André van der Kwartel
Het zestal van LDG heeft in de vierde ronde van de provinciale competitie met 6-6 gelijk gespeeld tegen de Hofstad Dammers. Dat was een beetje een tegenvaller, want de verwachting was dat het zestal van deze tegenstander zou moeten kunnen winnen. Deze laatste had echter een truc bedacht: een zogeheten tactische opstelling. Hun sterkste speler speelde aan bord vier en twee andere sterke spelers speelden aan de borden vijf en zes. Was de uitslag 6-6 nu te danken aan deze tactische opstelling? Nou, nee. De sterkste speler van De Hofstad Dammers wist aan bord vier niet te winnen van uw verslaggever, Harry Dekker miste tot twee- en misschien wel drie keer toe de winst en verloor zelfs nog en invaller Peter van den Berg miste een winnende combinatie en ook hij verloor. Alles bij elkaar had een iets alerter LDG met 10-2 kunnen winnen. Tot zover de discussie over het nut van een tactische opstelling.
Over naar de techniek. De score werd voor LDG geopend door een soepele overwinning van Casper Remeijer.
Casper Remeijer – Frans Teijn
Stand na de 33e zet van wit. Zwart heeft al nadeel (zie onder meer de hangende schijf op 11), maar met (14-20) had hij zich nog kunnen verdedigen. (14-19?), 42-37! Er dreigt zowel 28-22 als 37-31 en na (18-22) volgt toch 37-31 (22×42), 47×38 (31×22), 32×23. Dus is zwart verplicht tot (8-12), 32-27 (18-23), 38-32 [ Dreigt 26-21 en 30-24] (15-20), 43-39 (20-24), 48-42 (12-18), 39-34 (9-14), 42-38 (24-29), 30-25 (29×40), 35×44 en met een bord vol schijven gaf zwart op.
Steven den Hollander bracht de stand op 4-0 met een degelijke positionele partij waarin hij geleidelijk steeds beter en uiteindelijk gewonnen kwam te staan. Het is alleen jammer voor dit verslag dat de computer dan ook nergens opvallende momenten registreert.
Ik mocht zelf aantreden tegen de sterkste speler van de tegenpartij. Ik kreeg de gelegenheid om de zogeheten Slingerland opening op het bord te krijgen [ 32-28 (18-23), 33-29 (23×32), 37×28 (16-21), 31-26 (19-23), 28×19 (13×33), 39×28 (21-27), 38-33 (11-16)] Het resulteerde in een spannende partij, waarin ik voordelig uit de opening kwam, maar in het late middenspel alsnog een ernstige fout maakte.
Peter van Eck – André van der Kwartel
Stand na de 39e zet van wit. Mede onder druk van de klok bega ik hier een serieuze fout. Na (14-19) blijft de stand vrijwel gelijk, maar ik speelde (16-21??), 26×17 (12×21). 28-23! Natuurlijk. (8-12) is verhinderd door 23-19 en 24-20. Dus: (18-22), 24-19 (13×33), 39×26. Nu is de volgende stand ontstaan:
Peter van Eck – André van der Kwartel
Nadat de partij in remise was geëindigd maakte Steven den Hollander de opmerking “Dat ik was blijven doorspelen voor de club.” Met de strekking van die opmerking ben ik het niet eens. Op dit moment valt nog niet te zien of deze stand, ondanks de schijf voorsprong, wel gewonnen is voor wit. De computer geeft bij de resterende zetten geen enkele keer een gemiste winst aan voor wit. Nu zegt dat niet zo veel, want in strategische eindspelen is de computer niet zo sterk, maar toch. Eerst de spelgang uit de partij: (8-12), 47-42A (4-9), 42-38 (9-13), 44-39 (15-20), 34-30 (27-32!), 38×27 (13-19), 39-34 (19×28), 34-29 (14-19), 30-25 (19-24), 25×14 (24×33), 14-9 (33-39), 9-3 (12-17), 3×21 (39-44) en remise overeengekomen.
A) Ik maakte mij vooral zorgen over de volgende variant: 34-29 (4-9), 44-39 (9-13), 39-34. Een voorbeeld van het mogelijke vervolg: (15-20), 47-42 (12-17), 34-30 (13-19), 23-18 (27-32), hetgeen ook zeer waarschijnlijk naar remise zal leiden. Maar er valt nog wel het een en ander aan dit eindspel te bestuderen. Deze remise bracht de stand op 5-1 in het voordeel van LDG. Helaas leverden de overige drie partijen slechts één punt op voor LDG.
Eerst verloor Peter van den Berg, maar hij had in het middenspel wel een winnende slagzet gemist:
Hans Jacobsen – Peter van den Berg
Stand na de 32e zet van zwart. Spelverloop: 29-24?? (19×30), 35×24 (14-19??). Beide spelers overzien dat zwart had kunnen spelen: (27-32), 38×27 (22×31), 36×27 (14-19), 24×22 (17×37)
Hans Tangelder speelde remise in een partij waarin hij wel voordeel, maar geen serieuze kansen wist te verkrijgen.
Ten slotte verloor ook Harry Dekker, waarmee de eindstand uitkwam op 6-6. Dat was des te zuurder omdat Harry kort na de opening een winnende slagzet had gemist:
Harry Dekker – Frans van de Velde
Stand na de 17e zet van zwart. Wit speelde 42-38 maar had kunnen winnen door: 34-30! (23x25A), 33-29 (24×33), 37-32 (28×37), 39×10 (5×14), 42×31. A: (23×45) is bepaald geen beter alternatief. Deze slagzet werd gesignaleerd door Steven den Hollander.
Het spelverloop vanuit de diagramstand was: 42-38 (14-19), 50-45 (5-10?), 38-32 (20-25), 29×20 (25×14), 35-30!? Hier laat wit opnieuw een uitstekende kans op groot voordeel lopen. Beter was om met 43-38 (15-20), 49-43 (10-15), 48-42 de stand dicht te schuiven. [Merk op dat (11-17) en (12-17) steeds verhinderd zijn.] Nu dreigt wit met 32-27 (22×31), 33×22 (18×27), 26-21 een schijf te winnen. Het is onduidelijk hoe zwart dat moet voorkomen.
Ook later in de partij kreeg wit nog duidelijke winstkansen. Een voorbeeld is het onderstaande moment na de 42e zet van zwart:
Harry Dekker – Frans van de Velde
Wit pakt hier direct zijn schijf winst, maar het lijkt verstandiger om die nog even achterwege te laten. “Die loopt niet weg.”, zoals het cliché luidt. De computer adviseert: 34-30. Nu zijn (1-6), (1-7) en (13-19) feitelijk verhinderd, dus zwart speelt bijvoorbeeld (4-10), 30-24 (10-14), 31-27 (22×31), 33×11 (31-37), 11-6 (23-28) [Wat moet zwart anders?] 38-32 (37-42), 32×12. Het is nog lang niet gewonnen, maar het is duidelijk dat wit verreweg de betere kansen heeft.
LDG staat nu op de derde plaats in de Provinciale Hoofdklasse van Zuid-Holland.