.
In het oude systeem met een uur bedenktijd na de vijftigste zet, zou ik dit eindspel vermoedelijk wel hebben gewonnen, maar we moeten het doen met wat we nu hebben.
De wedstrijd werd afgesloten met verlies van Harry Dekker. Pas heel laat komt KR met zijn eerste suggestie voor verbetering, maar het betreft een niet zo voor de hand liggende zet. En er van uitgaande dat de tijdnood op dat moment al heerste, is het niet zo verrassend, dat Harry de beste verdediging miste.
Arie van der Knaap – Harry Dekker
Stand na de 53e zet van wit.
(12-17). Zeker in tijdnood een voor de hand liggende zet, maar hij maakt de remise wel moeilijker. 14-10 (16-21) en na dit offer is de stand verloren voor zwart. (18-22) en (28-32) hadden meer verdediging gegeven, maar ik denk dat zwart het toch wel heel moeilijk zou hebben gekregen.
Terug naar het diagram. De veiligste weg naar remise was hier directe actie: (16-21), 27×16 (28-32), 37×28 (26×37). Geen tijdverlies om naar dam te gaan. De witte schijven staan zo kwetsbaar dat een actieve dam er zeker wel twee kan oppeuzelen.