André van der Kwartel
Dit verslag gaat alleen over het landelijke achttal. Het provinciale zestal mocht al eerder van het kerstreces gaan genieten. Het achttal moest nog één wedstrijd spelen tegen De Variant. Wij meenden tegen dit team kansen te hebben, maar uiteindelijk werd het een benauwd 8-8 gelijkspel. Ik volg, zoals gebruikelijk, het scoreverloop.
Ik bracht zelf het eerste remisepunt binnen na een spannende partij, waarvan ik dacht dat nergens de remisegrenzen ver waren overschreden. Kingsrow besliste anders. KR signaleert een kansrijke mogelijkheid voor mij, waar ik geen seconde naar heb gekeken.
André van der Kwartel – Mark de Wolf
Stand na de 33e zet van zwart.
Ik meende dat ik hier aanvalskansen kreeg door de dubbele ruil 27-21x22x21, maar dat valt na (13-18) erg tegen. KR komt met de suggestie 28-22! en waardeert de witte stand op ruim meer dan een halve schijf voordeel. Ik ben er nog steeds niet helemaal uit hoe wit verder moet, maar ik zie inmiddels wel enkele problemen waar zwart mee te kampen krijgt. Na bijvoorbeeld (7-11), 31-26 (11-17×7), 26-21 krijgt zwart het zwaar op zijn korte vleugel. Aan de andere kant: zodra zwart veld 23 bezet, speelt wit 39-34 en krijgt zwart het ook op zijn andere vleugel moeilijk. Ik wil deze stand nog wel eens nader analyseren, maar in de partij heb ik van dit alles niets mee gekregen.
Er volgden remises van Jack van der Plas en Hans Kreder waarbij KR geen inspirerende kanttekeningen bij plaatst. Daarna kwam de remise van Hans Tangelder. Daar plaatste KR meerdere inspirerende opmerkingen bij. De eerste opmerking betreft de 34e zet van de tegenstander van Hans.
Martin de Wolf – Hans Tangelder.
Wit speelde hier 31-26? waarna zwart zich uit de opsluiting bevrijdde door (24-29). KR suggereert voor wit: 45-40! en taxeert de stand op een virtuele schijf voorsprong voor wit. Zwart kan zich niet bevrijden met (24-29) wegens 35×24 (29×20, 27-22×22 en zwart gaat een schijf verliezen.
Hier had Hans dus wat geluk. Tien zetten later overzag hijzelf een kansrijke voortzetting.
Martin de Wolf – Hans Tangelder.
Stand na de 44e zet van zwart.
KR adviseert 27-21 (26×17) [(18×27?), 28-22!] 22×11 (6×17), 28-23 met licht voordeel voor zwart. Gespeeld werd echter 37-31×41? Zwart reageerde met (6-11), maar had groot, zo niet winnend, voordeel kunnen krijgen met (18-23!). Wit heeft niet veel anders dan: 22-18 (23×34), 18×9 (29×38), waarna zwart drie schijven voor staat. Er is nog wel wat werk te doen, maar de stand lijkt te winnen voor zwart.
Rudi van Velzen zette LDG op voorsprong. Dat had hij te danken aan een gelukje in een remisestand, maar al veel eerder had hij winnend voordeel kunnen krijgen.
Rudi van Velzen – Franklin Denissen
Stand na de 39e zet van zwart.
Het partijverloop was: 40-34 (14-20), 30-25 (10-14) en nu valt tegen dat 24-19 faalt op (20-24), 29×9 (18×40!), 45×34 (27-31), 36×18 (12×3). In de diagramstand had wit met 30-25 winnend voordeel kunnen krijgen. KR weet daarna niet beter dan met (26-31) en (27-32) een schijf te offeren, maar die actie wordt afdoende weerlegd door 24-19.
Als je, zoals ik, domme vragen stelt aan KR in de trant van “En wat gebeurt er dan als…”, dan krijg je soms aardige variantjes te zien. Een voorbeeld hiervan vanuit de diagramstand: 30-25 (8-13), 40-35 (7-11), 24-19 (13×24), 29×9 (18×38), 25-20! (15×24), 9-4 (10-15), 35-30 (24×35), 45-40 (35×44), 36-31 (27×36), 4×16 over vijf schijven.
De partij ontwikkelde zich naar remise, maar op de 60e zet had Rudi geluk:
Rudi van Velzen – Franklin Denissen
Met (27-31) en (43-49) maakt zwart gemakkelijk remise. Maar zwart speelde direct (43-49) en gaf op na 42-38 (49×19), 5×8.
Hein van Winkel en Peter van den Berg speelden beide een gelijkwaardige remise. Peter tegen een tegenstander die zo’n 150 ratingpunten meer had. Hij wist zelfs een bekend damzetje op het bord te toveren dat helaas onvoldoende was voor de winst. Ter lering voor degenen die dit mechanisme nog niet kennen:
Mark Klaassen – Peter van den Berg
Stand na de 24e zet van zwart.
Na 31-26 volgde: (23-29), 26×17 (11×31), 36×27 (16-21), 27×16 (18-22), 28×17 (24-30), 25×23 (19×50). Helaas staat de vangstelling van wit al klaar.
De wedstrijd eindigde in een gelijkspel doordat Joop Burgerhout verloor in wat ik een dramatische partij zou willen noemen. Om te beginnen trapte Joop al vroeg in de partij in een één-om-twee. Ik laat dat moment zien, omdat ik, toen ik de partij voor het eerst naspeelde, toch even met mijn ogen zat te knipperen.
Jan de Wolf – Joop Burgerhout
Stand na de 20e zet van wit.
(17-21??), 31-26 (22×31), 16×36. Er kunnen rare dingen gebeuren achter het dambord. Ik stel mij zo voor, dat de zwartspeler alleen maar heeft gekeken naar 26×37.
Overigens nog een aardige waarneming in deze stelling: (4-9) is verhinderd door 29-24, 27-21, 43×3.
Ondanks deze zure ervaring besloot Joop zijn huid zo duur mogelijk te verkopen. NOAD_OKAN! En zoals zo vaak in deze bijdragen is aangetoond, deed zich op een gegeven moment een reële mogelijkheid voor om binnen de remisegrenzen terug te keren. Tot twee maal toe zelfs. Het meest duidelijke moment op de 42e zet.
Jan de Wolf – Joop Burgerhout
Stand na de 41e zet van zwart.
Zwart lijkt de remise al aardig voor elkaar te hebben, maar KR signaleert de volgende winst: 26-21 (17×26), 27-21 (26×17), 34-30. Wit creëert een vrije doorloop naar dam.
Ik kan mij goed voorstellen dat wit dit niet heeft berekend. Hij speelde 38-32? en na (23-29), 34×23 (18×38), 32×43 heeft zwart zijn zin: er staat een remisestand op het bord. Dat had zwart vanuit deze stelling snel duidelijk kunnen maken met (7-11). De dreiging (11-16) en (2-8) dwingt wit om een ongunstige stelling op zijn lange vleugel in te nemen. Bijvoorbeeld: 47-41 (11-16), 41-37 (2-8), 37-32.
In de partij speelde zwart (2-8), waarna de stand nog steeds remise is, maar nog veel werk verzet moet worden. Pas op de 67e zet maakt zwart de beslissende fout, maar dat de stand op dat moment nog remise is, is lastig aan te tonen.