André van der Kwartel
Het Leids Damgenootschap heeft het seizoen 2016-2017 afgesloten met een monsteroverwinning op de hekkensluiter van deze competitie. Met maar liefst 17-1 werd gewonnen van het tweede team van Zaanstad. Op zo’n uitslag valt weinig af te dingen, maar hij was toch wel wat geflatteerd. Binnen een uur had Hans Kolfoort middels een eenvoudige forcing de eerste winst binnen gehaald. Weer een uur later sloot Evert Dollekamp zijn partij af met remise. Formeel werd de uitslag van deze partij 0-0, omdat Dollekamp de arbiter erop wees dat de remise overeen was gekomen voordat er veertig zetten gespeeld waren. De Koninklijke Nederlandse Dambond hanteert de regel dat een dampartij ten minste veertig zetten moet duren voordat tot remise kan worden besloten. Wanneer er niets meer te beleven valt op het dambord, levert dat soms beschamende situaties op, waarin spelers die beide remise willen, verplicht nog een aantal loze zetten moeten spelen. Na dit statement van Dollekamp vergrootte LDG in hoog tempo zijn voorsprong. Hans Tangelder won in zijn bekende complexe stijl, waarin hij zijn tegenstander compleet overspeelde. Vervolgens won uw verslaggever. Vanuit de opening kwam ik gewonnen te staan en daarna was het alleen nog maar een kwestie van de partij zorgvuldig uitschuiven. Ook Evert Bronstring en invaller Arend van Beelen wonnen soepel hun wedstrijden, waarmee de stand 10-0 in het voordeel van de Leidenaren op het scorebord stond. Maurits Meijer won, maar zijn tegenstander had het (veel) beter kunnen doen. (Zie diagram 1) De volgende winstpartij kwam van Hans Kreder. Hij kwam met groot terreinvoordeel uit de opening, trok te enthousiast ten aanval en kwam totaal verloren te staan. Tot zijn tegenstander het spoor volledig bijster raakte, onnodig een schijf offerde om door te breken naar dam, waarna Kreder bekwaam de winst binnen haalde.
De tweede remise werd verzorgd door Edwin van Hofwegen. Na een matige partij waarin hij met een overbelaste korte vleugel kampte, kwam hij aantoonbaar verloren te staan. (Zie diagram 2) Toen zijn tegenstander onvoldoende doortastend optrad, kon van Hofwegen zijn stand weer fatsoeneren en in een sterk uitgedunde stand zelfs nog op winst spelen. Dat zat er echter niet meer in. De laatste overwinning kwam op naam van Harry Dekker. Zijn tegenstander bezorgde zichzelf een onspeelbare lange vleugel en werd met veel geduld gedwongen om met een bord vol schijven op te geven.
Het Leids Damgenootschap is op de vierde plaats in de competitie geëindigd met 11 punten uit 10 wedstrijden. Evert Bronstring en Maurits Meijer zijn als respectievelijk de nummers 1 en 3 geëindigd in de topscorerslijst met beide 15 punten uit 10 wedstrijden. Alles bij elkaar een goede prestatie van het Leids Damgenootschap.
Diagram 1
Maurits Meijer – Frans Kroese
De zwarte stand ziet er slecht uit en de zwartspeler besloot dan ook tot (13-19X9). Daarna won Meijer door 48-42-37 en uiteindelijk een winnende doorbraak op de zwarte korte vleugel.
In de diagramstand had zwart echter kunnen spelen: (4-10!). Dreigt (17-21), 26×19 (14×45). Dus bijvoorbeeld: 40-35 (14-20), 48-42 (20-25), 49-43 (25-30), 24-20 (15×33), 35×24 (33-39), 43×34 (18-23), enz.
Diagram 2
Edwin van Hofwegen – Sijmen Hansen
Wit staat slecht, maar had zich nog kunnen verdedigen met 38-32. Hij speelde echter: 23-18 (21-26), 29-23 (20×29), 33×24 (27-31??). Hier vergooit zwart zijn winstkansen. De computer suggereert (5-10), maar ook direct (26-31-37) lijkt snel te gaan winnen.
Ik doe het liever zo 😛
1…4-10 2.40-35 14-20 3.49-43 20-25 4.38-33 27-32 5.43-38 32×43 6.48×39 10-14 7.39-34 14-19 8.35-30 w+
De arbiter had bij de partij van Evert Dollekamp moeten vragen om door te spelen. Als dat geweigerd zou worden, had 0-0 toegekend moeten worden. In Toernooibase staat overigens 1-1, dus Evert verliest hier rating door, zijn tegenstander wint juist rating.